"De dames die al wat langer wachten....."

Dames, bedankt voor al jullie berichten. Ik zit er even helemaal doorheen. Ik weet dat er nog niets aan de hand hoeft te zijn, maar ik word gek van alle onduidelijkheid. De huisarts heeft met mijn vriend gepraat. Ik weet dus niet precies wat hij heeft gezegd, maar het kwam erop neer dat huisartsen alleen naar de vcm kijken en op basis daarvan een verwijzing geven of niet natuurlijk. Volgens mij was het vcm 2. Fleurbo, als ik je dus goed begrijp is dat wel behoorlijk zorgwekkend.
Ik moet wel zeggen dat de huisarts snel heeft gereageerd. Vanmorgen hadden we de verwijzing al binnen. Het bleek wel een kliniek te zijn die geen contract heeft met onze zorgverzekering, maar we gaan de gok maar wagen. Maar goed ook. Bij de digitale verwijzing stond nog namens de kliniek dat er een afspraak over 30 dagen gemaakt kon worden. Om er geen tijd overheen te laten gaan, dacht ik dat het wel handig zou zijn om al via de site ons aan te melden in plaats van wachten tot maanden. Na de aanmelding kregen we een mail dat het door Corona veel drukker is, doordat minder mensen in het ziekenhuis terecht kunnen. Ze proberen binnen 2 tot 4 weken contact op te nemen om een afspraak in te plannen ? Maarja het proces is gestart en we gaan het zien. 


Zwindo, fijn om te horen dat de baan goed bevalt en dat het prikken goed is gegaan.
 
Zwindo wat vervelend dat het prikken zo lastig was de eerste keer. Gelukkig gaat het steeds beter! Hopelijk blijft dat doorzetten! En het is inderdaad voor een goed doel! Een doel dat ook steeds dichterbij komt! 
 
Mttm, misschien kun je in de tussentijd een verzekering zoeken die wel een contract met de kliniek heeft? Vreselijk he, hoe de onduidelijkheid kan vreten aan je!! Meis, heb vertrouwen! Ze kunnen zo ontzettend veel! En inderdaad, de zaadkwaliteit kan van keer tot keer enorm verschillen. Wij mochten het tijdens de IUI pogingen niet te vaak doen en moesten 3 a 4 dagen droogstaan voor de eisprong. 
Je kunt je man ook aan de voedingssupplementen zetten. Zink, omega3, foliumzuur, vitamine b-complex helpen schijnbaar. Die van mij slikt omega3 (op mijn aanraden, van de rest kon hij niet overtuigd worden) en foliumzuur (op aanraden van de kliniek). En niet roken en drinken maakt echt een wereld van verschil uit.
Het gaat echt goed komen!! Enorm balen dat de wachtlijst zo lang is, ik begrijp helemaal hoe je je voelt.
 
Dankjewel dames. Vandaag voel ik me gelukkig weer iets beter. Ik denk nog steeds dat het er niet goed uitziet, Marnix heb wel zoiets: we worden geholpen en we pakken alle kansen met beide handen aan. 
Ik had inderdaad al gekeken naar een zorgverzekering die wel een contract heeft met de kliniek, maar voor volgend jaar is dat nog niet duidelijk. Misschien is dat het enige goede aan de wachtlijst. We zullen niet meer voor 1 januari terecht kunnen, dus we kunnen een goede afweging maken. En als geen enkele zorgverzekeraar een contract met ze heeft, moeten we even kijken wat we doen.
Mijn vriend slikt al een tijdje Davitamon man. Ik weet niet of dit goed genoeg is. Lapjesendraadjes heb je nog andere tips over merken voedingssupplementen? Gelukkig rookt mijn vriend niet en alcohol mag hij maar beperkt.
Fleurbo, wat fijn dat je een goed gevoel had bij de voetreflex. Hopelijk wil je vriend het ook nog proberen. Voor jullie dus ook een spannende tijd met de inseminatie in het vooruitzicht. Succes en ik ga voor jullie duimen.
 
 
ik zit er echt even helemaal doorheen. Gisteren begonnen met ovulatietesten, vandaag CD8. Zijn natuurlijk nog hartstikke negatief en door die testen ben ik er weer zo mee bezig. Ik vind het spannend dat de inseminatie steeds dichter bij komt. Heb geen idee hoe zo iets loopt en hoe dat precies werkt met het zaad. Of ik het ergens op moet halen of dat zij dat regelen. En wat nu als ik het op moet halen en ik het ergens laat vallen of zo. Of wat als ze het verkeerde zaad gebruiken. En heb al doemscenario's in mijn hoofd dat ik bel als ik een positieve test heb en ze dan zeggen: oh maar het is al vol, je kunt volgende maand weer proberen. 
Ik droom er steeds ook over en ik snap niet waarom. Waarschijnlijk is het echt zo klaar en sta ik voor ik het weet weer buiten. Klaar om weer 2 weken te wachten en vervolgens weer gewoon ongesteld te worden. Dat is nog het ergste: ik leef zo naar die inseminatie toe dat ik echt bang ben in een gat te vallen als het geweest is. En ben zo bang dat ik weer hoop krijg. Hoewel ik weet dat de kansen met IUI echt niet heel groot zijn, ga ik waarschijnlijk in de wachtweken weer zo veel hoop krijgen. En dan is de teleurstelling ook weer zo groot. Het voelt echt alsof we al bijna 1,5 jaar van 2 weken naar 2 weken leven. En iedere keer weer in een gat vallen. Het gezegde 'hoop is uitgestelde teleurstelling' heeft zo cru veel betekenis gekregen de laatste tijd. 

Ook dat oud en nieuw er weer aan komt valt me zwaar. Ik weet nog dat ik vorig jaar nadat ik op 1e kerstdag (na 3 dagen over tijd te zijn) weer ongesteld was geworden heb ik mezelf met oud en nieuw moed ingepraat. Ik zie mezelf nog zo staan, met een glas champagne in de armen van mijn vriend tegen mezelf zeggende "dit gaat goedkomen, volgend jaar sta je hier met een kindje in je buik, of misschien zelfs al wel een kindje in je armen". En die kans is nu zoooo klein. weer jaar verder en we staan nog steeds met lege handen. En toch blijft die hoop maar.. 
 
Mttm pfff dat wachten steeds.. echt zo vervelend! Ik weet hoe je je voelt. Netzoals de andere meiden zeggen hier, heb vertrouwen ze kunnen echt hartstikke veel. Hopelijk vallen de wachttijden een beetje mee zodat je snel wat meer duidelijkheid krijgt.
 
FleurBo lijkt me echt zo spannend voor je nu! Wanneer hoor je hoeveel goede zwemmers er zijn? Is dat pas op de dag van inseminatie of al eerder? Ik duim ook mee voor jullie!
Ik was vorige week gebeld dat ik nog een keer bepaalde hormoonwaardes moest prikken zodat ze kunnen kijken of het geen momentopname was dat ze zo extreem hoog waren. Wat het precies inhoudt weet ik nog steeds niet want dat vertelde de assistente niet. Dus dat krijg ik pas 4 december te horen. Inmiddels ben ik ook weer ongesteld geworden dus ik wacht ook maar af op meer duidelijkheid... 
 
Je gevoelens zijn zo herkenbaar FleurBo! Mijn ervaring met IUI. De verpleegkundige die de inseminatie doet, haalt het zaad op bij het lab. Je partner heeft 2 uur van te voren een potje moeten vullen en heeft dat incl labels moeten inleveren. Een daarvan wordt op t potje geplakt. Het zaad is bewerkt en zit in een soort slangetje verpakt en daarop zit een van die labels geplakt (met in ieder geval zijn naam en misschien ook de jouwe). De verpleegkundige haalt de boel dus op en controleert bij jou de gegevens van jou en je partner. Zo weten ze zeker dat t jouw zaad is. En dan zeggen ze ook hoeveel het was en hoeveel er na opwerking over is gebleven.
Dan, hup in de stoel, benen wijd en klaar voor de eendenbek. Dan gepriegel met het slangetje. Als t goed is voel je er niets van en anders misschien wat krampen, mochten ze met het slangetje de baarmoederwand raken. Hatseflats, klaar is kees, broek weer aan en hup naar de uitgang. Je kunt gewoon weer aan het werk als je dat wil. Mocht je krampen krijgen (a la menstruatie), dan kun je een paracetamol nemen.
En dan begint inderdaad de rotste periode, de wachtweken. Mijn eerste iui was ik er zo mee bezig dat ik prompt mega overtijd was. Daarna heb ik bij elke IUI tegen mijn lichaam gezegd 'doe je ding, ik vertrouw je' en heb ik daarna geprobeerd zo goed mogelijk los te laten. Dat is voor mij best moeilijk, maar door t letterlijk uit te spreken, lukte dat beter. En was ik niet mega bezig met wat ik wel of niet voelde. Ik moet ook zeggen dat ik er weinig vertrouwen in had, waardoor de menstruatie niet megahard binnen kwam.
Succes! De eerste keer is altijd het spannendste! Ik moest ook enorm slikken door het felle licht op en de verpleegkundige op ooghoogte van mijn Jeruzalem. Je stelt je toch iets heel romantisch voor bij een bevruchting ?
Ze zeggen trouwens dat vlak erna nog gezellig samen jullie ding doen, ook helpt. Een vrouwelijk orgasme kan nog weleens helpen. 
 
Terug
Bovenaan