reactie op anoniem: roken

ik ben ook van mening dat als je echt wil je het ook kunt!!! niet dat ik je veroordeel hoor,ik zeg ook niet adt je nu zwak bent,maar waarschijnlijk ben je er gewoon niet aan toe nu...
 
Ik heb zelf 10 jaar 2 pakjes per dag gerookt. Ik ben nu een jaar gestopt. Het heeft mij een hoop moeite gekost. En het is nog steeds moeilijk.

Drie kwart van mijn familie rookt nog steeds. Dit maakt het allemaal ook erg moeilijk. Ik kan me goed voorstellen dat je moeite hebt om te stoppen.

Maar ik zou je adviseren om, na een kleine pauze, toch nog een keer te proberen.

Heel veel succes.

 
Ik snap allebei de kanten, wat ik alleen niet snap is dat julie de topic startster en al die andere mensen die hun best doen om te stoppen zo afkraken, (niet allemaal),En dat is waar ik mij aan erger, de topic starter heeft veel moeite gedaan en nou en het lukte niet, nu rookt ze minder, heeft minder stress, minder verwijten etc, over een poosje als ze weer tot rust is probeert ze het echt nog wel, Maar laat haar in elk geval met rust! Zij heeft deze beslissing gemaakt en dat moeten wij respecteren. Wij zijn niet de personen die haar hier op moeten aanspreken. Ik zelf ben ook nu met veel pijn en moeite gestopt, het heeft mij heel veel energie gekost en mij een depressie opgelevert, Dus kun je je afvragen is dit wel zo gezond voor mijn kindje?
 
Ook ik heb bijna 10 jaar gerookt en vond stoppen in eerste instantie heel erg moeilijk. Ik ben gestopt omdat ik zwanger wilde worden. De eerste poging is totaal mislukt ik werd echt helemaal gek van het niet roken.
Na een paar maanden flink door roken heb ik nog een keer een poging gedaan om te stoppen, dit keer met pleisters. Ook had ik tegen iedereen gezegd dat ik was gestopt, voor mij een flinke stok achter de deur om niet te falen.
Mijn 2e poging was zeer succesvol. Eigenlijk vond ik het achteraf helemaal niet zo moeilijk om te stoppen.
Het valt best mee. Doe het voor de gezondheid van je kind. Dat was voor mij de aller belangrijkste reden.

Succes ermee.
 
Ik heb geen ervaring met roken, ik ken alleen een verhaal van iemand die op de kraam afdeling werkt in het ziekenhuis en vertelde over een baby van een rokende moeder. De baby bleef na de geboorte maar huilen tot dat het eindelijk borstvoeding kreeg en daarmee weer de stoffen van het roken binnen kreeg. De baby was bij de geboorte dus al verslaafd en werd na de borstvoeding weer rustig. Ik vroeg mij daarna ook meteen af of het dus wel verstandig is om borstvoeding te geven als je rookt, want dan hou je de verslaving in stand.
 
Mijn moeder heeft ook doorgerookt toen ze zwanger was van mij. Ik was 48 cm lang en ben nu nog redelijk klein. Dit terwijl mijn broers allebei rond de 190 cm zijn. Ook heb ik last van astma.
Ik weet zeker dat dat komt doordat mijn moeder gerookt heeft en ik neem haar dit ook zeer kwalijk.

Wil jij ook dat je kind je het kwalijk gaat nemen? Uiteraard, misschien is er wel helemaal niets aan de hand, maar misschien ook wel.......

Ik wil je helemaal niet afkraken ofzo hoor, ik vind het heel knap dat je ontzettend je best doet om te stoppen en je moet het ook echt helemaal zelf weten, het is jouw kind.
Alleen besef je goed wat je KAN aanrichten!
Normaal reageer ik niet op de berichten van roken, maar jij hebt zelfmedelijden en probeert het allemaal goed te praten en dat vind ik een kwalijke zaak.

Denk aan dat kleine kindje in je buik, dat helemaal (!) afhankelijk is van jou!!!

Heel veel sterkte met stoppen, ik hoop dat het je lukt!
 
Waarom ga je niet gewoon hulp zoeken bij een psycholoog bv. Of iemand die gespecialiseerd is in verslavingen?

Verslavingen verbergen vaak iets anders zoals depressie, angst of stress. Daar zijn mensen voor hoor. Dus ik zou zeggen, heb het aub voor je kindje over dat je nu eens echt je best gaat doen om van het roken af te komen. Het werkt blijkbaar niet voor jou om zomaar te stoppen (voor wie wel? voor mij was het ook hell) omdat je dan met andere zaken te maken krijgt die stress opleveren. Probeer die zaken eens op te lossen, als je rookt om de stress te verdrijven moet je anders met stress leren omgaan, dat is de oplossing echt hoor.

Niet accepteren hoor, het is geen peanuts om de gezondheid van je kindje te vergallen. Hoe zou je het vinden om over een aantal jaar jouw kind aan de kant te zien staan terwijl andere gezonde kinderen wel lekker kunnen sporten?

Geef niet op!!
 
Je zegt dat je het jezelf niet verwijt omdat je het geprobeerd hebt. Ben je daar echt volledig van overtuigd anoniem?

De volledige gezondheid van je kind hangt er vanaf. Kun jij hem/haar later recht in de ogen kijken en zeggen: "Sorry dat je astma hebt en dat je een breekbare gezondheid hebt en waarschijnlijk niet zo oud zou worden, maar ik heb echt alles gedaan om te zorgen dat ik je een gezond lichaam meegeef in je leven"

Kun je dat met een gerust geweten?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan