Tijden niet wezen kijken op dit forum en warempel, blijkbaar heb ik toch een veel voorkomend probleem weten aan te kaarten.
Mijn vordering: Ik vrees net zoals Nico. Zolang ik geen sigaret in de buurt ruik, of zie is er niets aan de hand. Maar is dat wel het geval, dan zit ik me weer in allerlei bochten te wringen en zoek ik snel naar afleiding. Maar helaas wil dat ook niet lukken.
Ik kan wel enigzins trots zeggen (en hoe krom is dat) dat ik van de keren dat ik het echt niet meer volhield het bij 1-tje op de bewuste dag heb kunnen houden.
En ik ben het er helemaal mee eens als ik dit lees:
Quote:
Waarom steken die partners toch steeds weer een sigaret op als de a.s. mamma's er zo'n moeite mee hebben om te stoppen?
Dat probeer ik mijn partner ook wijs te maken, maar het wil maar niet doordringen. Vol jaloezie (ook zo'n kromme bewoording) zit ik toe te kijken hoe hij dan zonder moeite een peukie opsteekt. Zo suf is dat, terwlijk ik juist niet jaloers zou moeten zijn.
Al met al vind ik dat ik het toch goed doe. Sommige dagen weet ik me er doorheen te slaan, andere dagen niet. En met dat in gedachten is er niemand die mij een slecht gevoel kan geven, zoals ik nu bezig ben ben ik er van overtuigd dat ik zelfs die 1-ne tijdens een verleiding kan weerstaan, met als gevolg dat ik geheel gestopt ben.
Nico... en ik weet dat jij het ook kan.
p.s. vandaag trouwens een echo gehad en die zag er supergoed uit. De dondersteen was zich nog aan het uitsloven ook door even voor ons heen en weer te wiegen...