Hoi,
Spannend hoor, kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Een mamahart voelt alles veel sterker.
Misschien vind je het vervelend maar ik wil je toch het verhaal van onze zoon vertellen. Onze zoon heeft een wat afgeplat hoofdje (achter) en mijn gevoel zei al vanaf zijn geboorte dat er wat met hem was. Nee, er is niks, zei het cb steeds. Je moet hem niet vergelijken met je oudste, ieder kind is anders. En toch bleef dat gevoel.
Na twee maanden wilde ik een doorverwijzing naar een kinderarts, die kreeg ik ook gelukkig. Die constateerde opgerekte nekspieren door een zware bevalling (voor hem zwaar, voor mij viel het mee), misschien kun je dat verhelpen door kinderfysio. Dat heb ik gedaan met hem, maar toch vond ik hem anders... Minder vrolijk, weinig lachen, niet goed slapen 's nachts e.d.
Toen hij bijna één werd ben ik bij een osteopaat te raden gegaan. Hij constateerde een gebroken sleutelbeentje en erg gespannen nek- en schedelspieren. Doordat hij daar bij de bevalling veel pijn heeft opgedaan, zijn die spieren heel strak gaan staan. Hierdoor kon zijn schedel ook niet naar achteren uitgroeien... logisch allemaal, achteraf.
Na één behandeling, het is ongelooflijk, hebben wij een ander kind. Vrolijk, blij, motorisch maakt hij een enorme groei door, hij slaapt door !!! en hij is lekker actief. Ik wil nu niet zeggen dat alle problemen op te lossen zijn bij een osteopaat. Maar wat ik zeker wel wil zeggen, volg je gevoel. Een moedergevoel heeft het altijd bij het rechte eind. Als jij denkt dat er iets is, dan is er iets. Hoe graag je ook wilt horen dat er vast niks zal zijn, als jouw gevoel iets anders zegt, moet je daar echt naar luisteren.
Heel veel sterkte, in deze spannende tijd. Dat er een goede oplossing wordt gevonden.
Groetjes, Noor mv Skip en Bo, zwanger van de derde.
