Traumaverwerking na de bevalling.

@Rimke:
een 2e baby is gemiddeld meestal wat zwaarder dan de 1e, maar jouw eerste was al behoorlijk aan de maat. Een 2e is niet per definitie een pond zwaarder dan de 1e. Ze is vaginaal geboren, dus aan je bekken ligt het niet. Als ik jouw verhaal zo lees, dan lijkt mij dat de bevalling gewoon slecht gemanaged is. Je werkt zelf in het ziekenhuis begrijp ik dus je bent enigzins medisch onderlegd. Misschien heb je er wat aan om eens het boekje: preventive support of labour te lezen. Schrijvers: P. Reuwer en H. Bruinse. Ondanks de engelse titel een nederlands boek, kost 16 euro. Goed te lezen ook voor mensen zonder medische kennis. Ik denk dat je daarin heel wat punten tegen komt waarvan je je zult afvragenm waarom er bij jou op dat moment niet is ingegrepen.
Als ik het verder zo lees zou ik zelf er geen probleem mee hebben om je thuis te helpen. Maar in onze praktijk zou er iemand naast je hebben gezeten vanaf het moment dat we zouden hebben gezegd: de bevallig is begonnen. En als het dan niet vordert dan grijpen wij zelf heel wat eerder in, voordat de moeder uitgeput en gedemotiveerd is.De grootte van de bay heeft er meestal niet veel mee te maken.
 
ahan dus ook al is er een medische indicatie dan nog zou je met je vk kunnen bevallen, maar dan gewoon poloklinisch.

nou hebben ze toen tegen me gezegd dat bij een eventuele volgende zwangerschap ik met 36 weken word doorgestuurd naar de gyn. dan moet ik daar dus op controle. en dat zou dan komen doordat mijn zoontje een infectie had opgelopen (van een bacterie die in het geboortekanaal zit) ik geloof iets met 3 letters en er zat een G in volgens mij.

en ik zat natuurlijk met die bloeddruk maar ik geloof niet dat dat de reden is waarom ik een med ind heb want ze hadden het alleen maar over de infectie van mn zoontje.

kunnen jullie met zo'n indicatie de bevalling nog begeleiden in het zh? verschild natuurlijk waar je zit maar dan weet ik dat even.

trouwens super dat je hier rondhuist is wel prettig dit soort dingen te kunnen vragen bedankt
 
Dat heet GBS, of tewel Group B streptokokken, een bacterie die veel vrouwen probeemloos bij zich dragen, maar waar babies levensgevaarlijk ziek van kunnen   worden.  Als een voorgaand kind zo'n infectie heeft gehad, moet je bij een volgende zwangerschap bij 36 weken gekweekt worden. Als de kweek aantoont dat je idd draagster bent moet je onder antibioticabescherming bevallen. Dat houdt in dat je een infuusnaald in je hand krijgt en dat je twee keer een zakje antibiotica toegediend krijgt met een tussenpoos van 4 uur. Als je twee van die toedieningen hebt gehad is je baby voldoende beschermd. Het grootste probleem is dat 2e bevallingen vaak zo snel gaan dat vrouwen niet meer aan de 2e keer toe maar dan moet je met de baby na de bevalling een dagje extra in het ziekenhuis blijven en kijkt de kinderarts je kindje ook nog extra na. Maar hier in onze regio kun je dan gewoon bevallen met je vk en heet dat dus een indicatie van plaats.
 
@ Verloskundige: Bedankt voor je antwoord.
Ik ben idd een Intensive Care verpleegkundige, heb dus zeker medische kennis, maar niet op het gebied van obstetrie............mijn klinisch verloskundige vertelde me ook dat het eigenlijk nog in de kinderschoenen staat. Voor de IC wordt je opgeleid door vooruit te kunnen kijken. Als iemand al heel slecht ademend en moe binnen komt is een en een 3 en wordt er dus niet langer gewacht met beademen. Dus ik vroeg aan mijn klinisch verloskundig, dat ik al zwaar vermoeid en al 24 uur weeen opvangend op de verloskamers kwam, dat het MBO bij maudy een dalende trend liet zien: waarom dus geen KS? Daar kon ze dus niet op antwoorden..............

Wel fijn om te weten dat ik in ieder geval nog wel een redelijk reele kans heb op een thuisbevalling en dat tweede kindjes niet per defenitie zwaarder zijn dan een eerste.
Ik ga bij mijn, hopelijk ooit, tweede zwangerschap heel goed met de verloskundige om de tafel, hoe ik het wil, en hoe ik het absoluut niet wil. Wat dat betreft word je natuurlijk door schade en schande wijs............ik zou het heel fijn vinden als ze me de volgende keer niet zo lang laten wachten en niet alleen laten...........dat is natuurlijk niet altijd mogelijk. Ook wil ik wel dat ze eerlijk tegen me is. Als maudy niet in het vruchtwater gepoept had, was het een precaire situatie geworden als ze thuis zou zijn geboren........ik weet niet hoe het dan gelopen zou zijn. Geen prettige gedachte...........Dus als ze de volgende keer ook maar ergens over twijfelt wil ik gewoon weer naar het ziekenhuis, de gezondheid van mijn kindje voor alles.........

Ik ga het boekje opzoeken op internet. Weet niet of het nog meer twijfel bij mij gaat zaaien over mijn bevalling, maar misschien wel wijs om voor mijn volgende bevalling gelezen te hebben! Dank ook weer voor deze tip!
Fijn dat je adviezen geeft op dit forum, een vakvrouw die kennis van zaken heeft is vaak niet makkelijk te bereiken! Nogmaals dank.
 
Wat staat nog in de kinderschoenen volgens haar? Obstetrisch management? Kijk, het is voor een ziekenhuis al moeilijk, want ze beginnen op achterstand doordat iemand al uitgeput binnenkomt. Na 2uur 2 cm met pijnlijke weeen en een verstreken baarmoedermond had je al verwezen moeten worden, klaar. De baarmoeder is een spier en zoals alle spieren verzuurt die gewoon bij langdurige inspanning. Dat Maudy's MBO terugliep is een veeg teken, maar dat moet natuurlijk wel geinterpreteerd  worden en er moet naar gehandeld worden. MBO's doen  en vervolgens niks met de uitslag doen is ook niet goed.  Daar moeten binnen een verloskundige samenwerkingsverband duidelijke afspraken over gemaakt worden, daar zou de patientenvereniging zich mee moeten bemoeien.
lees het boekje en ik ben zeer benieuwd wat je ervan vindt.
 
Hi dames,

Ik ben blij dat ik eens lees dat ik echt niet de enige ben die een post traumatische stress syndroom heeft gehad als gevolg van de bevalling van mijn zoontje! Mijn bevalling duurde bij elkaar 41 uur. Continu weeen maar niet heftig genoeg ( lang genoeg is een beter woord! ) Ik bleef hangen op   6 cm ontsluiting! Mocht eindelijk naar het ziekenhuis daar aan het infuus en toen 1,5 uur persen totdat Senne geboren was. Senne was een sterrekijker, waardoor de omntsluiting bleef hangen en waardoor ik volledig ben ingescheurd. Het was nog net op het randje dat ik nog intact was. ( bij de anus sorry ..:) ) De vrouw die me hechtte was zo een verschrikkelijk mens. Ze was ten eerste niet bij de bevalling geweest en wist dus ook niet wat ik zo zachtjes aan allemaal al doorgemaakt had. Een beetje meer liefde tijdens het hechten kon echt geen kwaad. Ze vond dat ik me niet aan moest stellen en gewoon even door moest bijten, maar ja al met al was het niet goed verdoofd en is ze een half uur bezig geweest om het te hechten. BRRR ik krijg er nog steeds wel eens de kriebels van. Toen alles achter de rug was ben ik op slot gegaan en heb ik een masker opgezet. Ik wilde niet aan iemand laten zien dat ik er vreselijk van baalde en mezelf gewoon niet happy voelde. Maar na 6 maanden knapte er iets in me. Ik was een stil muisje geworden wat alleen maar oppervlakkig meer praatte en niet meer voelde dan bozigheid en huilde om alles en niets zonder het te kunnen zeggen waar ik nu precies om huilde! Mijn moeder is het uiteindelijk geweest die me aanspoorde om naar de dokter te gaan en daar werd ik doorverwezen naar een psycholoog. Daar heb ik aan de hand   het herbeleven van heel de bevalling mijn trauma langzaam maar zeker overwonnen! Juist door terug te gaan telkens maar opnieuw ga je het verwerken. Ik heb ook brieven geschreven naar de gyneacoloog en daarin heb ik hara eens goed de waarheid verteld. Niet dat ik ze heb opgestuurd, want dat was ook een opdracht van de psycholoog. Zo heb ik voor mezelf dat stukje verwerkt.   Ik ben blij dat ik dat toen gedaan heb, want daarna kon ik echt gaan genieten van mijn gezinntje. Maar nu...... de kriebels zijn ondanks alles toch were gekomen. Ik   ben met de pil gestopt, maar toch ben ik ergens in mijn hoofd ook wel bang voor het hele gebeuren. Maar ondanks dat is het verlangen voor een tweede kindje wel steeds groter geworden dan de angst om te bevallen.... zijn er mensen hier die het ook hebben twijfel aan de hand van de vorige bevalling?  


Liefs Janne
 
Hoi Janne, wij komen het heel veel tegen in de praktijk, vrouwen die nauwelijks weer durven te bevallen. Ga desnoods het gesprek aan voor je zwanger bent. Ik weet niet of je terug wilt naar je verloskundige, maar maak een afspraak met haar om de hele eerste bevalling nog eens door te nemen en je twijfel over een tweede bevalling  en wat zij als praktijk je te bieden hebben. En als je dat niks vindt maak dan een afspraak met een andere praktijk om eens te kijke wat zij voor je kunnen doen.
Maak van te voren een lijst met punten die je belangrijk vindt en neem je man of een vriendin mee.
 
Hoi verloskundige,

Bedankt voor de tips! Ga ik zeker doen. Ja ik zou toch graag terug willen naar die verloskundigepraktijk, omdat de verloskundigen daar ontzettend vertrouwd waren. Het voelde gewoon allemaal heel goed en ze waren altijd heel persoonlijk. Het is bij mij ook pas na een half jaar helemaal fout gegaan!  Het is meer dat het in het ziekenhuis fout gegaan is. ( voor mijn gevoel dan he! )   Maar goed ik durf die gyneacoloog eigenlijk nog niet te zien, alleen al als ik naar een foto kijk van haar krijg ik nog steeds de kriebels! Gek eigenlijk als je het op zich allemaal al wel goed verwerkt heb!

Groetjes Janne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan