uitgerekend februari 2019

Hallo iedereen, 
Voor ik aan me verhaal begin zeg ik even erbij dat ik vandaag 35 weken en 4 dagen zwanger ben.
 
gister best een stress volle dag gehad, het begon gister middag rond 1 uur de krampen en steken in mijn buik. Ik dacht in het begin hè wat vervelend maar niet echt pijnlijk. Maar het werd steeds erger en heftiger tot ik op een zeker moment niet meer kon lopen. De vk gebeld en die is bij me thuis geweest om alles te controleren, inwendig onderzoek gehad en daaruit bleek dat mijn baarmoedermond een stuk korter was en week. Toen heeft ze me doorgestuurd naar het ziekenhuis voor alle zekerheid omdat ik ook die pijn had. Eenmaal toen ik in het ziekenhuis terecht kon (2 uur later) weer een inwendig onderzoek gehad en daaruit bleek dat ik 1 cm ontsluiting had. Dat was wel even schrikken aangezien ik 35 weken en 3 dagen zwanger was gister. Ik moest even blijven in het ziekenhuis en dan zouden ze 2 uur later weer kijken of ik in de tussentijd meer ontsluiting had. 2 uur later weer gekeken maar ik zat nog op 1 cm gelukkig. Toen mocht ik naar huis. Ik ben zwanger van mijn eerste kindje en zit nu best in angst omdat ik niet weet wat ik kan verwachten. Iemand hier ervaring mee??? 
 
 
Ik had het met mijn eerste kind met 32 weken 4cm ontsluiting en voelde hem niet meer bewegen. Werd toen ook direct opgenomen en kreeg een prik voor de longrijping. Ik moest een week blijven mocht alleen maar liggen. Daarna moest ik om de dag naar h e t zkh  met 37 weken werd ik ingeleid. Omdat hij niet meer groeide en had erg weinig vruchtwater. Om 8:30 Werd ik ingeleid en om 11:30 lag hij op mijn buik en na 3 uur zat ik in de auto met een  gezonde zoon wel een klein mannetje en woog 2740. Net bij de vk geweest hij is ingedaald alleen toch wel ff een extra echo om te kijken of ik voldoende  vruchtwater heb. 
 
Fijn dat alles goed was bij je zoontje!! Ja ik ben dan 35 weken en 4 dagen zwanger maar omdat ik met die 1 cm ontsluiting zit weet ik niet wat ik er mee aan moet ben best angstig en durf bijna niks meer te doen. Normaal gesproken ben ik de hele dag bezig thuis van alles aan het doen enzo maar ik durf nu bijna niks meer.. bang dat ik door te druk alleen maar meer ontsluiting krijg en het is nu echt nog te vroeg als die zou komen. Ik weet dat bij 37 weken kindjes volgroeid zijn en dat ze dan ook mogen komen. Dat is over ander halve week dus ik hoop en denk nu alleen maar als ik de 37 weken maar gepasseerd ben. Ben zo angstig nu na wat er gister allemaal gebeurd is.. 
 
Vandaag de hele ochtend in het ziekenhuis gezeten omdat ze het kindje wilden draaien. Ze ligt namelijk lekker eigenwijs in stuit. Eerst lag ik een half uur aan de hartmonitor, vervolgens hebben ze drie pogingen gedaan, waarbij het vanaf de tweede poging echt geen prettig gevoel meer was. Helaas niet gelukt en ligt mevrouw weer lekker in een stuit. Vervolgens een uur aan de hartmonitor gelegen, want hartslagje moest weer even normaal worden.... Morgen gaan ze bellen met een ander ziekenhuis Jeroen Bosch in Den Bosch. Schijnt de meest succesvolle draaiingen te hebben. Wel een uur rijden, maar het proberen waard dus. Dus daar gaan we vrijdag of maandag nog maar eens naartoe. Mocht het dan niet lukken dan wordt het een keizersnee in wk 39. Ben nu 36w en 3d. Nu op de bank aan het bijkomen want het voelt alsof rico Verhoeven een aantal knietjes in mijn buik heeft gegeven ?
ben ook wel benieuwd levano naar jouw verhaal. Waarom word je eerder ingeleid? Is je bloeddruk te hoog?? 
 
 
Hier ook een kindje die zich op oudjaarsdag even in stuit draaide.. Afgelopen vrijdag bij 36+1 een versie gehad en bij mij is het wel gelukt, gelukkig! Maar het was inderdaad echt pijnlijk. Dinsdag een controle echo gehad en ons kindje heeft zich gelukkig gedragen en ligt nu nog goed! Erg opgelucht.. De pijn dus zeker waard, hopelijk lukt het bij jou ook nog in poging 2 Stelvio!
 
@ Poevie: Heel begrijpelijk. Ik heb ook emotionelere dagen gehad maar gelukkig nu juist heel rustig en relaxed. Niets kan me echt meer opwinden en ik vind het allemaal meer dan prima. Houdt je zoon je wel op de hoogte van hoe het daar gaat? Begrijp dat het heel wisselend is qua weer in Oostenrijk en dat sommige plaatsen echt barre ellende zijn maar dat het meeste goed begaanbaar is. 

@ Ongedultje: Die angsten die ken ik ook. Mede daardoor heb ik amper van deze zwangerschap kunnen genieten. Iets wat ik wel heel jammer vindt want ik heb besloten al voordat ik zwanger werd dat ik dit maar één keer ga doen. Vroeger wilde ik sowieso geen groot gezin (en dat gevoel heb ik nu nog steeds) en mijn vriend heeft al twee dochters uit een eerder huwelijk die ook 50% van de tijd bij ons zijn. Dat maakt dat je alsnog een heel vol huis hebt de helft van de tijd. Ik had er graag meer van willen genieten. Nu ben ik wel op een punt beland dat ik denk; als het mis gaat kan je er toch niets aan doen. Dat helpt mij wel om het los te leren laten. Plus; de kans dat het nu alsnog niet goed gaat is zo ontzettend klein. Kijk eens rond je heen. Alle mensen die je vandaag gaat zien zijn zwangerschappen die goed voldragen zijn. 
@RebeccaSam: Oooh ja dat gevoel dat je lichaam straks (als je geen borstvoeding gaat geven) weer helemaal van jou is! Lekker weer op je buik kunnen slapen. Daar kijk ik zo naar uit! 

@ Pegg: Ik denk ook dat het deels indalen is. Hier ligt ze iedere controle ook steeds lager en vooral lange stukken lopen voel ik mn schaambeen lekker trekken en steken. Soms weet ik van ellende niet hoe ik moet zitten omdat het dan zo een zeer doet. Gelukkig is het maar met vlagen maar leuk is anders. De VK zei hier ook al dat ze erg laag ligt maar dat ze nog niet 'vast zit in het bekken'. 

@ MDNS: Ik ben even benieuwd; waarom gaan ze je al strippen met 38/39 weken? 

Voor alle stuitliggers: Hoop dat er nog gedraaid kan worden! 

Zelf ben ik afgelopen week dinsdag weer bij de VK geweest. In 1,5 week tijd heb ik twee keer een echo gehad omdat de buik erg groot zou zijn. Nou is mijn vluchtwater ruim maar wel prima, kindje ziet er top uit maar zit wel, volgens de meting van de laatste keer, op de P95. Dat gaat dus inhouden dat het een groot meisje wordt. Laat ze alleen de keer ervoor wel op de normale schaal gemeten zijn. De VK zei zelf ook al; laten we er maar een beetje tussenin gaan zitten. Met 38,5 weken heb ik nog één liggingsecho om te kijken hoe groot ze dan is. Wel door dezelfde VK als de vorige keer zodat er niet weer een ander gaat opmeten. Iedereen blijkt net anders te meten en daardoor komt het verschil in metingen blijkbaar iedere keer. We gaan het vanzelf wel zien. 

Ik ben zo benieuwd naar dat kleine meiske! Als verrassing hebben ze ook tijdens de laatste controle even het nieuwe echo apparaat uitgeprobeerd met een 4D kop. Zo ontzettend leuk om nog even te spieken naar haar gezichtje. 

Vandaag de laatste spulletjes kopen voor de vluchttas en dan zijn we er helemaal klaar voor. Zaterdag ben ik dan 36 weken. Mijn gevoel zegt dat ze ergens tussen de 38 en 39 weken gaat komen. Dat gevoel delen meerdere met mij in mijn omgeving zonder dat ik er wat van gezegd heb (we hebben een poll wanneer ze komt en degene die het dichtste bij zit nemen we mee uit eten). Nu komen alle kinderen van vrouwen aan mijn moeders zijde te vroeg dus wie weet!
 
Lyjam: dankjewel voor die tip inderdaad :) zo dacht ik ook de eerste spannende weken en dat hielp wel. Moet ik nu maar weer mee beginnen  ;)
Ik had gisteren controle weer. Bloeddruk was weer te hoog en had een kleine hoeveelheid eiwitten in urine. Verloskundige twijfelde erg om me weer door te sturen naar het ziekenhuis maar besloot toch om vandaag een extra controle te doen gewoon op hun praktijk. Dus best wel spannend hier.. alle symptomen kunnen duiden op vergiftiging maar ook heel goed op andere minder ernstige dingen.. even afwachten dus!
 
@stelvioo hebben ze bij jou ook gesproken over een stuitbevalling? Of is dat geen optie? 
Hier ook een stuitligger, draaien ook niet gelukt maar ik sta nu zelf voor de keuze of stuitbevalling of keizersnede, ik vind het zo lastig....
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan