Hallo Allemaal,
Daar ben ik dan, terug van weg geweest weer op het forum. Inmiddels is het twee maanden geleden dat we de uitslag kregen van onze 4de weer mislukte IUI. Daarna namen we het besluit om eventjes te stoppen om tot rust te komen. En dat heeft ons heel erg goed gedaan !
En toen kwam vrijdag 29 aug.....de dag dat ik ongesteld moest worden.
Al een paar dagen merkte ik kleine ietwat andere dingen, maar ik dufde er niet op te hopen en dacht dat het weer inbeelding was.
Totdat ik vrijdagmorgen voordat ik naar de kapper ging een zwaar gevoel in mijn buik voelde, net een baksteen en ik was al twee dagen ietsipietsi misselijk geweest zo heeeel af en toe.
Mmmmm......vreemd......mijn riem kon het niet zijn die in mijn buik zat drukken want ik ben mooi wat afgevallen en bleef maar op dat gewicht....terwijl ik normaal als ik ongesteld moet worden wel zeker een kilo bij kom.
Toch maar ff stiekem een testje doen.
En daar stond ik dan op de badkamer te wachten...............na 1 minuur verscheen daar een tweede streep !!! Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Ik wist niet wat me overkwam en belande meteen in een roes.
Rennen, want ik moest naar de kapper.
Meteen maar bij het kruidvat een test gekocht. Thuis meteen twee testen gedaan.......weer positief. Jee zeg zou het dan echt ?
Hup naar het winkelcentrum om iets leuks te kopen om mijn man mee te verassen als hij thuis komt van zijn werk en daar een test gekocht die aangeeft zwanger/niet zwanger.......en ja hoor....................ZWANGER !!!!! IK BEN ECHT ZWANGER !!!!!!!!!!
Toen mijn man thuis kwam stond er een cd op met liedjes uit muziekdoojes en in de kamer hing een rompertje met een roze en blauwe ballon en een boek; de zwangerschap van week tot week.
Daar stond hij dan met twee brooden in zijn hand.
Ik zei: dag papa en hij stond met tranen in zijn ogen en vroeg: is het echt waar ?
Daarna vlogen we elkaar in de armen en rolde de tranen.
Hij belande voorts in de roes.
's Avonds zijn we lekker wat gaan eten om het te vieren.
We kunnen het niet bevatten en geloven ! In de rustperiode is het ons dat toch mooi zelf gelukt !
Komende week ga ik ff naar het ziekenhuis bellen om dit goeie nieuws door te geven en te kijken hoe en wat verder. Ik ben als het moment daar is dat we een echo hebben en waar dan hopelijk alles goed op is......de angst dat het nu mis gaat is er wel moet ik eerlijk zeggen.
Ik merk nog helemaal niks aan mijn (.)(.), maar wel heb ik een zwaar gevoel in mijn buik en met vlaagjes ben ik misselijk en moet ik eventjes was eten. En ik heb minder eetlust. En sinds vandaag enorme slechtezin buien en af en toe wat dizzy.
Tot snel weer......maar wel van korte duur want daarna ben ik lekker twee weekjes weg.
Gr, Sylvia
