Uitgerekend maart 2019

Hoi iedereen! Vandaag stipt 39 weken en morgen weer op bezoek bij de gynaecoloog. Ik hoopte stiekem dat de kleine zich al gemeld zou hebben, want ik ben het zwanger zijn ondertussen wel beu: handen die pijn doen, buik die in de weg zit, ik voel mij vaak 80 jaar :) 
Wat ik ook vervelend vind ik dat ik mij niet alleen nog maar zwanger voel, maar dat ik ook alleen nog maar zwanger bén. Mensen kunnen over niets anders meer tegen mij praten. ik begrijp ze wel hoor want die buik valt echt wel op, maar soms wil ik het gewoon over iets anders hebben :) ik besef ook wel dat ik binnen kort waarschijnlijk denk 'ik bén precies niets anders meer dan een mama' :) maar daar kijk ik natuurlijk naar uit. 
Ik hoop toch dat het voor één van de dagen is hoor, fieuw... 
 
Hier is de kleine ook gelukkig weer enorm druk. Als hij een uur stil is op een dag achtereen is het veel. Denk wel dat ik dat stiekem dat gevoel beetje gaat missen strakjes.  Vandaag controle bij de vk, 37+2 en ben benieuwd wat vanaf nu het plan is.  Elke dag die voorbij gaat denk ik een dag dichter bij de geboorte van onze zoon! Zin in!!  
Ook voel ik mij ondanks ook af en toe 80.. wel beter dan de eerste weken verlof. Heb vannacht zelfs sinds weken voor het eerst 8 uur doorgeslapen. 
Gister nog even geoefend met in en uit elkaar klappen van de kinderwagen en met de maxicosi.. dat werkt voor ons doen nog niet lekker dus gaan we vandaag even verder oefenen ?
 
@Bo Ga idd herkenbaar! Het gaat vaak alleen nog maar om mij of mn buik...
Ben je er al klaar mee? Ja maar ik kan daar toch niks mee?! Wordt ik alleen maar chaggerijnig van mezelf?
Vandaag 38 weken!
We gaan vrolijk door met van alles.. Hopelijk komt ie snel?
Ik voel me soms ook 80 hoor Smpje? vooral die 80 kilo ineens... pff ?
Ik krijg nu ook al appjes van mensen of alles nog rustig is?
 
Dat 80 voelen ken ik wel ? En hormonen alle kanten op. Was gister een stukje wezen wandelen met mijn man en toen ging mijn veter los.. Meteen tranen in de ogen, gelukkig hoefde ik ze niet zelf te strikken ?
Maxi cosi hebben we ook al mee geoefend, maar steeds als we met dat ding bij de auto staan komt de hele buurt naar buiten omdat ze denken dat er iets gaande is... Iets met "sociale controle".
Huis is ondertussen zo onderhand steriel, valt niet veel meer te poetsen, hoewel het me steeds weer lukt de meest belachelijke hoekjes te vinden om schoon te maken. 
Ik merk ook wel dat spanning en angst plaats hebben gemaakt voor nieuwsgierigheid en het gevoel van "kom maar op". Zo veel zin in om dalijk de kleine in de armen te hebben! 
 
@ Bo Ga
Ik herken het! Ik wil ook wel eens over iets anders praten dan over mijn buik- de bevalling en als alles op orde is..
De nachten worden hier steeds erger, rond de klok van 3.00 word ik meestal wakker.. plassen- draaien- denken wat ik nog moet. en vervolgens niet meer in slaap komen.


Moet er ook aan geloven dat ik mijn paard niet meer alleen kan verzorgen- je wordt zo afhankelijk! vreselijk!!
Nog even doorzetten lady's- de laatste loodjes!
 
Haha zo herkenbaar die sociale controle :p. We hebben 1 x gehad met het passen van de maxicosi in de auto dat de buren dachten he er gebeurt wat. En donderdag avond met de vluchtkoffer naar de auto... ben benieuwd wat ze zo gaan zeggen aangezien we even met de kinderwagen en maxicosi weggaan ?? 
ik krijg nu regelmatig verbazing te horen als ik zeg nog een kleine 3 weken. Want mijn buik heeft niet het formaat van iemand die hoog zwanger is ?..  maar de baby zit er toch echt en groeit heel goed en het is gewoon echt zwaar haha. 
Af en toe heb ik nu wel in eens last van angst voor de pijn ofzo... ik heb nu elke dag wel van die pijnlijke voorweeen.. en dan denk ik. Pff dit is nog maar t begin. 
 
Hoi allemaal,
Al een hele tijd lees ik mee, maar heb, behalve helemaal in het begin van mijn zwangerschap, nog niet gereageerd. Ik ben zwanger van onze eerste, een meisje. En uitgerekend op 30 maart (hoor nog net bij deze groep). Nu dus 35+2 zwanger. Vind het echt heel fijn om jullie ervaringen te lezen en er is zoveel herkenbaar!
Mijn zwangerschap verloopt wat anders (meer medisch) dan normaal. Door mijn eigen medische voorgeschiedenis kan ik alleen bevallen middels een keizersnede. En tijdens de 20-wekenecho zijn er hartafwijkingen gevonden bij mijn dochter. Dat was nogal een rollercoaster. Gelukkig is er geen accuut gevaar voor haar gezondheid, we moeten na de geboorte afwachten wat de impact zal zijn. Dan pas kan ons ook verteld worden hoe er verder mee wordt omgegaan. Dat maakt alles extra spannend!
En of dat nog niet genoeg is, word ik met 37+2 weken opgenomen in het ziekenhuis uit voorzorg. Mocht de bevalling dan op natuurlijke wijze beginnen, dan ben ik meteen op de juiste plek voor de keizersnede (het ziekenhuis is een uur rijden vanaf ons huis).
Verder voel ik mij gelukkig goed, afgezien van de kwaaltjes zoals vermoeidheid, vocht in 1 been en snel buiten adem. Maar het is heerlijk om verlof te hebben en dus alles op m'n gemakje te kunnen doen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan