Mijn bevalling verliep beter en sneller dan ik had gehoopt. Toen ik 12 weken zwanger was wilde ik perse in het ziekenhuis met een ruggenprik bevallen, omdat ik als de dood was voor de bevalling. Naarmate de zwangerschap vorderde kreeg ik meer vertrouwen in mijn lichaam en veranderde mijn mening. De bedoeling was dat ik in het ziekenhuis zou bevallen, maar dat ik pas een prik zou krijgen als ik erom zou vragen. Ik wilde het dus eerst zonder proberen. Vervolgens belandde ik met 35 weken in het ziekenhuis vanwege vroegtijdige weeën die gelukkig weer stopten en kon ik weer naar huis. Vanaf dat moment wilde ik heel graag thuis proberen te bevallen, omdat ik het ziekenhuis kil vond en onpersoonlijk waardoor ik me maar moeilijk kon ontpspannen. Uiteindelijk ben ik 1 dag na de uitgerekende datum thuis bevallen na een snelle en soepele bevalling van 5,5 uur (1e kind) en maar 40 minuutjes persen. Het is me heel erg meegevallen en ik heb geen pijnstilling nodig gehad. Al mijn angsten in de eerste maanden rondom de bevalling waren dus in mijn geval onterecht. En een eventuele volgende bevalling hoop ik dan ook weer thuis te kunnen doen !
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Verliep jouw bevalling zoals jij dat wilde?
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Wat een warm bad al niet kan "aanrichten"...
Voor mijn 2e bevalling was de afspraak met de verloskundigen: bel zodra je herkent dat je weeën hebt, want de 1e bevalling ging snel (3 ½ uur) en aangezien de placenta toen in het ziekenhuis moest worden verwijderd, moest ik nu poliklinisch in het ziekenhuis bevallen. Dan zouden we in ieder geval op tijd zijn.
Na een middagje lichte weeën heb ik 's avonds toch maar gebeld. De verloskundige constateert 0,0 cm ontsluiting. "Een valse start. Op basis van wat ik voel, kan het nog dagen duren", zegt ze. Balen!
Ik besluit een warm bad te nemen, om wat te ontspannen. Na een half uurtje breken ineens de vliezen en worden de weeën heel heftig. Snel het bad uit en tijdens het aankleden sta ik te shaken en te zweten van de weeën. De verloskundige komt direct als ik bel; misschien moeten we meteen door naar het ziekenhuis. Nou, vergeet het maar. We zijn amper weer boven of de persweeën dienen zich aan. 7 Minuten later wordt onze 2e dochter geboren.
Een bevalling van 3 kwartier, nog geen 2 uur na de "valse start"!
Zo'n snelle bevalling is overigens ook geen aanrader. Ik vond de pijn gigantisch; je had nauwelijks tijd om je erop in te stellen, vanuit het niets ineens op persweeën. Voor mij geen 3e meer!
Voor mijn 2e bevalling was de afspraak met de verloskundigen: bel zodra je herkent dat je weeën hebt, want de 1e bevalling ging snel (3 ½ uur) en aangezien de placenta toen in het ziekenhuis moest worden verwijderd, moest ik nu poliklinisch in het ziekenhuis bevallen. Dan zouden we in ieder geval op tijd zijn.
Na een middagje lichte weeën heb ik 's avonds toch maar gebeld. De verloskundige constateert 0,0 cm ontsluiting. "Een valse start. Op basis van wat ik voel, kan het nog dagen duren", zegt ze. Balen!
Ik besluit een warm bad te nemen, om wat te ontspannen. Na een half uurtje breken ineens de vliezen en worden de weeën heel heftig. Snel het bad uit en tijdens het aankleden sta ik te shaken en te zweten van de weeën. De verloskundige komt direct als ik bel; misschien moeten we meteen door naar het ziekenhuis. Nou, vergeet het maar. We zijn amper weer boven of de persweeën dienen zich aan. 7 Minuten later wordt onze 2e dochter geboren.
Een bevalling van 3 kwartier, nog geen 2 uur na de "valse start"!
Zo'n snelle bevalling is overigens ook geen aanrader. Ik vond de pijn gigantisch; je had nauwelijks tijd om je erop in te stellen, vanuit het niets ineens op persweeën. Voor mij geen 3e meer!
Ik wist vantevoren al dat ik in het ziekenhuis zou bevallen, aangezien ik tijdens mijn zwangerschap onder controle was van een gynaecoloog ivm een te hoge bloeddruk en extreem overgewicht. Beide risicofactoren hebben gelukkig niet voor problemen gezorgd. Op donderdagnacht, 4 dagen voor de uitgerekende datum, braken mijn vliezen. Ik ben toen direct naar het ziekenhuis gegaan voor een CTG. Alles was goed, er was alleen nog geen enkele weeënacticiteit te bespeuren, dus ik mocht weer naar huis. Vrijdagmiddag weer terug naar het ziekenhuis, alles was nog goed, maar nog steeds geen weeën. Weer naar huis met de afspraak dat ik zaterdagochtend zou worden ingeleid, als de weeën dan nog steeds niet spontaan waren begonnen. En zo geschiedde. Zaterdagochtend rond 9 uur kreeg ik een infuus met een weeënopwekkend middel. Tegen 12 uur waren die zo heftig, dat ik een ruggeprik kreeg zonder daarom te hoeven vragen. Na 3 keer proberen lukte dat eindelijk en trok de pijn voor een groot gedeelte weg. Door de verdovingsvloeistof daalde mijn bloedruk alleen zodanig, dat er minder verdoving kon worden gegeven. Tegen 18 uur werd de weeën zo hevig en zonder tussenpauze dat ik om meer verdoving heb gevraagd, echter had ik toen al 8 centimeter ontsluiting en werd de verdoving juist helemaal uitgezet. De laatste 2 uur had ik al persweeën die ik heb moeten wegzuchten met als hulp lachgas. Die uren waren heel erg zwaar. Toen ik om 8 uur 15 voorzichtig mocht gaan meepersen, was hij binnen 10 seconden geboren, alsof hij er gewoon uitviel. Zo snel, iedereen schrok ervan en de baby ook: hij hield meteen op met ademen. Hij werd onmiddelijk meegenomen en beademd, Het heeft bijna 10 minuten geduurd voordat hij geluid maakte en zelfstandig ademde. Voor ons gevoel duurde dat eeuwig. De langste en ergste 10 minuten van mijn leven. Vervolgens heb ik 'm heel even gezien en werd hij meegenomen voor onderzoek (ruggeprik, bloedonderzoek). Pas 3 uur later heb ik 'm kunnen zien. Hij lag toen in de couveuse met een antibiotica infuus voor het geval hij een infectie zou hebben opgelopen. Ik kreeg zelf ook koorts tijdens de bevalling en kreeg ook direct abtibiotica. Gelukkig ging het al heel snel veel beter met 'm. Na 5 dagen mochten we allebei weer naar huis, hij heeft er verder niets aan over gehouden. Inmiddels is hij 3 maanden en het gaat helemaal geweldig met 'm. Ik had me vantevoren eigenlijk geen voorstelling gemaakt van de bevalling, ik heb het gewoon op me af laten komen. De weeën deden meer pijn dan ik me had kunnen voorstellen, maar het persen zelf stelde niets voor. En uiteindelijk is een gezond kind het enige dat telt!
Mijn bevalling was ook niet helemaal zoals gedacht! Het was 5 augustus...bloed heet. Enik zat lekker bij t zwembad, ik voelde me eigelijk helemaal niet lekker maar wijtte dat aan t warme weer. Om half 3 ben ik toch maar naar huis gegaan , om op de bank te gaan liggen. Om half 4 moest ik ff plassen en ja hoor daar zat iets slijmerigs bij....Ojee dacht ik...Maar t kon toch niet zo zijn dat ik al aan t bevallen was???? Ik was namelijk pas 6 weken later uitgerekend.Ik belde toch mn man maar (die had een feest in friesland) Hij dacht dat t allemaal we mee zou vallen. Nou ik ging toch maar weer op de bank liggen, maar dat rare gevoel bleef maar. Het zat mn man toch niet lekker en kwam eerder naar huis Doet hij normaal nooooooit) Om 21.30 uur kwam mijn man thuis, en zei dat ik maar betr kon gaan douchen en lekker naar bed zo gezegt zo gedaa, maar toen ik onder de douche vandaan kwam en naar de huiskamer liep voelde ik een soort geknap en ja hoor mn vruchtwater gebroken. OJee wat moeten we doen...verloskundige gebeld en ik moest als de donder naar t ziekenhuis. Toen ik in t ziekenhuis aan kwam had ik al 9 cm ontsluiting. Ik had net mn benen opgetrokken en ja hoor daar was hij al een gezonde zoon van 3 pond.Omdat hij 6 weken te vroeg was en maar 39 cm was moest hij direct in de couveuse....Daar ging t niet zo goed want hij wilde niet drinken en viel te veel af..Dus met gevolge een sonde en een infuus en alle toeters en bellen...Vreselijk. Na een maand mocht hij eindelijk mee naar huis. We zijn inmiddels 5 maanden verder en t is een flinke jongen geworden hoor, wel wat kleiner als zn leeftijds genoten , maardat haalt hij wel in.Ondanks de snelle bevalling van3,5 uur is t allemala er g goed gegaan en hebben we een prachtige zoon.
Mijn bevalling was ook heel prettig en snel. s'avonds om ongeveer 18:30 uur begonnen de weeen. Nog lange tijd gedacht dat het voorweeen waren. Voor de zekerheid heeft mijn vriend de hond naar onze vrienden gebracht die op hem zouden passen. Vervolgens in alle rust het bed klaargezet. Om ongeveer 22:30 uur toch maar besloten om nog even te proberen te slapen. Het moment dat ik op bed lag hielden de weeen op. Dus toch voorweeen (dachten wij). Heerlijk in slaap gevallen en om ongeveer 2:00 uur met een oerkreet wakker geworden en naar de wc gerend. Daar tot het besef gekomen dat het nu toch echt weeen waren die aan een stuk doorgingen. Na lang aarzelen toch de vervangende huisarts gebeld (bij ons op het dorp doet de huisarts de bevalling nog). Deze kwam gelijk en zei toen hij me zag dat ik er me nog maar niet teveel van moest voorstellen. Na controle bleek ik al volledige ontsluiting! te hebben. Mij drang om naar de wc te gaan was dus persdrang. Om 4:30 uur is onze dochter Iris geboren. Vervolgens is om 5:00 uur 112 gebeld omdat de placenta niet losliet en ik veel bloed verloor. Met gillende sirenes naar het ziekenhuis gebracht waar de opgeroepen gynacoloog met geweld de placenta er uit heeft gedrukt. Mijn schoonouders hadden ondertussen onze dochter naar het ziekenhuis vervoerd. Daar is ze goed bekeken en gecheckt. Met haar was alles goed alleen bij mij hield het bloeden niet op. Op een gegeven moment is mijn bloed geprikt en was mijn hb gehalte 3,2. Ik riep maar steeds dat het niet goed ging. Naar een tijdje kwamen er 3 gynacolagen in opleiding en hebben ze geprobeerd met zijn 3en de baarmoeder verder leeg te krijgen. Uiteindelijk een echo apparaat gepakt en bleek er nog een stuk placenta in te zitten. Om 10:00 uur met spoed naar de OK gereden om gecurateerd te worden. Was in de tussentijd nog gehecht voor de knip. Na ongeveer 15 uur was ik weer genoeg bij om mijn dochter opschoot te krijgen. Na de bevalling heb ik 4 zakken bloed en heel veel vocht gekregen dat ik was compleet opgezet. Ik knapte zo snel weer op dat ze me de volgende dag weer weg wouden hebben maar dat hebben de zusters op mijn verzoek tegengehouden zodat ik nog een dag in alle rust kon opknappen. Ik mocht thuis niet teveel visite hebbenen maar kort. Maar door een heel lieve kraamhulp die uit haar zelf een paar dagen langer is gebleven heel snel weer opgeknapt. Al met al viel de bevalling 100% mee maar de nabevalling niet. Maar onze dochter is supergezond. Nu is ze 19 maanden en een grote boef en als alles lukt krijgt ze in de toekomst vast nog een broertje of zusje.
Ik wist natuurlijk niet wat ik moest verwachten van een bevalling, dus liet het maar op me afkomen. Ik zou zo ie zo in het zkh bevallen. Ik had geen verloskundige, dus ik moest op eigen gevoel het zkh bellen.
Vliezen gebroken/gescheurd 's nachts. (vrijdag op zaterdag nacht)Voor ctg zaterdag naar het zkh. Zondag weer naar het zkh voor ctg. Nog steeds geen weeën. Als er niets spontaan zou gebeuren moest ik maandag melden om ingeleid te worden. Ze wilde dinsdag proberen ivm de paasdagen, maar dan zou het veel te lang zijn dat de vliezen waren gebroken.
Het begon spontaan zondag op maandag nacht om 12 uur met Weeën. Het zkh had het zo druk dat we niet mochten komen. Om 2.45 bij 2 minuten weeën het zkh weer gebeld en gezegd dat we zouden komen. Toch probeerde ze ons weg te houden ivm de drukte. Ze hadden geen kamer beschikbaar. Toch zijn we gegaan.
We kwamen in de reserve bevallingskamer terecht. Bleek ik al 9 cm ontsluiting te hebben. Om 4.50 mocht ik persen en om 5.37 is onze dochter geboren.
Het is me reuze meegevallen. De weeën waren het ergst. En dat was maar zo'n 4,5 uur van begin tot eind. Persen was niet pijnlijk. Het hechten was eigenlijk het pijnlijkst van alles.
Vliezen gebroken/gescheurd 's nachts. (vrijdag op zaterdag nacht)Voor ctg zaterdag naar het zkh. Zondag weer naar het zkh voor ctg. Nog steeds geen weeën. Als er niets spontaan zou gebeuren moest ik maandag melden om ingeleid te worden. Ze wilde dinsdag proberen ivm de paasdagen, maar dan zou het veel te lang zijn dat de vliezen waren gebroken.
Het begon spontaan zondag op maandag nacht om 12 uur met Weeën. Het zkh had het zo druk dat we niet mochten komen. Om 2.45 bij 2 minuten weeën het zkh weer gebeld en gezegd dat we zouden komen. Toch probeerde ze ons weg te houden ivm de drukte. Ze hadden geen kamer beschikbaar. Toch zijn we gegaan.
We kwamen in de reserve bevallingskamer terecht. Bleek ik al 9 cm ontsluiting te hebben. Om 4.50 mocht ik persen en om 5.37 is onze dochter geboren.
Het is me reuze meegevallen. De weeën waren het ergst. En dat was maar zo'n 4,5 uur van begin tot eind. Persen was niet pijnlijk. Het hechten was eigenlijk het pijnlijkst van alles.
Mijn bevalling viel echt vies tegen... 6 weken van te voren werd al in het ziekenhuis opgenomen.. omdat ik een te hoge bloeddruk had.. zelf had ik daar helemaal geen symptomen van, maar ja het zekere voor het onzekere. En voor de veiligheid van het kindje moet je gewoon rusten. De kamer waarop ik lag was erg gezellig. dus dat was wel een voordeel. 2 weken later mocht ik naar huis. maar moest wel terugkomen voor controle op vrijdag de 13e. je raadt het al.. ik moest dus daarna gelijk weer blijven.. op 24 december wou ik graag met de kerst thuis zijn. ik kreeg een inwendig onderzoek voor de zekerheid. ik had 3 cm ontsluiting, maar mocht 1e kerstdag gewoon naar huis. en 2e kerstdag savonds moest ik weer terug zijn. en zou dan daarna weer een inwendig onderzoek krijgen. want de 27e zou ik ingeleid worden. maar dat inwendig onderzoek heb ik nooit meer gehad. snachts rond half 4 kreeg ik krampen in me buik. en dat werd steeds erger.. maar nog wel te houden. ik kan wel ergens tegen.. ik op de bel drukken voor een zuster. maar ik moest maar gaan slapen, was waarschijnlijk van de spanning. of misschien wel voorweeen. ze bleven strikt komen om de 6 minuten. toen om de 5 minuten. maar nog steeds zeiden ze ga maar lekker slapen. is niets.. als je echt weeen hebt lig je er niet zo bij.. ik ben smorgens nog met pijn en moeite gaan douchen. want ik dacht nou als dit het nog niet eens is, wat moet het dan als ik wel weeen heb... om half 9 werd ik gewoon aan het infuus gelegt en kreeg ik weeen opwekkers... ze kwamen steeds kijken maar het ging niet snel genoeg zeiden ze... dus verhoogde ze het maar. ik kon me op een gegeven moment geen houding meer aangeven... maar dit was nog niets zeiden ze , waarschijnlijk kon ik zo nog ff douchen of lekker op de gang lopen.. me infuus deed ook erg zeer. maar dat kon niet, want hij was goed ingebracht werd er verteld.. om 11 uur braken me vliezen.. toen gingen ze toch maar ff kijken hoe ver me ontsluiting was. die was dus volledig. dus moest met spoed naar de verloskundige kamer.. daar aangekomen. mocht ik gelijk gaan persen... om half 12 is daphne geboren... maar omdat het allemaal zo snel ging. had ik een totaal ruptuur. waarbij ik daarna gelijk een ruggeprik kreeg omdat ze dat op de O.K. weer dicht moesten maken.. om half 3 was ik weer terug op de afdeling en kon ik eindelijk genieten van me prachtige dochter... op 31 december mochten we smorgens naar huis... daphne is net 2 jaar geworden....
Groetjes Simone
Simone_daphn@hotmail.com
Groetjes Simone
Simone_daphn@hotmail.com
Hoi,
Mijn bevalling begon in de nacht van 9 op 10 december jl.
Om 01.30u kwam de verloskundige thuis maar vertelde mij dat het vruchtwater nog niet gebroken was en dat het allemaal een beetje aan het rommelen was.
Om 01.45u ging hij weg met het advies om nog wat te slapen, de bevalling zou niet lang meer op zich laten wachthen maar hoefde niet direct die nacht te gaan beginnen.
Om 03.30u belde wij de verloskundige omdat ik het niet meer uit kon houden, mijn benen bleven trillen. Ik had geen harde buiken of persdrang maar het zat niet lekker. Hij zou iemand anders van de praktijk sturen want hij was bij een andere bevalling.
Om ca. 03.40u belde wij weer want ik was op mijn rug gaan liggen en ineens was het hoofdje al geboren. De verloskundige aan de lijn heeft gezegd wat wij moesten doen en heeft snel de andere verloskundige gebeld die naar ons onderweg was (zij moest eigenlijk eerst haar spullen nog ophalen bij de praktijk maar dat werd nu dus niet meer gedaan).
Om 03.43u is Lieke geboren en mijn moeder (die net aan kwam rijden en naar boven kwam rennen)heeft haar bij de laatste perswee opgevangen en op mijn buik gelegd terwijl mijn man de verloskundige aan de telefoon had. Na ongeveer 10 minuten kwam de verloskundige en toen was inmiddels ons zoontje al wakker geworden van alle geluiden en die zei toen heel leuk: "ik dacht wat hoorde ik, dat is mijn zusje!!".
Dat is in het kort hoe snel en makkelijk de bevalling is verlopen.
Mijn bevalling begon in de nacht van 9 op 10 december jl.
Om 01.30u kwam de verloskundige thuis maar vertelde mij dat het vruchtwater nog niet gebroken was en dat het allemaal een beetje aan het rommelen was.
Om 01.45u ging hij weg met het advies om nog wat te slapen, de bevalling zou niet lang meer op zich laten wachthen maar hoefde niet direct die nacht te gaan beginnen.
Om 03.30u belde wij de verloskundige omdat ik het niet meer uit kon houden, mijn benen bleven trillen. Ik had geen harde buiken of persdrang maar het zat niet lekker. Hij zou iemand anders van de praktijk sturen want hij was bij een andere bevalling.
Om ca. 03.40u belde wij weer want ik was op mijn rug gaan liggen en ineens was het hoofdje al geboren. De verloskundige aan de lijn heeft gezegd wat wij moesten doen en heeft snel de andere verloskundige gebeld die naar ons onderweg was (zij moest eigenlijk eerst haar spullen nog ophalen bij de praktijk maar dat werd nu dus niet meer gedaan).
Om 03.43u is Lieke geboren en mijn moeder (die net aan kwam rijden en naar boven kwam rennen)heeft haar bij de laatste perswee opgevangen en op mijn buik gelegd terwijl mijn man de verloskundige aan de telefoon had. Na ongeveer 10 minuten kwam de verloskundige en toen was inmiddels ons zoontje al wakker geworden van alle geluiden en die zei toen heel leuk: "ik dacht wat hoorde ik, dat is mijn zusje!!".
Dat is in het kort hoe snel en makkelijk de bevalling is verlopen.