Verwerking bevalling..

Pff, iedere bevalling is toch zo enorm verschillend zo te lezen! En niet te vergeten zijn het allemaal knappe jongens en meisjes geworden, dus het is het zeker allemaal voor iedereen waard geweest al het gezwoeg.

Mijn "trauma" is niet de bevalling, werd s'nachts wakker om 1:00 van buikpijn, na anderhalf uur op de wc gezeten te hebben (dacht dat ik voedselvergiftiging had! ) mochten we toch al naar het ziekenhuis, om 3:40 daar aangekomen had ik 8 cm ontsluiting, de laatste 2 cm gingen heel langzaam en om 10:12 is Tessa geboren. De hechtingen zijn wel lang pijnlijk geweest en mijn plas ophouden was lang een drama, maar ben nu toch redelijk ontzwangerd!

Eigenlijk ben ik een beetje ingestort voordat Tessa geboren is, ik was namelijk al 42 weken zwanger.....Geen pijntjes gehad, doorgewerkt tot 36 weken, geen megabuik en met dat hete weer zelfs geen dikke enkels (of had ik die al voordat ik zwanger was!!!). Samen met een vriendin zwanger is heel erg leuk, maar toen zij met 38 weken beviel, zat ik op 41 weken en toen "storte ik in". Een collegaatje beviel ook eerder en iedereen ging vragen en bellen of ik al bevallen was. Dacht dat ik nooit ging bevallen, Brullen, janken, niet meer goed slapen en geen babyprogramma meer willen zien. Mijn verloskundige was mijn steun en toeverlaat en dankzij haar hield ik de moed erin, De teleurstelling was dan ook groot dat ik vanwege die 42 weken niet meer thuis mocht bevallen en mijn verloskundige mij ook niet mocht begeleiden. Toen ik eindelijk weer rust gevonden had in mijn lichaam en het hele huis van onder tot boven gepoetst had (zaterdags) is zondags Tessa geboren.
Als ik nu naar haar kijk dan is het zeker het wachten waard geweest! Gelukkig kon ik het ook goed delen met die vriendin die helemaal begreep dat ik het erg moeilijk had toen zij bevallen was. Nu gaan we iedere week saampjes met de kids zwemmen en hebben we weer de grootste lol. Maar saampjes weer zwanger........doe maar ff niet!

Lisenka mv Tessa (10-9-2006)
 
Wat een goeie topic
Annique is geboren met 40-1 week
Het was de bedoeling dat ze thuis geboren zou worden en de dag , dat het begon verliep heel voorspoedig..
toen na 8 uur de weeen niet wilden vlotten en ik nog maar 3cm ontsluiting had heeft de verloskundige de vliezen doorgeprikt.
met het gevolg 1 bloederige massa, waar door ze niet kon zien of het vruchtwater wel helder was.
dus volgens haar was het beter om naar het ziekenhuis te gaan ()
dat had ik dus niet verwacht dus die bloeding en het feit dat ik naar het ziekenhuis moest was een grote klap.
helemaal toen ze dan ook nog maar ff bedacht om dit met een ambulance te laten gebeuren.
en aangezien het haast was , moest ik volgens haar ook niet schrikken want de ambulance zou met loeiende sirene's komen. Dat schijnt normaal te zijn als de ambulance met haast wordt opgeroepen.
Dus dat was ook niet erg grappig en best een erg spannend gebeuren..
De rit naar het ziekenhuis leek wel 3 uur te duren ( 20 minuutjes) en ik had een hele fijne ambulance broeder achterin ( wegpuffen niet persen, dat mag absoluut niet!!!)
SHUT UP gozer ,,,, weet jij hoe ik me voel ??? haha
een maal in het ziekenhuis gelijk ontsluiting .......... persen en binnen 7 minuten was Annique er.
ik moest een nacht blijven, en de bloeding bleef maar.
gelukkig kon ik de volgende dag naar huis toe


het klinkt allemaal niet zo erg als die andere verhalen die ik lees. over keizersnede's enzzz...
maar ik had me ingesteld op een thuisbevalling en dat  ik  dan met loeiende sirene's naar het ziekenhuis moet was best een heftige ervaring
 ik denk er best nog vaak aan, en als ik een ambulance hoor dan ligt alles weer vers in mijn geheugen..
liefs sandra
 
Hoi meiden ,

Ik mag niet klagen over de bevalling.
Ik heb wel 2 weken voorweeen gehad , maar dat viel nog best mee.
Mijn bevalling begon wel op een prettige manier met de 38 weken en 1 dag.
Mijn man en ik hadden zondagochtend nog een ''intiem onderonsje'' en daarna verloor ik
bloed en kreeg krampen.
Wij het ziekenhuis gebeld , want ik moest in het ziekenuis bevallen vanwege mijn eige vroeggeboorte en de miskramen van mijn oma en moeder.
Die vertelde mij om even te gaan liggen en te ontspannen.
Dat lukte niet dus weer gebeld , want mijn weeen kwamen om de 5 minuten.
Toen wij daar aankwamen had ik al 4 cm.
Terwijl ik pas 1 uur weeen had.
1,5 uur later had ik nog maar 5 cm en dat was een hele teleurstelling , maar goed.
De verloskundige brak mijn vliezen om het goed op gang te laten komen , nou dat lukte goed ook.
Na het breken van de vliezen kreeg ik een lawine over me heen.
Dat was rond 14:00 uur.
Toen werd ik in bad gezet om te kijken of dat hielp , maar daar wilde ik binnen 1 minuut uit want dat werkte helemaal niet meer.
Toen kreeg ik een spuitje in mijn been om de top van de weeen eraf te halen.
Dat werkte een beetje want ik was op een gegeven moment in een roes.
Of dat ook door mijn eigen lichaam komt , dat is voor mij een raadsel.
De weeen voelde ik nog wel.
Toen kreeg ik rond 18:00 hevige persdrang , maar ik had maar 8 cm dus ik moest nog even.
Om 18:30 had ik 9,5 cm en mocht ik zachtjes meepersen om Nikita over het randje heen te helpen.
Op bed persen ging niet , want ik had rugweeen en ik kreeg het gewoon niet voor elkaar.
Toen mocht ik op de baarkruk en toen was er binnen een kwartiertje.
Nikita was diezelfde zondag om 18:55 geboren.
Ik heb er in totaal 8,5 uur over gedaan.
Voor de tweede mag ik gewoon thuis bevallen en dat zal ik zeker doen.
Ik heb geen slechte ervaring met het ziekenhuis , maar ik wil graag in mijn eigen omgeving zijn.
Ik hoop wel dat ik weer zo'n bevalling heb , want ik heb echt geen klachen.
Ik ben wel een paar keer bijna van mijn houtje gegaan , want het enige wat ik op had was een halve boterham op de hele dag en ik had ook wel wat bloedverlies gehad.
Dat viel wel tegen , want ik dacht dat ik heel de wereld aankon totdat ik wilde douchen en niet goed werd.
Ik zwil ook graag weer op de baarkruk bevallen de tweede keer.
Nu is Nikita bijna 1 jaar en ik kan wel janken.
Het gaat zo snel allemaal plus mijn hormonen gieren door mijn lijf , want we zijn bezig voor de tweede.
Dus ik ben benieuwd.

Groetjes Jessica
 
hoi wat bijzonder al die verhalen.
Ik heb ook best een pittige bevalling gehad.donderdagsnachts begonnen lichte weeen en zaterdagmorgen om 4.55 is Mila pas geboren,ik was kapot..niet geslapen,flinke rug en buikweeen gehad,echt ervoor moeten werken zeg maar.
ook ik moest naar het ziekenhuis.
Mocht wel snel weer naar huis,maar die hechtingen waren erg vervelend.
je kunt bijna niet lopen en ik was zo moe moe moe
Die vermoeidheid het ik heel lang gehad,ook het dagdromen over de bevalling.
zo emotioneel,zo bijzonder..dat dat allemaal kon.
ik moest het allemaal goed verwerken,voor andere mensen draait het leven door,maar je hebt een kind gekregen..ik zweefde.
ook het ontzwageren heeft lang geduurd..zowel lichamelijk als geestelijk.
ik was gewoon aan veel dingen nog niet toe,avondjes van het werk,feestjes..
ik leefde nog helemaal op die wolk.
nu gaat het beter,al ben ik nog steeds erg emotioneel.
dat zou mischien ook wel zo blijven,het is allemaal zo wonderlijk en zo mooi!
piewie
 
Oke daar komt dan de schumacher bevalling.
Ik heb niet zoveel meegemaakt, omdat het zo voorbij was haha.
Zondagochtend 10 sept werd ik wakker om 7uur en had buikpijn (tja dat heb ik al mn halve leven steeds dus niets geks)
Ik naar het toilet, maar luchtte niet echt op. Om 8 uur was ik al 6 keer geweest en gaf vervolgens de tomatensoep van mn schoonmoeder de schuld (daar hadden we de vorige avond soep op). Om 10 uur zei Bert, volgens mij zijn het weeen.
Bert voetbalt altijd op zondag en ik sta dan langs de lijn, mijn moeder belt op om 10.15 en vraagt wat de stand is. Ik zeg om de vijf minuten de een heftiger dan de ander..... Haha ze wist niet beter of ik keek voetbal.
Om half twaalf belde Bert de vk, shit een vervanger. Ik riep meteen NO WAY geen ander aan mn k.. (haha ik zei niet kind) De vervangende vk was in het ziekenhuis met een bevalling bezig en zou erna even komen kijken, want het is toch de eerste.
Om 12.15 zei ik tegen Bert, ik zou maar even bellen, want ik poep het er zo uit. Dus Bert belt en zeg ze poept het eruit hoor.
De vk liet het hechten over aan het zh personeel en kwam eraan zei ze.
Om 12.45 stapt ze binnen, kijkt hoeveel ontsluiting ik heb en zegt; oh al 10cm.
Ze rende als een wervelwind door mn huis om alles te pakken, gooide haar trui uit, gaf haar mobiel die al aan het bellen was naar het kraamcentrum aan Bert en begon.
Om 13uur kon ik persen en om 13.09 werd Yoëll geboren, met zn handen naast zn hoofd en zn elleboog uitstekend (AUUUUWWWW)
Om 13.30 kwam de kraamhulp binnen en werd ik gehecht. De verdoving voelde zo gemeen. De vk zei kijk maar even de andere kant uit, maar ik moest zien wat ze me ging doen haha.
Dus van het begin tot het eind 6 uurtjes
Mijn eigen vk zei de volgende dag toen ze langs kwam, bij een eventule volgende ga ik drie weken van te voren overnachten in mn tent in je achtertuin
 
Jeetje wat bijzonder om alle ervaringen te lezen, wil de mijne ook even kwijt.
Mijn eerste bevalling vond ik erg pittig, thuis, en na bijna 2 uur persen zonder persweeen is Roos na een knip letterlijk door de kraamhulp uit mijn buik geduwd.
Daarna de ook mij bekende verdoving + hechtingen (waarbij de staigiare van de kraamhulp stond bij te lichten met het bedlampje!!!) wat een ellende zeg.
Het heeft mij toen ook de nodige tijd gekost om dit allemaal te verwerken.
Vond het dus erg spannend toen de laatste weken voor de uitgerekende datum bij Linde  aangeboken waren.
Maar gelukkig werd dit een top-bevalling, de weeen kwamen om een uurtje of 4 's middags echt op gang, manlief gebeld dat het begonnen was, na een half uur gebeld of 'ie zsm naar huis wilde komen want de weeen waren al best heftig.
Om 20:00uur was de verloskundige er en had ik al   bijna 8cm ontsluiting???
Toch nog snel naar het ziekenhuis gemoeten omdat Linde's hoofdje uit mijn bekken was gegaan. Ik vond het allemaal wel prima, voor de zwangerschap van Linde heb ik 2 miskramen gehad met 12 weken dus mijn zwangerschap was niet echt ontspannen en ik vond het eigenlijk wel een prettig idee dat dit kindje in het ziekenhuis zou worden geboren.
In het ziekenhuis zijn mijn vliezen gebroken en na een aantal hele pittige weeen mocht ik mee gaan persen, even panniek want omdat ik bij Roos geen persweeen had durfde ik me nu niet te laten gaan en te persen.
Na een paar persweeen had ik het door en om 22:00 uur is Linde geboren.
Ik vond het super en was zooo trots op mezelf dat ik het helemaal zelf had gedaan.
'Tuurlijk doet het waanzinnig veel pijn maar ik vond het heel bijzonder dat mijn lichaam dit keer helemaal deed wat het moest doen en je  langzaam je kindje geboren voelt worden (behalve toen het hoofdje "stond" AAAUUUWWW!!!!!)
Toen ik te horen kreeg dat het weer een meisje was was ik helemaal  superblij en misschien nog wel blijer toen de vk zei dat ik er dit keer zonder  kleerscheuren  vanaf was gekomen.
Wel last van naweeen gehad en spijt van  het besluit om in het ziekenhuis te blijven ipv naar huis te gaan.
Het duurde allemaal heel lang en uiteindelijk lag ik om 01:00uur alleen op een kamer, met een slapend poppetje naast me dat was wel fijn maar ik was zooo wakker!!!
Manlief naar huis, Roos was bij opa en  oma en wist nog van niks.
Wat  was ik blij toen het eindelijk ochtend was en  Roos samen met papa en oma ons kwamen halen.
Voor mij geen bevallingen meer maar die van Linde zou ik zo weer doen.
Roos is 5 dagen voor de uitgekekende datum geboren en Linde 2 weken, daar was ik erg blij mee want ik was helemaal klaar met mijn enorme buik, dikke benen en voeten.

Toch nog een heel verhaal geworden! heerlijk om eraan terug te denken, ik besef me  ook dat ik veel geluk heb gehad dat alles zo super is gegaan, zeker als ik lees hoe het ook anders kan gaan.

liefs Danielle.    
 


Wat een goed onderwerp!
Nu mijn meisje ook bijna 1 word denk ik er nog vaak aan terug...

Senna is na 40 weken en 6 dagen geboren...

Ik had heel veel boekjes gelezen over zwangerschappen en over bevallingen...
Ik wist dat het pijn zou gaan doen......Maar zo'n pijn!! Dat had ik nooit gedacht!

Ik was uitgerekend op 23 augustus.....We hoopten eigenlijk dat ze 21 augustus zou komen want dan was mijn moeder jarig (Die is overleden in 2001) En dat zou wel heel speciaal zijn geweest....
Maar helaas....dat was niet zo....

Ik had een super zwangerschap gehad....De dag voor de bevalling was ik nog naar de Bazaar geweest in Beverwijk.....
Lekker wandelen en doen.....Ik had een paar dagen daarvoor al wat weeen...Al wist ik dat toen niet...
Ik verloor wat slijm een paar dagen van te voren....En wist niet wat het was...Ik een vriendin opgebeld (Die is namelijk al moeder van 2 kids)
En die zei dat het wel een slijmprop kon wezen...en dat het dan een beetje kon beginnen.....
Nou inderdaad de volgende dag een flinke slijmprop.....
Beetje buikpijn....'Ach' dacht ik nog bijmezelf...Gaat wel weer over!
Mijn man moest voor de dag dat ik bevallen was snacht's werken...En toen had ie die avond nog de verloskundige gebeld of het wel verantwoord was....Omdat ik toch wel flinke weeen had volgens mijn vriendin...
Wist ik veel!
Van de verloskundige mocht hij gewoon gaan werken want een bevalling ging toch niet zo snel.....
De volgende dag kwam de verloskundige langs om even polshoogte te nemen....Ze ging even voelen....En zei dat het wel al begonnen was maar dat de baarmoedermond nog wat naar achteren stond....
Nou dus ging ze even helpen daar van beneden.....En dat deed PIJN!!
Hoppa ik had 2 cm ontsluiting gelijk.....
Ik dacht echt bijmezelf 'Nou als het zo snel gaat'
Maar helaas.....na 2 uurtjes kreeg ik toch echt om de 2/3 minuten flinke weeen....Wij weer de verloskundige opgebeld.....Die kwam weer even kijken....Mja nog niet eens een centimeter verder...Ze zei dat ik snacht's zou gaan bevallen.....' voor de moed erin te praten he'....En dat savonds haar collega even kwam kijken....
Half 10 savond's kon ik al niet meer....Maar toch door blijven gaan....En mezelf er doorheen trekken.....De verloskundige kwam weer.....En ik was 1 cm verder.....Ze zou de volgende morgen terug komen.....
Ik raakte lichtelijk in paniek.....Omdat ik niet wist of ik dat wel zou redden met die verschrikkelijke pijn....
Maarja....Ik MOEST wel...
Om half 12.....Kon ik niet meer....En huilde ik van de pijn.....Zitten,liggen.douchen,kruipen....Niks hielp meer....
Mijn man heel lief die mijn zus had gebeld voor afleiding...
Hun waren er binnen 15 min....Toen heb ik geschreeuwd dat ze de verloskundige moesten bellen......Omdat ik het niet meer hield....Die kwam snacht's om 2 uur.....En ik was nog geen cm verder....
Ze had me doorverwezen naar het Ziekenhuis......Wij gescheurd met de auto naar het ziekenhuis......Daar moest ik nog een uur aan een scan liggen....En kreeg toen daarna een prik in mijn been....
Daar werd ik erg dizzie van......Na anderhalf uur kwam de pijn weer terug.....Zo hevig dat ik het uitschreewde.....
De gyneceloog even kijken......En ik had volledige ontsluiting....M'n vliezen werden gebroken......En ik had persdrang.....
Ik mocht gelijk persen.....En na 20 min was ons meisje er!!

Na 16 uur......Eindelijk!
Toen kwam het volgende.....Ik was totaal uitgescheurd.....Dus ik moest gelijk naar de ok......Ik werd onder narcose gebracht.....
Iedereen ging me feliciteren daar op het ok......Maar ik dacht bijmezelf...
'Huh...Ik ben moeder geworden?....Maar ik ben helemaal niet bij haar'

Dat vond ik zelf heel erg....
Ik kan me bepaalde dingen ook niet meer herrineren....Zoals de navelstreng doorknippen enzo.....Of ze gelijk huilde....

Dat vind ik wel jammer.....Sorry voor het lange verhaal......Maar ik ben het ook weer kwijt....






 
Goed idee dit. Ik merk ook dat het allemaal wel weer even wat meer gaat leven....Zo met de 1e verjaardag voor de deur.

Esmé, ik herken helemaal wat je vertelt. Ik heb ook een ks gehad en lag ook alleen op een kamer. Ik vond het wel lekker eigenlijk, maar idd mis je denk ik wel een stukje. Je hebt toch niet de ervaring van alles delen met andere moeders.
Daarentegen mocht mijn mannetje wel de hele dag bij me, dus dat was heerlijk. Mijn moeder is ook een dag geweest (kan niet zelf naar huis) en dat was allemaal wel goed, dus ze waren erg makkelijk.

Toen ik net van de OK kwam, had Arno wel al verteld dat we een zoontje hadden, maar ze hadden niet gehoord (in alle opwinding) wat zijn naam was. Ze waren dus hartstikke verbaasd toen ik de naam vertelde. Wel leuk dus, want ik had de eer. Ook mocht trouwens iedereen tegelijk (zeker 10 man) op mijn kamer. Ik kon iedereen dus tegelijk ons mooie hummeltje showen. Beetje flauw dat het bij jou niet mocht, als je het zelf wel wilde.....

Maar goed, mijn verhaal.... Ik had al dagen oefenweeen en op de 23e was ik zó moe, dat ik de vk heb gebeld of ze wilde kijken of er misschien iig iets gebeurde. Ze besloot deze keer wel aan mijn wens te voldoen en kwam langs. Ze vertelde me dat ik al 2cm ontsluiting had, maar ook dat ze vermoedde dat ons kindje misschien toch in stuit lag.... Hier hadden we geen idee van! We spraken dus af dat we, als de bevalling echt zou beginnen, eerst een echo zouden laten maken.

Diezelfde dag (3 uur later) had ik volop weeen en kwam ze weer terug. Mijn ontsluiting verliep prima (was waarschijnlijk een model-bevalling geworden) maar ik moets dus wel eerst voor die echo. Eenmaal in het ziekenhuis werd bevestigd dat Stef in een onvolkomen stuit lag. Dwz hij lag dubbelgevouwen..... We besloten samen dat we dat niet aandurfden met een gewone bevalling, dus het moest een ks worden. Hierna ging alles zó snel! Voor mijn gevoel duurde het eeuwen, want ik had helaas wel een heftige weeenstorm.... Maar goed, zo achteraf ging alles dus hartstikke snel. En ik heb er nog steeds een beetje moeite mee dat het precies ging zoals we NIET gedacht hadden.... We moesten in sneltreinvaart zoveel andere dingen meemaken...

Verder was alles SUPER! Het ziekenhuis was geweldig! Mijn kraamphulp vreselijk....haha maar mijn   moeder des te geweldig! Mijn herstel gewedlig! Ons kindje geweldig! Nee, verder kan ik alleen maar tranen van geluk huilen. En dat doe ik nog steeds af en toe als ik mijn "beval-pyama" weer eens aantrek......

Het is ook niet zomaar iets wat we allemaal meegamaakt hebben.....
Liefs Annet
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan