Voor wie na een halfjaar nog niet zwanger is

Hey meiden, 
Ben weer een tijdje awol geweest met schrijven. Beetje zn ups and downs hier. Vandaag de controle gehad bij de gynaecoloog en alles was schoon. Ze keek ook nog even snel naar mijn eierstokken en die zagen er goed uit zei ze. Hele opluchting dus! Al met al ben je toch bijna een maand bezig tot die hele miskraam-miserie achter de rug is! 
Maar goed, wij mogen het weer proberen. Ben er ook wel aan toe want het ‘knuffelen’ is zo lang geleden Haha. Ik ben gemotiveerder dan ooit om gezond te leven en heb zelfs een sportschool abonnement aangeschaft, Haha! Ik wil er echt alles aan doen om onze kansen te optimaliseren (iets met heimwee naar de zwangerschap), dus mijn man die krijgt ook vitaminepillen en ik laat de koffie en wijn voorlopig ook staan. 
@mandarijntje, zo’n zwangerdroom had ik laatst ook! Hoe naar ze ook zijn, vind ze leuker dan de miskraam-droom die ik had in de week dat het mini-baby’tje bij ons was gestopt met groeien. Zo freaky vind ik dat nog steeds! 
@mttm, wat spannend zeg! En super fijn dat je er nu toch zo mellow in staat. Time Will Tell! 
 
@Yres Fijn om te horen dat het lichamelijk weer beter gaat en dat jullie weer aan de slag mogen. Zo te horen heb je ook een paar andere beslissingen genomen. Ik hoop dat het jullie snel weer gegund is. Mentaal zal het sowieso nog wel zwaar zijn. Hopelijk kun je het een plekje geven.
Ik moet zeggen dat ik het op dit moment bij mij niet eens zo spannend vind. Een paar maanden geleden zou ik mezelf helemaal gek maken, maar dat heb ik nu helemaal niet. Ik vind het nu vooral irritant dat ik me niet echt top voel als ik iets eet. Waarschijnlijk heeft het er ook mee te maken dat je je lichaam steeds beter leert kennen. Ik heb bijvoorbeeld al een paar keer gehad dat mijn borsten zachter werden en even later werd ik ongesteld. Voordat ik ongesteld word heb ik meer ontlasting. Vandaag en gisteren ook gehad en dat zijn allemaal van die dingen waardoor ik gewoon bijna zeker weet dat het niet raak is. Uiteindelijk is het ook een soort van muur die ik bouw om niet weer de pijn te voelen dat het niet is gelukt, terwijl het er hoopvol uitzag. 
 
@mttm, begrijp je muur-metafoor heel goed. Hoop is toch echt iets verraderlijks. Ik had mij vandaag ook al een beetje ingesteld op dat er misschien nog van alles zat en een volgende portie pillen als stond te wachten. Dan zou het minder hard aankomen als het echt zo zou zijn. Gelukkig was het niet nodig en dan ben je ook soort van blij. Ik moet mijzelf ook echt stoppen met dagdromen dat het misschien wel weer snel raak is en dat het dan wel goed gaat.. Was vorige keer totaal niet voorbereid op het slechte nieuws, dus nu zijn alle muren omhoog om mij weer voor zoiets te behoeden! Al is de gynaecoloog dan wel heel laconiek van: “ja, het klinkt stom, maar meestal is dit domme pech en gaat het de volgende keer wel goed. Dus, jullie kunnen het gewoon weer proberen”. 
Maar fijn dat je je lichaam zo goed leert kennen. Die van mij is heel wispelturig, dus is t elke maand weer een ander ‘feestje’. Hoeveelste ronde was dit nu voor jou? Wij zijn inmiddels alweer een jaar en een maand verder. Klinkt echt als een eeuwigheid, maar ik blijf er vertrouwen in hebben dat het toch ooit wel mag lukken op 1 of andere manier! 
Misschien stom om het over te hebben nu we allemaal bezig zijn, maar hoe zouden jullie tegen adoptie aankijken? 
 
Hier even goed nieuws, ik mag deze ronde beginnen met IUI in mijn natuurlijke cyclus!!! De enige die medicijnen moet slikken is mijn vriend, een paar dagen voordat ik ovuleer, dit zodat zijn blaas beter dicht blijft bij de zaadlozing en er zo min mogelijk zaad in zijn urine belandt. Ik ben zo ongelofelijk blij!!!!
 
Ohh Lapjesendraadjes, wat een goed nieuws! Dat wordt een spannende en gezellige maand zeker! 
Ik hoop voor je dat het gelijk goed uitpakt! Je hebt er al zo lang op gewacht! Pullen slikken voor je vriend gaat vast ook wel lukken ;) 
Succes en Fingers crossed! 
 
@lapjesendraadjes wat fijn om ook nog goed nieuws te horen. Dat het maar snel raak mag zijn en dat jullie samen met een klein wondertje kunnen genieten. Ik duim voor jullie. 
@Yres bij jullie snap ik die muur ook. Ik kan er niet over mee praten, want helaas ben ik nog nooit zwanger geweest. Het lijkt me nu wel moeilijk als je weer zwanger wordt. Ik denk wel dat de gynaecoloog gelijk heeft, bij zwanger zijn komt ook heel veel pech voor zonder reden. 
Ik tel niet echt in rondes, omdat we er zeker in het begin niet zo serieus mee bezig zijn geweest. Vanaf 1 januari 2018 hebben we besloten dat het best mag. Ik was toen al een jaar gestopt met de pil. Helaas mag het nog niet zo zijn. We wachten nog tot het eind van het jaar en anders gaan we naar de dokter. Maar ik vind dat eigenlijk heel spannend. Adoptie hebben we het nog niet echt over gehad. Voor mij voelt dat best dubbel. Het lijkt me heel mooi, maar ik denk toch dat het anders voelt. Hoe denken jullie daarover? 
Wat betreft mijn lichaam leren kennen. Er zijn ook nog steeds dingen die ik niet ken hoor. Elke maand wel iets en elke maand de vraag of het dan ook weer aan de hormonen ligt. Maarja.
 
Dank jullie wel Yres en mttm. Ik heb gisteravond in een staat van euforie rondgelopen hahaha
Die muur waar jullie het over hebben, ik herken het wel een klein beetje. Vooral de afgelopen rondes had ik dat. Lekker stoer doen van het lukt toch niet, maar dan als ik ongesteld werd toch wel weer balen.
Mijn partner is geadopteerd dus ik ken de goede en minder goede verhalen. Het is en blijft een mooi maar ook zwaar verhaal. Ik denk dat mensen daar nog weleens te makkelijk over denken. Je kind ziet er dan vaak anders uit dan jij en beleeft dus situaties anders dan jij! En dat moet je niet onder de tafel vegen. Daarnaast weet je vaak niet wat een kind heeft meegemaakt voordat t geadopteerd werd. En het kind zal altijd een gemis hebben, daar moet je als ouders ook begrip voor hebben. Wel is het leuk om te zien hoe een adoptiekind toch in gedrag vaak wel op de adoptieouders kan lijken! Adoptie is daarnaast ook een langdurig en duur proces. Daarnaast zijn er ook veel kinderen in Nederland zelf die een thuis nodig hebben. Pleegzorg is soms net zo zwaar als adoptie, maar soms ook niet. Ik ben zelf verzorgend stiefmoeder, dus adoptie en pleegzorg komen niet in ons verhaal voor. Als dat niet zo was, dan zouden we over beide nadenken.
 
Lapjesendraadjes: wauw wat gaaf dat ze nu gewoon in je eigen cyclus willen gaan starten. Zit er toch een keer iets mee, wil natuurlijk niet zeggen dat het meteen lukt maar je hoeft niet weer deze maand te wachten om te kunnen starten ☺️ Ga voor je duimen meid dat het nu gewoon wel meteen ook mag lukken! 
Wij hebben het eigenlijk helemaal nog niet over adoptie gehad, ook omdat mijn man zijn zaad super is en ik met mijn pcos met wat hulp nog gewoon een kans zou hebben. Mocht zijn zaad dood zijn of ik geen eitjes hebben dan hadden we het daar misschien wel over gehad. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan