Voor wie na een halfjaar nog niet zwanger is

Lief dat jullie nog hoopten voor mij! Ik zag de bui al hangen vanaf dit weekend. Mijn lichaam is redelijk consequent ja! Al was ik dit keer wel drie dagen overtijd. Ik ben wel blij dat mijn lichaam geen loopje met mij neemt. Ik hoop de komende ronde eens andere signalen te krijgen, zodat ik eens een keer positief test! Voor de verandering zou dat weleens leuk zijn. Is wel het understatement van de eeuw hahaha...
 
Bo-belle: opzich vind ik dit eerst een prima stap. Want van het zaad kun je zelf niks afleiden. Dus om daar een uitslag van te hebben is in elk geval fijn. Want nu heb ik steeds van die gedachten: wat als het dus niet goed is, dan hebben we het een jaar voor niks gedaan en in spanning gezeten telkens. Dus dit gaat wel meer rust geven. Huisarts gaf aan als dit onderzoek verder goed is dat ze dan dus wel tot twee jaar aankijken. Het is echter wel een hele fijne huisarts, dus mochten wij het echt niet meer trekken, denk ik dat we wel eerder voor verder onderzoek een verwijzing krijgen. Maar eerst dit onderzoek maar even.
lapjesendraadjes: dat is zeker een understatement, haha. Ik herken het overigens wel heel erg. 
 
De bloeding die zondag rustig begon heeft zich doorgezet dus ik ben ''gewoon'' ongesteld geworden (denk ik). Vorige cyclus ging ik licht bloeden op 30 september. Daarna een week lang heel licht bloedverlies gehad, waarna nog een week volgde met meer bloedverlies. 2 week gebloed dus.. Echt bizar. Ben wel blij dat het nu ''erger'' is. Nu hopen dat het tussen de 5 a 7 dagen duurt en dan ziet het eruit als een ''normale'' eerste week.
Ik zat er gisteravond echt even doorheen. Je wil het zo graag en opzich is er niet zo heel veel mis bij ons. Je zou denken dat na een paar keer met hulp van het ziekenhuis het wel een keer moet lukken als alles er binnen in ook zo goed uit ziet. (behalve dan die eisprong, maargoed daar heb ik nu ook wat voor). Je gaat ook steeds meer denken dat het nooit meer gaat lukken en wat heb je dan verkeerd gedaan in je leven etc.. zoveel nare en rare gedachtes door je hoofd.  
 
Lapjesendraadjes understatement van de eeuw haha! 
NWJ dat klinkt als een fijne huisarts inderdaad! Tot 2 jaar aankijken klinkt wel lang, maar laten we hopen dat het zo ver helemaal niet komt :) bij ons gaf dat sperma onderzoek ook veel rust (2 maanden erna zelfs even bevrucht geweest denk ik, maar geëindigd in vroege mk) dus duimen dat die uitslagen goed zijn! 
Ik zit er zelf ook behoorlijk doorheen Mienma, er komt allemaal nogal wat op je af en ons geduld wordt zo op de proef gesteld! Niet te doen echt. En kan me helemaal voorstellen dat het extra heftig is als er hulp bij komt kijken...
Hier merk ik dat verhuizen, nieuwe baan en overleiden van mijn moeder zijn tol beginnen te eisen. Tot op het punt dat ik twijfel om de opdracht 'terug te geven' omdat ik het gewoon niet trek. Vanmiddag maakte mijn vriend een grapje en zat ik huilend in de hoek van de kamer. En het was geen gemeen grapje, hij deed alsof hij z'n hoofd stootte. Ik heb gewoon een algeheel gevoel van niet goed genoeg zijn, en daar helpt deze hele ellende ook niet mee. En als je zo in de stress zit, helpt dat omgekeerd natuurlijk helemaal ook niet mee. Goed, dat was even genoeg off-topic. Sorry! 
 
MienMa, Bo-Belle, hebben we gisteravond bij elkaar gezeten ofzo? Ik zat namelijk ook jankend tegen mijn vriend aan, nadat hij relativerend probeerde te zijn en vertelde over een vriendin die te laat was met beginnen aan kinderen 'hou je kop, ik geef echt om anderen maar nu wil IK! Ik wil dat het nu eens een keer makkelijk gaat in mijn leven en wat anderen doen kan me geen zak schelen nu'. 
Ik heb ook sterk het gevoel nu ik hulp krijg dat t toch sneller een keer raak zou moeten zijn, maar zo werkt t natuurlijk niet. Eigenlijk is nu de teleurstelling groter voor mij. Ik vind de wachtweken niet zo erg, maar als mijn temperatuur eenmaal daalt en ik dus geen hoop meer hoef te hebben, dan kan ik niet snel genoeg ongesteld worden en dan vind ik t echt moeilijk. 
 
Ahhh! Ik kan op dit moment even echt niet tegen de vrolijke "wij zijn zwanger" berichten! Vanmorgen zag ik iemand met een dikke buik en ik dacht nee zal wel niet want die persoon vertelde mij zo'n 6mnd geleden nog dat ze echt zeker 1,5jr willen wachten... en nu wisten ze het geslacht zelfs al en n ander koppel ook totaaaal onverwacht niet de bedoeling perongeluk toevallig.. zwanger! Verschrikkelijk vind ik het even hoor, excuse me. Moest het echt even kwijt want hier valt dat gevoel te begrijpen. 
In reallife denken mensen dan dat je een of ander ongevoelige bitch bent als je zo zou reageren. 
Ik zou zooo graag willen dat er "iets" is dat je zelf kunt doen om het wel te laten lukken!
 
Farru: dat heb ik ook steeds meer. Lijkt of komen er opeens hordes zwangeren bij. En dan denk ik ook wat doen zij wat wij niet doen? Maargoed misschien zijn zij ook al lang bezig geweest bedenk ik mij dan maar. Maar het blijft zo verrekte lastig, wij willen ook wel een leventje in de buik! 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan