Voor wie na een halfjaar nog niet zwanger is

KVG hier ook al behoorlijk misselijk, dat wordt nog wat vrees ik. Om het uur eten, dan gaat het wel. Maar inderdaad eigenlijk geen trek dus je moet jezelf er wel toe zetten ;) Spannend voor jou morgen, duim voor een mooie echo! 
Ikbendoutzen, heb jouw verhaal ook nog even terug gelezen... wat ontzettend vervelend dat je je niet helemaal op je gemak voelt bij je arts en ook niet serieus genomen. Lijkt me een moeilijke situatie, ik zou je ook adviseren over te stappen maar als ik in jouw situatie zat had ik dat zelf heel moeilijk gevonden denk ik. Ik snap dat je tegen de hsg opziet, heb hem zelf uiteindelijk niet meer gehad maar vreesde er ook voor. Zo'n hsg spoelt wel je eileiders, waardoor je ook nog eens extra vruchtbaar bent tot ongeveer 4 maanden erna (misschien een kleine troost).
En mijn buikpijn is waarschijnlijk een mix van: verschuivende darmen, groeiende baarmoeder, een zware eierstok waaraan de baarmoeder hangt en/of bandenpijn. Ik vond het vooral eng omdat het zo uitstraalde naar mijn rug, maar kan er dus allemaal bijhoren gewoon...
Daantje35 klopt! eerste blik op het inieminiemensje! Zo gek! En nog steeds harstikke pril natuurlijk. Maar was wel echt een opluchting vandaag. Nu krijgen we met 8 weken bij de reguliere verloskunde nog een echo en met 10 weken weer eentje (de laatste) bij de fertiliteitsarts. Spannend!
Knuffeltje tel daar nog maar een jaartje bij op ;) We hebben het ongeveer 2,5 jaar zelf geprobeerd.. zo ver als nu zijn we nog nooit gekomen
 
Ik kom net terug van de huisarts! Aan mijn verhaal te horen zou het kunnen zijn dat ik PCOS heb. Huisarts herkende mij verhaal hier in. Bevestigen kan hij niet omdat ik nog geen onderzoek heb gehad. Maandag kan ik bellen naar de gynaecoloog om een afspraak te plannen voor verdere onderzoek...
Wat vind ik het spannend maar ook ga ik eindelijk duidelijkheid krijgen waar mijn onregelmatige cyclus vandaan komt.. 
 
mj, ook voor jou dus een spannend jaar.Een vriendin van mij en mijn vrirnd gaan ook volgende week meer horen. Die weten na 2 jaar proberen dat na vele buikontstekingen de kans op natuurlijk zwanger worden nihil is. Dus dat wordt ook een pittig jaar als ze een traject gaan starten.
 
mj, ook voor jou dus een spannend jaar.Een vriendin van mij en mijn vrirnd gaan ook volgende week meer horen. Die weten na 2 jaar proberen dat na vele buikontstekingen de kans op natuurlijk zwanger worden nihil is. Dus dat wordt ook een pittig jaar als ze een traject gaan starten.
 
mj, ook voor jou dus een spannend jaar.Een vriendin van mij en mijn vrirnd gaan ook volgende week meer horen. Die weten na 2 jaar proberen dat na vele buikontstekingen de kans op natuurlijk zwanger worden nihil is. Dus dat wordt ook een pittig jaar als ze een traject gaan starten.
 
Weetje wat ik vooral een heel gekke gedachte vind? Wij zijn september 18 gestopt met de pil. Vanaf jan 19 mogen we onze pogingen pas echt gaan tellen. Dus nu een jaar. Ik had 26 een mooie leeftijd gevonden moeder te worden. Moet dat toch al meer gaan bijstellen nu ik in mei alweer 27 wordt.
Op facebook zie je dan mensen met babys uit 2019, en dan denk ik wel, verdorie, dat hadden wij ook kunnen hebben!
En weetje wat voor mij dan de grootste mindfuck is? Dat het ook heel normaal is sls je of gewoon omdat je er dan pas klaar voor bent om wat voor reden dan ook 28 ook een hele normale leeftijd is voor kinderen.
Maarja, het zal toch altijd blijven dat je jouw mogenlijke kind het liefst had zien opgroeien met liefst familie of achterfamilie. Maar als het niet sneller wil...
Maar pijnlijk is het wel. De tijd gaat zo snel... Waar ik vorig jaar nog vol eigen hoop voor onszelf zat wordt ook alweer een jaar.
Wij gaan hoe moeilijk ook zondag op kraamvisite bij mijn achterneefje.
... Heb ik altijd een nette cyclus al maanden, zet het nu steeds net niet net wel door. Ik zou het zelfs nog met een inlegkruisje redden zeg maar. Als dan maar niet de zondvloed zaterdag losbarst als ik op dst concert sta...
 
Hier 9 dagen na inseminatie. Ik voel mij prima. Ik heb maandag een temperatuurdip gehad en ook had ik die dag even een gevoel alsof ik ongesteld was geworden (zo'n niet prettig vochtig gevoel). Maar dat bleek uiteindelijk niets te zijn. Ik zit gewoon nog 0,5 boven het kantelpunt dat ik ongesteld word. Tieten nog niet pijnlijk. Een absolute mindfuck voor mij deze maand! Het zou mij echt verrassen. Zaterdag/zondag mijn NOD, spannend dus. Ik geloof er ook niet zo in deze maand, maar je weet maar nooit.
Verder heb ik het vreselijk druk op mijn werk en ben s avonds behoorlijk moe. Maar gelukkig kan ik door de drukte overdag niet aan zwangerschap denken. Ik merk dat ik mij al instel op het telefoontje om een evaluatiegesprek te plannen. Misschien wel een beetje negatieve houding, maar ik heb verder weinig energie over.
 
Beste ikbendoutzen,
Ik las dat je bezig bent op internet te zoeken naar de gevolgen van een korte luteale fase, mogelijke gevolgen daarvan en mogelijke behandelingen. Wellicht heb je iets aan mijn verhaal, zo niet,  dan bij voorbaat mijn excuses voor de post, het komt wel uit een goed hart. Ik had een korte cyclus (gem van 24 in combinatie met een late eisprong (gem dag 17/18). Oftewel een korte luteale fase. Een week na mijn eisprong progesteron geprikt, waarde 7.8 (overigens begreep ik dat diverse laboratoria op verschillende manieren meten, waardoor metingen gedaan door verschillende labs onbetrouwbare vergelijkingen opleveren). Fertiliteitspoli waar ik liep heeft progesteron verstrekt en sindsdien is het ons tweemaal gelukt binnen drie maanden zwanger te worden (eerste keer helaas geëindigd in een missed abortion). De eerste keer moest ik de progesteron blijven inbrengen na de positieve test, de tweede keer mocht ik er direct mee stoppen. Anyway,  gelukkig nadat ze besloten dat ik progesteron nodig had, nam het ziekenhuis waar ik liep een ander ziekenhuis over inclusief de fertiliteitspoli en het personeel en moest ik daar verder met mijn traject ivm woonplaats. Zij vertelden mij dat zij niet bekend waren met het zwanger wordt-proces ondersteunen door middel van progesteron, maar omdat zij volgens de richtlijnen van het andere ziekenhuis gingen werken, zij dat traject bij een korte luteale fase/laag progesteronwaarde ook moesten  gaan aanbieden. 
In mijn geval is het moraal van het verhaal dat het bij mij wel heeft gewerkt en dat ik blij ben dat het ziekenhuis op het moment dat ik werd doorverwezen niet open was.
Overigens heb je het vast wel gelezen op internet: het schijnt dat de hormonen die je bij stress aanmaakt ook invloed hebben op de hoogte van de progesteron (ed die gaat omlaag).
Heel veel succes toegewenst.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan