Waar zijn de april 2009 moeders?

Hoi iedereen hier,

Ik kwam hier een beetje toevallig terecht ... maar wil jullie zo graag een hart onder de riem stoppen, ik weet niet of jullie er wat aan hebben, maar ik hoop het wel ...

Ik ben ook een april 2009 moeder, maar gelukkig gaat het bij ons deze keer wel goed, we zijn nu 17 weken zwanger.

Voor deze zwangerschap heb ik drie miskramen gehad, heel onwerkelijk allemaal nu natuurlijk dat het wel goed gaat, de spanning en ongerustheid blijft wel hangen, ik denk tot het kindje gezond en wel in mijn armen ligt, maar ik heb het er voor over.

Jullie verhalen zijn zo herkenbaar, de eerste keer schrik je je te pletter, je weet niet waar je het hebt, je weet ook niet wat er je te gebeuren staat, en hoe verwerk je zoiets, iedereen lijkt je te steunen maar ze begrijpen je niet echt, en op het werk begrijpen ze er al helemaal niets van ... Ook het wachten op een spontane miskraam, de curretage,  de onregelmatige cyclus en de storm aan emoties die je voelt, zo herkenbaar. De tweede keer dat zoiets gebeurd haken al meer mensen af, ... en je denkt zelf, toch niet nog een keer, maar de derde keer was me echt te veel, iedereen zei `derde keer, goed keer`.... maar toch niet ...

Ook ik heb de tijd nodig gehad om alles op een rijtje te zetten, ik ben dan ook drie maand thuis geweest en kreeg fysio voor het losmaken van alle overspannen spieren, en liep bij de psycholoog om mijn verhaal te doen en alles weer op een rijtje te krijgen. Hulp zoeken heeft echt geholpen, die mensen zijn ervoor, ze luisteren zonder te oordelen, en die meneer met zijn gouden handen zorgde ervoor dat ik ook fysiek weer lekker in mijn vel ging zitten, ik heb ook bewust alleen maar leuke dingen gedaan, mezelf getrakteerd, ...

Wij zijn  ook wel altijd blijven doorgaan met `oefenen`, want we wilden toch echt wel graag een derde kindje, ondanks alle rare opmerkingen, van `je hebt er toch al twee`of `het is niet meer bedoeld, zou je er niet mee stoppen`....

Gelukkig maar ... want zie, wonder boven wonder ... deze 4e keer gaat het goed, hoe onwerkelijk nog ... ik werd weer met mijn neus op de feiten gedrukt toen ik jullie verhalen las, en hoop jullie toch wat hoop te geven, geef het niet op, ga gewoon lekker door, sta er wel voldoende bij stil, geef het een plekje, maar kijk ook vooruit ...

Lieve groetjes
Ans
 
Hallo,

Wat vervelend dat de meeste zich nog zo naar voelen. Aan de andere kant vormt het voor mij wel een soort geruststelling dat ik niet de enige ben. Iedereen kan zo makkelijk zeggen; neem je tijd en denk aan jezelf. Maar in de praktijk is dat bijna niet uit te voeren. Goed ook dat sommigen naar de huisarts zijn geweest!
Ik heb vorige week bloed laten prikken bij de huisarts en dat zag er gelukkig allemaal goed uit. Dat ik me nog zo vreselijk moe voel is dus waarschijnlijk een combi van hormonaal en emotioneel. Merk dat ik me erg focus op hoe ik me lichamelijk voel, maar ook dit is niet de goede truc. Begin de laatste dagen ietsjes meer energie te krijgen maar heb wel gelijk emotioneel weer een terug val. Mijn man doed erg z'n best om me te steunen, maar snapt het helaas niet helemaal.
Gelukkig dat we ons verhaal bij elkaar kwijt kunnen!

iedereen weer veel sterkte toegewenst,
groetjes mama van Nienke
 
Even een berichtje.....hoe gaat het met alle meiden? Hoop dat ieder zich weer iets beter voelt....denk en leef met jullie mee.

Ik vraag me vaak af waarom sommigen veel verdriet moeten kennen in het leven. Tranen komen van verdriet komen vanzelf en zijn moeilijk te stoppen. In een verdrietige periode lijkt alles tegen te zitten. Het leven is moeilijk en hard. Aan verdriet moet je toegeven, verdriet moet je verwerken en een plekje kunnen geven.

Verdriet hoort helaas bij het leven, maar gelukkig kent het leven ook mooie en positieve dingen. Alleen is het moeilijk om die nu te zien. Juist die dingen kunnen je kracht geven.

Ik wens ieder veel sterkte en kracht. Probeer te genieten van de mooie dingen. Ik weet zeker dat voor ons de zon weer gaat schijnen. Veel liefs Muriel.



 
Hoi allemaal,

Hier ben ik weer een beetje uit de dip gekomen. Ik geniet erg van mijn jongens op het moment en dat helpt. Ik weet weer waar ik het voor doe. Afgelopen weekend hebben de vierde verjaardag van de oudste gevierd, Wat een knul al weer. Hij gaat inmiddels een maand naar school en hij geniet ervan. De jongste groeit als kool, heerlijk kereltje ook.

Lastige complicatie nu  is een crisis op mijn werk en ik weet daar nog niet hoe dat verder zal gaan. Ik heb te maken met een miep van een locatiedirecteur die maar van alles doet en er geen enkel beleid achter heeft zitten. Vandaag is in twee secties de bom gebarsten en nu, tja, nu moeten we verdere stappen ondernemen. Maar hoe precies, dat ga ik nu uitzoeken.
 
hallo allen!
hier ben ik ook weer eens en het gaat...ruk!
ik dacht na de curretage er eens eindelijk vanaf te zijn totdat ik afgelopen donderdag weer begon te bloeden, gelijk de gyn gebeld deze zei het is ongesteldheid, je lichaam is helemaal de weg kwijt (17 sep cytotec en toen 24 okt alsnog curretage omdat niet alles weg was) dus weer bloed bloed bloed
ik kan zo langzaam aan geen bloed meer zien!
ik moet volgende week maandag op nacontrole en ik zie dit met angst en beven tegenmoet, ik ben bang dat er nog wat zit en ik dus weer onder het mes zal moeten...zucht
Ondertussen ben ik weer gestart met de pil in de hoop dat deze mijn lichaam in de goede richting stuurt qua hormoonhuishouding
Want aan een nieuwe zw schap moet ik nu dus helemaal niet denken, ik heb er letterlijk en figuurlijk ff de buik van vol
 
Hallo meiden,

Wat een lieve en begripvolle reacties toch allemaal na mijn vorige berichtje. Echt heel fijn, die herkenning stelt me wel gerust. Sinds vorige week leek het allemaal wat beter te gaan, ik heb goede gesprekken gehad op mijn werk, met mijn moeder, schoonmoeder en schoonzusje. Daardoor heb ik het idee wat losgelaten dat niemand mij begrijpt. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik mij eenzaam voel in mijn verwerkingsproces en dat is vooral door mijn schoonzusje(die pas een kindje heeft) erg fijn opgepakt. Ik heb nu echt het gevoel dat ik bij haar terecht kan. Afgelopen zaterdag zijn we bij haar en mijn zwager geweest en hebben we ook een tijdje lekker alleen doorgebracht met ons neefje. Heerlijk om zo'n kleintje vast te houden, te ruiken en te voelen. Hoewel ik me dan ook besef dat het bij ons nog wel eventjes zal duren, geniet ik daar toch ook wel van.
Gister bij de buuf en haar kleine meid geweest, wat ook heel fijn was. Op de een of andere manier heb ik het nu toch ook nodig om met die kleintjes allemaal bezig te zijn. Maar aan de andere kant, al die zwangere vrouwen zijn toch wel heel confronterend hoor! Vanmiddag liet mijn tante weten dat zij komend jaar 2 keer oma zal worden. Heel leuk natuurlijk voor de betrokken familieleden, mijn aangetrouwde nicht en mijn nicht, maar oh, wat gun ik het mezelf toch ook! En dan komt bij mij weer het knagende gevoel van "waarom zij wel en ik niet?" En dan moet ik daar even lekker in onderdompelen, dat zelfmedelijden....... Even een nachtje over slapen, dan kan ik het wel weer aan!
Ik lees bij iederen van jullie van die golfbewegingen, het ene moment gaat het goed, het andere weer wat minder. Voor mij(control freak eerste klas)  wel heel fijn om dat te lezen, dat ik niet de enige ben en dat het er kennelijk bij hoort.
Meisjeb, wat een rotperiode maak jij door op deze manier, ga je er van uit dat alles weg is en dat je kunt gaan verwerken en naar de toekomst kan gaan kijken, moet je nog weer overnieuw beginnen, wat lijkt me dat moeilijk. En dan zou ik me ook zo rot voelen als jij nu doet. Hopelijk is dit inderdaad gewoon je menstruatie, dan heb je die maar weer gehad!
En wensvoor3, wat fijn dat je nu van je kereltjes kan genieten! Jammer alleen van je werk, mooie boel is dat zeg!
En de rest van de meiden, hoe is het bij jullie? Ook al weer ongesteld geworden?
Liefs,
Karin
 
Hoi meiden,

Het valt me ook op dat ieder blijft schommelen. De ene dag gaat het weer wat beter en dan weer K. Vorige week was ik weer aan de betere hand, maar afgelopen week was weer klote. Mijn werk is goede afleiding voor mij, maar  we hebben veel last van de economische crisis en deze week is bekend gemaakt dat een aantal banen op de tocht staan, incl. die van mij. Veel onrust en negatieve sfeer heerst op het werk. Pffff.......en dat was nog niet alles.....ben gister ongesteld geworden.....5,5 wkn na mk.  Had stiekem gehoopt dat we weer zwanger waren. Had negatieve test, daarna eisprong, goed geklust en daarna enkele zwangerschapssymptonen....grrr wat kan je lichaam toch voor de gek houden. Maar goed, moet blij zijn dat het beneden weer werkt. En tot nu toe verloopt de menstruatie normaal.
Nu ik weer in de dip zit, merk ik dat ik zwanger zijn erg mis. Mis ons kindje. Waarom? Ik moet van mezelf leren er niet zo mee bezig te zijn, maar dat vind ik erg moeilijk. Zeker nu, we hadden gewoon nog zwanger kunnen zijn.

Heb gelukkig wel een goed uitzicht. Aankomend weekend gaan we lekker met z'n twee een weekendje weg. Even tot rust komen.

Ka Rosie goed om te lezen dat het weer wat beter met je gaat. Fijn dat je een goed gesprek met je schoonzus hebt gehad en steun bij haar kunt vinden.

MeisjeB, hoe gaat het met je? Morgen de nacontrole? Hoop dat morgen te horen krijgt dat je verder kunt.

Wensvoordrie, fijn dat je kids voor goede afleiding zorgen. Hopelijk gaat het op je werk weer wat beter.

Hoe gaat het verder met de andere meiden?

Liefs Muriel
 
hoi allen!
het is stilletjes hier!
hier alles weer ok, bloeden is weer gestopt en vanmorgen nacontrole gehad alles was prima! baarmoeder weer mooi schoon
Ben weer ff aan de pil omdat ik nog geen zin heb in een nieuwe zw schap na al dit gezeur.Het heeft nogal een nasleep gehad zeg pffftttt
Hoe ist met de rest?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan