Rosa, wat een pech! Hoe naar. Ik heb er kippenvel van. Heb je eerst zo'n mooi cadeautje en dan toch weer niet. Het blijft altijd spannend, maar stiekem ga je er toch ook wel een beetje van uit dat het wel goed zal gaan. Je moet wel, als mens, anders is er geen lol meer aan te beleven. Wat moet het teleurstellend zijn, dit hele gebeuren voor je. En voor je partner ook natuulijk. Bij deze heel veel sterkte gewenst. Laat je weten hoe het met je gaat? Dikke knuffel!
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Waar zijn de april 2009 moeders?
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hey meiden, hallo,
Chantallie, ik duim met je mee dat je snel weer zwanger mag worden. Jouw verdriet kennen we allemaal en daarmee ook de wens voor een nieuwe zwangerschap en een kindje. Met 13 weken nog horen dat het toch mis is, dat is ook verschrikkelijk zeg, dnek je dat je in de "veilige"zone zit, blijkt dat toch niet zo te zijn...heel frustrerend en het zet de toon voor een volgende zwangerschap....
Rosa, wat ontzettend naar zeg dat het weer mis is gegaan. Net als jij al schreef ga je toch weer positief de zwangerschap in, er van uitgaande dat het toch allemaal wel HEEL toevallig zou zijn als het jou een 2e keer overkomt. En ik weet uit ervaring dat het dus inderdaad WEL 2 keer, of 3 keer, vette pech kan zijn.
Dank je voor je compliment trouwens, ik ben blij dat ik jullie wat op kan beuren, maar dat doen jullie ook bij mij. Tja, mijn leven loopt nu even niet zo lekker, maar ik voel me wel ontzettend gelukkig! Ondanks alle nare dingen die in 2008 zijn gebeurd zijn er ook mooie dingen uit voortgekomen. Zo ben ik me meer en meer bewust geworden dat druk maken om kleine dingen weinig helpt en heb ik me voorgenomen dat ik gewoon enorm moet genieten van t leven. En hoe verdrietig mijn miskramen ook zijn, het vervaagt allemaal bij het verlies van een dierbaar iemand, die nog volop in het leven stond.
Wat mij ook helpt is dat ik me heb afgevraagd wat nou werkelijk mijn diepste wens is. En dat is moeder worden, een gezinnetje hebben. En ik wordt heus wel moeder, is het niet van mijn eigen kind, dan wel met een kind dat toch al op deze wereld is en een kans moet krijgen op een beter leven.
Ondertussen is bekend geworden dat een vriendin van mij nu bijna een jaar bezig is en nog steeds niet zwanger is geweest. Zij vraagt zich af of ze uberhaupt wel zwanger kan worden, ik weet al dat het daar bij mij niet aan ligt. En wat fijn om ondanks dat gewoon ervaringen te kunnen delen. Samen lachen en huilen, dat relativeert!
En natuurlijk ben ik nog steeds bezig zwanger te worden en heb ik ook de momenten dat ik baal dat ik nog steeds geen kindje heb, terwijl ik ondertussen de uitgerekende datum van de 2e zwangerschap dichterbij zie komen. En ik heb mezelf min of meer tot doel gesteld dat ik voor sinterklaas weer in het land is ook een kindje wil hebben(terwijl we allemaal weten dat we dat niet kunnen plannen, maar ik wil het wel!).
Nou, weer genoeg van mijn kant. Wens voor 3, je houd me wel op de hoogte he? En Rosa, blijf hier maar lekker van je afschrijven!
Liefs aan alle dames hier,
Karin
Chantallie, ik duim met je mee dat je snel weer zwanger mag worden. Jouw verdriet kennen we allemaal en daarmee ook de wens voor een nieuwe zwangerschap en een kindje. Met 13 weken nog horen dat het toch mis is, dat is ook verschrikkelijk zeg, dnek je dat je in de "veilige"zone zit, blijkt dat toch niet zo te zijn...heel frustrerend en het zet de toon voor een volgende zwangerschap....
Rosa, wat ontzettend naar zeg dat het weer mis is gegaan. Net als jij al schreef ga je toch weer positief de zwangerschap in, er van uitgaande dat het toch allemaal wel HEEL toevallig zou zijn als het jou een 2e keer overkomt. En ik weet uit ervaring dat het dus inderdaad WEL 2 keer, of 3 keer, vette pech kan zijn.
Dank je voor je compliment trouwens, ik ben blij dat ik jullie wat op kan beuren, maar dat doen jullie ook bij mij. Tja, mijn leven loopt nu even niet zo lekker, maar ik voel me wel ontzettend gelukkig! Ondanks alle nare dingen die in 2008 zijn gebeurd zijn er ook mooie dingen uit voortgekomen. Zo ben ik me meer en meer bewust geworden dat druk maken om kleine dingen weinig helpt en heb ik me voorgenomen dat ik gewoon enorm moet genieten van t leven. En hoe verdrietig mijn miskramen ook zijn, het vervaagt allemaal bij het verlies van een dierbaar iemand, die nog volop in het leven stond.
Wat mij ook helpt is dat ik me heb afgevraagd wat nou werkelijk mijn diepste wens is. En dat is moeder worden, een gezinnetje hebben. En ik wordt heus wel moeder, is het niet van mijn eigen kind, dan wel met een kind dat toch al op deze wereld is en een kans moet krijgen op een beter leven.
Ondertussen is bekend geworden dat een vriendin van mij nu bijna een jaar bezig is en nog steeds niet zwanger is geweest. Zij vraagt zich af of ze uberhaupt wel zwanger kan worden, ik weet al dat het daar bij mij niet aan ligt. En wat fijn om ondanks dat gewoon ervaringen te kunnen delen. Samen lachen en huilen, dat relativeert!
En natuurlijk ben ik nog steeds bezig zwanger te worden en heb ik ook de momenten dat ik baal dat ik nog steeds geen kindje heb, terwijl ik ondertussen de uitgerekende datum van de 2e zwangerschap dichterbij zie komen. En ik heb mezelf min of meer tot doel gesteld dat ik voor sinterklaas weer in het land is ook een kindje wil hebben(terwijl we allemaal weten dat we dat niet kunnen plannen, maar ik wil het wel!).
Nou, weer genoeg van mijn kant. Wens voor 3, je houd me wel op de hoogte he? En Rosa, blijf hier maar lekker van je afschrijven!
Liefs aan alle dames hier,
Karin
Hoi lieve dames,
Het gaat hier "so far so good". Donderdag over een week hebben we een echo en ik vind het nog steeds heel spannend. Ik voel me redelijk (heb wel net de griep gehad en lekker is anders). Ik ben bij lange na niet zo misselijk als de vorige keer, dat is wel prettig. Toen was ik op een gegeven moment zo misselijk dat ik in ruim twee weken tijd 7 kilo afviel. Nu ben ik juist al een kilo gegroeid.... Heb veel trek en als ik regelmatig beetjes eet, dan zet de misselijkheid niet door. Misschien at mijn beetjes toch een beetje te groot zijn. ;-)
Ik duim ook heel hard voor jullie dat er snel nieuw leven mag zijn. We houden elkaar op de hoogte he?
Liefs van mij
Het gaat hier "so far so good". Donderdag over een week hebben we een echo en ik vind het nog steeds heel spannend. Ik voel me redelijk (heb wel net de griep gehad en lekker is anders). Ik ben bij lange na niet zo misselijk als de vorige keer, dat is wel prettig. Toen was ik op een gegeven moment zo misselijk dat ik in ruim twee weken tijd 7 kilo afviel. Nu ben ik juist al een kilo gegroeid.... Heb veel trek en als ik regelmatig beetjes eet, dan zet de misselijkheid niet door. Misschien at mijn beetjes toch een beetje te groot zijn. ;-)
Ik duim ook heel hard voor jullie dat er snel nieuw leven mag zijn. We houden elkaar op de hoogte he?
Liefs van mij
Wensvoordrie, ik hoop ook echt dat het voor je goed is!
De klap is bij de 2e keer toch wel een stuk harder aangekomen. Hadden ook weer hoop gekregen, ik moest vrijdag terugkomen voor een controlle echo, voordat wij afspraken over curretage etc. gingen maken. Opeens zag ze wel een vruchtje, maar zonder hartje..... Het kon in theorie zijn dat ik nog minder dan 6 weken was, alleen was het dan wel vreemd als ik ruim 4 weken geleden al een positieve test had, en 6 weken geleden een positieve ovulatie test, maar alles kon. De arts gaf het alleen niet veel kans.
Maar hoop doet leven tot zondag. Toen ben ik dus spontaan gaan bloeden. Het lijkt op een ongesteldheid, en heb verder geen krampen en heb ook nog niets verloren wat op een vruchtje lijkt.
Ik hoop dat als het echt fout blijfft, wat ik wel denk, dat het dan nu wel natuurlijk weg is en dat ik niet nogmaals gecurreteerd moet worden.
Karosie, ik gun je echt van harte dat kindje rond de sinterklaasdagen, dat ook jij met je kind bij de kade staat te zingen "zie ginds komt de stoomboot"!
Ook ik heb moeite met de naderende uitgerekende datum, vooral omdat 2 vriendinnen ook uitgerekend zijn op die datum en dus wel een goede zwangerschap hebben.
Mijn wens is uberhaupt zwanger worden, maar helemaal in april en dan ook met zekerheid dat het goed is!
Wensvoordrie, laat je de uitslag wel weten, en dit moet gewoon positief zijn, kunnen toch niet allemaal in een negatieve spiraal hangen!
De klap is bij de 2e keer toch wel een stuk harder aangekomen. Hadden ook weer hoop gekregen, ik moest vrijdag terugkomen voor een controlle echo, voordat wij afspraken over curretage etc. gingen maken. Opeens zag ze wel een vruchtje, maar zonder hartje..... Het kon in theorie zijn dat ik nog minder dan 6 weken was, alleen was het dan wel vreemd als ik ruim 4 weken geleden al een positieve test had, en 6 weken geleden een positieve ovulatie test, maar alles kon. De arts gaf het alleen niet veel kans.
Maar hoop doet leven tot zondag. Toen ben ik dus spontaan gaan bloeden. Het lijkt op een ongesteldheid, en heb verder geen krampen en heb ook nog niets verloren wat op een vruchtje lijkt.
Ik hoop dat als het echt fout blijfft, wat ik wel denk, dat het dan nu wel natuurlijk weg is en dat ik niet nogmaals gecurreteerd moet worden.
Karosie, ik gun je echt van harte dat kindje rond de sinterklaasdagen, dat ook jij met je kind bij de kade staat te zingen "zie ginds komt de stoomboot"!
Ook ik heb moeite met de naderende uitgerekende datum, vooral omdat 2 vriendinnen ook uitgerekend zijn op die datum en dus wel een goede zwangerschap hebben.
Mijn wens is uberhaupt zwanger worden, maar helemaal in april en dan ook met zekerheid dat het goed is!
Wensvoordrie, laat je de uitslag wel weten, en dit moet gewoon positief zijn, kunnen toch niet allemaal in een negatieve spiraal hangen!
Hey hallo meiden,
Nou, al weer 2 zwangeren in deze ronde, wat leuk hoor! En wat spannend allemaal, jullie houden ons wel op de hoogte he?
Tja, wij zijn ook weer druk bezig, maar ik moet zeggen, ook wel met plezier. Ik merk aan mezelf dat, hoe langer we bezig zijn met proberen zwanger te worden, hoe meer ik aan het rekenen sla. Gelukkig telt mijn vriend gezellig met me mee, dus het is vrijen op afgesproken dagen. Toch voelt het nog niet als een verplichting, het is juist wel leuk om te weten dat je seks gaan hebben, maar de invulling nog open te laten!
Ik was me vanochtend toch een potje misselijk zeg, en natuurlijk denk ik gelijk weer van alles. Terwijl dat volgens mij nog helemaal niet kan, ik zit vandaag pas in dag 16 van mijn cyclus! Hmmm...... nog 2 weken wachten dus, dan weten we meer.....
Hoe gaan jullie om met de steeds dichterbij komende uitgerekende datum in april?
Ik merk dat ik me wel steeds meer ga beseffen dat ik nu al zo ongeveer met verlof had gekund en dat ik nu met een dikke buik had kunnen lopen. Als ik dan de buuf zie, die 2 weken eerder uitgerekend is, dan moet ik wel even slikken.....
Trouwens erg lief vond ik de reactie van de vrouw van een collega van mijn vriend(snappen jullie t nog?). Zij is 3 weken geleden bevallen van haar 3e kindje en ze liet me foto's zien. Ze hebben ook nog een meisje wat heel jongen al een hersentumor heeft gehad, ,maar t nu al 2 jaar heel goed doen.
Toen vroeg ze me hoe het ging en we hebben t er even over gehad. Zegt ze zo ineens: Ons verdriet is wel zichtbaar en mensen weten waarnaar ze vragen, maar jouw verdriet, dat is stil verdriet..... Mensen besteden er even aandacht aan en verwachten dan dat je weer gewoon verder gaat, maar jouw verdriet blijft wel bestaan.
Dat vond ik zo lief, terwijl ze zelf nooit een miskraam heeft gehad, begreep ze het zo goed!
Nou, ik ben benieuwd naar hoe het met jullie is!
Liefs, Karin
Nou, al weer 2 zwangeren in deze ronde, wat leuk hoor! En wat spannend allemaal, jullie houden ons wel op de hoogte he?
Tja, wij zijn ook weer druk bezig, maar ik moet zeggen, ook wel met plezier. Ik merk aan mezelf dat, hoe langer we bezig zijn met proberen zwanger te worden, hoe meer ik aan het rekenen sla. Gelukkig telt mijn vriend gezellig met me mee, dus het is vrijen op afgesproken dagen. Toch voelt het nog niet als een verplichting, het is juist wel leuk om te weten dat je seks gaan hebben, maar de invulling nog open te laten!
Ik was me vanochtend toch een potje misselijk zeg, en natuurlijk denk ik gelijk weer van alles. Terwijl dat volgens mij nog helemaal niet kan, ik zit vandaag pas in dag 16 van mijn cyclus! Hmmm...... nog 2 weken wachten dus, dan weten we meer.....
Hoe gaan jullie om met de steeds dichterbij komende uitgerekende datum in april?
Ik merk dat ik me wel steeds meer ga beseffen dat ik nu al zo ongeveer met verlof had gekund en dat ik nu met een dikke buik had kunnen lopen. Als ik dan de buuf zie, die 2 weken eerder uitgerekend is, dan moet ik wel even slikken.....
Trouwens erg lief vond ik de reactie van de vrouw van een collega van mijn vriend(snappen jullie t nog?). Zij is 3 weken geleden bevallen van haar 3e kindje en ze liet me foto's zien. Ze hebben ook nog een meisje wat heel jongen al een hersentumor heeft gehad, ,maar t nu al 2 jaar heel goed doen.
Toen vroeg ze me hoe het ging en we hebben t er even over gehad. Zegt ze zo ineens: Ons verdriet is wel zichtbaar en mensen weten waarnaar ze vragen, maar jouw verdriet, dat is stil verdriet..... Mensen besteden er even aandacht aan en verwachten dan dat je weer gewoon verder gaat, maar jouw verdriet blijft wel bestaan.
Dat vond ik zo lief, terwijl ze zelf nooit een miskraam heeft gehad, begreep ze het zo goed!
Nou, ik ben benieuwd naar hoe het met jullie is!
Liefs, Karin
Hallo allemaal,
Even niet geweest, maar merk als de wachtweken er weer aan komen dat ik best moeit mee heb om er niet mee bezig te zijn. De teleurstelling als de ongi doorbreekt is groot, maar als snel daarna gaat het weer goed.......totdat de laatste 1wk/1,5 wk voor NOD aanbreekt. Hoop zo dat het deze mnd raak mag zijn.
Ka rosie de laatste tijd denk ik weer regelmatig aan de mnd april. Een collega van mij is twee weken eerder uitgerekend en gaat binnenkort met verlof. Dat had ik / hadden wij ook gekunnen......doet soms best pijn.
Het aantal zwangeren groeit hier......dat is goed nieuws. Voor degene die ik nog niet gefeliciteerd hebt.........GEFELICITEERD. Probeer er van te genieten en de onzekeren momenten weg te praten/denken. Hoop dat ik (en de anderen) ons er deze maand mogen bij voegen
Even niet geweest, maar merk als de wachtweken er weer aan komen dat ik best moeit mee heb om er niet mee bezig te zijn. De teleurstelling als de ongi doorbreekt is groot, maar als snel daarna gaat het weer goed.......totdat de laatste 1wk/1,5 wk voor NOD aanbreekt. Hoop zo dat het deze mnd raak mag zijn.
Ka rosie de laatste tijd denk ik weer regelmatig aan de mnd april. Een collega van mij is twee weken eerder uitgerekend en gaat binnenkort met verlof. Dat had ik / hadden wij ook gekunnen......doet soms best pijn.
Het aantal zwangeren groeit hier......dat is goed nieuws. Voor degene die ik nog niet gefeliciteerd hebt.........GEFELICITEERD. Probeer er van te genieten en de onzekeren momenten weg te praten/denken. Hoop dat ik (en de anderen) ons er deze maand mogen bij voegen
Wensvoordrie, spannende dag vandaag! Ik hoop zo dat je goed nieuws krijgt.
Hoe gaat het nu Karosie, nog steeds misselijk?
Muriel ook ik heb erg moeite met de dreigende april maand. 2 vriendinnen van mij die in maart uitgerekend zijn, heeft er 1 al verlof en de andere over 1 week. Samen koffie drinken is er dus niet bij! Uberhaupt de dikke buiken maakt mij erg jaloers. Vooral nu het de 2e keer mis gegaan is bij mij. Had ik nu gewoon zwanger geweest, had ik er minder moeite mee gehad.
Ik ben nog steeds niet klaar met deze miskraam. Ik ben vorige week zondag (25-1) begonnen met bloeden. De arts dacht het wel natuurlijk los ging komen, dus heeft mij overtuigd om het deze keer natuurlijk te laten plaatsvinden. Afgelopen maandag nog steeds flink bloeden maar geen vruchtje afgekomen. Ik moest dus cytotec nemen. Met erg veel zenuwen genomen, want de berichten zijn niet altijd even positief.
Pijn heb ik totaal niet gehad, wel veel bloed verloren en het vruchtje heb ik wel verloren. Dinsdag nog steeds veel bloed verloren. Ik werd zo duizelig dat ik dinsdag avond nog een echo heb gehad, maar baarmoeder is wel leeg.
Verlies nog steeds aardig wat bloed, als het morgen niet minder is moet ik weer terugkomen. Ben nu zo ontzettend sloom........had beter voor de curretage kunnen kiezen 2 weken geleden, de vorige keer voelde ik mij hier beter bij!
Sterkte allemaal maar weer!
Hoe gaat het nu Karosie, nog steeds misselijk?
Muriel ook ik heb erg moeite met de dreigende april maand. 2 vriendinnen van mij die in maart uitgerekend zijn, heeft er 1 al verlof en de andere over 1 week. Samen koffie drinken is er dus niet bij! Uberhaupt de dikke buiken maakt mij erg jaloers. Vooral nu het de 2e keer mis gegaan is bij mij. Had ik nu gewoon zwanger geweest, had ik er minder moeite mee gehad.
Ik ben nog steeds niet klaar met deze miskraam. Ik ben vorige week zondag (25-1) begonnen met bloeden. De arts dacht het wel natuurlijk los ging komen, dus heeft mij overtuigd om het deze keer natuurlijk te laten plaatsvinden. Afgelopen maandag nog steeds flink bloeden maar geen vruchtje afgekomen. Ik moest dus cytotec nemen. Met erg veel zenuwen genomen, want de berichten zijn niet altijd even positief.
Pijn heb ik totaal niet gehad, wel veel bloed verloren en het vruchtje heb ik wel verloren. Dinsdag nog steeds veel bloed verloren. Ik werd zo duizelig dat ik dinsdag avond nog een echo heb gehad, maar baarmoeder is wel leeg.
Verlies nog steeds aardig wat bloed, als het morgen niet minder is moet ik weer terugkomen. Ben nu zo ontzettend sloom........had beter voor de curretage kunnen kiezen 2 weken geleden, de vorige keer voelde ik mij hier beter bij!
Sterkte allemaal maar weer!
Hey allen!
Als eerste alle zwangeren van harte!!
En ik leef ook nog!
had ff bewust afstand genomen van dit forum om niet meer zoveel aan de mk te denken
Maar het heeft nu een plekje al zal je het nooit meer vergeten.
Maar dat het toch wel zijn sporen na heeft gelaten is me wel duidelijk. Ik ben na de mk weer met de pil begonnen daar wil ik na deze strip weer mee gaan stoppen. Ik zie ertegenop als een berg!! Niet alleen het idee dat t weer mis kan gaan, want na een mk ben je nooit meer onbezorgd zwanger zeker in het begin niet. Maar ook die vervelende kwalen, misselijkheid enzo pfffftttt. Maar goed ik ga er weer tegenaan, mijn zoon word er immers ook niet jonger op en hij vraagt ook steeds om een broertje of zusje. En dan breekt mijn hart, dan denk ik jochie ik had je dat zo graag gegeven. Maar goed we moeten maar van het positieve uitgaan volgende keer toch?
Rosa wat naar dat je weeeer een mk door heb moeten maken! meid toch wat erg
En dat t zich nu ook al zo lang voortsleept. Een advies: geen cytotec! heb ik ook gehad moest daarna alsnog worden gecurreteerd. Ik bleef bloeden en er bleek nog een hoop zwangerschapsweefsel in mijn baarmoeder te zitten
Tja hoe ga ik om met zwangeren in mijn omgeving: het zijn er echt een heleboel, in het begin deed t zeer maar nu eigenlijk niet meer zo. Op mijn werk heb ik inmiddels weer met mijn collega gewerkt, die even ver is als dat ik nu zou zijn. Geen moeite meer mee. Maar het idee dat ik eind deze maand met verlof had kunnen gaan was wel schrijnend. Dit deed wel ff zeer. Tegen de maand april zie ik wel nog op, maar niet zo erg meer als in het begin. Als Pasen maar voorbij is, ik was met Pasen uitgerekend, dan ben ik al heel blij
Meisjes ik hoop dat we allemaal dit jaar/begin volgend jaar een mooi kindje in onze armen mogen sluiten. Dat hebben we meer dan verdiend na al deze ellende
Als eerste alle zwangeren van harte!!
En ik leef ook nog!
had ff bewust afstand genomen van dit forum om niet meer zoveel aan de mk te denken
Maar het heeft nu een plekje al zal je het nooit meer vergeten.
Maar dat het toch wel zijn sporen na heeft gelaten is me wel duidelijk. Ik ben na de mk weer met de pil begonnen daar wil ik na deze strip weer mee gaan stoppen. Ik zie ertegenop als een berg!! Niet alleen het idee dat t weer mis kan gaan, want na een mk ben je nooit meer onbezorgd zwanger zeker in het begin niet. Maar ook die vervelende kwalen, misselijkheid enzo pfffftttt. Maar goed ik ga er weer tegenaan, mijn zoon word er immers ook niet jonger op en hij vraagt ook steeds om een broertje of zusje. En dan breekt mijn hart, dan denk ik jochie ik had je dat zo graag gegeven. Maar goed we moeten maar van het positieve uitgaan volgende keer toch?
Rosa wat naar dat je weeeer een mk door heb moeten maken! meid toch wat erg
En dat t zich nu ook al zo lang voortsleept. Een advies: geen cytotec! heb ik ook gehad moest daarna alsnog worden gecurreteerd. Ik bleef bloeden en er bleek nog een hoop zwangerschapsweefsel in mijn baarmoeder te zitten
Tja hoe ga ik om met zwangeren in mijn omgeving: het zijn er echt een heleboel, in het begin deed t zeer maar nu eigenlijk niet meer zo. Op mijn werk heb ik inmiddels weer met mijn collega gewerkt, die even ver is als dat ik nu zou zijn. Geen moeite meer mee. Maar het idee dat ik eind deze maand met verlof had kunnen gaan was wel schrijnend. Dit deed wel ff zeer. Tegen de maand april zie ik wel nog op, maar niet zo erg meer als in het begin. Als Pasen maar voorbij is, ik was met Pasen uitgerekend, dan ben ik al heel blij
Meisjes ik hoop dat we allemaal dit jaar/begin volgend jaar een mooi kindje in onze armen mogen sluiten. Dat hebben we meer dan verdiend na al deze ellende