Waar zijn de april 2009 moeders?

dag dames,

ben ik weer.... alles is achter de rug!
14.00 ur was ik in het ziekenhuis. Heb meteen gemeld van mijn bloedverlies van vanmorgen. Verpleegster ging navraag doen...
Ik moest meteen een operatieschort aan. Onderbroek mocht ik nog even aanhouden ivm met het maandverband. Daarna werd bloeddruk ed gemeten en mijn temp. Maar wat bleek. Had ik koorts. O,jee....
Moest meteen infuus in met antibiotica en meteen moest ik naar de gyn. Kreeg nog een inwendige echo en hij zei alles zit er nog in maar we gaan evengoed de curretage door laten gaan om infectie te voorkomen. Het vruchtje (jeetje wat een naam he) was wel gekrompen.
Moest even terug naar de afdeling en 5 minuten later werd ik naar  OK gereden...
Het pilletje om rustig te worden heb ik niet gehad. Kreeg meteen de narcose en poef...weg was ik. Ik werd al wakker voor ik op de uitslaapkamer kwam. Ze moesten de buis nog uit mijn keel halen...
Ik voelde me eigenlijk meteen prima. Nergens pijn...geen moe gevoel...niets...zo vreemd
Ik moest nog een half uur daar blijven voor controle. Ik was eigenlijk de enige die wakker was. Na het half uur mocht ik weer naar de afdeling.
HIer kreeg ik meteen thee en mocht ik mijn man weer bellen.
Hij was blij me weer te zien en zei dat het voor zijn gevoel uren heeft geduurd.
Ik moest eigenljk meteen al plassen.
Maar toen stroomde me dus het bloed langs de benen af. Pff....
Daarna stopte het gelukkig...kreeg nog lekkere boterhammen met melk en ging het infuus er weer uit.
Kleren aan en naar mijn dochtertje. Zooo lief. Die was bij mijn zus. Ze is 16 maanden en knuffelde me helemaal fijn en kreeg wel 10 kusjes...Ze liet me niet meer los. Zullen ze het dan toch allemaal merken?
Over 3 weken moet ik nog even op controle. Ben blij dat het achter de rug is...
En idd.... de curretage viel 100% mee...
 
@Maui:
Wat fijn dat het je meegevallen is.
Ik denk ook dat kinderen, hoe klein ook, zeker een antenne hebben voor emoties van hun ouders. Ik zou zo zeggen: Geniet van die knuffels, heerlijk! Hopen dat je je goed blijft voelen nu, dan kun je weer verder.
Liefs!
 
Hoi meiden,

Daar ben ik weer. Dinsdagmiddag naar het ziekenhuis geweest. Eerst hebben ze nog een echo gedaan. De vruchtzak was nog aan het groeien, maar het kindje niet meer. Het was zelfs al wat kleiner geworden. Ook kon de gyn zien dat mijn lichaam nog niet bezig was met het afstoten. Het was fijn om te zien dat het kindje echt niet meer leefde alvorens verder te gaan.
 
Een curretage werd afgeraden en ik kreeg medicijnen mee naar huis. Binnen een paar uur kreeg ik krampen die steeds heftiger werden. Dezelfde avond heeft de miskraam plaatsgevonden. Het was een nare ervaring, maar toch ook weer fijn. We hebben duidelijk ons kindje gezien. Gistermiddag hebben we ons kindje begraven.

Nu voel ik me leeg en moe. Slaap slecht en droom naar. Denk dat ik nu pas besef wat er allemaal is gebeurd. Woensdag wordt ik nog in het zkhuis verwacht voor controle. Ik heb al wel telefonisch contact gehad en moest een omschrijving geven wat er uit is gekomen en wat mijn klachten nog zijn en hoe ik me voel. Ze verwachten dat alles eruit is. Ik heb nog wat bloed verlies en soms wat stolsels, maar het is niet veel. Ook heb ik geen buikpijn meer of koorts. Gelukkig maar en hoop dat ik woensdag te horen krijg dat ik schoon ben.

Tot de volgende mails.



 
Hey Maui en Muriel,
Goed dat bij jullie ook de miskraam achter de rug is en dat het voor jullie allebei toch ook goed is geweest op de manier zoals het bij jullie is verlopen.
En Muriel, jouw gevoelens zijn heel herkenbaar voor iedereen van ons denk ik. Maui, je hebt vast een heel lieve dochter, geniet er maar van!

Ik heb inmiddels mijn eerste werkweek gehad, heb 3 halve dagen gemist en ik vond t zwaar! Gister en vandaag heb ik de ochtenden gewerkt en bij thuiskomst ben ik direct gaan slapen. Dat ken ik helemaal niet van mezelf, maar ik denk dat het nu gewoon even zo moet zijn.... Volgende week werk ik in ieder geval nog halve dagen, maar nu heb ik weer een lang weekend om uit te rusten en leuke dingen te doen...
Hoe gaat het met de rest van jullie, zijn jullie ook zo moe en voor degenen waarbij het al ietsje langer geleden is, hoelang duurde het voor jullie weer wat energie hadden?
Heb trouwens ook nog steeds  telkens een beetje bloedverlies, dinsdag was er niks meer, maar 's avonds begon t weer, frustrerend.... Het is niet veel hoor, maar ik vind het wel weer goed geweest, ik wil graag weer  intiem zijn met mijn lieve vriendje............

Liefs,
Karin  
 
@ maui fijn dat het je allemaal mee gevallen is, en de kinderen ja die beseffen het wel ja, ze voelen dat er wat aan de hand is
mijn zoon die is 2 dus die snapt al wat meer, toen ik net de mk gehad had zei hij: broertje weg!! hij had het nl steeds over broertje en nu heeft hij het nog wel eens over broertje
@ karosie ja die energie heel herkenbaar hier ook energiepeil op 0, ik heb een goeie jas uitgedaan door de miskraam en het bloedverlies
Volgende week weer beginnen werken zal wel tegenvallen denk ik
O ja ik heb me extra vitamines gehaald tegen het slappe gevoel maar heb nog niet het idee dat deze aanslaan maar goed neem ze pas een paar dagen wie weet slaan ze nog aan?

In het koppie gaat het gelukkig wel wer de goeie kant op!
En ik heb zulke vreeeettttbuien wie herkent dit?
 
Hoi allemaal,
Hoe gaat t met de dames die deze week een curretage hebben gehad? Hoe gaat t herstel en hebben jullie nog last van bloedverlies, vermoeidheid of iets dergelijks?
En hoe is het met de rest? Hoe is het op het werk gegaan en hoe gaat t met iedereen emotioneel gezien?
Bij mij gaat het op en af, het ene moment voel ik me heel goed en heb ik weer wat meer energie, het andere moment voel ik letterlijk al mijn energie wegglijden uit mijn lijf en ben ik erg emotioneel.   De dagen waarop ik afgelopen week de ochtenden heb gewerkt heb ik s'middags zo een paar uur liggen slapen. Dit is niks voor mij, want zelfs als ik hoge koorst heb kan ik geen hele dag in bed liggen en slapen doe ik dan al helemaal niet.... Mijn vriend maakt zich daar wel zorgen om, hij wil graag dat ik naar de huisarts ga om mijn bloed te laten onderzoeken. Zelf denk ik dat het toch vooral door de emoties komt enzo, maar ja, ik kan voor de zekerheid natuurlijk even bloed laten prikken....
Ik las iets over vreetbuien even geleden en wie dit herkende? Nou, ik heb ze af en toe ook wel. Ik lustte tijdens mijn zwangerschap geen chocola, dus dat haal ik nu driedubbel in. Maar voor de rest heb ik vaak niet veel trek in iets, ik eet normaal, maar koekjes, snoep of chips, daar heb ik eigenlijk niet veel behoefte aan.
Ik had mezelf voorgenomen dat ik voor ik weer zwanger word eerst wat kilootjes kwijt wil en dat ik toch ook eens iets aan mijn buik moet gaan doen. Daar moet ik dan wel ongeveer nu mee gaan beginnen, maar ik heb helemaal geen zin om op te letten wat ik eet..... En met alle feestjes en mensen die zomaar gebak komen brengen wordt t er niet makkelijker op he, hahaha.....
Ben benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat, tot gauw,
Liefs, Karin
 
Hoi allemaal,
Hoe gaat het met jullie? Ik lees weer herkenbare dingen. Over die "jas" van meisjeb.. dat is zooo herkenbaar. Letterlijk en figuurlijk. Ik weeg momenteel 7 kilo minder dan bij de aanvang van de zwangerschap. Dat is toch een hele kleding maat (alles zit dan ook te wijd). En energie? Wat is dat? Ben zo moe.

Ben weer begonnen met werken en ik vond het zwaar en leuk. Leuk, omdat ik op zich mijn werk gewoon heel leuk vind, maar ook zwaar. Ik loop gewoon weken achter met mijn lessen.Ondertussen heb ik deze week ook nog even een nieuw rooster gekregen, andere groepen en geef ik opeens in een nieuw lokaal les. Dat lokaal is nog niet ingericht, dat moet Nu gebeuren. Mijn nieuwe collega blijkt niet zo goed te draaien op school en heeft per 1/11 een halve baan elders aangenomen. Moet dus als een gek meezoeken naar een andere. Om weer goed les te kunnen geven moet ik eigenlijk een lijst klussen van 3 A4tjes afwerken en een krat vol werkstukken nakijken: géén puf. Als er zo veel moet, vind ik het moeilijk om prioriteiten te stellen. Want het moet allemaal.... Liever gisteren dan vandaag. Moeilijk hoor. En dan ook de grenzen goed aan blijven geven.  

Zoonlief gaat sinds woensdag naar de basisschool. Hij stuitert thuis opeens als een malloot door het huis (was hiervoor de rust zelve) en dat heeft behoorlijk impact. De jongste is al een week ziek (tande, verkouden, griep?) en manlief snottert alsof hij een slijmfabriek in zijn hoofd heeft.
Zo, wat een geklaag weer van mijn kant...

Ga nu maar verder werken ana mijn opdrachtstencils voor de lessen van morgen. Tot snel weer lieve dames en ik hoop dat het jullie allemaal elke dag weer een beetje beter mag gaan!
Liefs!
 
Hee dames,

Hier gaat het ook de goeie kant op. ben wel nog wat duizelig en af en toe pijn in mijn buik. Vooral als ik niet dan doet het echt pijn. Bloeden doe ik   niet. Kan natuurlijk nog komen, maar heb niet eens een inlegkruisje in. Heb donderdag maar een heeeel klein beetje bloed verloren.
Moeten jullie ook allemaal nog een keer terug naar het ziekenhuis? Ik 22 oktober. Dan is de curretage precies 3 weken geleden.
En qua moeheid...pfff...lijkt er niet beter op te worden en heb ok vaak hoofdpijn (wat ik normaal eigenlijk nooit heb)
Emotioneel gaat het eigenlijk wel. Het is dan ook alweer bijna een maand geleden dat we het slechte nieuws hoorden. kan er ook eindelijk een beetje over praten zonder te janken.
Is er eigenlijk al iemand ongesteld geworden?
Ik ga weer snel, hier trekt een klein aandachtsorgeltje me weg hihi
Doei...
Ik kom snel als ik wat meer tijd heb
doei
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan