Wie doet er nog meer NIET een 20weken echo?

Astrid, hoe gaat het met jullie? Ik hoop dat je tijd hebt om een keer te reageren, alhoewel je nu natuurlijk andere dingen aan je hoofd hebt. We duimen hier voor jullie hoor
 
@ astrid: wat een heftig verhaal, we hopen allemaal zo dat het goed gegaan is gisteren... heel veel sterkte!!!

@ ing: ik hoop dat alles goed met jou en je kindjes is, ik gun je het beste!

@ de andere dames: ik heb jullie discussie over de 20-weken-echo meegelezen en kan beide opvattingen begrijpen. bij mijn eerste zwangerschap hebben we niet de nekplooimeting gedaan maar wel de 20-weken-echo, met dezelfde motivie als sommigen hier: als er dan iets mis is, kunnen de artsen erop anticiperen en al klaar staan na de bevalling op in te grijpen. gelukkig was het allemaal goed!
ook deze keer zijn we van plan (als alles goed gaat, ik ben pas 7+2 wk. zwanger) om weer de 2-weken-echo te doen, om voornoemde reden. daarnaast hebben we er een extra reden bijgekregen, helaas:
bij goede vrienden van ons bleek vorig jaar bij de 20-weken-echo niet alleen dat hun kindje zo zwaar gehandicapt was (het had geen hersenen, een heel klein hartje en longen, vergroeide botten en nog meer afwijkingen aan andere organen) dat het waarschijnlijk tijdens de zwangerschap zou overlijden maar sowieso de bevalling nooit zou kunnen overleven, maar ook bleek het voor mijn vriendin gevaarlijk te zijn om de zwangerschap uit te dragen. door een bepaalde afwijking van het kindje werd namelijk gestimuleerd dat zij vruchtwater bleef aanmaken, met als gevolg dat haar buik explosief zou blijven groeien en dat zou voor haar echt gevaarlijk kunnen worden zeiden de artsen. hoewel ze geen keuze bij hen wilden forceren werd echt benadrukt dat het voor haar gevaarlijk was.
hoe moeilijk ze het ook vonden (ze hebben 2 weken gehuild en gepraat en getwijfeld en gebeden en zich afgevraagd of god of hun kindje het hen kwalijk zou nemen als ze de zwangerschap zouden afbreken), uiteindelijk hebben ze ervoor gekozen om hun kindje nog meer lijden te besparen en om haarzelf niet in gevaar te brengen.
ze heeft toen met 22 weken gewoon moeten bevallen en ze hebben hun zoontje een naam gegeven en aangegeven bij de burgerlijke stand en een waardige begrafenis gegeven. voor hun is het echt hun eerste kindje dat altijd deel uit zal maken van hun leven, al mocht hij niet lang bij ze zijn en hebben ze hem nooit levend in hun armen kunnen houden.
inmiddels is ze hoogzwanger van hun tweede en hebben ze weer een 20-weken-echo gehad waarop alles gelukkig goed was. ik hoop zo dat dit kindje gezond zal zijn, dat is ze zo gegund na het verdiet van vorig jaar!!
dus wat ik wil zeggen, zelfs als een 20-weken-echo aanleiding vormt om een zwangerschap af te breken, dan zit daar meer achter dan het lijkt. mensen breken een zwangerschap niet af vanwege een minder perfect kind, maar alleen in zeer ernstige gevallen, en dan nog gaat het met een hoop twijfel en verdriet gepaard.

nou dames, allemaal een fijne zwangerschap gewenst met aan het einde een gezonde baby!

groetjes,
mama in amsterdamzuid
 
Je kan de spijker niet beter op zijn kop slaan dan met dit verhaal! Je laat een kind NIET lijden en je brengt jezelf niet in gevaar  als je in kan grijpen hoe heftig ook.
Ik hoop dat je vriendin intens gelukkig wordt met haar 2e kindje!!!!

Astrid...ook ik leef met je mee!

lfs ing
 
Ik had geen keuze, mijn echoscopiste plande de datum voor de 20 weken echo en vroeg helemaal niet of ik dit wel of niet wilde.
Ik ben helemaal niet gelovig en snap je beredenering dan ook helemaal niet.
Ik heb de 20 weken echo gehad en wat was dat mooi zeg... ik weet dat ik dochter krijg - dit was overduidelijk te zien. Ze is nagekeken op bepaalde kenmerken zoals genoeg bloedvaten in de navelstreng, niet teveel vocht in de hersenkwab. dit was voor mij een hele opluchting.

Volgens mij ligt het ook aan of je bij een particuliere echoscopiste zit of in het ziekenhuis.
 
Lieve Astrid, ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijk weken. Wat een spanning en stress. Ik hoop voor jullie dat alles mag lopen zoals jullie dat willen.

Groetjes Bloempje
 
Hallo allemaal,

Ik wilde iedereen even bedanken voor alle steun dat heeft me zeker goed gedaan.
Ik zou nu ook graag aan jullie laten weten dat onze zoon Pepijn donderdag 18 december met een keizersnee ter wereld is gekomen. Omdat er direkt een groot team van artsen voor hem klaar stond is hij direkt na de geboorte meegenomen en onderzocht mijn man was daarbij!!!
Ik kon hun zien terwijl ze mij aan het hechten waren. Mijn man stak steeds zijn duim omhoog dat het goed ging. Toen kwm de kindercardiologe even naar mij toe om te zeggen dat het redelijk goed ging en dat ze hem zo mee zouden nemen naar de OK.
Ik vroeg of ik hem nog een kusje mocht geven want ik wist dat hij nu nog leefde en straks misschien niet meer. Ze ging kijken wat ze kon doen voor me en vlek voor ze met hem wegging aan de beademing liep ze nog bij me langs zodat ik hem een kusje kon geven. Nu werd het echt spannend. Na 4 uur in spanning gezeten te hebben vroeg ik aan de zuster of ze al wat gehoord had,maar helaas nog geen nieuws en toen stond plotseling de kindercardiologe met een grote glimlach naast mijn bed en vertelde ons dat wonder boven wonder alles goed gegaan was en dat we al zeer snel naar de intensive care mochten om ons kindje te zien. Na een uur kwam de andere kindercardioloog vertellen dat ze al een echo gemaakt hadden en dat alles naar behoren functioneerde. Alles was goed gegaan wat een wonder dat hadden de cardiologen ook niet verwacht ze vonden het ook geweldig en wat waren we blij dat hun ons kindje gered hadden. Als ik die 20 weken echo niet had gehad en er zelf niet in had geloofd dat hij het zou redden had het team met artsen ook niet klaar gestaan voor Pepijn. Dus achteraf ben ik heel blij dat ik toch die 20 weken echo gedaan heb en ondanks dat de artsen ons hadden aangeraden om de zwangerschap af te breken hebben wij nu een redelijk gezond kind(moet wel goed in de gaten gehouden worden voor zijn hartafwijking) thuis en ik ga strakjes even buiten wandelen want het zonnetje schijnt heerlijk. Wat betreft de echo doe wat je eigen moedergevoel je ingeeft!!!!!
Moedergevoel klopt altijd!!!!! Het is een clichee maar wel de waarheid blijkt ook nu weer eens.
Oh ja Pepijn is wel een ienienienie 49 centimeter en 2600 gram.
Groetjes en veel liefs van Astrid en nogmaals bedankt voor alle steun die jullie me gegeven hebben.
 
astrid, wat een wonder!!!! wat ontzettend fijn dat het zo goed is gegaan en dat pepijn nu al gewoon thuis is bij jullie, waar hij hoort!
ik wens jullie heel veel geluk met jullie kleine mannetje en hoop dat hij een gezonde en gelukkige toekomst tegemoet gaat!

groetjes,
mama in amsterdamzuid
 
Astrid, gefeliciteerd met de geboorte van Pepijn!!!!! Wat een wonder en heerlijk nieuws om te lezen!!!!!
Ik wens jullie heel veel geluk en gezondheid!!!!!!!!!!!!!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan