Wie is (aanstaande) mama in het buitenland???

Ja, heel fijn om even met mede-nederlanders te kunnen kletsen! En vooral mede-nederlanders die ook zo bezig zijn met kinderen krijgen. :) Bij jou dus ook zeuren, Luzern? Mijn man vond het een leuk idee in het algemeen, maar als het er echt op aan kwam dan waren er allerlei redenen om te wachten (vond hij). Nou ja, hij gaat steeds meer aan het idee wennen. Deze maand voor het eerst zei hij: "Ben je nog steeds niet ongesteld? Hm, misschien ben je wel zwanger..." Normaal is het meer van: maak jezelf er nou niet gek mee, laat het een fijne verrassing zijn. En hij begon ook opeens over dingen die we aan het huis moeten doen "because we're going to have a child". Dat klonk al veel positiever!

41 dagen dus, nu. Maar ik heb al een keer 44 gehad, dus ik probeer nog maar niet teveel te hopen. Toch zit ik me af te vragen of ik toch maar een test zal kopen onderweg naar huis vanavond...

Turkije lijkt me best een leuk land om in te wonen (hoewel misschien in bepaalde delen niet). Ben er zelf nooit geweest maar ik geef Engels aan vluchtelingen/asiel zoekers/immigranten, en de Turkse studenten zijn altijd erg leuke, vriendelijke, warme mensen. Inderdaad vervelend om steeds je vrienden te moeten achterlaten, maar het nomadenbestaan heeft ook wel iets. Je ziet in ieder geval veel van de wereld. Ik heb nu in drie landen gewoond (NL, Australie en Engeland) en ook binnen die landen heel wat verhuisd, en het blijft elke keer weer een spannend avontuur. Hoewel ik nu wel blij ben met waar ik woon en ik wil er ook wel lang blijven.

Veel liefs en veel succes allemaal deze maand!

a
 
Oja, en J_I_G, ik wilde nog vragen wat je allemaal opvalt, zo net over de grens, aan verschillen? En welke taal spreek jij met je man?


quote: J_I_G reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('02-03-2009 21:26:35'));

Hai Anathema,

Nee, mijn man is niet duits, hij komt uit de Oekraine.Omdat hij al een keer was verhuisd,hebben we besloten niet in Nederland te gaan wonen maar in de stad waar hij al een paar jaar woont, gewent   is en vrienden heeft.Ik had overigens wel zin in ''eens wat anders...' en t bevalt me heel goed.We proberen 1x per jaar naar zijn fam te gaan en naar Nederland gaan we af en toe voor een paar daagjes.Zal overigens ook wel minder worden als er meer kindjes komen, nu met 1tje gaat het nog wel.
Gezellig hoor, met   jullie kletsen...ik merk dat ondanks dat we buurtjes zijn met NL er best veel anders is hier.Maar wel possitief anders...

Nou ik ga zo lkkr slapen, ben nog ongi en heb hoofdpijn.

XX JIG



 
Tjonge, ik kon ons onderwerp niet eens meer vinden ;-)
Spannend zeg, anathema, 41 dagen! Ik had eerst ook best een lange cyclus, maar nu is het dus naar de 28-30 dagen, best standaard. Lastig is het om te wachten, he? Ik heb maandag een test gedaan met die vriendin op mijn werk (ja, inderdaad, ik werk aan de Uni hier) maar die was negatief (verassing heheh) en later dacht ik: wat suf dat ik nou niet gewoon gewacht heb tot dag 30... maar ja, als je het heel graag wilt is het moeilijk je echt 'verstandig' te gedragen, he?
Mijn man zegt heel nuchter: er is vast een reden voor dat we nu niet zwanger zijn, we gaan straks verhuizen enzo, misschien is het wel beter. Volgende maand weer een kans. En da's natuurlijk waar. We wonen nu nog op een flatje, best aardig, maar niet de beste plek voor kinderen (hoewel Luzern natuurlijk in vergelijking met Istanbul een oase van groen en rust is en me dat best prettig lijkt). Fijn, dat je zo prettig woont en dat je qua huisvesting er ook klaar voor bent! Daar zie ik ook best naar uit. Prettig is ook dat de familie van mijn man in Istanbul woont, dus als we ze nodig zouden hebben zijn ze niet zo ver (maar ook niet te dichtbij...Istanbul is een erg grote stad met 16 miljoen inwoners). waar ik wel aan zou moeten wennen is dat het daar normaal is dat mensen 'aan je kind' zitten. Ik was er in de zomer met een vriendin, ze is chinese en haar man is zwitser, dus hun baby is echt heel schattig, en er aaiden constant mensen over zijn bol toen we rondliepen in Istanbul. Is in Nederland niet echt gewoon, dus de eerste keer schrok mijn vriendin zich helemaal een aap :) aan de andere kant wel leuk, iedereen houdt er rekening mee dat mensen met kinderen voorrang hebben (in winkels, in de bus etc etc.). Hoe is dat in Engeland?

quote: anathema reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('03-03-2009 12:27:48'));

Ja, heel fijn om even met mede-nederlanders te kunnen kletsen! En vooral mede-nederlanders die ook zo bezig zijn met kinderen krijgen. :) Bij jou dus ook zeuren, Luzern? Mijn man vond het een leuk idee in het algemeen, maar als het er echt op aan kwam dan waren er allerlei redenen om te wachten (vond hij). Nou ja, hij gaat steeds meer aan het idee wennen. Deze maand voor het eerst zei hij: "Ben je nog steeds niet ongesteld? Hm, misschien ben je wel zwanger..." Normaal is het meer van: maak jezelf er nou niet gek mee, laat het een fijne verrassing zijn. En hij begon ook opeens over dingen die we aan het huis moeten doen "because we're going to have a child". Dat klonk al veel positiever!

41 dagen dus, nu. Maar ik heb al een keer 44 gehad, dus ik probeer nog maar niet teveel te hopen. Toch zit ik me af te vragen of ik toch maar een test zal kopen onderweg naar huis vanavond...

Turkije lijkt me best een leuk land om in te wonen (hoewel misschien in bepaalde delen niet). Ben er zelf nooit geweest maar ik geef Engels aan vluchtelingen/asiel zoekers/immigranten, en de Turkse studenten zijn altijd erg leuke, vriendelijke, warme mensen. Inderdaad vervelend om steeds je vrienden te moeten achterlaten, maar het nomadenbestaan heeft ook wel iets. Je ziet in ieder geval veel van de wereld. Ik heb nu in drie landen gewoond (NL, Australie en Engeland) en ook binnen die landen heel wat verhuisd, en het blijft elke keer weer een spannend avontuur. Hoewel ik nu wel blij ben met waar ik woon en ik wil er ook wel lang blijven.

Veel liefs en veel succes allemaal deze maand!

a



 
Toch maar een test gedaan, maar helaas negatief. Nou ja, ik blijf dan maar wachten op mijn ongesteldheid. Ik vind het wel een beetje onredelijk lang! Hoe lang duurde het bij jou voordat je cyclus een beetje normaal werd, Luzern? Was jij ook aan de pil?

Heel gek lijkt me dat, dat iedereen je kind wil aanraken! Even wennen. Misschien is het inderdaad beter als jullie eerst verhuizen, maar ja, een zwangerschap duurt 9 maanden... dat is zat tijd om je leven beter in te richten!

Mannen zijn veel te nuchter over dit soort zaken; die hoeven ook niet de hele dag/maand in een vrouwenlichaam te wonen met alle veranderingen en steekjes en andere intieme verschijnselen. Ik probeerde aan mijn man een beetje uit te leggen hoe je kon merken dat je vruchtbaar bent, maar die haakte al snel af en wilde liever geen details horen. :)
 
Verschillen Duitsland Nederland.....

Ik heb in nederland als kraamverzorgende gewerkt en weet daardoor dus beetje hoe t gaat in NL,
Ik woon nu  bij Stuttgart in de buurt, dus best wel een eindje duitsland in en ik weet dat er hier wel verschillen zijn per 'bundesland', ik ken dus alleen maar de gang van zaken hier in Baden Wurtemberg.

Hier ga je igv zwangerschap voor de kontolles naar een 'frauenarzt'', niet naar de verloskundige, dat kan ook wel maar is niet vanzelfsprekend zoals in NL.Sowieso moet je voor de echo's toch naar je frauenarzt.

Bevallen is sowieso in ZH, tenzij je het echt perse thuis wil maar dan moet je wel zelf alles regelen.Kraamzorg kennen ze niet, en meestal sta je er  na 3 a 4 dagen weer alleen voor, mantelzorg is dus erg welkom...

Daartegenover krijg je wel 1 jaar betaalt verlof en 2 jaar onbetaald, je mag dus 3 jaar thuis blijven met behoud van je baan.En het kindergeld is hier lekker hoog.

Ook de controlles als de baby er is zijn hier anders, als je er voor kiest alleen te bevallen in het ZH en dan na 6 uur naar huis te gaan moet je wel zelf met   je baby op dag  3 naar de kinderarts voor de onderzoekjes...in NL doet de verloskundige dat bij je thuis...

Toch ben ik erg tevreden, sommige dingen zijn wel anders maar niet perse slechter....Ben benieuwd wat er in andere landen gebruikelijk is...

Ik hoop dat tegen de tijd dat er bij ons een 2e kindje komt, mijn schoonzus uit Oekraine komen kan om te helpen, voor haar een grote wens om ooit naar Duitsland te komen en voor ons een grote hulp...

Ongi is weer voorbij, op naar ronde 2...

Liefs JIG
 
enne, ik spreek met mn man Duits, met mn dochtertje Nederlands.Mijn man leert zodoende ook al een paar woordjes Nederlands, dats mooi meegenomen. Ik probeer wel wat Russisch te leren maar dat valt niet echt mee...steeds als we daar waren kan ik het wel maar je moet eigenlijk consequent zijn...
 
...koffie pauze :)

Oh, wat vervelend zo'n negatieve test. Ik vond het ook echt een teleurstelling toen ik het tweede streepje niet zag...(en geloofde het stiekum niet). Wie weet, heb je te vroeg getest? Nee, ik was niet aan de pil, daar kon ik niet zo goed tegen. Van mijn 18e tot 20 heb ik wat 'pillen' geprobeerd, maar dat beviel niet zo goed. Dus liet ik het maar aan mijn man over ... We zijn pas iets meer dan  anderhalf jaar getrouwd, en voor die tijd zagen we elkaar niet heel erg vaak omdat het zo'n gedoe was om een visum te krijgen voor een lang verblijf in Zwitserland (duurde 7 maanden), maar (sorry hoor) toen we een regelmatiger sexleven kregen werd mijn cyclus korter en regelmatiger (sorry voor de uitgebreide informatie...).
Ja, je begint wel overal op te letten, he, als je aan het 'proberen' bent. Ik ook, rond de tijd dat ik mijn eisprong zou hebben voelde ik vanalles, en deelde dat dan ook mee... en ook de rest van de maand: dan voelde ik het hier, dan daar,... dan leek het weer net als altijd, dan voelde ik weer wat anders... Op het laatst maakte ik mezelf heel wat wijs, en mijn man werd er tamelijk knorrig door :) zo'n forum is dan een uitkomst :)
Nu hebben we afgesproken (alweer!) gewoon dóór te gaan met ons gewone leventje, en het te nemen zoals het komt (heb je een andere keuze dan?).
Oh ja, ik zie ook niet zo goed in waarom een verhuizing een obstakel zou zijn. Nou ben ik sowieso nogal positief ingesteld, terwijl mijn man echt van 'garantie' houdt. Als ons kindje nou iets van ons beiden zou hebben,...ideaal :)

Koffietijd is weer voorbij, de groeten uit een mistig en koud Luzern :)
 
Wauw, J_I_G, 3 jaar zwangerschapsverlof!!! Okee, ik denk dat we allemaal naar Duitsland moeten verhuizen. Hier (in mijn baan) is het 6 weken full pay, daarna t/m 6 maanden met de helft van je salaris, en daarna kan je nog 6 maanden onbetaald wegblijven met behoud van je baan.

Dus jij spreekt Nederlands met je kind - welke taal spreekt je man met haar (was het een dochter? Ik kan nu even niet checken, dat is zo onhandig aan dit "reageer" vakje!)? Dat is ook iets dat ik heel interessant vindt, tweetaligheid. Of bij jullie misschien wel drietaligheid. Hoe gaan jullie dat doen (luzern, mamaita, wietske)? Als taalkundige/taallerares kan ik jullie vertellen dat tweetaligheid het beste werkt als je 1 taal/1 plaats aanhoudt (bijvoorbeeld: nederlands thuis en spaans op school) of 1 taal/1 persoon (mama spreekt nederlands, papa spreekt Turks). En dat dan consequent volhouden. Enige optie bij ons zou 1 taal/1 persoon zijn, maar lijkt me wel moeilijk vol te houden, aangezien mijn man en ik bijna altijd Engels spreken met elkaar.

Negatieve test was inderdaad een beetje jammer. :( Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het te vroeg was (43 dagen nu...). Heb nu twee dagen achter elkaar 's avonds 1 of 2 druppeltjes heeeel waterig bloed gehad. Misschien een voorbode dat het snel komt. Als ik niet zwanger ben dan wil ik ook dat het snel begint en ook weer voorbij is!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan