Hoi Dames!
Hier inmiddels in ronde 14 beland. In ronde 16 mogen we aan iui beginnen. Ik merk dat ik er echt als een berg tegenop zie. Ik weet niet wat ik kan verwachten en zit met heel veel vragen. Daarom mag ik over een paar weken vast op gesprek komen om te bespreken wat er allemaal gaat gebeuren. Ik ben super beïnvloedbaar door hormonen en ben bang dat de depressieve klachten en angstklachten bij mij een hele grote bijwerking gaat zijn... Ook las ik dat je o geveerd een kilo per ronde aankomt en je niet meer echt mag sporten (liever wandelen, fietsen...).
Verder ben ik boos... boos dat het bij ons niet wil lukken en bij bijna iedereen die ik ken wel, boos dat er kennelijk geen kindje is dat mij als mama wil, boos dat het me tegenhoudt in mijn carrière (hoe vaak moet je naar het ziekenhuis per ronde? En welke nieuwe werkgever gaat dat accepteren?) Etc. Etc. Etc.
Hebben jullie daar ook last van of zijn jullie vooral blij dat je geholpen wordt? Dat laatste heb ik ook wel hoor, want dit nutteloze proberen frustreert me nog het meest!