Hoi meiden,
Lekker vroeg hè dit berichtje.
Iva ligt heerlijk te pitten, maar ik kon mijn draai niet meer vinden in bed.
Verder heb ik vannacht tussen de voedingen door nog wel goed kunnen slapen.
Ik denk dat het nog een beetje de adrenaline is, waardoor ik nu alweer op ben.
Om half 7 moet ik gaan kolven voor de volgende voeding, dus ik dacht - snel even op het forum gaan kijken.
@Vlinder, wij zijn in het ziekenhuis al begonnen met een tepelhoedje, maar ook hier dronk ze niet krachtig genoeg aan. We hebben het een paar dagen geprobeerd, maar het werkte voor ons alledrie alleen maar frustrerend. Het was wel fijn te horen dat wij het zelf allemaal goed aanpakten en de juiste dingen deden, maar dat Iva het gewoon moeilijk vind om uit de borst te drinken. Ach, wie weet pakt ze het over een tijdje vanzelf wel op (ze ligt nl. wel veel op mijn blote borst) en zo niet, dan niet.
Dit werkt in ieder geval goed.
@Ukkie en Mier, nog van harte gefeliciteerd met jullie verjaardagen!
HIEP HIEP, HOERAAAAAAAAAAAAAA
Iva wordt nu ongeveer om de 3 uur gevoed. Ze komt dan vaak zelf, maar als ze niet komt wekken we haar na maximaal 4 uur.
Vannacht had ze een voeding om 1 uur en om 4 uur en dan straks om 7 uur weer.
Ik trek zodadelijk wat extra tijd uit voor het kolven, omdat ik nu wat last van stuwing heb en gisteren ook een rood plekje op mijn borst. Even goed in de gaten houden dus. Ik mag mijn borsten 's ochtends vroeg helemaal leeg kolven (3x per borst) en verder overdag doe ik iedere borst 1 a 2 keer. Daar ben ik ongeveer 20 minuten per keer mee kwijt. We worden er al steeds handiger in.
Het vloeien valt allemaal wel mee, alleen heb ik een klein aambeitje wat pijnlijk is bij het temperaturen iedere keer. Daar laat ik vandaag nog een goedje voor halen, zodat ook dat plekje weer soepel gaat worden.
De eerste nacht met Iva heb ik weinig geslapen, alhoewel ik toen wel het meest de vermoeidheid voelde. Ze was gewoon zo stil dat ik me telkens afvroeg of ze het nog wel deed. Ik dus steeds voelen onder haar neusje, maar dat was ook niet echt duidelijk. Ik wilde ook niet iedere keer de lamp aandoen i.v.m. mijn kamergenootje, maar was iedere keer wel erg blij wanneer ik haar even hoorde.
Wat wel gek was, was dat ik op een gegeven moment toen ze huilde dacht aan te voelen dat ze bij me wilde liggen. Ik durfde haar niet zomaar uit haar bedje te halen (bang voor een reprimande van de nachtzuster), maar ze huilde wel steeds.
Die nachtzuster heeft haar een paar keer proberen aan te leggen, maar ze viel steeds in slaap wanneer ze bij me lag. Dat was het dus ook gewoon, ze miste mij.
Ik had het dus wel heel goed aangevoeld, maar voelde me toen dus nog niet vrij om mijn eigen kind op te pakken wanneer ik dacht dat dat nodig was.
Inmiddels voelt het allemaal al veel vertrouwder en beginnen we de verschillende huiltjes te herkennen (honger, huidhonger en pijn). Dat pijnhuiltje hebben we nog maar één keer gehoord gelukkig, met de hielprik. Zo zielig.
Nou stop ik echt hoor met schrijven, ik blijf aan de gang!
Tot gauw.
Veel liefs, Twinkel3
