Wil iemand succesverhaal met ons delen?

Hoi meiden, natuurlijk wil ook ik jullie graag een hart onder de riem steken en een succesverhaal met jullie delen!

September 2001. Eindelijk is mijn vriend er ook aan toe en ik stop met de pil in de hoop dat ik maar snel zwanger mag raken.

December 2002. We zijn nog niet zwanger en gaan naar de huisarts, Ik moet temperaturen en mijn vriend moet een potje sperma inleveren. Een paar weken later krijgen we de uitslag van het sperma, volgens de huisarts is het niet heel erg slecht maar ook niet goed en we worden doorverwezen naar het streekziekenhuis in Sneek.

April 2003. Onze 1e afspraak in Sneek. Vriendlief heeft een paar weken geleden weer een potje ingeleverd en we krijgen nu de uitslag, dit is een ontzettende domper. Wij zullen alleen zwanger kunnen raken met ICSI, zo slecht is het zaad. Positief is dat ik verder gezond ben. We worden doorverwezen naar Leeuwarden het MCL.

Zomer 2003. Ons intake-gesprek in leeuwarden en uitleg over het hele proces. Het lijkt allemaal best eng. En eigenlijk lijken de kansen dat het lukt ook nog best laag. Over ongeveer een half jaar kunnen we starten met onze 1e behandeling.  

Januari 2004. We starten met onze 1e ICSI. Helaas reageer ik veel te heftig op de medicijnen en heb ik uiteindelijk 40 grote follikkels en nog veel kleintjes. Mijn bloedwaarden zijn erg slecht en helaas moet de poging afgebroken worden voor de punctie. Al weer een teleurstelling en een grote klap...

Februari 2004. We beginnen weer opnieuw met de 1e poging en dit keer met een lagere dosis medicijnen. Bij de 1e fm opnieuw een klap. Er zitten maar 3 eiblaasjes, dit keer reageer ik dus te weinig op de hormonen. Ook verhoging van de medicatie helpt niets. In het ziekenhuis denken ze dat het komt door dat mijn eierstokken nog niet waren bijgekomen van de overstimulatie. Na overleg besluiten ze toch tot een punctie. Er worden 2 eicellen gevonden. Gelukkig raakt 1 daarvan goed bevrucht en deze wordt teruggeplaatst.   2 weken later blijk ik zwanger! Wat een wonder!

24 november 2004. Onze dochter Iris wordt geboren!!!!

Januari 2006. We laten ons weer op de wachtlijst zetten, want zo'n wonder willen we nog wel eens meemaken!

Augustus 2006 . We starten met de 1e ICSI voor een brusje. Bij de 1e fm zitten er alweer ongeveer 30 follikkels. Na de 2e fm moet ik alvast ophouden met de puregon, en er wordt 5 dagen acher elkaar bloedgeprikt. Gelukkig op het allerlaatste moment daalt mijn oestradiol en krijgen we toch een punctie. Er worden 21 eicellen gevonden en daarvan raken 16 bevrucht. Er worden 2 teruggeplaatst en er zijn (maar) 3 goed genoeg voor invriezen. 2 weken later blijk ik zwanger! Alleen is mijn hcg niet zo heel hoog en heb ik er meteen al geen goed gevoel over. Helaas een dikke week na de positieve test krijg ik bloedverlies, deze zwangerschap eindigd in een miskraam.

November 2006. De 1e cryo's ontdooien meteen goed en de laatste zit nog in de vriezer. Er worden 2 teruggeplaatst. Helaas zonder succes, 2 weken later heb ik mijn menstruatie.

December 2006. Onze laatste cryo overleeft het ontdooien niet.

Maart 2007. We starten met de 2e ICSI voor een brusje. Weer met een lagere dosis hormonen, omdat ik de vorige keer na de punctie toch nog behoorlijke overstimulatie heb gehad en ik bijna in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Dit keer zitten er ongeveer 20 follikkels. Bij de punctie worden 16 eicellen gevonden en hiervan raken 10 goed bevrucht. Er worden 2 teruggeplaatst en er kan 1 worden ingevroren. Wel weer overstimulatie maar minder dan de vorige keer. En een wonder gebeurt 2 weken later blijk ik zwanger!

September 2007. Inmiddels ben ik 27 weken zwanger van ons 2e kindje. Ik ben 31 december uitgerekend. Wat een uitkomst is ICSI voor ons gebleken!

ik hoop dat iedereen hier me mag volgen en dat er mensen zijn die hoop kunnen putten uit mijn verhaal!

Groetjes van Margreet


 
Hoi Hopey,

Je verhaal komt mij heel bekend voor. Ik heb in het verleden ook, zonder dat ik het wist,  een chlamydia infectie gehad. Daardoor had ik een cyste boven mijn baarmoeder gekregen. Op de echo's (uitwendig en inwendig) konden ze deze cyste bij mij zien zitten. Deze hebben ze operatief verwijderd omdat ik zeer veel vervelende klachten had. Mijn buik was heel erg opgezet en ik had heel erge krampen. Het was nog net geen spoedoperatie, maar ik heb er gewoon te lang mee doorgelopen. Ben  niet zo'n pieperd (helaas, anders was ons misschien veel ellende bespaard gebleven). Na de operatie hebben ze me verteld dat de ene eileider in ernstige mate  verkleefd was en dat ze het van de andere eileider niet konden zien.
Van afscheiding heb ik ook erg lang last gehad, maar de huisarts vertelde me dat zoiets vaak door jezelf in stand gehouden wordt (toch een soort infectie). Ik ben er vanaf gekomen door geen inlegkruisjes meer te gebruiken en door te slapen zonder slip. Klinkt misschien stom, maar het voelt super als je er eenmaal vanaf bent!!
Enkele jaren later toen een zwangerschap uitbleef, kwam de vrees dat er toch waarschijnlijk meer beschadigd was dan we verwacht hadden. Al snel, in verbasnd met mijn voorgeschiedenis,  kregen we van de huisarts een verwijsbrief voor de gynaecoloog. Toen we eenmaal in de medische molen zaten ging het erg snel. De onderzoeken begonnen in september 2006 en eind januari  2007 vond de (afrondende) kijkoperatie plaats. Daar bleek uit dat we eigenlijk geen kans hadden op een spontane zwangerschap. Mijn eileiders waren beide ernstig verkleefd. We hebben ons toen direct op de wachtlijst voor IVF laten plaatsen. In juni zijn we begonnen met het spuiten van hormonen en in juli was ik zwanger!!! De eerste IVF, ongelofelijk he! De behandeling zelf viel ons meer dan 100% mee. Spuiten ging erg goed, fijne begeleiding, pijnloze punctie en snel voorbijgaande wachtweken. Ik reageerde alleen een beetje te goed op de stimulering (overstimulering) en had dus meer dan 30 follikels, uiteindelijk 22 eicellen en na bevruchting nog 11 eicellen. Super score dus. We hebben ervoor gekozen om er eentje te laten terugplaatsen en daar zijn we achteraf erg blij mee.

Gedurende de periode van IVF en ook daar voorafgaand, heb ik een dagboek bijgehouden om alles van me af te kunnen schrijven. Daar voelde ik me erg prettig bij. Bepaalde gegevens zijn toch erg intiem en moeilijk bespreekbaar met  vrienden/familie die er zelf geen ervaring mee hebben. Het idee dat ik het ff kwijt was en op moeilijke momenten de postitieve dingen terug  kon lezen, zorgde voor een stuk rust. Vaak zat ik huilend achter de laptop m'n verhaal te typen. Toch luchtte het enorm op.

Heel veel sterkte gewenst en hopelijk gaat jouw wens ook snel in vervulling.

Gr. kroesie

 
Hallo Kroesie,

Bedankt voor je verhaal!

Wat super dat je zwanger bent geraakt van de eerste IVF!!!
Gaat het goed allemaal en hoe voel je je?

Jij schreef dat jij ook lang last had gehad van afscheiding. Was dat ook bruine afscheiding of gewoon witte?
Ik heb namelijk iedere maand vanaf een paar dagen na mijn eisprong tot de menstruatie iedere dag wat bruine afscheiding. Van mijn menstruatie tot mijn eisprong heb ik dat nooit, gewoon een beetje witte, dat  lijkt wel normaal.
Omdat het bruin is en al zo lang voor mijn menstruatie begint (alleen bij afvegen als ik naar de wc ga: op een dag dat ik bijv. 8x naar de wc ga, heb ik 2 of 3x bruine afscheiding).

Wat ik me afvraag is of die bruine afscheiding met die chlamydia te maken kan hebben, of dat ik een cyste heb ofzo. Maar op  de inwendige echo's zagen ze niets ongewoons. Ze zijn nu bezig met een cyclus van mij te volgen. Volgens de inwendige echo heb ik wel een eisprong gehad en de samenlevingstest was ook goed, de zaadjes bewogen nog goed in mijn baarmoederslijm.  Ik moet nog 1x bloed laten prikken op dag 3 van mijn volgende menstruatie (ik hoop natuurlijk dat ik niet ongesteld word...) en dan zijn alle onderzoeken geweest. Als daar niets uitkomt omdat alles goed is, dan moet ik ook een kijkoperatie ondergaan.

Hoe heb jij die kijkoperatie ervaren eigenlijk?
Ik vind het best wel eng want ben nog nooit eerder geopereerd.

Genoeg vragen weer...

Ik wens jou een hele fijne en goede zwangerschap en nogmaals bedankt dat je jouw verhaal met ons wilde delen! Jouw verhaal geeft mij weer hoop.

Liefs Hopey
 
Kroesie,

Toch nog 1 vraag: hoe ben jij verzekerd en wat krijg jij vergoed? Ik ben me daar nu wat in aan het verdiepen, aangezien ik voor 1 januari nog kan overstappen.

Ik ben nu bij IZA verzekerd en daar krijg je 3x IVF vergoed, waarvan bij de 1e poging ook de medicijnen maar bij de 2e en 3e poging moet je een eigen bijdrage betalen voor de medicijnen en die schiijnt behoorlijk op te kunnen lopen. En jammergenoeg zitten wij niet heel ruim in het geld, dus wil ik dit wel goed geregeld heben als het zo ver komt.

Ik hoop dat je me kunt adviseren.

Groetjes Hopey
 
Hoi Hopey,

De kijkoperatie vond ik heel erg meevallen. De eerste keer had de arts alleen niet goed gehecht, waardoor ik een nachtje in het ziekenhuis moest blijven. Nadat ze alsnog gehecht hadden (zonder verdoving, autsj!!), omdat de wond bij mijn navel bleef bloeden, ging het snel beter. Ik ben tot drie dagen na de operatie thuis gebleven. Het vervelendste vond ik het gas dat voor heel pijnlijke schouders zorgt. Ze spuiten namelijk gas in je buikholte om alles beter te kunnen zien. Het achtergebleven gas zoekt naar het hoogste punt voordat het je lichaam verlaat, en dat resulteerd in een drukkend gevoel bij je schouders. Van de wondjes zelf heb je nauwelijks tot geen last omdat ze erg klein zijn. Je ziet er zelfs niks meer van. De tweede keer ging het allemaal nog voorspoediger en was ik na een paar dagen ook weer helemaal de oude. Eigenlijk dus lichamelijk niks om tegenop te zien. Geestelijk echter een  ander verhaal. Ze weten na de operatie immers precies hoe alles er van binnen uit ziet. Voor ons was het echter wel een soort afsluiting. Aan de ene kant waren wij ook erg blij eindelijk uit de onzekerheid te zijn, aan de andere kant komt de boodschap dat je via de natuurlijke weg niet zwanger kan raken wel erg hard aan.
Wij zijn verzekerd via Menzis en hebben alles vergoed gekregen. De andere behandelingen hadden we anders  ook compleet vergoed gekregen (aanvullend pakket 2). Zorg wel dat je dit geregeld hebt, voordat je eventueel aan IVF begint. Anders kan het nog wel eens lastig worden om over te stappen!
De afscheiding was bij mij niet anders (van kleur enzo) voor of na de menstruatie. Ik weet dus niet of dat iets zegt over verklevingen.

Gr. kroesie
 
Hoi Kroesie,

Bedankt voor je reactie, ik zal eens kijken bij Menzis.

Je schrijft dat jouw afscheiding voor en na de menstruatie niet anders was, maar was die ook bruin van kleur of gewoon wit? (sorry, misschien wel rare vraag, maar maak me zorgen om mijn bruine afscheiding).

Groetjes Hopey
 
Hai Lieve Hopey,

Ik kwam toevallig jou oproep tegen, en dacht dat is idd fijn om te lezen als je even geen hoop meer hebt. Denk dan ook met tranen terug aan die tijd dat wij bezig waren, ben nu inmiddels zwanger, maar na 5,5 jaar en twee ivf's, zakt de moed je regelmatig aardig in de schoenen. Zeker als iedereen om je heen spontaan zwanger wordt, en alles goed kan plannen, (van die opmerkingen "ja, want anders zit er teveel verschil tussen de eerste en de tweede, of van die opmerkingen naar mijn man, laat mij het dan een xtje probreren") zijn echt opmerkingen die mij toendertijd helemaal uit het lood konden slaan.
Mensen snappen echt niet hoe kwetsend opmerkingen kunnen zijn, en hoe erg zo iets je leven/ relatie en eigenlijk alles beinvloed.
Maar inmiddels na 2 ziekenhuizen en 5,5 jaar uiteindelijk toch zwanger geraakt middels ivf/icsi. Het is niet de gemakkelijkste weg geweest, heb ook  tijdens de behandelingen  veel getwijfeld om door te gaan met al die hormonen enzo. Het is zo zwaar, er gebeurt van alles met je lichaam, de spanning is echt moordend.
Maar als ik dan nu op de bank zit en met mijn handen mijn buik vast hou en een trap krijg van mijn dochter in spe, denk ik: "de hele wereld kan instorten"
En was het allemaal meer dan waard.
Ik hoop  dat eenieder die dit leest een klein beetje hoop krijgt, en vooral van dit alles in de toekomst mag genieten.
Meiden het ga jullie goed en hoop is goed !!!
 
Terug
Bovenaan