Wil iemand succesverhaal met ons delen?

Hebben er hier eigenlijk meiden ervaring met een door clomid (of andere hormonen) opgewekte eisprongen??

Hoe groot is de kans dat je zwanger raakt als je ''het'' precies op de goede dag doet??

groetjes Nicky
 
Ik wil ook graag even reageren.
Ik heb hier heel lang mee gelezen, maar nooit gereageerd. We hebben een jaar bij het ziekenhuis gelopen. In totaal zijn we ruim 3 jaar bezig geweest.  Net voordat we met IUI zouden beginnen bleek ik zwanger te zijn. Na alle stappen te hebben ondernomen, blijkt dat we niet meer met IUI hoeven te beginnen. Ik heb op 3 augustustus een kijkoperatie gehad en voor de 2e keer een HSG onderzoek te hebben gehad. ( dit omdat we van ziekenhuis waren verandert) Ik ben nog 1x ongi geworden en daarna was het raak. Wij zijn nu 7 weken en 2 dagen zwanger.
Ik wil iedereen die al zolang bezig is een hart onder de riem steken, en alle geluk wensen, en hoop dat het voor jullie ook snel een positive test in handen mogen hebben.

Groetjes CArina
 
Aangezien wij uiteindelijk een gevalletje hopeloos bleken te zijn wil ik hier graag mijn verhaal vertellen...
Ik heb 4,5 jaar op het forum geschreven waarvan de langste tijd hier. We hebben de hele molen doorgelopen. Operaties, onderzoeken enz.
Resultaat: Matig zaad, 1 a 2 dichte eileiders, vijandig slijm en vroege overgang. 6 iui's gehad met als resultaat helemaal niks. Uiteindelijk voor ivf gegaan en ooh wat waren we blij dat we voor het echte werk konden gaan. We begonnen net als iedereen met de gemiddelde dosis puregon a 150 eenheden. Echter er groeide HE LE MAAL NIKS! In de hoop meer te bereiken werd ik meteen opgeschroefd naar 300 eenheden puregon. Resultaat: 2 zielige follies. Er kwam een zogeheten slecht nieuws gesprek met de arts. Er werd ons verteld dat mijn fsh aan de hoge kant was en dat als ik nu al niet echt reageerde op 300 eenheden puregon de kans nihil was dat het zou lukken. Maargoed we waren nu al bezig dus adviseerden ze ons de behandeling af te maken want tja wonderen bestaan nog al gingen ze uit van een misser. Wij dus helemaal verslagen. Na al die jaren een hele grote illusie armer. We gingen dus door met de poging maar het voelde niet meer echt. 2 follies is niks natuurlijk en tevens vertelden ze ons dat de kans groot was dat er bij de volgende poging helemaal niks meer zou groeien. Bij de punctie bleek 1 van de 2 follies ook nog eens gesprongen en dus foetsie! BALEN!! We hadden dus nog 1 eiblaasje over en tja de kans dat daar dan ook nog een eitje in zit is niet erg groot.
Na de punctie kwam de verpeegkundige terug met het nieuws dat er toch een eitje was gevonden. Echter...manlief had een slechte dag qua zaad. We gingen na de tp dus naar huis met het idee dat het tevergeefs was geweest.

Maaaaaaaaaaaar in de 2e wachtweek werd ik me toch beroerd. Griep maar dan anders... Naarmate de testdatum naderde kwam bij ons langzaam het idee dat er toch wel iets gaande was in mijn lijf. Uiteindelijk eindigde dit verhaal in een positieve test en een tweeling. 1 daarvan is helaas overleden maaaar onze dochter Mette is nu 3 maanden en wij zijn de gelukkigste pappa en mamma van de hele wereld! Dus GEEF NOOIT OP! Hou vertrouwen!!!   Alles is mogelijk daar ben ik het bewijs van!!

x ing
 
Hoi Hopey,

Hier nog een oud-forumgenootje met een succesverhaal.
Ik ben, na 4,5 jaar, eindelijk voor de eerste keer zwanger. Wij waren onverklaarbaar onvruchtbaar. Ik heb wel een lichte vorm van endometriose, maar niet in die mate dat het de oorzaak zou kunnen zijn. Alleen elke maand  nogal pijnlijk.
Na 2 jaar onderzoeken, kijkoperatie en 5 IUI-pogingen met hormoonstimulatie ben ik spontaan zwanger. Na elke IUI hadden we een verplichte rustmaand en na de vijfde poging is het gelukt. We stonden op de wachtlijst voor IVF (we zouden na de zomerstop beginnen), maar gelukkig is het niet zover gekomen!!!!
Vandaag ben ik 23 weken zwanger.
Ik wil je (en de rest natuurlijk) heel veel succes wensen. Zoals je ziet, zijn er veel succesverhalen, dus het kan wel!!!!

Groetjes, Kippie.
 
tja...

bij mij is het nog zo pril.
ben nog te bang soms om te blij te zijn.
maar... ik ben toch echt zwanger.

wij zijn ruim 2jaar bezig geweest met poging tot.
hebben vele testen ondergaan. wo. bloed, echo's, hsg (zeer vervelende test) en 2x samenlevingstest.
uit de laatste kwam naar voren dat ik agressief baarmoederslijm heb.
d.w.z. de zaadcellen zullen er nooit levend doorheen komen.
dus... op voor iui.
we hebben 3x iui met pillen gehad.
en 1x iui met injectie's.
bij de laatste 2iui behandelingen bleek het zaad ook niet van beste kwaliteit te zijn.
meerdere iui's was dus nutteloos.
op voor ivf dus.

na 3mnd. verplichte pauze, zijn we gestart.
5 zware weken van injecteren. ziekenhuis in en ziekenhuis uit.
maar jawel.... ik had zeer veel eitjes geproducheerd. over de 20.
onwijs natuurlijk, maar wel met gevolg dat ik zeer veel last begon te krijgen.
veel pijn, vocht vasthouden  en een hele dikke buik. ---> overstimulatie
ik ben daardoor erg ziek geweest en heb 5dgn. in het ziekenhuis gelegen.
deze ivf poging was helaas ook niet  aangeslagen.
op dus voor cryo. ( we hadden er een aantal in kunnen vriezen)

in eigen cyclus een cryo terugplaatsing.
tijdens de ontdooing zijn  ze bijna allemaal  kapot gegaan.
maar gelukkig konden we toch op voor een terugplaatsing.
2weken van spanning, zal het wel, zal het niet.
ik had, en heb nog steeds, nergens last van....
maar uiteindelijk bleek ik toch zwanger te zijn.

het is nog zeer onwerkelijk.
maar het geeft een onbeschrijvelijk gelukkig gevoel...
liefs, jana
 
Gefeliciteerd Vlinderjana!!

Geweldig dat je zwanger bent!!!
Ik kan me voorstellen dat je het haast nog niet kan geloven en bang bent om blij te zijn en te genieten. Probeer maar wel te genieten, want het heeft toch geen zin om te piekeren of alles wel goed zal gaan (makkelijker gezegd dan gedaan weet ik...).

Ik hoop dat alles goed blijft gaan en dat jullie over ongeveer 8 maanden een kleintje in jullie armen mogen sluiten.

Ook jouw verhaal geeft mij weer hoop, bedankt!

Liefs Hopey
 
Hoi meiden!

Bikkels!!
Bikkels zijn jullie! Allerlei onderzoeken, teleurstellingen, behandelingen enz. enz. Dat moeten jullie allemaal ondergaan...

Wij hebben het ook meegemaakt. Wij zijn 3,5 jaar 'bezig' geweest. Eerst een jaar zelf geprobeerd natuurlijk.Toen maar  naar de huisarts. Werden we gelijk doorgestuurd, omdat ik al van 3 maanden een temperatuurcurve had gemaakt en daarop was te zien dat ik niet elke maand een eisprong had waarschijnlijk. Bij de gyn. eerst een half jaar met Clomid 50 en follikelmetingen geprobeerd, maar dat gaf geen resultaat. Toen een HSG onderzoek. Daar bleek dat mijn eileiders gewoon goed open waren. Doorgegaan met Clomid 50 en follikelmetingen en IUI. Het zaad van mijn man was trouwens niet helemaal top. Het was elke keer heel spannend, want het was heel erg verschillend van kwaliteit. Soms heel erg slecht, alleen nooit heel erg goed. Stress/drukte bij mijn man had heel erg veel invloed op zijn zaad.
Uiteindelijk, toen wij er niet meer in geloofde, was ik zwanger na de 7e IUI behandeling!! We zouden na die behandeling met IVF beginnen, waar we drukker mee waren in ons hoofd dan met die laatste IUI behandeling. Het mocht toch zo zijn!!

Ik heb heel erg veel op dit forum gelezen, veel geleerd van anderen, en haalde idd hoop uit de succesverhalen. Ook niet altijd, soms zat je in zo'n periode dat ook die verhalen wel eens pijn deden, hoezeer je het anderen ook gunt. Je gunt het jezelf ook zo ontzettend!!
Ik wil jullie alle moed, hoop en geluk wensen en wil zeggen dat ik respect heb voor jullie!! Ik zit nu met tranen in mijn ogen dit te typen, want ik vergeet niet hoe klote die periode was!
Probeer moed te houden en vergeet  in je relatie elkaar niet! Dat is ook zo belangrijk! Gun elkaar een eigen manier  van verwerken en doe fijne dingen met  elkaar.  

Een broer en schoonzus en onze buren zijn allevier nu bezig met IVF en dus hebben we het er regelmatig over. Wij zijn gelovig en bidden voor hun, maar ook voor alle anderen. Dus jullie worden door ons niet vergeten.

Go girls!! Heel veel sterkte en een dikke knuffel!!
Britt

 
Terug
Bovenaan