Heb je ondertussen weer het ziekenhuis gebeld? Heb je al een logopedist ingeschakeld voor de voeding. Houding van Hamilton geprobeerd? Heb je al hulp voor jezelf gevonden? Als dit namelijk echt je gevoelens zijn, dan is dat heel erg. Je kindje voelt je frustratie en zo beland je in een vicieuze cirkel. Heb je je kindje al uit logeren gebracht? Zoek voor jezelf ook professionele hulp alsjeblieft, want op deze manier komt het niet goed vrees ik.
Zo gefrustreerd!
- Onderwerp starter Handeninhethaar
- Startdatum
Hai,
Ja de zkh weet wat ik door maak. Buiten het pedagogische stuk worden we weggezet als gekken. Met name dat doet zo een pijn en voelt als onrecht aan. Huilen is normaal maar niet zoveel uren achter elkaar ik geloof daar gewoon niet in. Ze willen hem gewoon niet medisch checken omdat hij poept plast niet spuugt en eet. Ik heb dus daarom een gezond kind en moet niet zeuren. Logopedist had geen zin vonden ze. Hamilton houding geprobeerd zowel ik en partner. Op yt gevonden maar bij onze baby tevergeefs. Bedankt dat je meedenkt.
Bij mij in bed weigert hij ook. Op mij slapen ook. Als hij deze pijnaanvallen krijgt kan hem dat uren gillend van streek mkn en accepteert hij gewoon niets.
Het lijkt wel alsof hij een maag heeft die de hele dag gevuld is met lucht. Hij laat continue windjes en is dan uren van streek. Ik wilde zo graag dat een arts hem serieus zou nakijken. Ik wil zo graag een leuk gezinnetje zijn en mijn zaken op orde hebben. Dit is gewoon de ergste vorming van terging, zo voelt het aan. Ik wil hem zo graag helpen. Ik weet gewoon niet hoe. Het is onze eerste kindje en ook dat wordt door het zkh tegen ons gebruikt. Terwijl we ook neefjes en nichtjes hebben. En natuurlijk zijn die wel eens van streek maar dit is zo extreem. Had zo gehoopt dat hoe de weken vorderde het anders zou zijn. Ik ben gvd zijn moeder en weet niet wat ik doen moet nergens worden we serieus genomen.
Ja de zkh weet wat ik door maak. Buiten het pedagogische stuk worden we weggezet als gekken. Met name dat doet zo een pijn en voelt als onrecht aan. Huilen is normaal maar niet zoveel uren achter elkaar ik geloof daar gewoon niet in. Ze willen hem gewoon niet medisch checken omdat hij poept plast niet spuugt en eet. Ik heb dus daarom een gezond kind en moet niet zeuren. Logopedist had geen zin vonden ze. Hamilton houding geprobeerd zowel ik en partner. Op yt gevonden maar bij onze baby tevergeefs. Bedankt dat je meedenkt.
Bij mij in bed weigert hij ook. Op mij slapen ook. Als hij deze pijnaanvallen krijgt kan hem dat uren gillend van streek mkn en accepteert hij gewoon niets.
Het lijkt wel alsof hij een maag heeft die de hele dag gevuld is met lucht. Hij laat continue windjes en is dan uren van streek. Ik wilde zo graag dat een arts hem serieus zou nakijken. Ik wil zo graag een leuk gezinnetje zijn en mijn zaken op orde hebben. Dit is gewoon de ergste vorming van terging, zo voelt het aan. Ik wil hem zo graag helpen. Ik weet gewoon niet hoe. Het is onze eerste kindje en ook dat wordt door het zkh tegen ons gebruikt. Terwijl we ook neefjes en nichtjes hebben. En natuurlijk zijn die wel eens van streek maar dit is zo extreem. Had zo gehoopt dat hoe de weken vorderde het anders zou zijn. Ik ben gvd zijn moeder en weet niet wat ik doen moet nergens worden we serieus genomen.
Wat een ellende maken jullie mee zeg. Kun je niet naar een ander ziekenhuis gaan? Zoals jij het omschrijft is het echt niet normaal en hun hebben makkelijk praten want ze zien je baby even en zitten er niet de hele dag mee. Maak eventueel filmpjes op de momenten dat hij zo aan het gillen en huilen is. Dan kun je laten zien wat je doormaakt en dat niks lijkt te helpen om hem rustig te krijgen.
Je bent echt wel een goede moeder hoor! Houd dat voor ogen. Het is gewoon slecht dat jullie niet serieus genomen worden.
Je bent echt wel een goede moeder hoor! Houd dat voor ogen. Het is gewoon slecht dat jullie niet serieus genomen worden.
Ik vind het zo zielig voor jullie, zowel voor jou als moeder als voor de kleine man. Wat een ellende zo 
Je hebt waarschijnlijk van alles al geprobeerd, maar bij ons helpt sap simplex heel erg. Hij was ook ontroostbaar, vreselijk overtrekken etc. Toen dit geprobeerd en na 3 dagen hadden wij een heel tevreden kind. Hij had heel veel lucht bij zijn ontlasting, kwam er echt schuimend uit... misschien dat het jullie kan helpen......
Je hebt waarschijnlijk van alles al geprobeerd, maar bij ons helpt sap simplex heel erg. Hij was ook ontroostbaar, vreselijk overtrekken etc. Toen dit geprobeerd en na 3 dagen hadden wij een heel tevreden kind. Hij had heel veel lucht bij zijn ontlasting, kwam er echt schuimend uit... misschien dat het jullie kan helpen......
Wat een ontzettende vervelende en vooral nare start! Er zijn al vele reacties gegeven en eerlijk gezegd heb ik ze niet allemaal gelezen. Ik hoop voor jullie dat je er wat aan hebt.
Ik wil eigenlijk meer een warme knuffel geven en delen dat je niet de enige bent met deze gevoelens. Op een huilbaby na (onze dochter heeft zo haar momenten, maar dan wilt ze vooral gewoon bij mij zijn en knuffelen), is het heel herkenbaar. Na complicaties tijdens mijn zwangerschap, een traumatische bevalling en heritge complicaties erna, kon ik na twee weken niet meer. Gelukkig herkende ik de symtomen en de combinatie van trauma, oververmoeidheid en de hormonen waren gewoon een hele ongelukkige mix waarvan ik niet wilde dat mijn dochter daar de dupe van werd. Ik ben toen direct met mijn vriend in gesprek gegaan om samen te kijken hoe we dit konden opvangen. Hoewel ik het nog iedere dag vervelend vindt, omdat hij full-time werkt, ben ik dankbaar dat hij de 24:00 uur voeding nu geeft, zodat ik wat meer kan slapen. Verder rommelen we na zes weken nog steeds aan. Het meeste gaat nu wel en soms weten we het ook even niet. Zoals vannacht. Dan is het gewoon accepteren dat het zo gaat en doen wij ons best. Meer kun je niet doen. Zo’n eerste kindje is gewoon uitvinden hoe het allemaal werkt. Ook al zag ik het op dat moment niet, toch gaat het actief reageren op je kindje en er tig keer uitgaan, uiteindelijk voorbij. Je gaat geluidjes en huiltjes herkennen en je weet wanneer er wat aan de hand is. Dit heeft tijd nodig. Naast het feit dat jullie kleintje veel huilt... ik hoop dat je daar al extra steun bij krijgt, mocht het iets anders zijn dan het feit dat het een kwestie is van wennen en dat het dag/nacht ritme er nog zeker niet is. De eerste twee weken heb ik ‘s nachts haar non-stop op mijn buik gehad. Overdag sliep ik dan extra op het moment dat zij ook sliep. Het is pittig, het gaat voorbij.
schroom niet om extra hulp in te schakelen. Vermoeidheid doet zoveel met je. Mijn schoonmoeder past nu een keer per week een paar uur op, zodat ik extra kan rusten en sinds deze week heeft mijn vriend een papadag. Dan is de verantwoordelijkheid even helemaal voor hem. Het is tenslotte ook zijn dochter. Voor mijn opgelopen trauma krijg ik nu professionele hulp en ga ik nog een keertje in gesprek met het ziekenhuis. Die van mij had namelijk niet nodig geweest. Ik hoop dat ik heb dan een plekje kan geven en het achter mij kan laten.
Vergeet niet dat deze grote levensverandering tijd nodig heeft. En blijf delen, want je staat er niet alleen in/voor.
Ik hoop desondanks dat je ergens kunt zien/voelen wat voor rijkdom er in je leven is gekomen. Die kleine zonnetjes worden grote stralen, waarbij je straks een positief keerpunt zult ervaren.
sterkte!
Ik wil eigenlijk meer een warme knuffel geven en delen dat je niet de enige bent met deze gevoelens. Op een huilbaby na (onze dochter heeft zo haar momenten, maar dan wilt ze vooral gewoon bij mij zijn en knuffelen), is het heel herkenbaar. Na complicaties tijdens mijn zwangerschap, een traumatische bevalling en heritge complicaties erna, kon ik na twee weken niet meer. Gelukkig herkende ik de symtomen en de combinatie van trauma, oververmoeidheid en de hormonen waren gewoon een hele ongelukkige mix waarvan ik niet wilde dat mijn dochter daar de dupe van werd. Ik ben toen direct met mijn vriend in gesprek gegaan om samen te kijken hoe we dit konden opvangen. Hoewel ik het nog iedere dag vervelend vindt, omdat hij full-time werkt, ben ik dankbaar dat hij de 24:00 uur voeding nu geeft, zodat ik wat meer kan slapen. Verder rommelen we na zes weken nog steeds aan. Het meeste gaat nu wel en soms weten we het ook even niet. Zoals vannacht. Dan is het gewoon accepteren dat het zo gaat en doen wij ons best. Meer kun je niet doen. Zo’n eerste kindje is gewoon uitvinden hoe het allemaal werkt. Ook al zag ik het op dat moment niet, toch gaat het actief reageren op je kindje en er tig keer uitgaan, uiteindelijk voorbij. Je gaat geluidjes en huiltjes herkennen en je weet wanneer er wat aan de hand is. Dit heeft tijd nodig. Naast het feit dat jullie kleintje veel huilt... ik hoop dat je daar al extra steun bij krijgt, mocht het iets anders zijn dan het feit dat het een kwestie is van wennen en dat het dag/nacht ritme er nog zeker niet is. De eerste twee weken heb ik ‘s nachts haar non-stop op mijn buik gehad. Overdag sliep ik dan extra op het moment dat zij ook sliep. Het is pittig, het gaat voorbij.
schroom niet om extra hulp in te schakelen. Vermoeidheid doet zoveel met je. Mijn schoonmoeder past nu een keer per week een paar uur op, zodat ik extra kan rusten en sinds deze week heeft mijn vriend een papadag. Dan is de verantwoordelijkheid even helemaal voor hem. Het is tenslotte ook zijn dochter. Voor mijn opgelopen trauma krijg ik nu professionele hulp en ga ik nog een keertje in gesprek met het ziekenhuis. Die van mij had namelijk niet nodig geweest. Ik hoop dat ik heb dan een plekje kan geven en het achter mij kan laten.
Vergeet niet dat deze grote levensverandering tijd nodig heeft. En blijf delen, want je staat er niet alleen in/voor.
Ik hoop desondanks dat je ergens kunt zien/voelen wat voor rijkdom er in je leven is gekomen. Die kleine zonnetjes worden grote stralen, waarbij je straks een positief keerpunt zult ervaren.
sterkte!
ps blijf bij een arts aandringen op een grondig onderzoek, als jij het gevoel hebt dat dit nodig is. Moederinstict is Oersterk en is er niet voor niks.
Gebruikte je nou de omneo voeding ?
Ik herken je verhaal.mijn zoontje huilde van de 24 uur 18 uur de eerste weken overstrekte zichzelf etc.
Had last van krampen niet normaal. Toen die voeding geprobeerd en de krampen waren zo goed als verdwenen. Toen not steeds huilen huilen omdat hij oververmoeid was door de krampen. Toen begonne met rust en regelmaat ook in bedje slapen. Bij huilen constant blijven troosten het was echt even door bijten een aantal wekwn mer dat rust en regelmaat maar had toen daarna een hele andere baby
Ik herken je verhaal.mijn zoontje huilde van de 24 uur 18 uur de eerste weken overstrekte zichzelf etc.
Had last van krampen niet normaal. Toen die voeding geprobeerd en de krampen waren zo goed als verdwenen. Toen not steeds huilen huilen omdat hij oververmoeid was door de krampen. Toen begonne met rust en regelmaat ook in bedje slapen. Bij huilen constant blijven troosten het was echt even door bijten een aantal wekwn mer dat rust en regelmaat maar had toen daarna een hele andere baby
Dat overstrekken klinkt als krampjes. Zo sneu! Zou het misschien nog koemelkallergie kunnen zijn? Wellicht de moeite om naar een ander ziekenhuis te gaan voor een second opinion?
Heel veel succes met alles!
Heel veel succes met alles!