Ja na de ziekenhuisopname en begeleiding ging het hier beter. Diegene die voor zijn onrust bij ons aan huis kwam is pas van de baan. 12 x is ze geweest in de afgelopen maanden en ze zegt nu ook wat een heerlijk ventje. Nooit gedacht dat hij zo zou worden! De medicatie en speciale voeding deed hier een hoop plus de begeleiding hoe om te gaan met een prikkelbaar kindje. Eerste 5 maanden ben ik nergens met hem geweest en ja dan zat ik ook weleens huilend op de bank want je leeft helemaal in isolement en wilt hem niet wegbrengen. Je bent zijn moeder en wil zelf voor je kindje zorgen. Nu zo blij dat ik het zo gedaan heb want ik heb er een heerlijk kind voor terug. Een week ziekenhuis was ook voor ons even goed. Even rust en resetten. Hij heeft daar geslapen als een os haha dat deed hij thuis niet. Daarna wel. Een heel schema meegehad en hij sliep daarna van voeding tot voeding. Had wat in te halen denk ik. Een roze wolk heb ik nooit gezien. Mijn partner en ik grapte altijd maar dat we er keihard afgedonderd zijn of dat we eronder gezeten hebben. Nee helaas maar als ik zo eens rondvraag is dat vaak achterhaald alleen mensen praten er niet over want ja je heb toch een gezond kindje.. betekent niet dat het niet zwaar is. Kijk een baby huilt. Natuurlijk en de normale huiluurtjes savonds horen er ook bij. Dat gaat over maar als jou kindje zoveel huilt als jij zegt dan denk ik dat er meer is en zou ik eisen dat er naar gekeken word. Ik weet inmiddels wel beter. Is niemand meer die mij ooit weg zou sturen als mijn gevoel zegt dat er iets niet klopt. Daarbij let op jezelf. Raap jezelf bijeen of vraag echt om hulp. Je kindje heeft jou nodig maar ben jij niet rustig en stabiel dan word je kindje het ook echt niet. Kom op je kan het!