Ik ben wel gewoon heel erg ongesteld geweest hoor, alleen veel korter dan normaal.
Normaal 3 dagen veel en daarna word het minder, alleen nu 1 dag heel erg en daarna nog maar heel weinig. Maar ondanks dat mijn tepels zo groot zijn en ik buik en rug pijn blijf houden en misselijk, denk ik echt niet zwanger te zijn. Ik zou nu ongeveer weer in mijn vruchtbare periode zitten en dat moet wel kloppen aangezien de zin in sex dan vele malen groter word en dat heb ik nu ook.
Wel kan ik de laatste paar dagen moeilijk naar de wc.....ik las dat dat er ook wat mee te maken zou kunnen hebben. Normaal ga ik wel minimaal 2 keer op een dag, alleen zaterdag kon ik de hele dag niet en zondag met moeite 1 keer. Ik ben ook 2 kilo aangekomen, terwijl ik niet anders eet ofzo. En toch....denk ik echt niet zwanger te zijn, maar dat mijn lijf gewoon wat in de war is ofzo
Ik word zo onzeker van die testen....als het negatief is, voel ik me zo dom weer een test ertegenaan te gooien alsof ik mezelf voor de gek wil houden ofzo.
Klikt misschien gek, maar zo voel ik dat.
Ik ben echt blij met dit forum....hier kan ik tenminste alles zeggen waar ik mee zit.
Tegen mijn vriend wil ik dat niet doen, omdat ik hem niet onzeker wil maken en tegen mijn beste vriendin wil ik niet teveel zeggen, omdat ze zelf ook na de zomer zwanger wilt proberen te worden.
Ze zag dat ik foliumzuur slikte op het moment dat ze absoluut nog niet met eventueel zwanger worden bezig was. Een dag nadat ze zag dat ik het slik, ging zij het ook slikken. 2 dagen later kwam ze met het verhaal ook zwanger te willen worden en daar na de vakantie mee te beginnen. Als ik zeg misselijk te zijn, is zij ook misselijk. Als ik zeg buikpijn te hebben, heeft zij het ook. Alle "kwaaltjes" die met een zwangerschap te maken kunnen hebben, die ik heb, heeft zij ook opeens nadat ik het haar vertel. Zij voelde haar eisprong nooit...ik vertelde het wel altijd te voelen en wat ik dan precies voel. Nu voelt zij het ook elke maand en dan een stuk erger dan ik.
Ze begrijpt het niet.....maar daarom kan ik gewoon niks meer delen, omdat het lijkt dat ze niet blij voor mij kan zijn, maar alleen alles wilt voelen wat ik voel, omdat ze het anders niet eerlijk vind.
Een paar jaar geleden hebben ze bij mij in het ziekenhuis een verkeerde diagnose gegeven....ik dacht dus ziek te zijn waardoor mijn vriend helemaal nooit kinderen met mij wilde. Geen risico nemen dus. Ik was er kapot van en dacht altijd kindloos te blijven. Toen 6 maanden geleden bleek dat het ziekenhuis een fout had gemaakt, was ik zo vreselijk blij dat dat niet meer in de weg stond. En ook daarom kan ik nu bijna niet wachten tot het zover is....ik ga er wel op een gezonde manier mee om, maar toch geeft het spanningen natuurlijk. Misschien dat mijn lijf me daarom voor de gek houd.
Nouja...heel verhaal haha maar ik ben het ff kwijt
Heel veel succes allemaal....ik hoop echt dat we allemaal snel zwanger zijn en ik duim voor ons allemaal !
