Dag mamma's
Hier ook een berichtje uit Curacao.
Vorige week hadden wij onze termijn echo en hebben wij ons wondertje gezien. Wat was dat bijzonder! Alles was gelukkig goed en ik ben was inderdaad precies het aantal weken, dat van te voren gedacht was.
Nu ben ik 11 weken en 2 dagen en volgende week hebben we weer een afspraak met de verloskundige.
Het gaat gelukkig al een stukje beter, eerst was ik erg moe en lamlendig hele dagen en dat is gelukkig nu zo goed als weg. Al hoewel ik me soms nog wel erg lamlendig voel. Ik was van plan om een baan te vinden, maar hoe verder ik ben hoe moeilijker dit wordt. Ik ben me helaas maar alvast aan het voorbereiden dat ik voorlopig geen werk zal hebben.
Aan de ene kant kan ik me nu natuurlijk goed voorbereiden, maar aan de andere kant betekend dit dat ik een hele dag thuis zit, en ook niet zo veel kan doen. Normaliter zou ik dan langs familie of vrienden gaan, maar die heb ik hier helaas niet dus blijf ik helaas wat geisoleerd. Ik hoop dat ik straks aan een zwangerschapscurses mee kan doen, om zo toch nog een beetje onder de mensen te komen. Helaas zijn er een paar dingen qua kosten ook enorm tegen gevallen, waardoor we nu ook wat krapper zitten, en doordat ik niet werk maakt het niet echt makkelijker.
Wat betreft mijn Libido, die is echt 0,0. Ik heb totaal geen zin, en het gaat zelfs tot het punt dat ik het helemaal niet meer fijn vind om intiem te zijn.
Ook vind ik het momenteel ook echt niet fijn om aangeraakt te worden.
Zijn er meer vrouwen die daar last van hebben? Ook heb ik een lichte irritatie naar mijn man toe waardoor ik me eigenlijk constant erger.
Ik probeer er achter te komen waar het vandaan komt, maar op het moment werken we elkaar helaas constant op de zenuwen.
Dat van die dromen is erg herkenbaar. Dit schijnt ook een typisch zwangerschapsdingetje te zijn. Ik heb ook de meest rare vreemde maar ook vooral levendige dromen. De ene keer wat meer dan de andere maar ik herken het wel.
Wij hebben het mooie nieuws al wel met onze ouders en beste vrienden gedeeld. Dit omdat we onze mond ook niet zo goed konden houden.
Ook omdat mijn ouders over een paar weekjes een weekje langskomen, en nu kunnen ze alvast wat spulletjes voor ons meenemen. Hier is alles erg duur!
Ik heb heel erg veel problemen met eten op het moment.
Dit is ook iets wat ik ga aankaarten bij mn verloskundige.
Ik eet ontzettend slecht, en dan bedoel ik dat ik gewoon niet eet.
Ik moet heel veel moeite doen om iets te eten, en mijn misselijkheid ben ik al een tijdje uit. Ik vind het heel moeilijk om te eten, en dat past helemaal niet in het plaatje van wie ik ben. Vroeger was eten mijn passie
en kon ik daar geen genoeg van krijgen, helaas heb ik daardoor ook overgewicht. Maar sinds we op het eiland zijn, is mijn zin in eten totaal weg, en moet ik mezelf dwingen om te eten voor de kleine.
Als ik niet zwanger zou zijn dan zou ik gewoon bij wijze van bijna niks eten, op avond eten na. Zijn er nog meer vrouwen met dit probleem? of komt dit dan voornamelijk door het misselijk zijn?
Hier ook een berichtje uit Curacao.
Vorige week hadden wij onze termijn echo en hebben wij ons wondertje gezien. Wat was dat bijzonder! Alles was gelukkig goed en ik ben was inderdaad precies het aantal weken, dat van te voren gedacht was.
Nu ben ik 11 weken en 2 dagen en volgende week hebben we weer een afspraak met de verloskundige.
Het gaat gelukkig al een stukje beter, eerst was ik erg moe en lamlendig hele dagen en dat is gelukkig nu zo goed als weg. Al hoewel ik me soms nog wel erg lamlendig voel. Ik was van plan om een baan te vinden, maar hoe verder ik ben hoe moeilijker dit wordt. Ik ben me helaas maar alvast aan het voorbereiden dat ik voorlopig geen werk zal hebben.
Aan de ene kant kan ik me nu natuurlijk goed voorbereiden, maar aan de andere kant betekend dit dat ik een hele dag thuis zit, en ook niet zo veel kan doen. Normaliter zou ik dan langs familie of vrienden gaan, maar die heb ik hier helaas niet dus blijf ik helaas wat geisoleerd. Ik hoop dat ik straks aan een zwangerschapscurses mee kan doen, om zo toch nog een beetje onder de mensen te komen. Helaas zijn er een paar dingen qua kosten ook enorm tegen gevallen, waardoor we nu ook wat krapper zitten, en doordat ik niet werk maakt het niet echt makkelijker.
Wat betreft mijn Libido, die is echt 0,0. Ik heb totaal geen zin, en het gaat zelfs tot het punt dat ik het helemaal niet meer fijn vind om intiem te zijn.
Ook vind ik het momenteel ook echt niet fijn om aangeraakt te worden.
Zijn er meer vrouwen die daar last van hebben? Ook heb ik een lichte irritatie naar mijn man toe waardoor ik me eigenlijk constant erger.
Ik probeer er achter te komen waar het vandaan komt, maar op het moment werken we elkaar helaas constant op de zenuwen.
Dat van die dromen is erg herkenbaar. Dit schijnt ook een typisch zwangerschapsdingetje te zijn. Ik heb ook de meest rare vreemde maar ook vooral levendige dromen. De ene keer wat meer dan de andere maar ik herken het wel.
Wij hebben het mooie nieuws al wel met onze ouders en beste vrienden gedeeld. Dit omdat we onze mond ook niet zo goed konden houden.
Ook omdat mijn ouders over een paar weekjes een weekje langskomen, en nu kunnen ze alvast wat spulletjes voor ons meenemen. Hier is alles erg duur!
Ik heb heel erg veel problemen met eten op het moment.
Dit is ook iets wat ik ga aankaarten bij mn verloskundige.
Ik eet ontzettend slecht, en dan bedoel ik dat ik gewoon niet eet.
Ik moet heel veel moeite doen om iets te eten, en mijn misselijkheid ben ik al een tijdje uit. Ik vind het heel moeilijk om te eten, en dat past helemaal niet in het plaatje van wie ik ben. Vroeger was eten mijn passie
en kon ik daar geen genoeg van krijgen, helaas heb ik daardoor ook overgewicht. Maar sinds we op het eiland zijn, is mijn zin in eten totaal weg, en moet ik mezelf dwingen om te eten voor de kleine.
Als ik niet zwanger zou zijn dan zou ik gewoon bij wijze van bijna niks eten, op avond eten na. Zijn er nog meer vrouwen met dit probleem? of komt dit dan voornamelijk door het misselijk zijn?
Onthoud gewoon dat je genoeg van hem houdt om met hem een kindje te willen en dat je nu een beetje minder jezelf bent door alle hormonen die door je lijf gieren.