Zwanger en uitgerekend in augustus 2016
- Onderwerp starter Ik1
- Startdatum
@Nail: jeetje dat is schrikken, ik heb ook indalingsweeen gehad en die zijn meer tijdelijk van aard en hebben geen ritme. Dus dan was het bij jou toch meer inderdaad!
Heb je weeenremmers gekregen? Nu bedrust?
Hopelijk kan je het zeker 3 weken rekken
Succes!!!
Hier echt laatste loodjes, ben 36 weken nu en heb er geen zin meer in door alle klachten.... mag met 2 weken wel komen van mij
Heb je weeenremmers gekregen? Nu bedrust?
Hopelijk kan je het zeker 3 weken rekken
Succes!!!
Hier echt laatste loodjes, ben 36 weken nu en heb er geen zin meer in door alle klachten.... mag met 2 weken wel komen van mij
Nee ze geven bij 34 weken geen remmers meer. Gelukkig zijn de weeën gister middag uit zichzelf afgezwakt en sinds vandaag alleen bij intensieve beweging maar aangezien ik intensieve activiteiten moet zien te vermijden heb ik er niet veel last van. Dus idd veel rust en veel uit handen geven.
Moeilijk maar noodzakelijk want het is beter als ze zoiezo nog 3 weken blijft zitten. Ik bekijk het maar van de zonnige kant, ze ligt al ingedaald met d'r koppie naar beneden, ik heb al 2 cm ontsluiting dis nog 8 te gaan en ik heb al een generale repetitie gehad van een laag niveau..
Ja snap ik Joss, nog ff doorzetten! Hopelijk kan je de kleine snel in je armen sluiten!
Moeilijk maar noodzakelijk want het is beter als ze zoiezo nog 3 weken blijft zitten. Ik bekijk het maar van de zonnige kant, ze ligt al ingedaald met d'r koppie naar beneden, ik heb al 2 cm ontsluiting dis nog 8 te gaan en ik heb al een generale repetitie gehad van een laag niveau..
Ja snap ik Joss, nog ff doorzetten! Hopelijk kan je de kleine snel in je armen sluiten!
Hi,
Ik ben ook 34 weken zwanger en sinds 6 weken zwangerschap enorm beroerd. Dat is na 24 weken iets afzwakt tot 2x per dag overgeven ipv 8x dus dat is al heel wat ;-)
Heftig @Nail89 dat je nu al in het zkh terecht bent gekomen. Ik hoop voor je op beterschap inderdaad!
Ik zelf hoop stiekem dat de baby zich met 37 weken echt wel aankondigt. Ik ben niet thuis in mijn eigen lijf en heb elke klacht die maar op het lijstje staat. Dus hoe sneller hoe beter ;-)
Ik ben ook 34 weken zwanger en sinds 6 weken zwangerschap enorm beroerd. Dat is na 24 weken iets afzwakt tot 2x per dag overgeven ipv 8x dus dat is al heel wat ;-)
Heftig @Nail89 dat je nu al in het zkh terecht bent gekomen. Ik hoop voor je op beterschap inderdaad!
Ik zelf hoop stiekem dat de baby zich met 37 weken echt wel aankondigt. Ik ben niet thuis in mijn eigen lijf en heb elke klacht die maar op het lijstje staat. Dus hoe sneller hoe beter ;-)
Hey hey!
@Nail89 zoo,, dat is niet wat je verwacht. Hoe gaat het nu verder met je? Heel veel sterkte in ieder geval en nog even vol blijven houden!
Mijn indalingsween waren ongeveer 20 minuten (alleen kwam het heel onhandig, tijdens het auto rijden) maar dat voelde als een menstruatie pijn achtig iets met af en toe een steek in mn onderbuik. De verloskundige vertelde me toen dat het inderdaad dat kon wezen. (ik ben nu 34 week en het gebeurde eind mijn 32e week, begin 33e). Toen de vk voelde was zijn koppie ookal erg lager dan de voorgaande keren.
@Kathleen, wat vervelend! Groeit het kindje erg naar boven, dat hij/zij tegen je maag e.d. aandrukt? Dat heb ik namelijk heel erg. En niet thuis in je eigen lijf kan ik me goed voorstellen. Ik wil gewoon weer mijn oude lichaam, gevoel en doe en laten terug.
Ik ben niet bepaald klein, dus mn jochie gaat vooral eerst de lengte in groeien, mijn buik is ook niet bepaald dik vergeleken iemand anders die 34 weken is. Maar daarin tegen zit het alwel behoorlijk in de weg, en ik hoop ook (ondanks dat ik verder niet veel kwaaltjes heb) dat ik met 37/38 weken mijn kindje in mijn armen kan houden. Wordt gek van maagzuur en trappen in mn ribben. En kan mijn schoenen amper meer aandoen omdat dan mijn buik mn longen indeukt waardoor ik even geen adem kan halen ofzo. Beetje raar uitgelegd haha. Maja, andere kant moet ik ook niet zeuren haha.
@Nail89 zoo,, dat is niet wat je verwacht. Hoe gaat het nu verder met je? Heel veel sterkte in ieder geval en nog even vol blijven houden!
Mijn indalingsween waren ongeveer 20 minuten (alleen kwam het heel onhandig, tijdens het auto rijden) maar dat voelde als een menstruatie pijn achtig iets met af en toe een steek in mn onderbuik. De verloskundige vertelde me toen dat het inderdaad dat kon wezen. (ik ben nu 34 week en het gebeurde eind mijn 32e week, begin 33e). Toen de vk voelde was zijn koppie ookal erg lager dan de voorgaande keren.
@Kathleen, wat vervelend! Groeit het kindje erg naar boven, dat hij/zij tegen je maag e.d. aandrukt? Dat heb ik namelijk heel erg. En niet thuis in je eigen lijf kan ik me goed voorstellen. Ik wil gewoon weer mijn oude lichaam, gevoel en doe en laten terug.
Ik ben niet bepaald klein, dus mn jochie gaat vooral eerst de lengte in groeien, mijn buik is ook niet bepaald dik vergeleken iemand anders die 34 weken is. Maar daarin tegen zit het alwel behoorlijk in de weg, en ik hoop ook (ondanks dat ik verder niet veel kwaaltjes heb) dat ik met 37/38 weken mijn kindje in mijn armen kan houden. Wordt gek van maagzuur en trappen in mn ribben. En kan mijn schoenen amper meer aandoen omdat dan mijn buik mn longen indeukt waardoor ik even geen adem kan halen ofzo. Beetje raar uitgelegd haha. Maja, andere kant moet ik ook niet zeuren haha.
Ik dacht, ik kom hier nog eens kijken, is alweer zo lang geleden! Ik inmiddels ook alweer 34w4d. Wat gaat het snel! Ik mag qua zwangerschap niet klagen; m'n buik is bescheiden en geen last van maagzuur oid. Laatste 2 weken wel sneller moe, dus als m'n andere 2 op school zitten ga ik even plat.
De afgelopen periode was hectisch. Met de 20 weken echo kregen wij te horen dat ons mannetje een enkelzijdige schisis heeft. Het is zeker dat hij een lip- en kaakspleet heeft. Of het gehemelte ook open is, zullen we pas zien als hij geboren is. In de meeste gevallen is dit wel zo. Op dat moment kan er ook geen borstvoeding gegeven worden (in ieder geval niet 'live'), omdat ze dan geen vacuüm kunnen maken. Dat nieuws was echt een klap en het heeft echt een tijd geduurd voor dat verdriet een plek had. Daarbij kwam dat er nog een aantal andere softmarkers te zien waren waardoor we ook een vruchtwaterpunctie hebben laten doen. Heel onwerkelijk dat je dan in angst zit over 'ben ik over 2 weken nog wel zwanger?', en dat terwijl ik 'm vanaf 15 weken al heel goed voelde. Het vooruitzicht dat ik mogelijk binnen korte tijd zou bevallen van een ienieminiemensje, maakte me heel bang. Maar gelukkig was de uitslag van de punctie goed, dus konden we ons gaan richten op info inwinnen over de schisis. Inmiddels zijn we goed voorbereid en weten we dat de komende jaren pittig worden qua operaties en mogelijk problemen met voedingen , maar we kijken nu ook heel erg uit naar zijn komst. Want ook al ziet hij er niet helemaal gaaf uit, het blijft natuurlijk nog steeds een kindje wat ontzettend gewenst is met kleine handjes, teentjes, neusje, etc... Ik ben heel benieuwd wanneer meneer zich gaat aandienen. Hij is al een paar weken ingedaald en ik heb al aardig wat voorweeen gehad. Waarschijnlijk ga ik niet verder dan 39 weken; de groei van het hoofdje loopt 3 weken voor op schema, dus waarschijnlijk zal ik ingeleid worden als hij zelf niet eerder komt. De laatste weken gaan ongelooflijk snel, dus ik probeer nog even heel erg te genieten van deze bijzondere periode!
De afgelopen periode was hectisch. Met de 20 weken echo kregen wij te horen dat ons mannetje een enkelzijdige schisis heeft. Het is zeker dat hij een lip- en kaakspleet heeft. Of het gehemelte ook open is, zullen we pas zien als hij geboren is. In de meeste gevallen is dit wel zo. Op dat moment kan er ook geen borstvoeding gegeven worden (in ieder geval niet 'live'), omdat ze dan geen vacuüm kunnen maken. Dat nieuws was echt een klap en het heeft echt een tijd geduurd voor dat verdriet een plek had. Daarbij kwam dat er nog een aantal andere softmarkers te zien waren waardoor we ook een vruchtwaterpunctie hebben laten doen. Heel onwerkelijk dat je dan in angst zit over 'ben ik over 2 weken nog wel zwanger?', en dat terwijl ik 'm vanaf 15 weken al heel goed voelde. Het vooruitzicht dat ik mogelijk binnen korte tijd zou bevallen van een ienieminiemensje, maakte me heel bang. Maar gelukkig was de uitslag van de punctie goed, dus konden we ons gaan richten op info inwinnen over de schisis. Inmiddels zijn we goed voorbereid en weten we dat de komende jaren pittig worden qua operaties en mogelijk problemen met voedingen , maar we kijken nu ook heel erg uit naar zijn komst. Want ook al ziet hij er niet helemaal gaaf uit, het blijft natuurlijk nog steeds een kindje wat ontzettend gewenst is met kleine handjes, teentjes, neusje, etc... Ik ben heel benieuwd wanneer meneer zich gaat aandienen. Hij is al een paar weken ingedaald en ik heb al aardig wat voorweeen gehad. Waarschijnlijk ga ik niet verder dan 39 weken; de groei van het hoofdje loopt 3 weken voor op schema, dus waarschijnlijk zal ik ingeleid worden als hij zelf niet eerder komt. De laatste weken gaan ongelooflijk snel, dus ik probeer nog even heel erg te genieten van deze bijzondere periode!
Hee,
Het gaat goed met me! M'n lijf komt nu echt tot rust nu ik intensieve activiteiten links laat liggen. Wel erg frustrerend om alles uit handen te geven! Het enige waar ik nu echt last van heb is vocht vast houden.. Maar als dat alles is..
Gelukkig heb ik echt een fijne zwangerschap en weinig last van kwalen en ook weinig last gehad! Ik heb hierdoor echt kunnen genieten en ik geniet nog steeds! Als je zo ziek bent kan ik me zo ontzettend goed voorstellen dat je er inmiddels wel klaar mee bent.
Toch herken ik het wel, je eigen lijf terug willen. Ik ben normaal erg met voeding en sport bezig en dit is echt minder nu ik zwanger ben. Meer behoefte in taart, koekjes, ijsjes en ik zweer nu niks af.. Als ik nu een blokje om loop, ben ik al moe en buiten adem. Voorheen sporte ik 3 x in de week 2 uur! Ik kan geen schoenen meer aan door de vocht in m'n voeten, haha ik loop alleen maar op slippers en m'n 20 paar schoenen stof ik nu alleen maar af. Laten we het maar niet over intimiteit met m'n man hebben! Echt aantrekkelijk voel ik me niet..
Maar...... dit alles heb ik 100% over voor het prachtige wondertje in m'n buik, waar ik nu al zo veel van hou!
Sterkte meiden!
Het gaat goed met me! M'n lijf komt nu echt tot rust nu ik intensieve activiteiten links laat liggen. Wel erg frustrerend om alles uit handen te geven! Het enige waar ik nu echt last van heb is vocht vast houden.. Maar als dat alles is..
Gelukkig heb ik echt een fijne zwangerschap en weinig last van kwalen en ook weinig last gehad! Ik heb hierdoor echt kunnen genieten en ik geniet nog steeds! Als je zo ziek bent kan ik me zo ontzettend goed voorstellen dat je er inmiddels wel klaar mee bent.
Toch herken ik het wel, je eigen lijf terug willen. Ik ben normaal erg met voeding en sport bezig en dit is echt minder nu ik zwanger ben. Meer behoefte in taart, koekjes, ijsjes en ik zweer nu niks af.. Als ik nu een blokje om loop, ben ik al moe en buiten adem. Voorheen sporte ik 3 x in de week 2 uur! Ik kan geen schoenen meer aan door de vocht in m'n voeten, haha ik loop alleen maar op slippers en m'n 20 paar schoenen stof ik nu alleen maar af. Laten we het maar niet over intimiteit met m'n man hebben! Echt aantrekkelijk voel ik me niet..
Maar...... dit alles heb ik 100% over voor het prachtige wondertje in m'n buik, waar ik nu al zo veel van hou!
Sterkte meiden!
Jeetje, heftig Krul 82! Heel veel sterkte! Er zijn genoeg mooie mensen met schisis en ze kunnen het tegenwoordig echt goed mooi maken. Daarnaast is je eigen kind altijd mooi! Ik kan me voorstellen dat je het even een plekje moet geven, je wilt immers het beste voor je kind! Hopelijk valt het allemaal mee en verlopen de operaties goed!