Hoi Allemaal,
Ik zal me ook even voorstellen. Mijn naam is Sam 32 jaar en woon in een pittoresk dorpje in Brabant. Ik heb een dochter van 5, bijna 6. Mijn partner woont en werkt op dit moment nog in Hamburg wat soms best een uitdaging is. Hij heeft uit een eerdere relatie een zoontje van bijna 3. Naast mama schrijf ik voor verschillende websites. Ik heb een chronische ziekte, fybromialgie, wat er soms voor zorgt dat ik echt wat stapjes terug moet zetten.
Ik voelde me al een tijdje misselijk, moe en een onbeschrijfbaar gevoel van binnen. Op 7 januari in de ochtend nadat ik mijn dochter naar school had gebracht besloot ik om de test te doen. Nu heb ik maar een eileider door een eerdere E.U.G. en waren mijn partner en ik al een tijdje aan het oefenen. Mij was al eerder duidelijk gemaakt dat het lastiger kan zijn om zwanger te raken wanneer je maar 1 eileider hebt. In December was een test nog negatief dus ik verwachte er niet teveel van. Mijn partner stond in de tuin en terwijl ik naar de achterdeur liep verscheen heel helder ook het tweede streepje.
Naast ontzettend blij, hartkloppingen en spanningen ook heel onzeker en angstig. Ik heb helaas een hoop nare ervaringen mee moeten maken met betrekking tot zwangerschappen. Mijn eerste dochter, Nova, is geboren bij 21 weken en 3 dagen en hierdoor overleden. Daarna kreeg ik gelukkig mijn gezonde dochter Fawn via een keizersnede. Tijdens de keizersnede ontdekten ze dat ik een tussenschotje heb in mijn baarmoeder en deze dus de vorm van een hart heeft in plaats van een mooi peertje. Na Fawn heb ik nog een miskraam en een E.U.G. (buitenbaarmoederlijke zwangerschap) gehad.
Het fijne is dat ik meteen op controle mocht bij de gynaecoloog. De eerste keer was er nog niet veel te zien. Ik had veel last van buikpijn maar ik moet toegeven ik blijf ook graag veel bezig. Afgelopen maandag heb ik weer een echo gekregen en dit keer was het duidelijk te zien dat er een prachtig klein wondertje aan het groeien is in mijn baarmoeder. Mijn HCG level was nog wel erg hoog voor het aantal weken maar dat kan meerdere redenen hebben.
Over drie weken mag ik weer naar het ziekenhuis voor een echo ik ben heel erg benieuwd hoe het er dan weer uit ziet. Ik ben zo nu en dan toch wel echt bang zeker omdat het zo lang geleden is dat ik een gezonde zwangerschap heb gehad. Dus ieder pijntje of beetje oud bloed verlies zorgt al voor een beetje stress. Toch probeer ik met logica dat alles opzij te zetten. We zijn in verwachting er groeit een klein wondertje in mij en het is al een heel goed teken dat het op de juiste plaats zit.
Klinkt heel stom maar ik word ontzettend blij van alle gewone zwangerschapsverschijnselen. De misselijkheid hoera, minder eetlust en ja zelfs al kleine eetbuien af en toe. Het fijnst vind ik de borstpijn gewoon een teken dat mijn lichaam echt aan het voorbereiden is op een klein wondertje.
Ik ben heel erg benieuwd naar jullie verhalen. Mijn uitrekendatum is voorlopig geschat op 17 september
xx
Ik zal me ook even voorstellen. Mijn naam is Sam 32 jaar en woon in een pittoresk dorpje in Brabant. Ik heb een dochter van 5, bijna 6. Mijn partner woont en werkt op dit moment nog in Hamburg wat soms best een uitdaging is. Hij heeft uit een eerdere relatie een zoontje van bijna 3. Naast mama schrijf ik voor verschillende websites. Ik heb een chronische ziekte, fybromialgie, wat er soms voor zorgt dat ik echt wat stapjes terug moet zetten.
Ik voelde me al een tijdje misselijk, moe en een onbeschrijfbaar gevoel van binnen. Op 7 januari in de ochtend nadat ik mijn dochter naar school had gebracht besloot ik om de test te doen. Nu heb ik maar een eileider door een eerdere E.U.G. en waren mijn partner en ik al een tijdje aan het oefenen. Mij was al eerder duidelijk gemaakt dat het lastiger kan zijn om zwanger te raken wanneer je maar 1 eileider hebt. In December was een test nog negatief dus ik verwachte er niet teveel van. Mijn partner stond in de tuin en terwijl ik naar de achterdeur liep verscheen heel helder ook het tweede streepje.
Naast ontzettend blij, hartkloppingen en spanningen ook heel onzeker en angstig. Ik heb helaas een hoop nare ervaringen mee moeten maken met betrekking tot zwangerschappen. Mijn eerste dochter, Nova, is geboren bij 21 weken en 3 dagen en hierdoor overleden. Daarna kreeg ik gelukkig mijn gezonde dochter Fawn via een keizersnede. Tijdens de keizersnede ontdekten ze dat ik een tussenschotje heb in mijn baarmoeder en deze dus de vorm van een hart heeft in plaats van een mooi peertje. Na Fawn heb ik nog een miskraam en een E.U.G. (buitenbaarmoederlijke zwangerschap) gehad.
Het fijne is dat ik meteen op controle mocht bij de gynaecoloog. De eerste keer was er nog niet veel te zien. Ik had veel last van buikpijn maar ik moet toegeven ik blijf ook graag veel bezig. Afgelopen maandag heb ik weer een echo gekregen en dit keer was het duidelijk te zien dat er een prachtig klein wondertje aan het groeien is in mijn baarmoeder. Mijn HCG level was nog wel erg hoog voor het aantal weken maar dat kan meerdere redenen hebben.
Over drie weken mag ik weer naar het ziekenhuis voor een echo ik ben heel erg benieuwd hoe het er dan weer uit ziet. Ik ben zo nu en dan toch wel echt bang zeker omdat het zo lang geleden is dat ik een gezonde zwangerschap heb gehad. Dus ieder pijntje of beetje oud bloed verlies zorgt al voor een beetje stress. Toch probeer ik met logica dat alles opzij te zetten. We zijn in verwachting er groeit een klein wondertje in mij en het is al een heel goed teken dat het op de juiste plaats zit.
Klinkt heel stom maar ik word ontzettend blij van alle gewone zwangerschapsverschijnselen. De misselijkheid hoera, minder eetlust en ja zelfs al kleine eetbuien af en toe. Het fijnst vind ik de borstpijn gewoon een teken dat mijn lichaam echt aan het voorbereiden is op een klein wondertje.
Ik ben heel erg benieuwd naar jullie verhalen. Mijn uitrekendatum is voorlopig geschat op 17 september
xx
