Zwanger worden na curretage

Hoi wendy

Heel veel strekte voor iedereen die het heeft meegemaakt.

Ik heb zelf ook een miskraam gehad bij 11 weken en gecurriteerd bij 11.5 week
Ik ben in de 8ste week begonnen met vloeien en heb toen een echo mogen laten maken. Nou de tranen vloeide over mijn gezicht ik was nog steeds zwanger. Ik ben het toen gelijk naar mijn familie gereden om hun het Leuke nieuws te vertellen ( wij hadden het net het weekeinde ervoor verteld)
Iedereen was weer blij en gerust gesteld
Maar wat was nu het geval ik bleef vloeien tot dat ik de VK weer gebeld heb en die zei dat ze weer een echo aan ging vragen.
Ik kon 15 nov komen en toen rolde de tranen weer over mijn gezicht alleen nu niet van blijschap maar van verdriet.
Het was mis gegaan. NA dat we even de tijd hadden gehad vroeg de arts wat ik wou. Ik hen toen gelijk gezegt dat ik gecurriteerd wilde worden want ik vloeide toch al drie weken en wie weet hoe lang dat nog zou duren.
Ben toen op 18 nov gecurriteerd.
De wens om zwanger te raken zijn we nog niet kwijt. Ons werd ook aangeraden om een periode af te wachten omdat het dan beter rekenen was ( nou dat vonden wij grote onzin daar hebben ze toch een echo-apparaat voor ) Maar we zijn nog steeds niet zwanger maar ik ben ook nog niet ongi geweest.
Heb begin dit jaar wat klachten gehad waarvoor ik weer naar de arts moest en hij vertelde me toen dat hij dacht dat het niet meer zo lang zou duren voor ik ongi zou worden want hij kon in een van mijn eierstokken zien dat er een eisprong geweest was.
Dus nu is het afwachten.

Ik wens iedereen veel sterkte
Ik moet zeggen dat het help om nu even mijn verhaal kwijt te kunnen met mensen die het ook meegemaakt hebben

Veel liefs,
amalia
 
Ha Wendy,

Ik kan me voorstellen hoe je je voelt Wendy.
Ik heb eind 2002 een missed abortion gehad. Bij de termijnecho bleek de vurcht al na 7 weken te zijn overleden. De verloskundige adviseerde een natuurlijke miskraam af te wachten. Uiteindelijk hebben mijn man en ik toch gekozen voor een curretage. Achteraf maar heel goed....
Ik hoorde niets van het ziekenhuis over het pathologisch onderzoek en dacht dat alles okee was. Na 6-8 weken vloeien weer een echo laten maken en alles zag er goed uit. We dachten dus in januari 2003 weer een frisse start te kunnen maken. Totdat de gyn ons belde dat ik op dat moment pertinent niet zwanger mocht worden. Of ik niet al bericht daarover van het ziekenhuis had gehad...Ik bleek een Molazwangerschap te hebben gehad. Gedurende een half jaar moest ik eerst wekelijks en vervolgens maandelijks bloed laten prikken om te kijken of het Molamateriaal nog in mijn lichaam zat.Als dat namelijk uitzwerft naar je organen, zouden er op termijn kwaadaardige tumoren kunnen ontstaan met alle gevolgen van dien. Gelukkig ging het allemaal zo goed, dat mijn man en ik na 4 maanden de stoute schoenen aantrokken. Heel symbolisch is onze dochter verwekt op de dag dat ik eigenlijk uitgerekend was.
Wat ik je als advies mee wil geven: als je nog geen uitslag van de curretage hebt gehad (het pathologisch onderzoek), vraag er dan naar. Het is belangrijk om de reden te weten waarom je een miskraam hebt gehad. In 9 van de 10 gevallen vinden ze geen aantoonbare oorzaak. Maar in het ergste geval kan het hele kwalijke gevolgen hebben voor jezelf.
Om dit verhaal toch een positieve wending mee te geven: ik heb me laten vertellen dat na een curretage de kans juist groter is op zwanger worden, omdat je baarmoeder dan helemaal schoon is. Waarschijnlijk lukt de innesteling dan beter.
Kop op meid, door de hormonen en de ingrijpende gebeurtenis spelen emoties nog hoog op, maar een schrale troost, de pijn slijt echt. Het is net als elke andere rouwverwerking; geef het tijd en geef het een plek.

Annemiek
 
Verleden jaar Maart was ik 21 weken zwanger toen ik voor een maandelijkse controle bij de verloskundige kwam. Alles leek goed te gaan..totdat de verloskundige geen hartje meer kon horen. Het kindje kon verstopt zitten zei de verloskundige nog, maar ik vreesde al het ergste. In het ziekenhuis werd al gauw vastgesteld dat het kindje was overleden met 20 wkn. Vol ongeloof en heel veel vragen hoe dit nou mogelijk was gingen mijn man en ik naar huis. Na het weekend moest ik bevallen wat werd opgewekt met zogenaamde weeenopwekkers'. De volgende dag werd ons kindje geboren. Daarna werd ik nog gecurriteerd en kon ik het ziekenhuis uit. Ik kon er gelukkig goed over praten met mijn man en vrienden die ons door deze moeilijke periode heen sleepten.

Nu ben ik weer 11 weken zwanger maar ik kan nog niet echt blij zijn. De eerste echo bij 8wkn zag er goed uit. Misschien als ik de 21 wkn voorbij ben dat ik dan weer meer zekerheid krijg dat het miscchien best eens goed kan komen. Want het blijft gewoon een wonder !
 
Ik wil even reageren op degene die zegt dat voor de 25 weken je niet mag spreken over een kindje. Ik ben in maart vorig jaar ons 4de kindje verloren, na 18 weken zwangerschap. Het was een normale bavalling, en er werd ook een compleet kindje geboren, niks geen vruchtje. We hebben op het geboorte/overlijdenskaartje zelfs afdrukjes gemaakt van de oetjes. Ik had ons hummeltje ook al voelen bewegen, en hij had al echt een plaatsje in ons huis en ons hart. Wij zijn dus echt ons vierde kind verloren, en ik denk ook dat, ook al was je "maar"een paar weken zwanger, je het echt kan ervaren als een kindje. Gebroken in de knop.... Voor mensen die het wel als een verlies van hun kind ervaren is er een mailinglijst, herfstinmijnhart genaamd. Ik wens iedereen veel sterkte met het verlies van hun KINDJES, hoe klein dan ook.
 
Ik heb 2 keer een miskraam gehad. De eerste keer kwamen we er pas bij de 1e echo achter. Dat was dan ook heel triest. Vooral ook omdat ik me heel erg zwanger voelde en er gewoon van overtuigd was dat het allemaal goed zat. Ik heb eerst afgewacht of het misschien vanzelf af zou komen en toen dat niet het geval bleek, heb ik alsnog een curretage ondergaan. Ik ben maar 1 keer ongesteld geweest en daarna meteen weer zwanger. Ik was heel bang dat het weer mis zou zijn, en dat leek ook zo te zijn; de eerste 13 weken heb ik zo'n 7 bloedingen gehad. Telkens bleek uit de echo dat er nog steeds een hartje klopte en alles goed was. Ik juli 03 ben ik bevallen van een mooie dochter. Vorig jaar zomer besloten we voor een tweede kindje te gaan en in oktober bleek ik voor de tweede keer zwanger. Helaas is dit al heel snel mis gegaan; al na 6 weken begon ik te vloeien en is het vruchtje vanzelf afgekomen. Na een week stopte het vloeien en gingen we vol goede moed van start. Inmiddels ben ik, zonder ongesteld geweest te zijn, weer zwanger volgens de test. Ik kan helaas nog niet dolenthousiast zijn, hoe graag ik ook zou willen. Dit zal pas echt voor me zijn als ik mijn eerste echo heb gehad.

Voor iedereen; veel sterkte
 
Eind september gingen we voor de eerste keer naar de verloskundige..ik was toen 12 weken, we waren dol enthousiast tot het moment dat we de echo zagen.
3 weken geleden was het gestopt met groeien.
Die week erop werd ik gecurrateerd en na veel verdriet weer snel de draad opgepakt.
2 maanden laten was ik zwangen !! Maandag 24 januari ben ik 9 weken en krijgen we de eerste echo.
Ik ben ook nog niet dolenthousiast al zo ik daar alles voor over hebben..eerst afwachten op de echo.

Sterkte, succes en veel geluk aan iedereen.
 
Gisteren heb ik definitief te horen gekregen dat ik een miskraam heb, er is op de echo alleen een leeg vruchtzakje te vinden, en verder dus geen vruchtje? Vrijdagochtend wordt ik gecureteerd, en ik ben heel benieuwd hoe het mij in de toekomst zal vergaan, ik heb gelukkig al een gezonde dochter van 16 maanden,dus wat dat betreft weet ik dat alles goed werkt. Ik ben nu 34 jaar en dan is de kans op een miskraam 20 % helaas, maar ik laat mij niet ontmoedigen, al ben ik nu wel heel verdrietig en zenuwachtig over de curetage. Ik vind het wel fijn al deze vorige ervaringen te lezen, dat maakt het allemaal iets minder eng.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan