Zwanger worden na een miskraam

Dag allemaal
hier weer even een klein dippie... het lijkt wel of jullie er allemaal veel makkelijker mee om kunnen gaan... of LIJKT het idd maar zo???
Hier ook eentje die haar eigen een schuldgevoel aanpaat natasja, maar je kan er gewoon niets aan doen, dat is het beroerde. Wat jou vloeien betreft, ik heb zelf geen spontane mk gehad, maar inmiddels zat gelezen erover, verhalen gevonden van vloeien tussen de twee  dagen en wel drie weken,  heel verschillend per persoon, en idd een controle of alles weg is lijkt me ook een aanrader, ik heb hem morgen, en ik heb er toch wel zenuwen voor hoor...
 
hallo nog een keer,
ik had het laatst toch over die chromosen test? nou heb ik ff zitten google-en   en er blijkt inderdaad zoiets te zijn, ze vergelijken dan DNA... maar ik  zou het vreemd vinden als we  zo'n test zouden "mogen"  doen, het  is pas  de eeste mk (god zij dank!) en dat komt nou eenmaal veel voor, helaas...  en ik val ook niet in de risico groep (35+,   kind met chromosonenafwijking, verdenking van chromosonenafwijking...), maar goed, vriend zou toch bellen vandaag maar ik ga me daar iig   NIET meer druk om maken!
 
@Astrid: jij bent echt niet de enige die zo nu en dan dipt hoor! Ik kan zomaar beginnen te huilen, alleen omdat mensen lief voor me zijn..
Vandaag weer aan het werk. Ging goed, voel me eindelijk weer mezelf. Narcose is er na 2 weken eindelijk uit, zo te voelen. Hee, maar jij bent nu klaar met de pil, toch? Fijn voor je!
Dat chromosoom onderzoek blijft een raar verhaal. Dat lijkt me meer een verhaal bij erfelijkheidsonderzoek en niet een test die een huisarts simpel aan kan vragen. Maar goed, ik zou er idd niet teveel waarde aan hechten, hoor...

Ik verlies iedere dag nog een paar drupjes bloed. Nou ja, verder voel ik me weer redelijk stabiel.
 
Ja, edith eindelijk klaar met de pil, (had eigelijk tot vrijdag moeten sk-likken eigelijk hoor...) Ik begin  zelf het gevoel te krijgen dat er een ms komt, na 2 weken vloeien ben ik et wel zat met dat bloed maar het zou goed zij nu.  Ik heb straks dan de echo en ben toch wel nerveus, slaap al drie dagen slecht, oh, ik ben zo bang voor nog een tgenvaller he...
Ik laat het weten als ik terug ben. Dat vloeien duurt lang he, en bij jou echt van af en aan... Heb jij al een controle gehad of niet?
Tot straks
 
Nou, ik ben weer terug en het is goed mis dames....
Ik ben dus niet schoon, mijn intuitie had wederom gelijk, eerst met die "rare" zwangerschapsverschijnselen en nu dit weer. Ik heb nu druppels gekregen om de resten op te wekken, moet gepaard gaan met pijn en krampen en als ik donderdag middag niet schoon ben op de volgende echo hangt me waarschijnlijk een volgnede curetage boven mijn hoofd.
Ik ben er weer kapot van, doe niets anders dan janken de laatste drie uur, ik was net een beetje aan het opkrabbelen, we konden bijna opnieux beginnen maar niet dus.
En ik kan je zeggen dat ik ook geen cent vertrouwen in die druppels heb, als ik zo terug kijk, doet mijn lijf zoiets niet vanzelf. Ik heb twee kindjes had, twee keer ingeleid met 42 weken en deze mk kwam ook niet vanzelf dus ik heb geen hoop op spontane afdrijving van die resten. De dokter gaat me zo nog bellen, ik weet niet waarom, maar ik had net de assistente die de echo deed.
Ik merk ook dat de omgeving er veel anders op reageerd, mijn tijd is kennelijk voorbij om te janken. Ik hoor niets anders van "het komt wel goed"  "Je bent nog JONG"   "jullie krijgen wel een babytje..."
Ik ben kapot van verdriet wederom... alsof ik nog een mk heb gehad.
liefs as
 
@JoDi2: Och meis!! Las zojuist met tranen in mijn ogen en kippevel!! Ik zal keihard duimen dat de druppeltjes hun werk gaan doen!! Op je vraag of ik het er makkelijk mee heb. Nee, dat heb ik niet... Emotioneel heb ik het er ook heel moeilijk mee! Gelukkig is het bloeden wel bijna over, daar ben ik errug blij mee! Want elke keer als ik naar de wc ga en al dat bloed enz. zie, word ik ook niet vrolijker van... Een miskraam is ook niet niks, er gaat denk ik wel een hele tijd om het een plaatsje te geven. Het scheelt dat ik heel veel begrip krijg van mijn man en ouders. En ik vind het ook fijn om hier en op een ander plekje op het forum er over te praten. Denk dat iedereen wel wat schuldgevoelens heeft...
 
Astrid: o meid wat erg!!!!
Geen wonder dat je je de hele tijd niet goed voelde. O bah, baal, grrrrrrrrrrr.
Ik kan alleen maar heeeeeeeeeel erg duimen dat je niet nog een curettage moet.
Ik vond het moeilijk, al dat medisch ingrijpen. Eigenlijk zo iets intiems als een mk en dan dat gedoe met echos op plekken waar ik op dat moment best een hekel aan  kreeg.  
Na al dat vloeien had ik het wel gehad met m'n onderkant, zal ik maar zeggen...

Ik  vloei zo minimaal dat het  eigenlijk alleen wat  rozebruine afscheiding is. Wel vervelend, die afscheiding. Maar ik voel me weer zo mezelf, dat ik  er niet over twijfel dat alles weg is.  

Astrid, laat je nog weten hoe het gaat, als je eraan toe bent?  Heel begrijpelijk dat je alleen kunt janken. Een miskraam is vreselijk genoeg, maar zo kun je het ook niet afsluiten he?  

hele dikke knuffel....

Edith  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan