Zwanger worden na een miskraam

suus, ik ben blij dat jij ook last van je eierstokken had, haha. Begon me al zorgen te maken. Bij meer pijn moet ik contact opnemen met de gyn.
Sowieso heb ik morgen een tel afspr met de gyn. Wil graag nog praktische info. Hoelang ik onder narcose ben geweest en zo. Ik heb toch best lang last van de narcose. Wel 5 dagen. Op het forum lees ik dat er meiden zijn die 2 dagen later al weer aan het werk waren! hangt natuurlijk ook wel een beetje van je baan af...

Mijn man....is wat onhandig met emoties. Kan niet meevoelen. Ik had zo graag gehad dat hij in het ziekenhuis even mijn hand had vastgepakt of zo. Maar hij zit er dan wat onhandig naast. Hij zegt het ook eerlijk: het is jouw verdriet, niet het mijne. Dat is hetzelfd wat jij een beetje zegt. Maar als je van iemand houdt is haar verdriet toch ook jouw verdriet? Ookal heb je er lichamelijk geen last van? Dat steekt me zo.
Ben moe, wil eigenlijk naar bed, maar slaap zo slecht. s Avonds in bed beleef ik die dag in het ziekenhuis weer opnieuw. Gek he, dat is het zwaarste van alles geweest. De verwerking van de miskraam, daar was ik al 2 weken ervoor mee bezig.
Niet zelf kunnen bepalen wat er gebeurd, dat is denk ik het moeilijkste voor me...
Suus, ik ben nooit bij de gyn geweest voor mijn zw schappen. 2 keer gewoon thuis bevallen. Dit was allemaal zo medisch opeens....
Sorry voor mijn lange verhalen. Moet het allemaal ff kwijt....
 
Edith,
Ik weet natuurlijk niet of het normaal is, die pijn aan de eierstokken. Maakte me er toen ook wel zorgen om. Vooral omdat het zo lang duurde (3 weken).
Maar juist op het moment dat ik dacht ik zal eens een arts raadplegen ging het over. En dan denk ik altijd maar, het is vanzelf gekomen en ook weer over gegaan, dus het zal wel goed zijn. Hihihi. Ik werk graag bij de huisarts, maar ik ga er liever niet zelf heen.

Het ervaren van een operatie en de nasleep ervan is voor iedereen anders. Ook de reactie op de narcose. De 1 kan er meteen weer tegen aan en de ander is er nog een week ziek van. Ieder mens is uniek en dus ook de reacties, zowel emotioneel als lichamelijk. Dus kijk niet te veel naar hoe een ander het doet. Het gaat nu even om jou!

Tja, ik vrees dat alle mannen een beetje moeite hebben met het omgaan met emoties. Mijn man is daarnaast ook helemaal geen prater, terwijl ik dat wel ben. Daar baal ik ook vaak van!
Ik heb hem gisteren ook gewoon moeten zeggen, pak me eens even lekker vast en zeg tegen me dat het wel weer goed komt! Dat had ik even nodig, maar dat zal hij ook zeker niet uit zichzelf doen helaas.
Misschien kan jij hem daar ook wel een beetje in sturen. Ik weet dat het dan nog niet helemaal echt voelt, maar dan weet hij wel wat je van hem verwacht of wilt.

Ik kan me voorstellen als je nog helemaal niet in het medisch circuit hebt gezeten dat het een traumatische ervaring is geweest voor je! Er gebeurt van alles waar je zelf de hand niet in hebt.
Dat is voor mij ook altijd het lastigst. Ik ben een echte control freak en als ik dan ineens van alles uit handen moet geven voel ik me daar ook niet prettig bij.
Ik heb helaas beide kindjes in het ziekenhuis gekregen, dus ik ben er al wel een beetje in gehard. Heb  dan ook  flink traumatische bevallingen (vooral de laatste) achter de rug. Maar ondanks dat, durf ik er toch nog een keertje voor te gaan. Vooral omdat de complicaties die zich gaan voordoen nu al bekend zijn en daar sneller op ingespeeld kan gaan worden.
En ja, uiteindelijk gaat het me om het eindresultaat he!

Praat hier maar lekker van je af hoor!
En al zijn het lange verhalen, geeft helemaal niks!
Ik vind het zelf ook heel fijn om hier van me af te praten. En vooral de herkenning en erkenning van alles vind ik erg prettig. Ik ben dus niet alleen hierin en jij ook niet.

Liefs Suus
 
Heb net nog even de gyn aan de lijn gehad. Ik ben maar een kwartiertje onder narcose geweest!!! Pffff, en daar 4 dagen last van gehad. Nou ja, het uitslapen duurt natuurlijk langer, dus vandaar mijn gevoel dat ik wel een half uur weg ben geweest...
Het weefselonderzoek was al binnen. Het was inderdaad normaal zwangerschapsweefsel wat ze hebben weggehaald. Geen gekke afwijkingen.
Ik heb nog proberen aan te geven dat ik dat staafje inbrengen en het wachten zo vervelend vond. Maar daar kreeg ik niet zoveel respons op. Hij bleef toch een beetje hangen in medische informatie dat het beter is voor je baarmoedermond bla bla..
Ik verwacht ook een beetje te veel, denk ik. Ik hoop dan toch dat hij nog even vraagt hoe het met me is of zo...

Suus, jij werkt ook in de medische sector? Ik ook hoor. Verder wil ik er niet teveel over kwijt, anders gaat het me niet lukken om anoniem te blijven op dit forum, ben ik bang. Misschien dat de gyn ook wel denkt: ach, ze weet wel hoe dat gaat...Maar de details van dit soort procedures ken ik dus helaas niet. En ik ben dus heeeel slecht als patient!!!
En idd ook controlefreak. Narcose is dus niks voor mij.
 
Hallo allemaal,
ik zie dat er veel is geschreven ;) ik ga ook een beetje reageren, als jullie dat goed vinden. Ik heb gister niet zo'n goede dag gehad en daarom ook niet geschreven. Ik blijf te veel naar info zoeken hoe anderen het is verlopen en net wat jij zegt suus, ieder mens is anders en reageerd ook anders, dus ik heb er geen bal aan te weten hoeveel mensen gelijk weer zwnager zijn geworden erna, dat wil niets zeggen over mij, geeft alleen maar valse hoop ben ik bang.
Mijn vriend is net als jullie mannen ook geen prater, wat is dat toch met die mannen ;), hij heeft altijd zijn emoties voor zich gehouden, ik ben wel een prater en wil graag ook weten wat HIJ van de miskraam denkt en ervind vind om MIJ zo te zien, want dat was ook even iets anders natuurlijk,  dus we praten wel veel en god zij dank komt ie gelijk troosten als ie de tranen in mijn ogen ziet staan of de snik in mijn stem hoort, al zeg ik honderd keer hetzelfde, zelfs midden in de nacht...  Ik woon hier in Belgie pas net en heb dus ook nog eigelijk niemand behalve hem en de kindjes natuurlijk, dus ik ben blij dat hij mijn steun en toeverlaat kan zijn.
Edith ik vind het rot voor je dat je man je niet zo goed begrijpt, het is toch iets wat je samen deelt ook al voelt het voor hem natuurlijk anders, jou zo  verdrietig zien  moet hem toch iets doen?

Dames, waar komen bij jullie die klapperende eierstokken vandaan? Of zou dat komen dat jullie verder zijn dan ik? Of dat ik een maand aan de pil moet? Ik voel niets. Nog niet. Zaterdag of zondag stop ik met de pil dus nog 5of 6 daagjes... Hopelijk mijn cycles dan snel terug.
Voel je je nogsteeds zwnager suus? Moet dubbele gevoelens geven zeg, zeker als je het nog niet zeker weet, de angst voor niet-zwnager zijn als je je zo voelt kan ik goed begrijpen... Ik hoop het voor je dat   het raak is;)

Over dat dagje shoppen ben ik het uit met mezelf, als ik niet wil dan GA ik niet, of het nou om trouwkleren gaat of niet. Ik denk dat het voor de andere ook niet leuk is alsik   verdrietig ben,  dan verknal ik straks de hele dag.  en het is een HELE dag want we gaan naar Lille in Frankrijk.
Ik heb net geprobeerd de gyn te bellen (met de google vertaler NL-FR voor mijn neus :s), ik vloei nl nogsteeds, het gaat steeds weg maar het komt ook weer terug. Ik ben er niet gerust op zeker niet omdat hij DACHT dat ik een dag of 2/3 zou vloeien... vandaag dag 10... En ik ga ook vragen of ik een echo kan krijgen om te checken of alles weg is, ik geloof dat de meeste dat na een miskraam gewoon krijgen maar mij is niets verteld, straks is er nog iets blijven hangen en duurt het alleen maar langer voor we zwnager kunnen worden, dus ik hoop dat ik mag komen.Over een half uurtje mag ik terugbellen in mijn beste Frans ;)

Wordt vervolgd ;)
 
(ik vind het trouwens heel vervelend aan deze site dat als je een reactie aant typen bent en je wilt terug kijken naar de andere reacties dat je je tekst kwijt ben, maar ja... verders is het goed ;) )
 
Astrid: dat laatste probleem kun je oplossen door twee keer de website te openen, dan kun je tussen 2 vensters wisselen en de eerdere verhalen lezen. Tja, we schrijven nogal veel he? het is nog zo vers bij mij....

Ha, wat die eierstokken betreft...dat wordt bij jou natuurlijk onderdrukt door de pil. Weet ook niet of het mijn eierstokken zijn hoor, maar in die regio is het wel. kan ook bandenpijn zijn. Wil ff niet denken aan wat de gyn met mijn arme baarmoedertje gedaan heeft...

Ik krijg idd nog een nacontrole over 6 weken. Neem aan dat er dan nog een echo wordt gedaan...
Maar goed, in Belgie zal het allemaal wat anders gaan. Door alle verhalen is mij inmiddels wel duidelijk dat het in NL ook wisselt per ziekenhuis hoor! Niet te negatief over B dus..
Heb je de gyn al gesproken? Shit, ook nog in het Frans! Moeilijk hoor.
 
Sorry hoor daar ben ik weer..
Ik ben helemaal overstuur. Ik heb geprobeerd de gyn te pakken te krijgen maar ik kreeg een assistent die geen NL of EN sprak, dus ik heb het in het frans geprobeerd, uitte leggen dat ik na 10 dagen nogsteeds een beetje vloei, maar ik snapte er niets van wat ze zei en ik wist ook niet hoe te vragen dat ik een echo wilde, dus ik heb maar gezegd dat mijn vriend terug zou bellen...
Ik ben helemaal in tranen en ik snap niet eens waarom. Ik vind het allemaal   zo "é& §è!! §
Sorry hoor....
 
Astrid, lieverd,
dit is toch heel logisch meid!
O wat naar voor je! Al die onzekerheid.
En wat dacht je van al die emoties van de laatste tijd? Daar word je superlabiel van hoor! Dat merk ik ook...
Wat belachelijk trouwens, dat die assistente geen NL of EN kon!!! Daar zou ik ook boos om worden hoor!!!

Jank maar ff lekker hoor, dat lucht op....
Dikke knuffel, ik denk aan je...

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan