Zwanger worden na een miskraam

Nog even een nieuw vraagje aan iedereen:

Hoe gaan jullie mannen/vrienden om met de mk en nieuwe zwangerschapspogingen.

Ik heb echt niet te klagen over mijn vriend! Zoals ik al had verteld kwam mijn zwangerschap nogal onverwacht. In eerste instantie was mijn vriend erg geschrokken en stond hij er niet achter (had vnl te maken met praktische omstandigheden die nogal ingewikkeld waren). Dit was na een paar dagen al helemaal anders. De praktische omstandigheden waren opgelost (om het zo maar te zeggen) en toen hij aan het idee gewend was vond hij het erg leuk! Hij is ook mee geweest naar de verloskundige en was erg betrokken. Ook toen ik mijn mk kreeg was hij erg steunend en lief. Hij vond het zelf ook erg jammer.

Nu zijn we een dikke week verder en is hij toch minder betrokken. Hij luistert wel als ik het er over heb maar voor hem lijkt het klaar te zijn. Nu snap ik dat ergens wel, hij heeft het echt ontzettend druk op zijn werk en klust daarna in ons nieuwe huis. Heeft dus veel aan zijn hoofd. Toch voel ik me soms best alleen hier mee. Ik zit nog helemaal met mijn hoofd bij kinderen en de mk. Het liefst zou ik iedere dag sex hebben om snel weer zwanger te raken. Mijn vriend heeft het ook wel veel over kinderen maar is wat afwachtender...zo van "het komt vanzelf wel"
Ik weet dat mannen hier anders mee om gaan. Voor hun is het niet zichtbaar of voelbaar. Ze horen alleen de verhalen van ons. Ik kan me dus goed voorstellen dat het dan anders is maar toch...ben wel benieuwd hoe jullie dat hebben

Thanks! :))
 
hoi dametje..

mijn vriend verteld me altijd dat het voor mannen heel anders is. ik heb nu 2 miskramen gehad dit jaar.. en kan altijd (dag en nacht) met m praten.. maar inderdaad.. mijn vriend praat er bijna niet over..

ik denk dat wij vrouwen er langer mee bezig zijn omdat je je zwanger hebt gevoeld.. je hebt zo'n wezentje in je voelen groeien.. en naderhand besefte ik me dat dat een geweldig gevoel is. en een man heeft dat natuurlijk niet.. mijn vriend is ook ontzettend lief en staat voor me klaar.. ma zegt ook wel eens.. ik moet het eerst aanraken.. dan is het pas echt. dus het besef is er nog niet helemaal.

veel sterkte de komende tijd.. en succes de volgende ronde!

liefs shari
 
@ dametje: je rolt er hier vanzelf inhoor ;)
De keuze om zo jong moeder teworden waswelbewust, maar wel na een abortus toen ik 16 was,aangezien ik datmijn hoofd nietuitkreeg zijn we er toen anderhalf jaar latervoorgegaan en gelijk raak, ik wasbijna 19 bij de eerste,daarna een kleine mk gehad, maar echt met een week of 5, en die maand daarna zwanger van de tweede, mijn dochtertje, nu in januari dan nummer 5 maar met mijnnieuwe vriend,ook in een keer raak,dus watzaad betreft zal hetnietveel uitmaken denk ik ;) het is mijn lijffie dat er nognietklaarvooris denk ik
(even ook voorjou dametje, mijn spatie is een beetje kapot...)
Wel heb ik idd nog nietgestudeerd... watachteraf wel jammer is maar ik ben nogsteedsjong genoegomietsvan een jaar of 2,3 te doen... maar nooit spijt van dekidsgehad hoor!
Wel merk je het aan je vrienden, jepast er niet meer zo goed bij als je de enige bent die kids hebt. Ennieuwe vrienden die ikmaak zijn over het algemeen ouder en hebben kids,

Mijn vriend is vanaf hetbegin totnogtoeheeeel liefen zorgzaam/bezorgd geweest, zelf alsik nu af entoe instort (mk in maart, dubbele curetage erna) dan troost ie menog alsof hetgisteren was alleen weetik dat ie niet meerweet wat tezeggen als ik zoverdrietig ben. Maar hij is superlief!!!
en met 26 ben je denk ik de oudste hier (sjarie?!) hihi!

Marjoleine, ikhadop je hyves gekeken,jarig ergens in februari en je hyves aangemaakt in 2007toen je 22 was vandaar datik dacht dat je nu 24was, maar dan klopt je hyves gewoon niet meer ;)

Sjaar:2 mk in een halfjaar.... hoelang is de laatste nu geweest? Ben je al weerterug in de running ofdoe je het even rustig aan?

Ik vind het overigens welleuk dat ernu 'nieuwe' meiden mee praten, anders waren Marjoleine en ik (en Jen?)alleen hier,aangezien de rest het even niet meer trekt...

Ik gawatdoen ;)
grx
 
Hoi shari!

Bedankt voor je reactie!

Ik denk idd dat het voor mannen ook heel anders is!
Zwanger zijn is zeker een heel mooi gevoel! Daar kwam ik ook des te meer achter toen het voorbij was. Ik voelde me er zo zeker door, wijzer ook. Het was een soort van geheimpje dat ik met me meedroeg waardoor ik de hele wereld aankon voor mijn gevoel. Zo apart maar ook zo iets bijzonders! :)) Ik heb er vertrouwen in dat het binnenkort weer gaat gebeuren :)

Maar ik denk ook dat ik niet van mijn vriend kan verwachten dat hij er zo mee bezig is als ik. Althans niet op dezelfde manier. Voor ons is het ook gewoon anders. Tis wel even fijn te horen dat het dus niet alleen zo bij mij gaat.

Jij ook veel sterkte!
 
Hallo Dames,

Bedankt weer voor jullie reacties. Leuk om dit allemaal met mensen die hetzelfde voelen te kunnen delen!

Gister had ik echt even een rotdag! Ik wissel binnenkort van baan (werk in de kinderopvang) en mijn laatste weken werk ik nu even op een andere locatie dan normaal gesproken mijn vaste locatie was (kwam qua rooster beter uit) Nu kreeg ik gister een smsje van mijn vaste collega dat ze zwanger is. Ze had het me graag persoonlijk willen vertellen maar had daar geen kans voor gezien. Naja natuurlijk steekt dat al een beetje, al gun ik het haar echt van harte!..het is wel moeilijk. Maargoed ik dacht dat ze net zwanger was. Blijkt ze al 13 weken zwanger te zijn en al een echo gehad te hebben enzo.. Bah ik voelde me even zo rot! Helemaal omdat ik haar gelijk had verteld van mijn zwangerschap (ook ivm de zandbak die wij op het kinderdagverblijf hebben) en van mijn mk enzo.. En nooit heeft ze er een woord over laten vallen dat ze zwanger is. Hele gesprekken heb ik gehad over of zij al aan kinderen toe is etc en nooit heeft ze er iets over gezegt. Ik vind dat het ieders keuze is wanneer je het vertelt hoor! begrijp me niet verkeerd! maar het voelde eventjes als een naschop (al weet ik dat ze het niet zo bedoeld) maarja voelde me echt even verdrietig. Waarom gaat het bij de één nou wel goed en bij de ander niet :(( *zucht*

Maarjaaa we gaan maar weer vrolijk verder...
Mijn vriend was gister wel heel lief trouwens. Ving me echt wel goed op zegmaar :))

Sorry voor mijn zeurberichtje hoor :(
 
Geeft toch niets dametje, ik heb hier ook alheeel watgezeurd!
Het heeft idd een nare nasmaak op deze manier vanje collega, maar als je je eens verplaatst in haar, wetend dat jij net een mk hebt gehad en zelf zwanger bent... dat lijkt me ook moeilijkhet juistemoment tekiezen omjou het minst pijn tedoen. En aangezien ze je het kennelijk niet eens persoonlijk heeft durven vertellen (sms...?!) dan zal ze daar zelfook wel mee gezeten hebben,denk je niet?

Die waarom vraag die je stelt,vragen weonsallemaal af he, je gunt het een ander wel maar jezelf ookzoerg,waaromgaat het dan juist bij jou nietgoed... Mijn oude buurvrouwheeft me net na mijn mk gezegd dat ik het zo zou moeten zien dat dit kindje plaatst wilde maken voor een ander kindje omdat hij/zij niet gezond zou zijn geweest.Hoe je het ook wil bekijken het blijft verschrikkelijk naar.

Fijn dat je vriend er zo voorjeis (geweest)!

Vandaagdekindjes naar NL brengen en ff lekker naar de kapper! Ikheb eindelijk weer wat langer haar (na zo'n 6 jaar) dus ben daarerg blij mee! Nu nog een beetje een model erin :p

Tot later :)
 
Hallo allemaal,

Wat een reactie's in eens. Ik kijk 1 dagje niet en ben eerst een half uur aan het bij lezen. ;-)

Ik mag de 26e gaan testen. Op de 1 of andere manier goed gevoel maar er is een enorme stressbron in mijn leven en deze komt momenteel me tornadokracht door mijn leven heen. Ik voel me daarom helemaal niet goed en ik weet ook dat stress heel slecht is voor eventueel een baby.

@Dametje, Ik heb 1 zoontje en was niet geheel een bewuste keuze maar een verrasing. Nadat ik bekomen was van de schrik, was ik wel heel erg blij.
Ondanks het feit dat ik jong moeder ben geworden heeft het geen effecten gehad op mijn carriere. Naja, ik werk als boekhouder voor 24 uurtjes in de week in woningstichting land. Ik krijg van mijn werkgever nog steeds de kans om verder door te groeien. Wel heb ik zelf de keuze gemaakt nu niet door te leren want met de kleine kan ik me amper concentereren en als hij naar bed is wil ik ook wel ontspanning..

Ik begrijp jou gevoel wat je hebt over het gemis. Je voelde je geweldig en ineens weet je wat je wilt. En dan heb je niet de touwtjes in handen.. Dat gevoel hebben we allemaal hier..

Mijn man vind het wel heel erg dat ik MK heb gehad maar kan daar niet over praten. Het is ook echt zoals ze zeggen, hun maken het minder erg mee. Niet dat ze geen verdriet hebben maar toch. Mijn man wist zich ook echt geen houding te geven toen ik mijn 2e mk kreeg. Hij ging maar de hond uit laten en boodschappen doen.. allemaal erg lief maar ik wou gewoon dat hij bij me was en er voor mij was in plaats van dat hij iedere keer weg ging. Serieuse gesprekken is soieso al moeilijk.. dit helemaal.

@Astrid,
Ik heb lopen stoeien met mijn hyves vanwege een grap op het werk. Er staat idd 22...
Heb ook even gekeken op jou hyves. Je bent een heel ander persoon dan dat ik voor ogen had. Grappig hoor om nou een gezicht voor je te hebben..

Bijna NOD? Nog last van je borsten? Spannend! Blijf voor je duimen!

Gisteren tussen alle stress en adrenaline door, ook een goed nieuwtje gehad. Een bevriend stel wat al 3 jaar bezig is om zwanger te worden zijn nu eindelijk zwanger. Nog heel pril (6 wkn) maar de eerste echo was goed. Ik heb maar niet gezegd dat hij bij de 2e echo heel anders kan zijn. Ik moest direct denken aan Suus, Edith en Jen.. Laat maar hopen dat het goed afloopt. Maar nu zelfs zij zwanger kunnen raken, kunnen wij dat ook!

Oja, ook ik heb ineens heel erg veel, hoe noemde je dat ook alwee, witverlies? I will keep my fingers crossed again!

Grtjs, Marjoleine
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan