Oh spannend Sanne. Het zijn wel goeie symptomen! Ook voor jou spannende dagen... ik moet wachten tot waarschijnlijk de 21ste. Ik heb gok ik wel een eisprong gehad. Maar alles is nog onzeker natuurlijk omdat ik nog niet ongesteld ben geweest. Ik ben benieuwd of jullie hier goed nieuws komen brengen!
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Zwanger worden na miskraam
- Onderwerp starter R1988
- Startdatum
Aah R1988 wat rot voor je. Ik hoop dat als je maandag test je toch nog blij verrast wordt...
Dank je Melissa. Het gevoel is zo dubbel. Ben natuurlijk ook met acupunctuur bezig, maar de acupuncturist zegt dat de symptomen die ik heb niet door zijn behandelingen kunnen komen.
Het zou toch wat zijn dat ik zwanger ben na 2x acupunctuur ;-).
Ik hou jullie op de hoogte. R1988 succes! Misschien was je net te vroeg met testen. Duim voor je!
Het zou toch wat zijn dat ik zwanger ben na 2x acupunctuur ;-).
Ik hou jullie op de hoogte. R1988 succes! Misschien was je net te vroeg met testen. Duim voor je!
Dag dames,
Al 2 weken lees ik met jullie mee & merk nu dat ik ook behoefte heb om m'n verhaal te doen. Wat vind ik het vreselijk om te lezen dat ook jullie dit verlies meemaken.. en Melissa wat heftig..
Ik had op 14/09 een positieve test in handen (3 testjes uiteindelijk, manlief kon het niet geloven). De Clearblue gaf aan 2-3 weken. We waren echt heel blij met onze eerste zwangerschap. Ik was pas 7/08 gestopt met de pil, met de gedachte dat ontpillen lang zou duren. Hoe blij en hoe verrast waren we dat het direct raak was geweest.. Dat weekend meteen aan onze ouders en broers verteld, heb een hele goede band met mijn ouders, vandaar dat ik mijn enthousiasme echt niet voor me kon houden!
Ik zou mijn intake en eerste echo op 10/10 krijgen. Je leeft dan echt naar deze datum toe, alsof het dan kerst is ofzo..
Toen kreeg ik plotseling op 5/10 in de avond lichtroze vegen op het toiletpapier bij het afvegen na het plassen. Ik schrok hier heel erg van en het heeft me vanaf dit moment continu bezig gehouden. Volgende dag verloskundige gebeld en ze vond het onschuldig klinken, vooral omdat ik geen buikpijn had en omdat we de avond ervoor seks hadden. Hier stelde ze me dan ook mee gerust en ook het feit dat de helft van de zwangeren te maken krijgt met vroegtijdige bloedingen, vaker onschuldig dan foute boel. De dagen erna begon het bloedverlies erger te worden. Niet extreem, nog minder dan een menstruatie zelfs, en nog steeds alleen na het afvegen. Op zaterdagavond kreeg ik daar buikpijn bij en verloor ik alle hoop.. Verloskundige gebeld en die heeft geregeld dat ik die avond nog voor een echo terecht kon in het ziekenhuis. Daar werden we ook niet geruster op, de echo gaf namelijk een beeld wat paste bij ong 5 weken zwangerschap en zeker niet bij 8 weken. Maar ze zeiden niet direct dat het een miskraam was, ze dachten dat het misschien een latere bevruchting kon zijn. Dus we kregen weer een klein beetje hoop. Op de geplande 'eerste echo' die maandag, vertelden ze hetzelfde en werd een echo gepland voor de week daarop. Als er dan geen groei en hartactie te zien is, dan kunnen ze het vaststellen.. Volgende echo gehad bij de gynaecoloog en die vertelde ons dat het idd waarschijnlijk niet goed zit, maar wilde toch nog ter controle nog een echo omdat de vruchtzak er wel nog zat, weer de week erop, zodat we niet te snel de beslissing zouden maken. Dit alles terwijl ik nog steeds bloed verloor.. En op de laatste echo op 26/10 bleek ook dat het grootste deel van de vruchtzak eruit is gekomen, maar dat mijn baarmoeder nog niet helemaal leeg was.. Goed gesprek gehad met gynaecoloog en besloten dat we meteen voor curretage gingen, aangezien ik inmiddels al 3 weken rondliep met bloedverlies.. De volgende dag kon ik komen voor curretage.
Wat een helse ervaring vond ik dit.. Emotioneel vond ik het het zwaarst, daarbij komt dat ik een vreselijke angst heb voor naalden en het infuus prikken voor de narcose vond ik ook erg naar. En het wachten.. Zo slopend. We moesten ons om 12.30 melden & 15.40u werd ik pas naar de OK gereden. En pas om 18.30u werd ik weer naar de kamer gereden. Al nuchter sinds 06.00u. Doordat ik nog last had van de narcose moest ik blijven tot ong 22.00 Daarna mocht ik eindelijk naar huis. Ook lange dag voor mijn man. Ik heb na de curretage bijna geen bloedverlies gehad, alleen bij het afvegen weer roze vegen op t papier. Wel heb ik echt last gehad van buikkrampen en lage rugpijn.
Nu 2 weken verder, emotioneel nog steeds zo zwaar. Maar wel goed met m'n man over kunnen praten en vooral met mijn moeder. Geen last meer van buikkrampen, maar wel nog de lage rugpijn. Hoop dat dit ook gauw voorbij is. Verder merk ik aan mezelf heel erg dat ik me afzonder van alles. Ik ben deeltijdstudent en werk ongeveer 15-18 uur in de week. Heb tijdens de miskraam bijna 3 weken niet gewerkt, en ben al bijna weken niet op school geweest. Ik ben niet uit bed te krijgen, verwaarloos het huishouden een beetje & doe niks sociaals meer. Voel me zo somber, op sommige momenten extreem..
Ondanks dat ik me zo voel, hebben mijn man en ik het er wel al over gehad dat we zo snel mogelijk weer in verwachting willen zijn. Ik besef me dat ik dit verlies moet verwerken, maar ik heb het gevoel dat dat alleen kan als ik opnieuw zwanger ben. Is dat gek?? Ik weet dat het niet een vervanging is voor de afgebroken zwangerschap, maar het doet zo'n pijn dat die dromen die er in de afgelopen maanden waren, opeens verdwenen zijn. Zoveel plannen en zoveel leuke gesprekjes over ons eerste kindje. Ik ben echt van mijn roze wolk afgeduwd.. Maargoed, nu zijn we dus begonnen met proberen.. Vind dat zo gek om te zeggen. We 'proberen' zwanger te worden. Zo bewust ermee bezig zijn. Ik hoop dat het niet lang duurt.
Wat een verhaal pff. Maar het lucht wel op. Ik schreef eerst mee op t forum 'uitgerekend mei 2017'. Maar de positieve verhalen daar doen toch pijn, ben blij voor iedereen. Maar t komt toch hard aan.. Was uitgerekend op 19 mei, een dag voor m'n mans verjaardag..
Nou dames, ik hoop dat we elkaar gauw goed nieuws kunnen brengen en dan gaan schrijven bij 'uitgerekend september/oktober 2017'!
Liefs S.
Al 2 weken lees ik met jullie mee & merk nu dat ik ook behoefte heb om m'n verhaal te doen. Wat vind ik het vreselijk om te lezen dat ook jullie dit verlies meemaken.. en Melissa wat heftig..
Ik had op 14/09 een positieve test in handen (3 testjes uiteindelijk, manlief kon het niet geloven). De Clearblue gaf aan 2-3 weken. We waren echt heel blij met onze eerste zwangerschap. Ik was pas 7/08 gestopt met de pil, met de gedachte dat ontpillen lang zou duren. Hoe blij en hoe verrast waren we dat het direct raak was geweest.. Dat weekend meteen aan onze ouders en broers verteld, heb een hele goede band met mijn ouders, vandaar dat ik mijn enthousiasme echt niet voor me kon houden!
Ik zou mijn intake en eerste echo op 10/10 krijgen. Je leeft dan echt naar deze datum toe, alsof het dan kerst is ofzo..
Toen kreeg ik plotseling op 5/10 in de avond lichtroze vegen op het toiletpapier bij het afvegen na het plassen. Ik schrok hier heel erg van en het heeft me vanaf dit moment continu bezig gehouden. Volgende dag verloskundige gebeld en ze vond het onschuldig klinken, vooral omdat ik geen buikpijn had en omdat we de avond ervoor seks hadden. Hier stelde ze me dan ook mee gerust en ook het feit dat de helft van de zwangeren te maken krijgt met vroegtijdige bloedingen, vaker onschuldig dan foute boel. De dagen erna begon het bloedverlies erger te worden. Niet extreem, nog minder dan een menstruatie zelfs, en nog steeds alleen na het afvegen. Op zaterdagavond kreeg ik daar buikpijn bij en verloor ik alle hoop.. Verloskundige gebeld en die heeft geregeld dat ik die avond nog voor een echo terecht kon in het ziekenhuis. Daar werden we ook niet geruster op, de echo gaf namelijk een beeld wat paste bij ong 5 weken zwangerschap en zeker niet bij 8 weken. Maar ze zeiden niet direct dat het een miskraam was, ze dachten dat het misschien een latere bevruchting kon zijn. Dus we kregen weer een klein beetje hoop. Op de geplande 'eerste echo' die maandag, vertelden ze hetzelfde en werd een echo gepland voor de week daarop. Als er dan geen groei en hartactie te zien is, dan kunnen ze het vaststellen.. Volgende echo gehad bij de gynaecoloog en die vertelde ons dat het idd waarschijnlijk niet goed zit, maar wilde toch nog ter controle nog een echo omdat de vruchtzak er wel nog zat, weer de week erop, zodat we niet te snel de beslissing zouden maken. Dit alles terwijl ik nog steeds bloed verloor.. En op de laatste echo op 26/10 bleek ook dat het grootste deel van de vruchtzak eruit is gekomen, maar dat mijn baarmoeder nog niet helemaal leeg was.. Goed gesprek gehad met gynaecoloog en besloten dat we meteen voor curretage gingen, aangezien ik inmiddels al 3 weken rondliep met bloedverlies.. De volgende dag kon ik komen voor curretage.
Wat een helse ervaring vond ik dit.. Emotioneel vond ik het het zwaarst, daarbij komt dat ik een vreselijke angst heb voor naalden en het infuus prikken voor de narcose vond ik ook erg naar. En het wachten.. Zo slopend. We moesten ons om 12.30 melden & 15.40u werd ik pas naar de OK gereden. En pas om 18.30u werd ik weer naar de kamer gereden. Al nuchter sinds 06.00u. Doordat ik nog last had van de narcose moest ik blijven tot ong 22.00 Daarna mocht ik eindelijk naar huis. Ook lange dag voor mijn man. Ik heb na de curretage bijna geen bloedverlies gehad, alleen bij het afvegen weer roze vegen op t papier. Wel heb ik echt last gehad van buikkrampen en lage rugpijn.
Nu 2 weken verder, emotioneel nog steeds zo zwaar. Maar wel goed met m'n man over kunnen praten en vooral met mijn moeder. Geen last meer van buikkrampen, maar wel nog de lage rugpijn. Hoop dat dit ook gauw voorbij is. Verder merk ik aan mezelf heel erg dat ik me afzonder van alles. Ik ben deeltijdstudent en werk ongeveer 15-18 uur in de week. Heb tijdens de miskraam bijna 3 weken niet gewerkt, en ben al bijna weken niet op school geweest. Ik ben niet uit bed te krijgen, verwaarloos het huishouden een beetje & doe niks sociaals meer. Voel me zo somber, op sommige momenten extreem..
Ondanks dat ik me zo voel, hebben mijn man en ik het er wel al over gehad dat we zo snel mogelijk weer in verwachting willen zijn. Ik besef me dat ik dit verlies moet verwerken, maar ik heb het gevoel dat dat alleen kan als ik opnieuw zwanger ben. Is dat gek?? Ik weet dat het niet een vervanging is voor de afgebroken zwangerschap, maar het doet zo'n pijn dat die dromen die er in de afgelopen maanden waren, opeens verdwenen zijn. Zoveel plannen en zoveel leuke gesprekjes over ons eerste kindje. Ik ben echt van mijn roze wolk afgeduwd.. Maargoed, nu zijn we dus begonnen met proberen.. Vind dat zo gek om te zeggen. We 'proberen' zwanger te worden. Zo bewust ermee bezig zijn. Ik hoop dat het niet lang duurt.
Wat een verhaal pff. Maar het lucht wel op. Ik schreef eerst mee op t forum 'uitgerekend mei 2017'. Maar de positieve verhalen daar doen toch pijn, ben blij voor iedereen. Maar t komt toch hard aan.. Was uitgerekend op 19 mei, een dag voor m'n mans verjaardag..
Nou dames, ik hoop dat we elkaar gauw goed nieuws kunnen brengen en dan gaan schrijven bij 'uitgerekend september/oktober 2017'!
Liefs S.
Wat ontzettend rot voor je. Ik denk dat je verhaal voor ons allemaal herkenbaar is. Het is zo'n teleurstelling en je bent ook een stuk onzekerder voor een volgende zwangerschap.
Bij mij is de curettage heel erg meegevallen. Zo zie je dat het zo verschilt. Ik herken het zo dat je het liefst gelijk weer zwanger bent en bij de controle bij de gynaecoloog weer een vruchtje ziet. Ook het afzonderen. Mijn beste vriendin kreeg op de dag dat ik mijn miskraam aan het afwachten was, te horen dat ze zwanger was (zij had terugplaatsing gehad). Super fijn voor haar, maar voor mij voelde het aan als een dolk in mijn hart en de eerste maanden kon ik haar ook niet zien. Dat heeft best wel een breukje in onze vriendschap gekost. Maar ook dat gaat weer voorbij. Nu wil ik haar 20-weken echo zien zonde dat ik er verdrietig van word. Ik denk dan alleen maar; wat ontzettend bijzonder en wanneer mag ik weer een echo van ons kindje zien.
Echt meid, al kan je je er nu nog niks bij voorstellen, het wordt minder.
Heb je inmiddels al een negatieve zwangerschapstest gehad om te zien of het hormoon uit je lichaam is?
Sterkte en je gevoel van je af schrijven, dat werkt.
Bij mij is de curettage heel erg meegevallen. Zo zie je dat het zo verschilt. Ik herken het zo dat je het liefst gelijk weer zwanger bent en bij de controle bij de gynaecoloog weer een vruchtje ziet. Ook het afzonderen. Mijn beste vriendin kreeg op de dag dat ik mijn miskraam aan het afwachten was, te horen dat ze zwanger was (zij had terugplaatsing gehad). Super fijn voor haar, maar voor mij voelde het aan als een dolk in mijn hart en de eerste maanden kon ik haar ook niet zien. Dat heeft best wel een breukje in onze vriendschap gekost. Maar ook dat gaat weer voorbij. Nu wil ik haar 20-weken echo zien zonde dat ik er verdrietig van word. Ik denk dan alleen maar; wat ontzettend bijzonder en wanneer mag ik weer een echo van ons kindje zien.
Echt meid, al kan je je er nu nog niks bij voorstellen, het wordt minder.
Heb je inmiddels al een negatieve zwangerschapstest gehad om te zien of het hormoon uit je lichaam is?
Sterkte en je gevoel van je af schrijven, dat werkt.
Wat moet dit inderdaad heftig zijn geweest. Vooral als je inderdaad zo blij bent en dan ineens toch mis is. En bij jullie werd het maar uitgesteld lijkt me ook vreselijk zo lang in onzekerheid.
Ik hoop dat je het een beetje kan verwerken. Probeer positief te blijven en vooral leuke sociale dingen doen!
Sterkte de komende tijd.
Ik hoop dat je het een beetje kan verwerken. Probeer positief te blijven en vooral leuke sociale dingen doen!
Sterkte de komende tijd.
Ik heb net een test gedaan en die geeft aan dat ik zwanger ben ;-). Het voelt zo raar en onzeker. Ik ben nu als het goed is 3 weken en 6 dagen. Er kan nog van alles mis gaan. Was van plan om morgen of maandag te testen, maar had vanmorgen een pittige hardlooptraining staan waarvoor ik me maar heb afgemeld.
R1988 weet jij zeker dat het niet gelukt is deze maand?
R1988 weet jij zeker dat het niet gelukt is deze maand?
We proberen idd positief te blijven. Bij m'n man lukt dat vaak beter dan bij mij.. Idd van je af schrijven helpt echt ja!
Sanne1979; ja ik had eigenlijk heel vlug al een negatieve test, een week na de curretage al. Ook best dubbelop, want hoopte opeens op een negatieve test ipv positief..
Maar heb dus geen idee hoe mijn cyclus is en wanneer ik een eisprong kan verwachten en wanneer ik een test zou moeten doen. Was natuurlijk net van de pil af, na 5 jaar, en meteen zwanger.
Wat fijn Sanne, een positieve test! Al kan ik me jou onzekere gevoel erg goed voorstellen!!! Denk dat dat gevoel ook niet gauw over gaat totdat je je uk het goed ziet doen op de echo's!! Probeer er wel van te genieten en blij te zijn dat het is gelukt! Gefeliciteerd!
Liefs S.
Sanne1979; ja ik had eigenlijk heel vlug al een negatieve test, een week na de curretage al. Ook best dubbelop, want hoopte opeens op een negatieve test ipv positief..
Maar heb dus geen idee hoe mijn cyclus is en wanneer ik een eisprong kan verwachten en wanneer ik een test zou moeten doen. Was natuurlijk net van de pil af, na 5 jaar, en meteen zwanger.
Wat fijn Sanne, een positieve test! Al kan ik me jou onzekere gevoel erg goed voorstellen!!! Denk dat dat gevoel ook niet gauw over gaat totdat je je uk het goed ziet doen op de echo's!! Probeer er wel van te genieten en blij te zijn dat het is gelukt! Gefeliciteerd!
Liefs S.