A
Anoniem
Guest
Lilian, 6 kg valt wel mee hoor. Ik was totaal 14.5kg aangekomen, maar dat was ook wel mijn streven. Bij mijn andere 2 werd ik nl ontzettend dun van de borstvoeding, dus als ik minder aan zou komen, zou ik weer graatmager worden en dat is echt niet leuk om constant te horen. Nu ben ik 10 dgn verder en moet nog maar 2kg en dan zit ik al weer op mijn oude gewicht, ondanks alle beschuit, lekkere fruit en het niets doen tijdens de kraamweek, en door de bv ga ik daar wel weer onder.
Fijn trouwens, dat het met je vader weer beter gaat.
Joyce, jou wilde ik ook nog iets schrijven, maar ik weet niet meer wat, heb 1 scherm open, volgende keer dan maar!
Bij de verloskundige was ik inderdaad gestript, van 1 naar 2 cm, dus dat was niet zoveel om half 2 's middags. Om 9 uur 's avonds zat ik al 2 uur met rug en beenweeen in bad, die om de 5 min.kwamen, dus de verloskundige gebeld enne..... ik had 2 cm!!!! waar ze 3 van kon maken... grrr. Ach, bij mijn dochter was dat ook zo en die was er toen om 1.15uur , dus ik had goede hoop. Tot 22 uur in bad gezeten, toen zweette ik eruit, dus wilde beneden gaan rondlopen. Bij mijn 2e wee beneden vroeg ik mijn man tegendruk te geven, maar ik voelde ook persdrang, dus hij mocht toch maar niet aan mij komen... Ik verwachtte in mijn broek te poepen, ik zou nooit binnen 1 uur van 3 naar 10 cm kunnen zijn gegaan, dus ik perste een beetje mee en toen braken mijn vliezen. Eerst dacht ik nog dat ik in mijn broek stond te plassen, maar het was zoveel en ik kon het niet ophouden. Mijn man de verloskundige gebeld en de kraamhulp (bekende van ons). Eenmaal boven dacht ik wel te mogen gaan persen. Bij mijn zoon en dochter braken mijn vliezen op het eind pas en toen mocht ik meteen persen, maar ik was er nog niet. Ik had pas .... 3 cm ontsluiting. (wat ze me overigens uiteraard niet vertelde, want dat zou te demotiverend zijn). Op mijn zij zou het hoofdje sneller in het bekken zakken, dus moest ik in deze voor mij pijnlijke houding de rest van de weeen opvangen. Labello, water, nat washandje. Alles moest erbij. Ik dacht zelfs dat ik moest overgeven, ivm de verschrikkelijke pijn in mijn rug en benen. Gelukkig kon ik mijn man zijn hand fijn knijpen en met de andere probeerde ik het bed fijn te maken, maar hout geeft niet echt mee. De verloskundige gaf onderin mijn rug tegendruk (nu vond ik dat wel goed). Na ruim 3 kwartier was ik er wel klaar mee, ik zei dat ik echt moest persen en weer keek ze. Ik mocht meepersen. Ze hielp het nog een handje over het randje ... (ook niet echt fijn, maar ja, het mocht) en toen stond het hoofdje al snel, kort erna mocht ik verder en toen hing Iris haar hoofd tussen mijn benen en moest ik weer even op de volgende wee wachten. Dat was zo'n mooi gezicht (ik keek mee in de spiegel, verbazingwekkend trouwens dat je lijf Ãn zo'n korte tijd zich helemaal klaar kan maken voor zo'n lichaampje...). De schouders moesten gedraaid worden en toen mocht ik haar pakken. Geweldig..... 8 minuten persen en dan zo'n zwaar kind... zonder knip of scheur. Enne wat betreft mijn eerdere gedachte dat ik niet van 3 naar 10 cm kon gaan in 1 uur, zat ik er dus naast, want ik was binnen 3 kwartier van 3 naar 10 cm gegaan. Ah fijn, dit was mijn bevallingsverhaal en ik zal het nooit meer doen, want 3 is genoeg. Ik ben heel blij met ze en mijn man ook. En nog een bevalling staat bij mij garant voor een kleuter, ha, ha. Het is mooi geweest. Tuurlijk vind ik het best nog raar, nooit meer zwanger, nooit meer dat getrappel in mijn lichaam, maar ik geniet nu van dat heerlijke geknor tegen mijn wang en dat gulzige drinken... Mijn borsten zijn behoorlijk gevoelig, maar dat gaat over, dus daar bijt ik me wel doorheen. De 1e paar dagen moesten we haar bijvoeden ivm haar gewicht, maar gelukkig haalt ze bij mij voldoende vandaan en zit ze 60 gram van haar geboortegewicht (tenminste dat was vrijdag). De 1e paar nachten had ze vooral 's nachts veel last van darmkrampjes en sloeg ze zich zelf wakker. Nu had ze alle ruimte, bij mij niet echt, want de verloskundigen waren allebei weer verbaasd over haar gewicht, want dat was mij niet aan te zien. Nu bakeren we haar in en dat gaat stukken beter.
We hebben een hele trotse broer en inmiddels ook trotse zus rondlopen. Mijn zoon was meteen helemaal enthousiast, aaien, handje pakken, haar vast willen houden (zelfs als ze huilt), maar mijn dochter kwam onze slaapkamer binnen en liep toen meteen boos naar haar eigen slaapkamer. Gelukkig draait ze bij. Het was waarschijnlijk te druk samen met opa en oma en mijn broer (want daar hadden ze gelogeerd, zonder te weten dat ik bezig was) en ze had waarschijnlijk liever van te voren op de hoogte willen zijn. Nu hadden opa en oma een verrassing voor haar... en dat viel niet goed.
Al met al een heel verhaal. Ik zal nog even de lijst aanpassen en eronder plakken en dan de volgende keer weer op iedereen reageren.
Groetjes Mira
Fijn trouwens, dat het met je vader weer beter gaat.
Joyce, jou wilde ik ook nog iets schrijven, maar ik weet niet meer wat, heb 1 scherm open, volgende keer dan maar!
Bij de verloskundige was ik inderdaad gestript, van 1 naar 2 cm, dus dat was niet zoveel om half 2 's middags. Om 9 uur 's avonds zat ik al 2 uur met rug en beenweeen in bad, die om de 5 min.kwamen, dus de verloskundige gebeld enne..... ik had 2 cm!!!! waar ze 3 van kon maken... grrr. Ach, bij mijn dochter was dat ook zo en die was er toen om 1.15uur , dus ik had goede hoop. Tot 22 uur in bad gezeten, toen zweette ik eruit, dus wilde beneden gaan rondlopen. Bij mijn 2e wee beneden vroeg ik mijn man tegendruk te geven, maar ik voelde ook persdrang, dus hij mocht toch maar niet aan mij komen... Ik verwachtte in mijn broek te poepen, ik zou nooit binnen 1 uur van 3 naar 10 cm kunnen zijn gegaan, dus ik perste een beetje mee en toen braken mijn vliezen. Eerst dacht ik nog dat ik in mijn broek stond te plassen, maar het was zoveel en ik kon het niet ophouden. Mijn man de verloskundige gebeld en de kraamhulp (bekende van ons). Eenmaal boven dacht ik wel te mogen gaan persen. Bij mijn zoon en dochter braken mijn vliezen op het eind pas en toen mocht ik meteen persen, maar ik was er nog niet. Ik had pas .... 3 cm ontsluiting. (wat ze me overigens uiteraard niet vertelde, want dat zou te demotiverend zijn). Op mijn zij zou het hoofdje sneller in het bekken zakken, dus moest ik in deze voor mij pijnlijke houding de rest van de weeen opvangen. Labello, water, nat washandje. Alles moest erbij. Ik dacht zelfs dat ik moest overgeven, ivm de verschrikkelijke pijn in mijn rug en benen. Gelukkig kon ik mijn man zijn hand fijn knijpen en met de andere probeerde ik het bed fijn te maken, maar hout geeft niet echt mee. De verloskundige gaf onderin mijn rug tegendruk (nu vond ik dat wel goed). Na ruim 3 kwartier was ik er wel klaar mee, ik zei dat ik echt moest persen en weer keek ze. Ik mocht meepersen. Ze hielp het nog een handje over het randje ... (ook niet echt fijn, maar ja, het mocht) en toen stond het hoofdje al snel, kort erna mocht ik verder en toen hing Iris haar hoofd tussen mijn benen en moest ik weer even op de volgende wee wachten. Dat was zo'n mooi gezicht (ik keek mee in de spiegel, verbazingwekkend trouwens dat je lijf Ãn zo'n korte tijd zich helemaal klaar kan maken voor zo'n lichaampje...). De schouders moesten gedraaid worden en toen mocht ik haar pakken. Geweldig..... 8 minuten persen en dan zo'n zwaar kind... zonder knip of scheur. Enne wat betreft mijn eerdere gedachte dat ik niet van 3 naar 10 cm kon gaan in 1 uur, zat ik er dus naast, want ik was binnen 3 kwartier van 3 naar 10 cm gegaan. Ah fijn, dit was mijn bevallingsverhaal en ik zal het nooit meer doen, want 3 is genoeg. Ik ben heel blij met ze en mijn man ook. En nog een bevalling staat bij mij garant voor een kleuter, ha, ha. Het is mooi geweest. Tuurlijk vind ik het best nog raar, nooit meer zwanger, nooit meer dat getrappel in mijn lichaam, maar ik geniet nu van dat heerlijke geknor tegen mijn wang en dat gulzige drinken... Mijn borsten zijn behoorlijk gevoelig, maar dat gaat over, dus daar bijt ik me wel doorheen. De 1e paar dagen moesten we haar bijvoeden ivm haar gewicht, maar gelukkig haalt ze bij mij voldoende vandaan en zit ze 60 gram van haar geboortegewicht (tenminste dat was vrijdag). De 1e paar nachten had ze vooral 's nachts veel last van darmkrampjes en sloeg ze zich zelf wakker. Nu had ze alle ruimte, bij mij niet echt, want de verloskundigen waren allebei weer verbaasd over haar gewicht, want dat was mij niet aan te zien. Nu bakeren we haar in en dat gaat stukken beter.
We hebben een hele trotse broer en inmiddels ook trotse zus rondlopen. Mijn zoon was meteen helemaal enthousiast, aaien, handje pakken, haar vast willen houden (zelfs als ze huilt), maar mijn dochter kwam onze slaapkamer binnen en liep toen meteen boos naar haar eigen slaapkamer. Gelukkig draait ze bij. Het was waarschijnlijk te druk samen met opa en oma en mijn broer (want daar hadden ze gelogeerd, zonder te weten dat ik bezig was) en ze had waarschijnlijk liever van te voren op de hoogte willen zijn. Nu hadden opa en oma een verrassing voor haar... en dat viel niet goed.
Al met al een heel verhaal. Ik zal nog even de lijst aanpassen en eronder plakken en dan de volgende keer weer op iedereen reageren.
Groetjes Mira