1ste x IVF, iemand tips of handige adviezen? :)

Schorpioen Nee, iedere dag zeg ik, ik ga vandaag er nìet aan denken en nìet op het forum kijken. Maar hier lezen en posten kan ik niet laten, het zit toch wel in mijn hoofd en anders trek ik de koelkast open en zie ik de doosjes liggen. En de data op het whiteboard. 
Gewoon ook raar dubbel jaar. Voor mannen maakt leeftijd niet zo zeer uit, hij heeft een vriend die min of meer zelfde werk en interesses heeft. Zij zijn 25 en 23 en de enige (terechte) stress is het vinden van een woning, nu wonen ze nog aan bij die jongen zijn ouders, die gaan verhuizen. Goed. Maar voor hen zijn er verder geen zorgen. Het leven is blij en zorgeloos zoals wij ook begin vd relatie waren. Ik wèèt dater ook tienermoeders bestaan maar zij zijn nog niet aan serieuze dingen toe. Ondanks de corona worden er festivalkaarten verkocht. Augustus. Vriendlief enthousiast aan de telefoon. Corona! Gebaarde ik. Ziekenhuis! En dat is dus zo dubbel, als het kan wil ik weer een feestje vieren. Leven. Genieten. Maarja, ik moet òòk rekening houden dat er misschien nog heel veel ziekenhuisbezoeken komen. En stel nou, alles lukt in mei. Hoe voel ik me dan augustus? Dan kunnen we die kaarten àls het al doorgaat, natuurlijk niet, ook wel weer doorverkopen. Maar snappen jullie mijn verwarring? Door de corona lopen dingen ook meer door elkaar. Hoewel feestjes heus wel vanzelf wel weer komen. Donderdag komen die vrienden van mijn vriend weer langs. Ik merk toch dat ik moeite met ze heb. Mijn hoofd is met hele andere dingen bezig als hun en zij heeft het licht ook niet uitgevonden...
 
schorpioentje wat fijn dat de echo goed was! Zijn wel hoopvolle berichten hopelijk groeien ze nog goed door! 
zwindo jemig...net als de anderen word ik er ook stil van.. heel veel sterkte met dit intense verdriet. Neem alle tijd van de wereld om hierdoor heen te komen.  Dikke virtuele knuffel. 
lotjejansen hoe is het gegaan vandaag? Hopelijk een mooie opbrengst en de pijn mee viel!
WIj hebben de echo gehad en de zwangerschap zit op de goede plek!!! Wat een opluchting het was nog wel te klein om al een hartje te kunnen zien maar dat wisten we ook wel. En de pijn die is overduidelijk mn rechter eierstok is mega groot en nog heel veel gevulde eiblaasjes. Ook zag er aardig wat vocht rondom. Maar niet iets ernstigs. Dus rust blijven houden en goed blijven drinken. 29 maart weer een echo en dan hopelijk een kloppend hartje!!! Ik kan het zelf nog niet geloven heb echt 0.0 kwaaltjes haha maar die komen denk vanzelf wel. Het voelt wel rot om dit te moeten delen nu zwindo zo vreselijk nieuws heeft... het leven is soms exht niet eerlijk.. 
 
Ach zwindo wat een ellende. Ben je al zo gaan houden van je kind en moet je zonder dat je het wil, gaan loslaten. Alle kracht gewenst die nodig is en veel liefde van elkaar en lieve mensen om jullie heen ??
Suus,wat een opluchting! Fijn om met geruster hart uit te kijken naar de 29e.
Hier terug van de punctie. Nu rusten en vrijdag horen we of er een tp is. Spannende stap voor spannende stap deze tijden! 
 
 
Zwindo wat een enorm nachtmerrie waar jullie in beland zijn zeg eerst al.veel moeite moeten doen om eindelijk zwanger te raken en dan krijg je dit nieuws zo oneerlijk dit ik wens jullie heel.veel sterkte de komende tijd en neem je tijd en rust om dit te gaan verwerken 
 
Suusx oh wat fijn! Wanneer mag je weer terug? 
Lotjejansen hoe voel je je na de punctie? Veel last van gehad? Hoeveel eicellen hebben ze aan kunnen prikken? Spannend dat wachten, heb dat de vorige keren ook altijd als zo spannend gevonden en de tijd ging zo langzaam.  Heb je vandaag dan ook een tp? Fingers crossed.
Knuffeltje ik snap je, hier koop ik al een paar jaar kaartjes voor festivals en elke keer met het idee oh dan ben ik zwanger en kan ik niet, toch sta ik weer gewoon op de zwarte cross paaspop etc, op vorig jaar na dan haha en dit jaar denk ik ook. Ik zou zeggen gewoon kopen en mocht t zo zijn dan kan je het altijd weer verkopen. 
Straks hier weer echo, ben benieuwd rechts begint zo nu en dan licht te zeuren. Hoop eigenlijk dat de punctie ingepland kan worden. We gaan het zien.
 
 
Zwindo oh meid, wat een nachtmerrie. Woorden schieten echt te kort op dit moment voor jullie. Heel veel sterkte met dit verlies en het verwerken ervan.
Knuffeltjeee oh wat vervelend als vrienden zich niet kunnen inleven in jullie situatie. Ik merk dat ik dat juist nodig heb. Nu is onze situatie natuurlijk anders omdat wij in onze vriendengroep juist de laatste zijn en iedereen zich juist wel kan inleven, ik omdat het allemaal zo langzaam verloopt.
Lotjejansen en al iets gehoord of je een terugplaatsing kan hebben? Had je al wel gehoord hoeveel eitjes ze hadden gevonden?
Suusx oh wat fijn dat de echo goed was. Hopelijk kun je nu een beetje gaan ontspannen en genieten van je zwangerschap!
Schorpioen hopelijk was de echo weet goed en groeit als goed. Dat zeurende gevoel is wel herkenbaar, had ik ook telkens bij een stimulatie. Op een gegeven moment kon ik zelfs niet meer fatsoenlijk wandelen omdat ik dan alles voelde klotsen.
Ik ben inmiddels klaar met de antibiotica. Blij toe, want na 2 dagen vond mijn buik het al niet grappig meer. Dus zit nu ook maar aan de probiotica om alles weer in orde te krijgen. Dinsdag 30 maart mag ik dan weer een nieuwe test laten doen. Ik hoop echt dat die dan prima is, want had nu maar 5 dagen antibiotica en zie eigenlijk 14 dagen er zo zitten, want heb nu al veel tijd op de wc doorgebracht. 
 
Lieve dames
Mag ik in dit lijntje aanhaken? Een aantal van jullie zullen mij misschien kennen van het lijntje ‘de dames die al wat langer wachten’ waar ik nu een tijdje mee schrijf. Ik zie in ieder geval wat bekende namen voorbij komen. Voor degene die mij nog niet kennen zal ik mij even kort voorstellen. Ik ben Fleur, 28 jaar en vanaf december 2018 zijn mijn eierstokken echt gaan klapperen. Helaas ging het wat te snel voor mijn vriend, hij moest even aan het idee wennen, maar in de zomer van 2019 zijn we er voor gegaan. Helemaal naïef dacht ik natuurlijk in de eerste ronde zwanger te zijn. En toen dat niet zo bleek te zijn was ik overtuigd dat het de tweede ronde zou lukken. Maar teleurstelling op teleurstelling: ik werd iedere keer weer ongesteld. In de zomer 2020 naar de huisarts gegaan die ons doorverwees naar het ziekenhuis. Na verschillende onderzoeken konden ze niets vinden, behalve dat de zaadkwaliteit van mijn vriend verminderd was. Niets om ons zorgen over te maken want heel slecht was het niet volgens de arts. Wel voor de zekerheid 3 maanden later het onderzoek herhalen. Bij het tweede onderzoek bleek de uitslag vele malen slechter. VCM was onder een miljoen en de kans dat we op de natuurlijke manier zwanger zouden worden was klein. Doordat de eerdere uitslag beter was en ik een regelmatige cyclus heb wilde de arts eerst IUI proberen. Na 2 keer zou geëvalueerd worden of de zaadkwaliteit goed genoeg was om daar mee door te gaan. In januari was deze evaluatie en volgens verwachting was de conclusie dat ook de kans met IUI voor ons klein was. De redelijke uitslag in de zomer was dus blijkbaar een ‘lucky shot’. We zijn toen op de wachtlijst voor ICSI gezet. Maar door Corona is deze behoorlijk lang. Tot we aan de beurt zijn mogen we door met IUI om toch een kleine kans te hebben. 
Nu is het eindelijk zo ver. 2 jaar geleden had ik nooit verwacht dat ik nu nog met lege handen zou staan. Net zo als dat ik nooit had verwacht dat ik dol enthousiast zou worden van de brief die ik vandaag van het ziekenhuis heb gekregen met het icsi behandelschema! We mogen eindelijk bijna beginnen! Na mijn volgende menstruatie begin ik met de pil. En hoewel dit heel tegenstrijdig voelt, is dit de start van eindelijk echt een kans hebben. Ik weet dat het gek klinkt, maar ik kan niet wachten om te beginnen met de prikken, want iedere prik gaat ons dichter bij een kindje brengen. 
 
Vandaag gaan we nog een keer voor IUI naar het ziekenhuis. Heb getwijfeld om dit te doen. De kans is namelijk erg klein dat het daar mee lukt en ik krijg er toch iedere keer hoop van die dan weer in teleurstelling eindigt. Maar ga het wel nog proberen. Het is opvulling van de tijd die ik toch moet wachten en geeft alsnog een hele kleine kans op dat een verder traject ons bespaard blijft. Maar om eerlijk te zijn ben ik inmiddels helemaal ingesteld op ICSI en ga ik er van uit dat ik rond 3 april met de pil ga beginnen. Eind april de afspraak voor prikinstructie, 8 mei starten met decapeptyl en rond 18 mei starten met GonalF. 
 
Ik voel me op dit moment super sterk: laat al die prikken en die punctie maar komen! Ik kan dit voor ons kindje. Maar ik weet ook dat dit gevoel weg zal gaan en er nog veel breek-momenten gaan komen. Maar voor nu ben ik even heel blij dat we eindelijk uitzicht hebben op een echte kans.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan