Vrienden van ons vroegen ons te eten. Verdacht, vanwege de corona ze vorig jaar amper gezien. Ik had al zon voorgevoel... Zij ook veel kinderwens problemen. Problemen met haar buik. Verder mochten wij niets weten. Onder het ijs verstopt een dubbel bordje... En wij maar denken om afwas te besparen... Boy or girl? Ja, ze zijn zwanger, 16 weken ofzo. Ik heb actief vragen gesteld. Augustus 1e x ivf, dit was hun 3e x. September uitgerekend. Ik heb even op de toilet gehuild. Te veel en te lang geneuzel over kinderopvang. Kamertje gezien. Ja, wat moet ik er mee? De terugreis verliep al wat stroef. Ik zit op venus en vriendlief op mars... Zij kwam nog met goedbedoelde appjes dat we thuis waren. Haar vent wist wèl alles uit zijn hoofd... Ja en dus? Moet ik nu mijn vent maar aan de weg zetten? Hij doet aan struisvogelpolitiek. Wil alleen weten wanneer zijn zaad verwacht wordt. Maar is er ècht wel voor me. Dan is het misschien een afwijking dat hij zegt dat hij mijn reactie verder niet snapt. Al mijn angsten, al mijn onzekerheden knalde er uit toen ik alleen onder de douche stond. Ik had een huilbui waar ik lucht te kort van had en pijn in mijn buik. Het hield niet op. Beneden vriendlief een hele dikke knuffel gegeven. We houden echt zielsveel van elkaar en ik weet diep vanbinnen dat hij ook angstig en onzeker is wat gaat komen. Ik gun het deze vrienden ook onwijs. Echt waar. Het zat er aan te komen. Maar er mag toch ook even ruimte zijn voor mijn gevoelens? Met de tijd zal ik alleen maar blijer voor ze zijn. Het moet gewoon eerst even een plekje geven, maar ik ben onwijs opgelucht dat voor hen het na 3 jaar en zoveel problemen gelukt is. Laat hen nu maar lekker in hun bubbel zitten. Ze willen wel graag weten hoe het ons volgende maand vergaat. Ze willen ook graag op mijn verjaardag komen.
