1ste x IVF, iemand tips of handige adviezen? :)

Die is ontzettend lief, 7 mei met mn echo ook vrij, ook al moet hij in de auto blijven. Bemerk wel dat hij worstelt met het feit dat het aan zijn zaad ligt. Hij vind het heel moeilijk dat ik dit allemaal moet ondergaan. En bijna zich minderwaardig voelen ten opzichten van andere mannen. Terwijl ik me juist extra verbonden voel nu we samen dit traject gaan doen. Dus ik geef m regelmatig een compimentje en hele dikke knuffels dat het voor mij niet zo voelt. Nee als ik hem niet had was ik waarschijnlijk nog steeds vrijgezel want de leuke mannen waren op. Blijven praten he, zei ik gisteravond. En dan kwam er de fronsrimpel dat er eigenlijk heel veel in zijn hoofd omgaat. 
 
Krijgen jullie ook zo krap spuitjes mee? Even meerekenen. Ik had er 24, ik ben gister begonnen en heb 7 mei de echo. Dan kom ik met deel 1 uit bij ik dacht 11 mei. En punctie rond 12. Deel 2 waren 48, maar ik geloof dat dat kwam omdat je die zelf moet mengen. Die vandaag niet geteld, staan achterin de kast. Ik heb gemaild en dat ik snap dat ze verspilling willen voorkomen maar dat voor ons over de 100 km voor een paar spuitjes ook nogal wat is... Of ik die 7 mei nog voor een week kan meekrijgen. 
 
Bloemetjesinknop mooi aantal ingevroren gelukkig buikpijn weer over hopelijk kunnen jullie straks weer beginnen 
Hier nog op het wachtbankje de eerste week na de terugplaatsing hele goede moed dat het gelukt was maar nu we dichtbij komen heb ik het gevoel of  ik ongesteld word maar er is niks te zien en elke keer bij die utrogestan inbrengen ben ik bang dat er bloed meekomt maar is ook nu nog niks meestal heb ik 2 dagen voor de testdstum bruine afscheiding en dan is het foute boel dus elke dag die voorbij is ben ik blij dat er nu geen bloed is nu nog geduld tot vrijdag wil eerder testen maar heeft niet veel zin 
 
knuffeltje wat mooi geschreven weer. Fijn dan je vriend zo lief is en ook momenten vrij heeft ook al mag hij niet mee. Heel herkenbaar wat je zegt, mijn vriend heeft er ook moeite mee. Hij zegt het niet vaak, maar ook hij voelt zich ook schuldig. En het helpt ook niet echt dat hij in het ziekenhuis alleen maar behandeld wordt als productiemachine.
caroline, wat spannend! Hou nog even vol!
even een korte update van hier: inmiddels de eerste pilstrip bijna leeg, binnenkort afspraak voor prikinstructie. Het valt me echt op dat de service in ons ziekenhuis heel slecht is. Alles wat ik van ons traject weet heb ik ongeveer van internet. We worden heel slecht geïnformeerd en moeten overal achteraan. Ik ben helemaal klaar met het wachten en ik ben ook helemaal klaar met dit ziekenhuis. Vriend mag nergens mee naar toe, zelfs de punctie moet ik alleen doen. Dit is denk ik in ieder ziekenhuis zo? Maar ook daar werden we niet over geïnformeerd. Ik heb zelf moeten vragen of hij mee mocht. En hoe er dan wordt gereageerd: nee mevrouw, u moet dat alleen doen, maar u moet maar blij zijn dat alles gewoon doorgaat in deze tijd.  
Hebben ze niet in de gaten dat dit voor ons belangrijk is? Ik snap dat het voor hun dagelijks werk is, maar voor ons is dit nieuw en spannend.   
hoe vonden jullie de punctie gaan? Goed te doen zonder je partner? Ik ben echt bang dat ik totaal in paniek raak. Voor die prikken die ik zelf moet zetten ben ik niet zo bang. Maar het idee dat ik in een stoel moet liggen en ze me met een enorme naald gaan prikken, dat pijn doet en ik dat maar gewoon moet ondergaan vind ik verschrikkelijk 
 
Fleurbo dat hadden wij in het ziekenhuis met de iui behandeling waren best aardige gynaecologen maar erg zakelijk allemaal vriend was een keer mee gegaan zegt ze nou je bent er nu al kom nu maar verder en wat was ik blij toen want toen bleek het een foute echo te zijn reageerde ze oom al zo dom op
Nu in een ander ziekenhuis voor ivf en wat een andere mentaliteit alles word goed uitgelegd vriend mocht  niet mee met de echo voor de follikels maar met de punctie mocht hij erbij en met de terugplaatsing was hij er ook bij als het nu goed gaat mag hij ook mee met de echo dus zo fijn ziekenhuis en personeel kan dus wel anders gelukkig
 
Fleurbo kun je bij ons ook goed merken. Dat is een universitair ziekenhuis, maar er lopen per dag zoveel patiënten in en uit... Nee, dat is niet altijd fijn. Buig het dan maar om naar, we zijn niet de enige. Wel vind ik ze tegen ins nog steeds heel lief. Prikinstructie ging bij ons ook heel snel. Gelukkig duidelijk uitgeprinte folders mee. Maar je voelt je eerder nummer als patiënt. Ik ben ook nog steeds het bangst voor de punctie. Vriendlief moet mij afleveren, zijn deel afleveren en dan beneden wachten tot hij mij weer mag halen. Hij mag ook met de echo's niet mee. Maak er maar zelf beeldopnames van, zeggen ze dan. Ik probeer het positief te zien. Als we dit jaar zwanger worden is volgend jaar de kraamtijd misschien wel normaal. Mijn buurvrouw heeft toch een vrij eenzame kraamtijd gehad. Eerst al de bevalling waar alleen haar man bij mocht zijn. Haar eigen ouders zag ze pas ver de andere dag... Straks wordt hun kleine meid een jaar in juni, maar geen huis vol visite. Die coronaregels blijven gewoon kut...
 
@Brabandse, fijn dat het nu in Duitsland beter te doen is! Als je gek wordt van jezelf en niet weet wat je ermee moet... die hormonen maken mij ook een ander mens hoor. Alhoewel.. de gonal-F daar reageerde ik heftiger op dan de Rekovelle. Maar goed. 18 mei heb ik een uitgangsecho. Als dat in orde is mag ik blind beginnen. En anders zal ik starten met provera. 


@Caroline. Wat spannend zeg!! Kan me zo goed voorstellen dat je blij bent met iedere dag die voorbij is zonder bloed verlies. Zou er zelf ook de zenuwen van krijgen straks. Dat weet ik zeker! Ik duim voor je!
@Fleurbo, wat vervelend dat je zulke slechte ervaringen hebt met jullie ziekenhuis! Mijn vriend mag mee met alle afspraken. Behalve echo's. Maar verder is ie gewoon welkom. Met de punctie 3 weken terug was hij er ook gewoon bij. Ik heb de punctie onder sedatie ondergaan. En hij mocht er gelukkig bij zijn. Hij is toch mijn stabiele factor zegmaar. En kan me met een blik al gerust stellen. Misschien switchen van ziekenhuis? Nog voor je begint nu?
 
Neehoor, ik ben niet raar, alleen gekke gewoontes...
Ik maak dus van alles foto's. Ook net het prikken.
In alle rust doet het niet zeer. Ik moet alleen de vloeistof niet te snel inspuiten. Herkenbaar?
Nog maar eens een diepe zucht... 7 mei.
Volgens het ziekenhuis is er haast geen kans dat wegens drukte het stimuleren een week zou moeten worden uitgesteld. Dat stond wel in mijn papieren.
 
FleurBo wat slecht dat ze jullie zo behandelen. In ons traject mocht mijn man juist bij de punctie zijn en bij de terugplaatsing (bij die laatste kon hij er alleen niet bij zijn). Daarnaast mocht hij ook bij alle echo's zijn die we erna hebben gekregen tijdens de zwangerschap. Ik moet zeggen dat ik echt super tevreden ben over de zorg die wij met alles in ons ziekenhuis hebben gekregen. Echt toppers!

Knuffeltjeee voor jou eindelijk zover met het beginnen van jullie traject. Het lange wachten tot die eerste stap is eindelijk voorbij. Wat fijn! Hopelijk loopt alles voorspoedig. Ik had ook krap spuitjes mee, maar zou extra meekrijgen als dat nodig was. Je kan er altijd naar vragen wanneer je in het ziekenhuis bent voor controle.

Hier gaat het langzaam steeds wat beter, hebben van de week het as van onze kleine meid opgehaald. Dat was wel weer confronterend en even een lastige dag. Ben nog steeds erg veel en snel moe, waar ik zelf moe van wordt?. Wil me graag weer wat fitter voelen maar weet ook dat dat niet zomaar gebeurd. Onze evaluatie in het ziekenhuis komt nu ook dichtbij. Eind volgende week alweer. Aan een kant kijk ik ernaar uit om dan even al mn vragen te kunnen stellen. Aan de andere kant kijk ik er zo tegen op om weer daarheen te moeten.
Het is nu allemaal zo dubbel ik wil zo graag weer zwanger worden, maar heb aan de andere kant nog zoveel verdriet.
 
Terug
Bovenaan