1ste x IVF, iemand tips of handige adviezen? :)

Ja ben er klaar voor, en heb er ook zin in. Al merk ik dat er nu toch weer wat spanning bij komt kijken. Benieuwd hoe alles gaat lopen, wanneer de punctie, wordt en een mooie ronde met eitjes en hoeveel, raken ze bevrucht etc etc...  maar goed proberen stapje voor stapje te doen. Gezond te leven en regelmatig een frisse neus te halen. 
 
En jij, hoe sta jij er in?
 
Hallo dames, 
Ik heb niet alles teruggelezen maar zou graag meeschrijven. Ruim 3.5 jaar onderweg waarvan 1.5 in de medische molen. Acht behandelingen gehad (4x oi en 4x IUI) zonder resultaat. Ook wat vertraging door corona zoals bij velen....
Na mijn laatste behandeling heb ik een miskraam gehad. Dit was erg heftig. Nu heb ik morgen een intake voor ivf, hopelijk hoor ik dan meer over wanneer ik kan beginnen.
Hoelang heeft het bij jullie geduurd voordat jullie konden beginnen met ivf? En hoe houden jullie de jarenlange rollercoaster vol? 
Liefs!
 
Hoi meiden ik ben even een tijdje offline geweest. Dus weer even wat terug gelezen.
Brabandse wat balen dat je pas 6 november terecht kan. Hoop echt voor jullie dat het straks wat sneller loopt. 
Kadootje gefeliciteerd! Even een vraagje is die acupuncturist toevallig een in Zoetermeer? Ik liep namelijk ook bij een daar maar dat ligt nu tijdelijk even stil omdag ik nu in de overgang ben gebracht. Voor mij heeft het tot nu toe niet veel gedaan dus zat te twijfelen om straks met de ivf terug te gaan.
Lapjesendraadjes ik zou eigenlijk begin november mogen beginnen maar daar komt nu misschien toch verandering in en wordt het dus december. 
Lotjejansen jij mag nu denk ik al bijna gaan beginnen toch? Spannend! 
Schorpioen gecondoleerd met het verlies van je moeder en je oom heel heftig allemaal. En dan morgen ook weer beginnen met een 2e icsi. Hoop voor je dat alles soepel en goed verloopt.
Wij hadden vandaag even een tegenslag. Het zaad van mn man bleek slecht te zijn dat het ipv IVF met deze kwaliteit ICSI zou gaan worden. Dat was echt even schrikken, omdat de eerste keer zaad het ook niet helemaal top was de 2 keer juist heel goed en nu was het super slecht. Iets wat we niet hadden verwacht. Nu moet hij alsnog door de molen met een echo, uroloog en bloedonderzoek. Ik merk dat het hele traject al veel met hem doet en hij zit de laatste tijd niet heel goed in zn vel ook omdat het op zn werk niet helemaal lekker gaat, dus dit nieuws sloeg echt in als een bom bij hem. Merk echt dat hij er doorheen zit en voel me best machteloos omdat niets lijkt te helpen om hem op te peppen. Daarnaast ben ik zelf ook best moe door de lucrin prikken en ben ik net met een nieuwe baan begonnen wat energie vreet en probeer ik mezelf ook nog overeind te houden. Hoe gaan jullie mannen met alles om?
Mijn man is normaal juist de prater van ons 2 maar hij slaat nu juist helemaal dicht. Pfff... we gaan nu ondertussen wel door met de voorbereidingen voor het ivf traject want door de lucrin zit daar wel een soort tijdsdruk op. Mogelijk moet ik wel nog één extra prik halen eind november als de onderzoeken uitlopen. Ik hoop dat het niet nodig zal zijn.
Ik hoor echt heel graag hoe jullie mannen in dit traject zitten of welke tips jullie hebben om er voor elkaar te zijn. En elkaar energie geven om door te gaan.
 
Zwindo, oh dat valt niet mee dan! Een slechte uitslag na zo'n goede (waardoor je toch hoop hebt) en daarbij ook nog een rottijd op het werk. Wie zou daar niet van slag door zijn?
Bij mijn man was de eerste uitslag gelijk al heel slecht. Hij had het (Gelukkig) al wel verwacht. Wij hebben individueel van elkaar even een tijdje nodig gehad om het te verwerken. Toen bleek hij het vooral zo erg voor mij te vinden. Maar ik denk dat hij het stiekem wel prettig vond om van mij te horen dat ik hem niets verweet en dat ik boos en verdrietig ben voor hem. En ik verwijt hem nog steeds niets. Ik heb hem geen druk opgelegd, ook niet tijdens zijn vervolgonderzoek. Ik heb op een gegeven moment wel gezegd dat ik het fijn zou vinden als hij mee zou gaan naar mijn behandelingen, het voelde anders zo eenzaam voor mij.
Het verplicht seksen op de vruchtbare dagen heb ik afgeschaft. Het voelt nu veel fijner. 
De Mr heeft zich vrij snel gefocust op de toekomst. Hij is er van overtuigd dat het hoe dan ook gaat lukken. Nu met icsi richtte hij zich helemaal op het zetten van de prikken, hij bleef ook echt twee weken thuis. 
Wat ik zelf prettig vind is om te lezen hoeveel stellen er zijn waarbij het probleem bij de man ligt. Misschien zouden jullie kunnen informeren bij het ziekenhuis of huisarts of er een praatgroep voor mannen is? 
Wat.ik wil zeggen ?: geef hem tijd en ruimte, maak duidelijk dat je hem niets verwijt en laat seks weer leuk en spontaan zijn. 
 
Hier voelt vriendlief zich erg schuldig, en vooral als hij ziet wat ik er voor moet doen om zwanger te worden. Maar net zoals lapjesendraadjes zegt heb ik hem gerustgesteld dat ik echt niet boos ben, kan niemand toch iets aan doen, bij wie het ook zit. Samen hebben we 1 doel en daar zijn we alle 2 voor nodig.
Verder houdt hij zich wel heel erg aan een lijstje om de zaadbevordering niet te slechter en/of te verbeteren. Nou spetterende resultaten zijn het niet maar vind t zo knap dat hij ruim al een jaar geen alcohol drinkt, bewust bepaalde soorten zeep en shampoo kiest, laptop niet op schoot legt etc etc. En dat geef ik hem dan ook regelmatig terug.
Verder loop ik vanuit t zkh bij een psycholoog, daarbij kan je ook soms samen met je partner een uurtje praten. Maar dat is wel een grote stap. 
Verder klinkt icsi wat heftiger maar over het algemeen heb je vaak meer bevruchting met icsi als met ivf als ik het goed zeg. En daar gaat het om. Verder is het precies hetzelfde, alleen de manier van bevruchten loopt anders. Dus als jullie het prettiger vinden kun je toch ook gewoon tegen de buitenwereld zeggen dat jullie een ivf traject volgen. Als dat beter voelt, waarom niet. 
 
@xdeniesx na onze intake ging het allemaal vrij snel. Had gevraagd of we meteen aan de pil mochten beginnen na de eerste ms, want het 2de gesprek zou daarna zijn en dan moest ik weer een ronde wachten. Dit was goed, hadden daarvoor nog wel even een telefonisch afspraak staan om het te bevestigen mochten de uitslagen toch anders zijn dan verwacht. Misschien dus een tip om hier ook naar te kijken en/of te vragen.
Succes 
Hier vanochtend de eerste spuit weer gezet, op naar een nieuw avontuur!
 
@zwindo, het blijft soms lastig om het echt samen te doen. Gelukkig is het zaad van mijn man goed. Daarin geen moeilijkheden. Maar mijn man gaat wel heel anders om met zijn emoties dan ik. Hier praten wij samen over. Op belangrijke afspraken moet hij mee omdat ik me anders eenzaam voel. Verder helpt het ons om samen leuke dingen te blijven doen. Het kan anders soms zo zwaar voelen. Ook zijn we samen bij de maatschappelijk werker geweest. 
@schorpioen, goede tip! De intake ging goed. Bij mijn volgende menstruatie mag ik (als corona geen roet in het eten gooit) beginnen. Zo fijn, aangezien we in januari alweer 4 jaar bezig zijn. We zijn echt klaar voor de volgende stap.
 
Welkom xdeniesx!
Wat moeilijk een miskraam, dat zal een klap geweest zijn. Hoe gaat het nu, mentaal klaar voor ivf? Oh we typten tegelijk ik zie nu dat jullie er klaar voor zijn:)
Bij ons zit er tussen de intake en terugplaatsing (als alles doorgaat nu met #$%×corona) 2 maanden. 
Volgende week start ik met decapeptyl spuiten dat legt mijn cyclus 'plat'. Voor de meesten hier bekend waarschijnlijk!
Wat een goed onderwerp van hoe de mannen er mee om gaan, erop reageren. Bij mij reageerde mijn man eerst boos na het slechte nieuws en wilde ook geen behandelingen. Dan maar niet,  zo'n idee. Ook zei hij zoek maar een man met super zaad. Inmiddels allebei wat bekomen en is hij positief over icsi en fantaseren we weer op leuke manier over hoe het is om ouders te worden etc.
Op dit moment vind ik hem zelfs bijna te laconiek erover en wou ik soms dat hij liet zien dat het hem wat doet dat icsi nodig is. Heb zelf af en toe wel erkenning nodig dat het niet niks is voor mij en mijn lijf wat er komen gaat. 
 
Hoi meiden dank voor jullie reacties!
Het probleem lag in de eerste instantie alleen bij want heb endometriose en PCOS (de bofkont ahum), van verwijt is dus ook helemaal geen sprake. Dus het kwam nu echt als een shock dat er nu ineens ook iets bij hem niet helemaal goed lijkt te zijn. En het is opzich niet zozeer dat we het erg vinden om te zeggen dat het icsi is het is alleen even iets wat we niet verwacht hadden. 
Hij is overigens altijd bij alle afspraken want wil er voor mij zijn alleen zijn nu dus een beetje de rollen omgedraaid en slaat hij dicht. Ik mag ook niet mee naar de echo van hem van de week, dus ik laat hem daar nu ook maar even lekker in los. Dus ik probeer hem nu zoveel mogelijk de ruimte te geven en er niet teveel over te hebben. Niet altijd even makkelijk.
Ik ben ook even aan het bedenken of we niet iets leuks kunnen plannen om te doen. Even wat ontspanning. Want heb eigenlijk het idee dat de kwaliteit daardoor ineens zo slecht is. Zijn lichaam reageert nogal heftig op stress.
Zoals ik al zei is hij normaal de prater maar zijn die rollen nu omgedraaid. Hij wilt ook niet hulp zoeken in de vorm van een praatgroep of psycholoog wat het voor mij ook lastig maakt en mij een machteloos gevoel geeft. Ik denk persoonlijk dat hij er veel baat bij kan hebben, maarja ik kan hem niet dwingen. Ik zat daarom wel te denken om zelf een afspraak te laten maken om te kijken of zij mij handvaten kunnen geven om hem te hhelpen. Alleen is de wachttijd 10 weken, wat in mijn ogen dus niet meer zoveel zin heeft om dan te gaan inplannen...
Zo fijn om hier in ieder geval wel het een en ander te kunnen delen met lotgenoten. 
Schorpioen spannend!! Hopelijk een super top fantastisch resultaat!! Hopelijk valt het allemaal mee
 
Terug
Bovenaan