1ste x IVF, iemand tips of handige adviezen? :)

Sterkte zwindo! Zal zeker veel tijd en ruimte nodig hebben. Hij heeft ook wel een hoop te accepteren en doorgaan mentaal. Komt echt vanzelf weer een luchtigere tijd waarin hij weer de prater wordt :) 
Geduld voor jou gewenst in alles. 
Bevalt je nieuwe baan ondanks de drukte wel?
 
Spannend Schorpioen, veel succes!!
XDeniesx jij ook heel veel succes! Fijn dat je eindelijk mag beginnen!!
Lotjejansen, mannen komen echt van een andere planeet hahaha. Die van mij zag pas echt wat t met mij deed tijdens de prikinstructie. En toen kwam echt de ridder in hem los 'ik regel dat voor jou, daar hoef jij je echt geen zorgen over te maken'. Hij heeft het waar gemaakt en het heeft mij echt enorm geholpen in die twee weken prikken!
Zwindo, ik mocht ook niet mee naar de afspraak van mijn vriend. Hij was volgens mij bang om een inwendig onderzoek te krijgen. Dat was overigens niet het geval hahaha en achteraf viel het heel erg mee. Ik heb hem maar in zijn waarde gehouden en naderhand eventjes vanaf werk naar hem gebeld om te vragen hoe het was gegaan. 
Bij mijn kliniek hebben ze maatschappelijk werkers, misschien hebben ze bij jouw ziekenhuis ook zoiets? Daar kun je wellicht eerder terecht.
 
[quote quote=10361553]Zwindo, oh dat valt niet mee dan! Een slechte uitslag na zo’n goede (waardoor je toch hoop hebt) en daarbij ook nog een rottijd op het werk. Wie zou daar niet van slag door zijn? Bij mijn man was de eerste uitslag gelijk al heel slecht. Hij had het (Gelukkig) al wel verwacht. Wij hebben individueel van elkaar even een tijdje nodig gehad om het te verwerken. Toen bleek hij het vooral zo erg voor mij te vinden. Maar ik denk dat hij het stiekem wel prettig vond om van mij te horen dat ik hem niets verweet en dat ik boos en verdrietig ben voor hem. En ik verwijt hem nog steeds niets. Ik heb hem geen druk opgelegd, ook niet tijdens zijn vervolgonderzoek. Ik heb op een gegeven moment wel gezegd dat ik het fijn zou vinden als hij mee zou gaan naar mijn behandelingen, het voelde anders zo eenzaam voor mij. Het verplicht seksen op de vruchtbare dagen heb ik afgeschaft. Het voelt nu veel fijner. De Mr heeft zich vrij snel gefocust op de toekomst. Hij is er van overtuigd dat het hoe dan ook gaat lukken. Nu met icsi richtte hij zich helemaal op het zetten van de prikken, hij bleef ook echt twee weken thuis. Wat ik zelf prettig vind is om te lezen hoeveel stellen er zijn waarbij het probleem bij de man ligt. Misschien zouden jullie kunnen informeren bij het ziekenhuis of huisarts of er een praatgroep voor mannen is? Wat.ik wil zeggen : geef hem tijd en ruimte, maak duidelijk dat je hem niets verwijt en laat seks weer leuk en spontaan zijn.[/quote]
Lijkt wel of er langzaam ook al meer bijkomen op het forum.
Ja, mannen en zulke lastige zaken... Vaak hele grote mond, maar stiekem heel bang. Kroppen snel dingen op.
Wij hebben besloten dat het er niet toe doet of ze met heel veel pijn en moeite misschien zaad bij vriendlief kunnen vinden. Net even teveel horrorverhalen gelezen. Vriendlief is duidelijk. Aan zijn lijf geen polonaise. We willen ons 600% richten op inseminstie met donorzaad. We vinden de kans te klein of het bij vriendlief wel verholpen kan worden. Vriendlief heeft op zijn 6e een dubbele liesbreuk en weggeschoten balgehad en daar een groot trauma en littekens aan overgehouden. We zien een oneindig lang traject met veel pijnlijke onderzoeken niet zitten. Zijn knie operatie was al een heel ding. Alleen nu kregen wij een mail van het amc dst we ons zelf moeten aanmelden voor bloed en zaadonderzoek. Vriendlief is daar stellig in. Geen zaad is geen zaad. Plus dat we al een uur van het ziekenhuis wegwonen. Morgen horen we meer hoe nu verder.
 
@knuffeltjeeee, hoe is dat, dat je vriend daar zo stellig in is? Lijkt me toch heftig als je dat idee van een kindje samen moet loslaten...
@zwindo, jammer dat je partner niet ergens (of met jou) wil praten nu. Behalve er voor hem zijn kun je niet veel... maar dat kost vast veel energie als je zelf ook moe bent. 
@lapjesendraadjes, dankje! Loop jij niet ook al een tijdje op dit forum? Ik heb het idee dat ik je naam vaker heb gezien. Ik loop hier ook al een tijd maar ook lang niet actief geweest om wat rust te creëren.... 
 
 
denies maar waarom zou het volgens jou geen kindje van ons samen kunnen zijn? Nee,helaas is het genetisch niet zijn kind, maar hij is er immers vanaf inseminatie bij. Bij een homo of lesbisch stel, is een van de ouders dan minder als ouder, immers, een kan nooit genetisch de ouder zijn. Voor mij en mijn vriend is dit geen probleem. 
Sinds de diagnose dat vriendlief geen zaad heeft zitten we al in een rouwproces. Vriendlief heeft geen zaad. Dat hakt er behoorlijk in. Dat is al een flinke duw in je relatie. Niet bij ons, ons maakte het alleen nog maar hechter en sterker. Alleen na deze klap willen we gewoon zeker weten dat we samen een kindje kunnen krijgen. Er is dan meer rust. Niet dat het makkelijker of korter zou zijn, dat zeker niet, maar maanden in onzekerheid of er misschien nog wat zit? Dat trekken we gewoon niet. 
 
XDeniesx, ja ik loop al zo'n 2 jaar mee op deze site. Helaas. Officieel gaat ronde 27 beginnen, al ben ik nu 3 dagen overtijd.
Lotjejansen, thanks lief van je! Zonder zo af en toe een glimlach houden we het niet vol ?
Goede beslissing Knuffeltjeeee, zo te lezen gaat jullie dit rust geven. 
 
Andere week moet vriendlief toch een potje volschieten. Daar is hij nu al minutenlang over aan het razen. Of we anderhalf uur wel redden geen idee. Bloedprikken moet weer s morgens, dus de dag er op samen bloedprikken. Ze zijn wel zo aardig hun speciale potje op te sturen, dat scheelt weer. We mogen eigenlijk niet samen komen maar tyfus, we leveren samen in. En dan maar weer wachten... Vriendlief weer boos. Hopen dat het op commando lukt... En dat daarna het voor vriendlief klaar is. Na het bloedprikken dan.
------
 
Smiddags gebeld, kunnen potje niet opsturen. Dinsdag potje halen en bloedprikken
 
Terug
Bovenaan