3e zs... onverwacht of ongewenst... wat moet ik nou doen?

Hoi mama van 2
Kan een beetje met je meepraten. We hebben ook 2 kindjes (4 en 2 jaar) en ben ongepland zwanger geraakt.
Mijn partner en ik hebben het wel eens over een derde gehad, maar mijn man zag het echt nog niet zitten.
We hebben grond gekocht om een huis te bouwen en ik wilde een opleiding gaan starten en daarna zouden we wel zien of een derde nog zou komen.
Ik was ook verschrikkelijk verrast toen de test positief was. In tegenstelling tot jouw situatie hebben wij meteen samen gezegd, dat het kindje hardstikke welkom is en dat we maar kijken hoe we het allemaal gaan aanpakken.
Ik leef wel erg met je mee, want ik snap dat nu allerlei emoties je parten spelen. Het moeilijkste is natuurlijk dat je wederhelft er totaal anders over denkt. Ik denk wel dat het belangrijk is dat je met elkaar in gesprek blijft, desnood met professionele hulp.
Hopelijk is de abortusuitspraak bij je man echt een wanhoopskreet, omdat hij het op dit moment niet anders kan bekijken. Uit jouw woorden begrijp ik dat je geen abortus wilt en ik denk ook dat je goed naar jezelf moet luisteren wat jij wilt.
Ik wens jullie wel heel veel sterkte in deze moeilijke periode!!!
Ben benieuwd hoe het afloopt.
Groetjes, Yoeke
 
Dank jullie wel...

Ik heb vandaag een afspraak gemaakt bij de huisarts. We gaan maandagmiddag met hem praten (jammer dat het geen vrouw is... ;))

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs van mij
 
Lieve moeder van 2.
Dapper dat je open je verhaal verteld. Gelukkig durf je het te delen! Heel belangrijk, want er over praten of schrijven is het aller belangrijkste.
Ik wil even aanhaken bij een vorig berichtje. Daarin werd geschreven dat het belangrijk is je te verplaatsen in hem.
Ik denk dat dat een hele goede tip is. Probeer in een gesprek echt te luisteren naar waarom hij dit niet wil. Als dat heel duidelijk is, kun je hem misschien overtuigen waarom jij het wel ziet zitten.
Probeer heel goed te luisteren, niet jouw verhaal te doen, maar juist te luisteren en het te laten bezinken. Laat weten dat je het ook heel vervelend voor hem vind.
Soms kom je samen in een ja-nee strijd die je beide wilt winnen. Probeer dat te voorkomen.
Mijn moeder zei altijd: wat je geeft krijg je terug.
Als jij begrip toont naar hem, zul je dat misschien ook terug krijgen.
Ik snap ook dat dat heel erg moeilijk is, maar dit gaat om leven en dood!!! Letterlijk!
Probeer dus op een goede manier te communiceren!!
Ik wens je alle sterkte toe en ik hoop echt dat jullie hier samen uit komen!!

x  Lies,
 
Ik heb getwijfeld of ik zou reageren maar ik doe het toch... Ik vind het een luxeprobleem als ik eerlijk ben. Wij zijn er helaas door vreselijke omstandigheden achter gekomen dat kinderen krijgen werkelijk een wonder is.

Ik ben na 4 jaar dokteren en 7 behandelingen met als doel zwanger te worden eindelijk zwanger. Ons geluk kon niet op toen bleek dat het een tweeling is. Helaas is het niet goed met de kids en is de kans aanwezig dat we er 1 of allebei de kids kwijtraken. We leven tussen hoop en vrees. Als ik jouw verhaal lees zou ik bijna willen schreeuwen..mag ik je kindje hebben??

Ik snap dat jouw situatie anders is en ik gun je niet wat wij meemaken maar aborteren omdat het eigenlijk niet uitkomt tja..daar kan ik weinig mee. Als jij er niet achter staat zou ik het zeker niet doen. Heeft niks met een groot huis of 2 kids te maken. Je wil het of je wil het niet.

Ik heb al onze belevenissen om zwanger te worden en alles wat tegenzat en zit in een digitaal dagboek geschreven. Misschien heb je er iets aan om je man eens duidelijk te maken dat kinderen op de wereld zetten iets is om heel blij en dankbaar over te zijn.
Je kunt mijn verhaal vinden op:
http://wensweb.web-log.nl/

Sterkte met het nemen van je beslissing!
 
Ik sluit me aan bij Inge. Zet de practische bezwaren ozij en vraga jezelf af je wel of niet die derde hummel wil. Vergeet niet wat je ook kiest je kan het nooit meer terugdraaien.

En ik denk dat het makkelijker is om liefde te geven aan je derde hummel, dan leven met het idee dat jee derde hummel had kunnen hebben.

Ik ben zwanger van de vierde. De oudste twee slapen nu bij elkaar op één kamer, straks in ons nieuwe huis hebben ze en eigen kamer. De twee jongste gaan dan een kamer delen. Ik zeg altijd maar zo alles op zijn tijd. En een wonder gebeurd niet zomaar.

Miep

 
Hallo,

Ook ik ben het eens met Inge. Ik heb het geluk dat ik redelijk snel zwanger werd en ik ben nu moeder van een mooi zoontje van bijna 5 maanden. Maar kinderen krijgen blijft een wonder. Er zijn genoeg mensen die geen kindjes kunnen krijgen en om dan "zomaar"abortus te laten plegen kan er bij mij niet in.

Mijn man is er nog niet zeker van of hij ooit een 2e kindje wil. Hij zegt nu eerder nee dan ja. Maar stel dat het zo zou zijn zou ik het nooit weg laten halen. En als ik dat zou moeten van mijn man dan zou ik hem weg laten halen. Echt waar!!! Je hebt samen sex dan moet je samen de gevolgen daarvan onder ogen zien. Dan had hij zich maar moeten laten helpen. Dan ben je goed bezig.

Sorry hoor, maar dit is mijn mening. Klinkt misschien lullig, maar er zijn genoeg mensen die een moord zouden doen om een kindje te kunnen krijgen.

Succes met je beslissing.

Groetjes Natasja
 
ik wordt hier echt heel heel verdrietig van,

ik heb niet eens alle reacties gelezen alleen de eerste paar.

als jullie in mijn situatie zaten dan zouden jullie hetzelfde denken waarschijnlijk.
dat jullie uberhaupt nadenken over een abortus vindt ik al heel erg, het is een wonder zo'n klein embryotje, en ik kan het weten want bij ons gaat het niet gebeuren. wij weten sinds een tijdje dat mijn man geen zaadcellen heeft, dus jullie snappen wel dat wij nooit een kindje van ons tweeen zullen krijgen,
dus wees alsjeblieft gelukkig met deze zwangerschap/kindje.

ik weet het, ik kan ook beter niet op dit forum lezen want ik kwel mezelf alleen maar, maar ik kan het allemaal nog niet van me af zetten.
ik zal voorlopig maar niet meer hier komen.

nogmaals: wees alsjeblieft gelukkig met dit kindje!!!!
 
lieve moeder van twee,

dat klinkt alsof je man wel bijdraait en gewoon zo fel gereageerd heeft omdat hij zo ontzettend geschrokken is. Succes maandag, ik hoop dat alles goedkomt. En geef hem tijd, over een paar weken zegt hij vanzelf eenkeer dat het goed is. Hij heeft nu ook veel om op een rijtje te zetten en te overdenken voordat hij blij kan gaan worden.
En stoor je niet teveel aan sommige reacties, ook al hebben sommige mensen veel ergere dingen meegemaakt (wat natuurlijk echt heel naar is voor hen) neemt niet weg dat jij je hier niet ongelukkig mee kan voelen. Dit is voor jou gewoon moeilijk en je hebt elk recht om daarover te praten.
Je mag mij ook emailen hoor, mijn adres is danielle_mitchell@email.com

liefs Danielle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan