April 2021 uitgerekend

@Jasmijn: fijn dat je een fijne avond had!
Ik heb ook veel rare banden met familie en vrienden, maar het was wel gezellig. Sommige mensen hebben me erg teleurgesteld, mijn vader, broer en zusjes zijn nog steeds niet op bezoek geweest. Maar goed ik probeer me op de positieve dingen te focussen. Ik hoop dat jij dit ook doet!
 
@Esthy en @Jippie; ik kan jullie geen advies geven, aangezien ik alleen een baby in huis heb, maar alleen maar veel lof dat jullie dit zo goed doen en zo goed kunnen multitasken! Chapeau!
 
@ Jasmijn en Babymomma, jammer dat het zo loopt met de familie. Dit is juist een moment dat je daar dan weer mee geconfronteerd wordt en het is al zo'n heftige tijd. Ik hoop dat jullie, zoals Babymomma zegt, veel positiviteit uit andere dingen kunnen halen, zoals de lachjes van je kindje.
@ Babymomma, wat lief dat je dat zegt! Dankjewel! Had je nog de probiotica geprobeerd? En hoe gaat het nu met de krampjes?
@ Jippie, klinkt alsof je ook behoorlijk aan het jongleren bent met de kinderen! Fijn dat je hulp hebt op de avonden dat je man er niet is! Ook net handig dat het hangmomentje van Guus tijdens de bedtijd van Sven is? alsof ze het erom doen!?
 
Hi allemaal, Was even stil van mijn kant maar heb wel meegelezen met jullie :). @babymommaa kan je toch niet voorstellen dat sommige familieleden nieteens de moeite nemen voor je om langs te komen. Vind het mooi dat je positief blijft, want het is het ook niet waard daar je energie aan te geven. Doen ze andersom ook niet. Ik heb hetzelfde met de zus van mijn man, die is ook nog niet geweest. Familieleden hebben al meerdere malen gepushed dat ze moet langskomen. Ik ben er inmiddels allang klaar mee en heb nu liever dat ze helemaal niet komt. Dat soort mensen wil ik niet in mijn leven. En toch ben ik er wel verdrietig om natuurlijk. gek dat je vaak sneller focused op degene die je teleurstellen, terwijl die mensen het helemaal niet waard zijn om zoveel mee bezig te zijn.  
anyway, het leven met twee jongens onder de twee jaar (De oudste wordt volgende week 2) bevalt tot nu toe goed. Ik ben ong 2-3 dagen per week alleen met ze als mijn man moet werken. We zitten in een fijn ritme zo thuis. Het scheelt wel enorm dat we zo'n lekkere tuin hebben waar mijn oudste zich prima kan vermaken, en dat de jongste het ook goed vind om op zichzelf te liggen slapen buiten in de schaduw. Natuurlijk heb ik ook te maken met huil/driftbuien van de oudste om de gékste dingen. Het scheelt wel dat we nu met elkaar kunnen communiceren omdat hij goed kan praten nu. Het duurt meestal niet lang zo'n bui en anders laat ik hem even afkoelen ergens op n rustig plekje en komt hij na 3 sec weer rustig terug. Ik wil positief opvoeden en vind het ook niet erg als hij boos of verdrietig word. Alleen echt 'piepen om niks' spreek ik hem wel op aan. Hoe doen andere mama's met peuters dit, ben benieuwd. Het is n heel verhaal geworden dus kijk maar waar jullie op willen reageren ;-). Liefs!
 
@Esthy ik denk ook dat je kindje nu iets van een sprong/ontwikkeling/ziekjes doorgaat en het maar tijdelijk is dat het anders loopt dan je de afgelopen tijd gewend was. Ben je inmiddels al bij de osteopaat geweest?


@Esthy en @Jippie hier voornamelijk dat avondeten en bedtijd altijd wel voelt als een grote opgave. Ene keer gaat het wel soepel, andere keer moeizamer. Voor mij voelt dit gewoon als een fase die wel weer over gaat als Eli ouder is en er meer structuur in zijn slaap&wakkertijden komt. Heb vaak wel in de avond dat ze beide min of meer tegelijk slapen en dat vind ik wel heel lekker hoor haha. Dan kunnen mijn man en ik even lekker een kopje thee drinken en de voetjes in de lucht gooien.


@LizaJcbs en @babymommaaa teleurstelling blijft toch soms wel hangen omdat dat gewoon niet leuk is om te voelen. We moeten ons inderdaad maar blijven focussen op diegene die het wel waard zijn!
 
@ Jasmijn, ja denk dat het ook een fase is! Het gaat al een stukje beter! Ik weet dan gewoon eigenlijk goed dat dat het is, en dan toch is er onzekerheid... Hoort erbij denk ik. Osteopaat staat voor volgende week in de agenda, meer preventief dan iets anders. Heb na mijn zoontje toch een beetje angst voor veel huilen en slecht slapen enzo, dus gewoon even voor de zekerheid!

@liza klinkt alsof dat heel goed gaat bij jou! Wat fijn! En fijn dat je zo'n tuin hebt! Zeker met dit weer joh!

Hier gaat het met twee kinderen over het algemeen heel goed, ik mag echt niet klagen. Heb, zoals jullie hebben gelezen, echt wel dagen dat ik even een ontploft huis en ontploft hoofd heb aan het einde van de dag, maar over het algemeen tevreden met hoe het gaat. De peuter heeft geen last van giga driftbuien ofzo, maar wel af en toe jengelen en aandacht vragen. Probeer het dan zo positief mogelijk op te pakken. Daarnaast leggen zijn vader en ik hem om en om in bed en krijgt hij echt even helemaal alleen alle aandacht van een van ons en hebben we dus elke avond lekkere knuffelmomenten! Lezen we uitgebreid een of twee boekjes en zingen we een liedje.
Hij kan nu dus zelf uit bed ? en klimt over de rand van het ledikantje. Hij riep vanochtend heel braaf vanaf zijn kamer dat hij wakker was en zat al pal voor de deur te wachten, helemaal trots op zichzelf! Tijd voor een groot bed denk ik! Hebben jullie peuters dat al en hoe ging het aanwennen?
 
@liza: ik probeer dus ook positief op te voeden. Net na de bevalling ging dit iets minder en reageerde ik wat meer primair. Over het algemeen zeg ik dat iets niet kan of mag en leg ik uit waarom. Ik bied dan vaak wel een alternatief. Aandacht verleggen helpt vaak en geeft ook een positieve sfeer. Daarnaast laat ik hem veel helpen. Hij mag van mij bijvoorbeeld niet in de box bij zijn zus klimmen, maar hij mag me dan wel helpen met aangeven van de luier/speentje/doekjes en daarna als ze in de wipper zit even knuffelen ipv in de box. Elk echt verdriet krijgt uitgebreid aandacht en knuffels, bij jengelen zeg ik nu alleen : niet zeuren, dat kun je ook anders zeggen. En dan zegt hij het blij. Echt stout is nog steeds wel een time-out op de gang, maar gebeurt gelukkig niet zo vaak. Hoe pak jij het aan?
 
@esthy toen wij over gingen naar een peuterbed vond onze dochter het erg spannend dat ze zo makkelijk in en uit bed kon. In ieder geval was het een week lang dat ze er steeds uit ging en dan ook uit haar kamer, op de gang ons roepen. Tis alweer even geleden maar volgens mij duurde het max 2 weken voordat de spanning eraf was en gewoon bleef liggen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan