Dag,
Even een berichtje vanuit mij..
Het lukt me niet zo goed (meer) om berichten in dit forum te lezen en op 1 of andere manier werd ik ook steeds uit ouders van nu gegooid (kon ook geen artikelen lezen).
Ik vind dit heel moeilijk om te sturen omdat ik weet dat het voor jullie ook moeilijk is om te lezen maar wil dit bericht toch delen. Jullie hebben steeds meegeleefd. Ik ga hieronder een (korte) beschrijving per dag geven vanaf het nieuws van uitbehandeling.
Op donderdag 3 juni kregen we te horen dat Thomas was uitbehandeld (volgens mij had ik dit gedeeld maar weet het niet zeker meer).
Vrijdag 4 juni volgde er gesprekken over wat we nog wilde doen.
Maandag 7 juni is alles geregeld voor zijn thuiskomst. Er zijn toen ook voetafdrukjes en afdrukken voor gips gemaakt.
Dinsdag 8 juni is hij met de ambulance bij mij op schoot (in een babynestje) thuis mogen komen. Die dag hebben we de dingen gedaan die we nog het liefste wilde doen: wandelen en nog foto's maken. Familie is nog langs geweest om afscheid te nemen (onze gezinnen, geen verdere familie en verdeeld over verschillende momenten/dagen).
Woensdag 9 juni is er nog een video gemaakt van ons gezin (de foto's en video zijn aan ons aangeboden door een stichting). Verder hebben we veel tijd met hem doorgebracht. (Hij heeft de nachten ook bij ons geslapen).
Donderdag 10 juni ging het in de loop van de dag slechter met hem. We zijn toen niet meer van zijn zijde geweken. We merkte dat hij nog wel aanwezig was maar al heel ver weg. S avonds ging hij nog verder achteruit. Het is een heel proces geweest (zijn hartje bleef kloppen maar hij ademde niet meer dus was officieel al hersendood). Ik heb hem bij me genomen en toen is hij uiteindelijk om 22.35 in mijn armen gestorven.
Ik heb hem zelf nog mogen wassen en we hadden hem thuis opgebaard zodat we afscheid konden nemen van hem wanneer we daar behoefte aan hadden. Onze dochter heeft geholpen om hem in zijn mandje te leggen, ze heeft nog bij hem op het kamertje gespeeld en afscheid kunnen nemen.
Op dinsdag 15 juni hebben we, met wat genodigden, een afscheidsdienst gehad. We hebben hem zelf, met onze dochter naar zijn grafje gedragen. Mijn man heeft hem daarna zelf in het grafje gezet. Onze dochter wilde heel graag helpen met graven maar omdat dat niet kon heeft ze zand uit haar eigen zandbak in het grafje geschept. Het was voor zover dat dat kan heel mooi.
Nu voel ik me leeg na al die weken van zorg en bezorgdheid. Ik sta letterlijk met lege armen nu. Ik ga binnenkort hulp krijgen om hier mee om te leren gaan. Soms heb ik momenten dat het best "goed" gaat maar ook momenten dat dat totaal niet zo is.
Ik ga, nu Thomas er niet meer is, niet meer steeds in dit forum kijken. Dat is te moeilijk. Misschien kijk ik binnenkort nog een keer maar ik zal waarschijnlijk niet meer reageren.
Dank voor al jullie medeleven zowel tijdens de zwangerschap als in de periode daarna.
Voel je vooral niet schuldig als jullie door gaan met berichten op dit forum. Dat ons dit is overkomen betekent niet dat het leven niet door gaat of dat jullie hier niet meer je dingen kwijt zouden kunnen/mogen.
Ik wens jullie en jullie kindjes/jullie gezinnen het beste toe. Vooral veel liefde, gezondheid en wijsheid.
Groet, Pm
P.s ik was aan het zoeken tussen de berichten wat ik nu allemaal wel/niet gedeeld had maar kon het niet echt terug vinden. Toen ik dat deed kwam ik ook jou bericht @Babymommaaa tegen over je nieuwe baan. Ik wil je toch nog even feliciteren met je nieuwe baan. Je klinkt of je er veel zin in hebt, ik hoop ook dat je het naar je zin zult hebben.
