@babymommaaa een aantal jaren geleden (toen ik nog geen moeder was) had ik ook klachten die begonnen met moe, misselijk, duizelig en moodswings. Daarnaast had ik ook veel pijn achterop mn nek/bovenrug. Alles werd steeds erger. Soms was ik zo duizelig dat ik niet meer kon zitten en zo misselijk dat ik alleen maar kon liggen. Werken ging toen niet meer. Ik heb toen een x-aantal ziekenhuisonderzoeken gehad maar lichamelijk was alles in orde. Bij mij bleek het toen psychisch te zijn en zonder dat ik het doorhad zat ik al een tijd in een depressie. Ik heb voor een lange periode wekelijkse sessies gehad met de psycholoog en psychotherapeut, eerst in de basis ggz en toen de gespecialiseerde ggz. Wil niet zeggen hoor dat dit bij jou ook het geval is maar dit is mijn persoonlijke ervaring met dergelijke klachten. Het kan nooit kwaad om erover met iemand uit de ggz te praten.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
April 2021 uitgerekend
- Onderwerp starter Liesjeee
- Startdatum
@PM vind het fijn om weer wat van je gehoord te hebben en goed te lezen dat het naar omstandigheden goed met jullie gaat. Kan mij inderdaad voorstellen dat dit ook grote impact heeft op jullie dochter. Gelukkig dat jullie goede begeleiding gevonden hebben. Wens jullie al het goeds toe!
@jippie
Ik zag je reactie op mijn (ander) aangemaakt bericht.
Wat lief dat je daar gereageerd hebt. Je vroeg daar wat voor hulp ik krijg. Allereerst is er een team uit het ziekenhuis, het zogeheten "thuis team", wat we altijd kunnen bellen. Die helpen ons dan met alles wat we nodig hebben omdat het vaak lastig is om te weten waar en bij wie je hulp kan zoeken. Ze kunnen ook bemiddelen en/of ons in contact brengen met de artsen die voor Thomas gezorgd hebben (of als er andere vragen zijn voor mezelf omdat ik drager ben van de bacterie). Ook mag mijn werk of de gastouder ofzo daar naar toe bellen als ze begeleiding nodig hebben.
Daarnaast hebben we regelmatig contact met de huisarts die kijkt of we wat nodig hebben.
Ik krijg fysio voor mijn herstel/fysieke klachten die ook kijkt naar zijn de klachten vanuit alles wat gebeurd is of omdat het bij het ontzwangeren hoort (dus psychisch effect op je lijf).
Ik heb/had ter overbrugging een psycholoog via de huisarts maar ga binnenkort naar een rouwtherapeute (de psycholoog was dat ook maar voor kinderen dus de andere rouwtherapeute kan mij/ons waarschijnlijk net even "beter" helpen). Zij gaat mij ook helpen om in dit alles moeder en vrouw te zijn zonder mezelf te vergeten.
Ik heb nog regelmatig contact met de VK. Zij hebben een onderzoek ingesteld naar wat er gebeurd is en wat anders had gemoeten/gekund. Zij gaan ook hun beleid aanpassen om dit in het vervolg te voorkomen (wat misschien ook landelijk gaat gebeuren).
Verder lopen er meerdere onderzoeken vanuit het ziekenhuis. We hebben hierdoor wel wat antwoorden gekregen (waarschijnlijk is hij met 35 weken zwangerschap al ziek geworden, dat is dus waarschijnlijk ook de reden waarom hij niet beter werd omdat hij eigenlijk al te ziek was).
We krijgen ook nog een nagesprek in het ziekenhuis maar door vakanties komt deze binnenkort. (Meestal 4 tot 6 weken erna maar bij ons dus later). Hier kunnen we alles vragen/bespreken en ook nog de laatste mri zien als we willen (er is bewust gekozen om die uitslag niet volledig met beeld te geven omdat dat het afscheid nemen van Thomas in de weg zou kunnen zitten, zo heftig ziek was hij).
De zorg die bij ons thuis was toen hij overleed is ook nog langs geweest en daar mogen we ook mee appen.
En ik krijg anti depressiva (oxazepam) die ik in kan nemen als ik daar behoefte aan heb (dus niet consequent maar op dagen dat het moeilijk is mag ik er gewoon 1 nemen).
Al met al veel hulp.
Wat lief ook wat je stuurde over een eventueel derde kindje. We staan er wel voor open maar we weten niet of het lukt (ik ben verminderd vruchtbaar wat het lastig maakt). Het zou heel spannend zijn maar er is wel plek in ons gezin en in ons hart.
@jasmijn
Ik heb geprobeerd om eerder wat te sturen maar dat lukte niet, profiel geblokkeerd ofzo.
Wens jou/jullie ook alle goeds.
Ik zag je reactie op mijn (ander) aangemaakt bericht.
Wat lief dat je daar gereageerd hebt. Je vroeg daar wat voor hulp ik krijg. Allereerst is er een team uit het ziekenhuis, het zogeheten "thuis team", wat we altijd kunnen bellen. Die helpen ons dan met alles wat we nodig hebben omdat het vaak lastig is om te weten waar en bij wie je hulp kan zoeken. Ze kunnen ook bemiddelen en/of ons in contact brengen met de artsen die voor Thomas gezorgd hebben (of als er andere vragen zijn voor mezelf omdat ik drager ben van de bacterie). Ook mag mijn werk of de gastouder ofzo daar naar toe bellen als ze begeleiding nodig hebben.
Daarnaast hebben we regelmatig contact met de huisarts die kijkt of we wat nodig hebben.
Ik krijg fysio voor mijn herstel/fysieke klachten die ook kijkt naar zijn de klachten vanuit alles wat gebeurd is of omdat het bij het ontzwangeren hoort (dus psychisch effect op je lijf).
Ik heb/had ter overbrugging een psycholoog via de huisarts maar ga binnenkort naar een rouwtherapeute (de psycholoog was dat ook maar voor kinderen dus de andere rouwtherapeute kan mij/ons waarschijnlijk net even "beter" helpen). Zij gaat mij ook helpen om in dit alles moeder en vrouw te zijn zonder mezelf te vergeten.
Ik heb nog regelmatig contact met de VK. Zij hebben een onderzoek ingesteld naar wat er gebeurd is en wat anders had gemoeten/gekund. Zij gaan ook hun beleid aanpassen om dit in het vervolg te voorkomen (wat misschien ook landelijk gaat gebeuren).
Verder lopen er meerdere onderzoeken vanuit het ziekenhuis. We hebben hierdoor wel wat antwoorden gekregen (waarschijnlijk is hij met 35 weken zwangerschap al ziek geworden, dat is dus waarschijnlijk ook de reden waarom hij niet beter werd omdat hij eigenlijk al te ziek was).
We krijgen ook nog een nagesprek in het ziekenhuis maar door vakanties komt deze binnenkort. (Meestal 4 tot 6 weken erna maar bij ons dus later). Hier kunnen we alles vragen/bespreken en ook nog de laatste mri zien als we willen (er is bewust gekozen om die uitslag niet volledig met beeld te geven omdat dat het afscheid nemen van Thomas in de weg zou kunnen zitten, zo heftig ziek was hij).
De zorg die bij ons thuis was toen hij overleed is ook nog langs geweest en daar mogen we ook mee appen.
En ik krijg anti depressiva (oxazepam) die ik in kan nemen als ik daar behoefte aan heb (dus niet consequent maar op dagen dat het moeilijk is mag ik er gewoon 1 nemen).
Al met al veel hulp.
Wat lief ook wat je stuurde over een eventueel derde kindje. We staan er wel voor open maar we weten niet of het lukt (ik ben verminderd vruchtbaar wat het lastig maakt). Het zou heel spannend zijn maar er is wel plek in ons gezin en in ons hart.
@jasmijn
Ik heb geprobeerd om eerder wat te sturen maar dat lukte niet, profiel geblokkeerd ofzo.
Wens jou/jullie ook alle goeds.
PM wat goed om te horen dat jullie zo worden begeleid en dat je van zoveel kanten hulp krijgt. Lijkt me ook fijn dat het zo wordt opgepakt door de verloskundige! Dat erkend is en gezien wordt wat jullie hebben doorgemaakt en nog steeds doormaken! Heel veel sterkte in jullie rouwproces en veel wijsheid in de keuze of jullie een derde kindje zouden willen verwelkomen.
@Babymomma, wat naar dat je je zo voelt. Zoals Jasmijn zegt misschien een keer praten met iemand? Misschien huisarts of praktijkondersteuner? Ontzwangeren brengt heel wat teweeg, dus het kan zeker daaraan gerelateerd zijn, maar ook dan is het fijn om met iemand erover te kunnen praten. Wat je zegt herken ik, maar in veel mindere mate. Af en toe wat verdrietig (kan bij mij ook door de aan maak van oxytocine bij de borstvoeding) en schiet wat sneller uit mijn slof (ik geef slaaptekort maar de schuld). Als het zo heftig zou zijn als jij beschrijft zou ik even langs de ha gaan of eventueel bespreken op het CB.
@Jasmijn @Esthy;
Ik schreef het berichtje eigenlijk om ervaringen te delen. Niet perse om te weten welke stappen ik moet zetten. Ik krijg idd hulp van de praktijkondersteuner, maar hier heb ik niet veel aan op het moment. Vandaar mijn oproepje naar jullie toe.
Ik schreef het berichtje eigenlijk om ervaringen te delen. Niet perse om te weten welke stappen ik moet zetten. Ik krijg idd hulp van de praktijkondersteuner, maar hier heb ik niet veel aan op het moment. Vandaar mijn oproepje naar jullie toe.
Even een andere vraag;
Zahra krijgt op het moment 4 flessen van 180+6. Rond 8/9, rond 1/2, rond 5/6 en om 11. De laatste paar dagen is ze erg onrustig tijdens haar flesjes en erg huilerig rond etenstijd 5/6. Het lijkt dan soms alsof ze al ruim een uur van tevoren wil eten.
Ze eet wel groenten en fruit hapjes, maar ze zeggen dat je dit nu nog als oefenhapje moet zien en niet bij de voeding moet tellen.
Ze krijgt bijv een half geprakt banaantje en dan 3/4 ijsklontjes groenten met een beetje bloem.
Zou ik dit schema zo aanhouden of misschien toch de tijden of hoeveelheden wijzigen? Ik lees van veel moeders dat ze na 7/8 geen flessen meer geven en om eerlijk te zijn moeten we haar ook meestal zo half wekken rond 11. Maar ik ben bang dat ze dan niet meer doorslaapt tot 8/9 in de ochtend.
Ik zal dit na het weekend ook even met het cb overleggen..
Zahra krijgt op het moment 4 flessen van 180+6. Rond 8/9, rond 1/2, rond 5/6 en om 11. De laatste paar dagen is ze erg onrustig tijdens haar flesjes en erg huilerig rond etenstijd 5/6. Het lijkt dan soms alsof ze al ruim een uur van tevoren wil eten.
Ze eet wel groenten en fruit hapjes, maar ze zeggen dat je dit nu nog als oefenhapje moet zien en niet bij de voeding moet tellen.
Ze krijgt bijv een half geprakt banaantje en dan 3/4 ijsklontjes groenten met een beetje bloem.
Zou ik dit schema zo aanhouden of misschien toch de tijden of hoeveelheden wijzigen? Ik lees van veel moeders dat ze na 7/8 geen flessen meer geven en om eerlijk te zijn moeten we haar ook meestal zo half wekken rond 11. Maar ik ben bang dat ze dan niet meer doorslaapt tot 8/9 in de ochtend.
Ik zal dit na het weekend ook even met het cb overleggen..
Hmm lastig. Mag ik sowieso even vragen waarom je bloem toevoegt aan de hapjes? Ken ik helemaal niet en ben even benieuwd!
Op zich als ze slaapt kun je proberen die laatste voeding te laten vervallen en de voedingen overdag op andere momenten te plaatsen bv 7, 11, 3 en 7 en dan naar bed. Dat is toch een beetje het ritme waarvan je hoopt dat ze dat binnenkort oppikt. Alleen loop je idd het risico dat ze dan weer wakker gaat worden. Dat kan altijd als je iets verandert in haar ritme. Je zou er dan altijd nog voor kunnen kiezen om als ze dan wakker wordt een heel klein flesje te geven of een soort fopfles (wel veel water, maar weinig poeder). Wij gaven ons zoontje 's nachts dan bijvoorbeeld 120 water met 2 scheppen ipv 4.
Sorry dat ik je verhaal verkeerd interpreteerde. Wat je zegt is, zoals ik zei, in veel mindere mate herkenbaar. Er gebeurt super veel in je leven en in je lijf na een zwangerschap. Dus neem het jezelf in ieder geval niet kwalijk. Heb je zelf het idee dat er dingen zijn die jou triggeren? En die je kunt bespreken met je vriend? Ook al klinkt het niet rationeel. Ik heb ook dingen waar ik nu extra verdrietig of boos om wordt. Soms vind ik het een beetje beschamend, maar heb het wel besproken met mijn man, zodat hij weet wat gevoelige onderwerpen zijn.
Op zich als ze slaapt kun je proberen die laatste voeding te laten vervallen en de voedingen overdag op andere momenten te plaatsen bv 7, 11, 3 en 7 en dan naar bed. Dat is toch een beetje het ritme waarvan je hoopt dat ze dat binnenkort oppikt. Alleen loop je idd het risico dat ze dan weer wakker gaat worden. Dat kan altijd als je iets verandert in haar ritme. Je zou er dan altijd nog voor kunnen kiezen om als ze dan wakker wordt een heel klein flesje te geven of een soort fopfles (wel veel water, maar weinig poeder). Wij gaven ons zoontje 's nachts dan bijvoorbeeld 120 water met 2 scheppen ipv 4.
Sorry dat ik je verhaal verkeerd interpreteerde. Wat je zegt is, zoals ik zei, in veel mindere mate herkenbaar. Er gebeurt super veel in je leven en in je lijf na een zwangerschap. Dus neem het jezelf in ieder geval niet kwalijk. Heb je zelf het idee dat er dingen zijn die jou triggeren? En die je kunt bespreken met je vriend? Ook al klinkt het niet rationeel. Ik heb ook dingen waar ik nu extra verdrietig of boos om wordt. Soms vind ik het een beetje beschamend, maar heb het wel besproken met mijn man, zodat hij weet wat gevoelige onderwerpen zijn.