Baby’s geboren in september

Wat handig zo'n loopkar. Volgens mij heb ik er opgeruimd nog eentje staan ergens!
Ik woon niet in de randstad, maar in de oostelijke helft van het land (breed begrip ?). Ben wel heel blij hier te wonen. Bossen, water, heuvels, grasland.. veel diversiteit in landschap en rust en ruimte. Lekker hardlopen, wandelen, fietsen.. alles kan hier op veel verschillende plekken. En toch grote steden dichtbij waar je ook zo bent. 
Misschien leren onze kids elkaar later wel kennen als ze gaan studeren oid.. Zal zeker naar 'iets met een forum' vragen als het om een maand-genoot gaat..! ?
 
Zijn hier mama's bekend met kindjes die slaan? Indy slaat ons regelmatig in het gezicht en het zal (nog) wel speelsigheid zijn, maar het lukt me niet om haar ermee te laten stoppen. En ik wil het niet toelaten, voordat het uit de hand loopt.
Ze slaat ook de lepel steeds uit m'n handen bij het eten geven. Ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Ik probeer het te negeren, heb geprobeerd streng toe te spreken, maar het boeit haar allemaal niet. 

Iemand tips?
 
Dat uit de handen slaan van de lepel is hier ook heel lastig. Er vliegt regelmatig kwark in het rond. Ik vind het ook moeilijk wat het beste is,.. aanspreken lijkt hier nog niet echt te werken. Zijn handen rustig omlaag doen of even wachten tot hij uitgemept is lijkt nog het beste. Echt slaan naar ons doet hij niet maar wel krabben en knijpen. Als ik het zo opschrijf lijkt het net een terrorkind haha maar het gaat niet op een boze manier. Allemaal onderzoekend, wild knuffelen etc. Hebben jullie het idee dat Indy op zo'n moment wel bozig is of ook niet?!
 
Dat slaan is heel herkenbaar. Hier is het echt een spel voor hem. Dan vraag ik om een kusje en krijg een ontzettend bitchclap in mn gezicht ?. Heel enthousiast en met een blij gezicht.
Toespreken of negeren helpt niet. Dus nu trek ik een pruillip als hij het doet. Maar ook die vindt meneer grappig. Lepel pakt hij alleen af als hij klaar is met eten. Dus als hij naar de lepel slaat of grijpt weet ik dat ik kan afruimen. 
 
Heel herkenbaar hoor! Hier ook een enthousiaste baby die je graag een mep in het gezicht verkoopt. Volgens mij bedoelt hij het lief want hij is nooit boos/verdrietig als hij het doet maar het doet niet minder zeer ;-). Soms wil hij ook echt mijn gezicht vastpakken en lekker knijpen maar dat is gewoon pijnlijk. Ik haal nu ook rustig zijn handen weg / omlaag en vertel hem dat het zeer doet. Het heeft nog geen effect maar de kracht zit (hoop ik..) in herhaling toch?!
 
 
Nee ik heb niet het idee dat ze dan boos is, meer spelen en onderzoeken inderdaad. Mijn man is heel resoluut: slaat ze de lepel weg dan krijgt ze haar avondeten niet. Ik heb daar iets meer moeite mee. Ik probeer steeds te wachten tot ze uitgemept is. Aan de andere kant, als ze de lepel steeds zo weg slaat, heeft ze misschien wel geen honger ook? Ik weet het niet. 


Met het slaan in het gezicht probeer ik ook steeds haar handje te pakken en te zeggen: nee, dat doet pijn, dat mag niet. Misschien moet ik haar gewoon uit de situatie halen en zelf weglopen? 


Klinkt misschien gek, maar wel fijn dat jullie kindjes dat ook doen! ? Dan is het waarschijnlijk toch weer één van de fases. Maar toch, ik wil niet dat zij dadelijk in de klas de kindjes een mep verkoopt. ?
 
Hier ook zoiets joyce j, alleen meer knijpen en haren trekken. Ik pak inderdaad ook zijn handen en zeg dat het pijn doet of "niet aan de haren"
met de lepel gaat hij altijd spelen als hij eigenlijk genoeg heeft. Doet hij ook met stukjes brood in en uit zijn mond. 

al die fases ??
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan