Verhuizen met een 2 maand oude baby.. respect! Kan me voorstellen dat je minder hebt kunnen doen dan je/je partner misschien wilde, maar je zit op zo'n moment in een schema met zoveel voedingen. Vraagt veel.
Ik doe ook meer voor/met de kids en ga er 's nachts ook uit voor als het speentje zoek is of bij onrust (soms man ook hoor) maar ik laat hem bewust zoveel mogelijk liggen. Dit deed ik ook altijd in de beginfases met nachtvoedingen. Dit omdat mijn man heel hard/veel werkt in zijn (ons) bedrijf en ik veel minder en ik meer tijd heb tussentijds tot rust te komen. Door hem kunnen wij weer op vakantie en hebben we het goed als gezin. Het is geven en nemen. Verder is hij een heel leuke, betrokken vader. En afentoe moet ik wel even 'vechten' voor mijn dingen, want het moet niet zo zijn dat ik dus maar de kids wel doe. Maar ik heb wel geleerd in 23 jaar relatie (ik ben nu 40) dat je eigen leven, van je partner en dat van je samen in golfbewegingen verloopt. (En nu ook nog met kids erbij met al hun eigen dingen). Ook door je persoonlijke ontwikkeling en eigen groei. En dat er ook fases bij zitten dat je elkaar wat meer uit het oog verliest, het even helemaal niet lekker gaat en fases vol harmonie. Praten is idd de sleutel. En het gevoel van onvoorwaardelijke liefde onder alles. Uiteindelijk moet het niet zo zijn, vind ik, dat een relatie een soort boekhoudbalans wordt. Dat alles bijgehouden wordt: 'jij hebt zoveel keer dit, dan mag ik nu dat.. en ik heb.. en jij niet.. dus..' Ja, in de praktijk zul je wel eens dit soort discussies hebben en is het ook nodig (als je man nu al 4x met vrienden is weggeweest), maar het moet niet steeds zo gaan. Het is ook gunnen, wederzijds, en respect voor ieders deel in het geheel. Dan verandert de toon in alles.
Op dit moment is het bij ons erg druk en ik schraap echt de momenten voor mezelf bijeen (voor studie, even niks). Tegelijk is dit waar we en ik voor gekozen hebben en zo'n rijkdom. Dit is het leven. We zitten er middenin. Elke dag met de kids fietsen, wandelen, de kleine dingen, zo puur.. Ik ben echt ontzettend gelukkig. Als ik 's avonds met mijn man op de bank zit en we zetten een goede serie op, en we kijken elkaar aan dan weten we genoeg: drie ronkende prachtige kids boven, ónze kids, puur geluk. Het zit hem in tevreden zijn. Niet in grote piekervaringen. Ook al heb je niet alles of op dit moment.. wat is er wel..
Sorry.. even op de mijmerende toer.. ?
Wat verder leuk om te lezen hoe het met de andere kindjes gaat. En jullie al nadenken over de eerste verjaardag! Ik heb echt nog geen idee qua cadeautjes. Wij hebben al zoveel speelgoed e.d. nog van de meiden. Ik zou het niet weten. Ook kinderboeken hebben we nog veel, maar vind ik altijd wel mooi. Evt is ons idee om de verjaardag in een lange wandeling te gieten in mooi natuurgebied en dan onderweg met elkaar te 'picknicken' (thee/koffie/ranja mee en kartonnen bekertjes, wat simpele lekkere dingen (luxe koeken met een vlaggetje erop, wat chipjes voor de kids) en een bal (kan er lekker gespeeld worden). Dan nodigen we iedereen uit: familie, vrienden. Wie kan die kan. En door met elkaar naar buiten te gaan is er voldoende ruimte en ventilatie naar elkaar toe. Een taart met kaarsjes doen we dan wel met ons gezinnetje.
Fijne dag allemaal! Wat een prachtig weer.. ?
Ik doe ook meer voor/met de kids en ga er 's nachts ook uit voor als het speentje zoek is of bij onrust (soms man ook hoor) maar ik laat hem bewust zoveel mogelijk liggen. Dit deed ik ook altijd in de beginfases met nachtvoedingen. Dit omdat mijn man heel hard/veel werkt in zijn (ons) bedrijf en ik veel minder en ik meer tijd heb tussentijds tot rust te komen. Door hem kunnen wij weer op vakantie en hebben we het goed als gezin. Het is geven en nemen. Verder is hij een heel leuke, betrokken vader. En afentoe moet ik wel even 'vechten' voor mijn dingen, want het moet niet zo zijn dat ik dus maar de kids wel doe. Maar ik heb wel geleerd in 23 jaar relatie (ik ben nu 40) dat je eigen leven, van je partner en dat van je samen in golfbewegingen verloopt. (En nu ook nog met kids erbij met al hun eigen dingen). Ook door je persoonlijke ontwikkeling en eigen groei. En dat er ook fases bij zitten dat je elkaar wat meer uit het oog verliest, het even helemaal niet lekker gaat en fases vol harmonie. Praten is idd de sleutel. En het gevoel van onvoorwaardelijke liefde onder alles. Uiteindelijk moet het niet zo zijn, vind ik, dat een relatie een soort boekhoudbalans wordt. Dat alles bijgehouden wordt: 'jij hebt zoveel keer dit, dan mag ik nu dat.. en ik heb.. en jij niet.. dus..' Ja, in de praktijk zul je wel eens dit soort discussies hebben en is het ook nodig (als je man nu al 4x met vrienden is weggeweest), maar het moet niet steeds zo gaan. Het is ook gunnen, wederzijds, en respect voor ieders deel in het geheel. Dan verandert de toon in alles.
Op dit moment is het bij ons erg druk en ik schraap echt de momenten voor mezelf bijeen (voor studie, even niks). Tegelijk is dit waar we en ik voor gekozen hebben en zo'n rijkdom. Dit is het leven. We zitten er middenin. Elke dag met de kids fietsen, wandelen, de kleine dingen, zo puur.. Ik ben echt ontzettend gelukkig. Als ik 's avonds met mijn man op de bank zit en we zetten een goede serie op, en we kijken elkaar aan dan weten we genoeg: drie ronkende prachtige kids boven, ónze kids, puur geluk. Het zit hem in tevreden zijn. Niet in grote piekervaringen. Ook al heb je niet alles of op dit moment.. wat is er wel..
Sorry.. even op de mijmerende toer.. ?
Wat verder leuk om te lezen hoe het met de andere kindjes gaat. En jullie al nadenken over de eerste verjaardag! Ik heb echt nog geen idee qua cadeautjes. Wij hebben al zoveel speelgoed e.d. nog van de meiden. Ik zou het niet weten. Ook kinderboeken hebben we nog veel, maar vind ik altijd wel mooi. Evt is ons idee om de verjaardag in een lange wandeling te gieten in mooi natuurgebied en dan onderweg met elkaar te 'picknicken' (thee/koffie/ranja mee en kartonnen bekertjes, wat simpele lekkere dingen (luxe koeken met een vlaggetje erop, wat chipjes voor de kids) en een bal (kan er lekker gespeeld worden). Dan nodigen we iedereen uit: familie, vrienden. Wie kan die kan. En door met elkaar naar buiten te gaan is er voldoende ruimte en ventilatie naar elkaar toe. Een taart met kaarsjes doen we dan wel met ons gezinnetje.
Fijne dag allemaal! Wat een prachtig weer.. ?