Ohoh.. die mannen.. Tja.. ik moet zeggen, de mijne geeft 's avonds graag het flesje (alles afgekolfde melk hiero) en is betrokken en gék met ons derde schatje. Maar of hij echt ooit zal snappen hoe flexibel je als moeder moet zijn.. ? Wij zijn inmiddels 11 jaar ouders.. en er komen nog zoveel andere dingen bij als ze ouder worden. Naar kdv/school, naar zwemles, spelen + halen/brengen, feestjes, naar sport, cadeautjes halen voor kinderfeestjes, weer uit de kleding gegroeid en 'functioneel' winkelen. Dus niet voor de lol, maar zeer doelgericht zodat ze er weer fatsoenlijk bijlopen, het mamamamamama (zelfs als je op de wc zit en je man in de kamer), het politieagentje zijn tussen je kids.. naast wassen, koken, de hele rambam. Het opnieuw zwanger zijn.. En evt nog je eigen baan. Als je nog niet flexibel bent voor je zwangerschap, dan wordt je dat vanzelf erna! Mijn man werkt hard, is kostwinner, ik verlang niet dat hij dan opeens van alles gaat doen en gun hem ook zijn rust ed, maar idd.. dat stukje begrip is afentoe wel fijn!
Ik had zelf even zo'n moment vrijdag. Mijn oudste móest nwe winterschoenen als in 'ze liep nog op gymschoenen'. De middelste had een kinderfeestje dus na school even moeder-oudste kind-moment (en jongste dametje natuurlijk mee). Voordat we konden gaan eerst de fles, toen kolven en om 16:00u in de auto. Schoenenwinkel in/uit, passen, 'best dure schoenen', nog even verder kijken en uiteindelijk hét paar gevonden en voor een scherpe prijs.. nog even gauw wat bovenkleding want mijn oudste is echt een tiener aan het worden en heeft ook wat kleding nodig die past bij haar leeftijd naast dat ze ook weer gegroeid is.. uiteindelijk om 18:20u in de parkeergarage terwijl ik gauw op de terugweg pizzaatje wilde halen. Mijn man appt net dat moment 'frietjes??'. Prima.. 'moet ik dat halen?' antwoord ik? Geen antwoord. Ruzie met inklappen kinderwagen. Beseffen dat de jongste uiterlijk 18:45u de fles weer moet. Het niet meer redden om friet of pizza te halen. Man nogmaals appen dat ik naar huis kom ivm de fles, meteen daarna valt de telefoon uit dus verder overleg niet mogelijk. Wetende dat we krap zitten met eten omdat mijn man naar voetval gaat om 19:15 uur rijd ik naar huis., hopende dat hij frietjes is gaan halen. Thuis gekomen zijn de lampen aan en constateert mijn dochter 'papa is er niet'. Ik 'ah.. dan zal papa wel frietjes aan het halen zijn!' 60 seconden later komt manlief van het toilet (waar hij blijkbaar zat), en terwijl ik de fles alweer in de opwarmer geknikkerd heb, krijg ik meteen de vraag 'wat nu eigenlijk de planning was' en 'dus we eten maar brood???
?????
Nou idd.. we eten dus brood. Alhoewel ik nog niet, want ik geef eerst de fles aan onze dochter. Manlief vertrekt vervolgens naar zijn gezellige mannenavond (niet zelf voetballen, maar wedstrijd in stadion kijken). Ik denk dan.. nou dan scoor je daar maar frietje hoor.
Dit zijn natuurlijk momenten.. onze jongste is fantastisch en heel relaxed en tevreden, slaapt al door en ik geniet al die 11 jaren van mijn dochters en dat ik alles zo van dichtbij meemaak (mede omdat mijn man kostwinner is en ik lang niet zoveel hoef te werken).. maar nu mis ik ook wel tijd voor mezelf. Mijn man had gistermiddag ook een gezellige mannenverjaardag.. en nu ik dit typ gaat hij lekker hardlopen met weer een paar vrienden in het bos (en ik wil ook zo graag weer, maar beter is nog even te wachten voor mijn verweekte gewrichten) terwijl ze daarna gezellig een bakkie koffie drinken ergens. Ik lig op bed met jongste dochter slapend op de borst.. snak naar een douche, moet nog eten en besluit nú dat ik even wat vriendinnen ga optrommelen voor een 'borrel' vanavond of bioscoopje! Klaar mee, ik wil er ook even uit! ??
Zo. Haha. Om maar te zeggen.. voor de man gaat het vaak toch veel meer door zoals voorheen...
Voor wie nog zover gekomen is met lezen.. ?.. hele fijne zondag!