Welkom terug witte chocolade! Ik mis die tijd ook hoor. Vandaag is ons hummeltje precies een half jaar. Gisterenavond lag ik in bed en dacht ik... een half jaar geleden waren nu de weeën net begonnen. Ik vond het ook zó bijzonder die eerste weken. De wereld lijkt stil te staan en iedereen is zo lief voor jou en je kindje. Ik vond dat heel speciaal. Lotte is nog steeds de kleinste bij het zwemmen en bij de opvang, maar ik zag dat er in januari weer drie nieuwe baby's starten (op andere dagen) die dan 3 maanden zijn. Het gaat gewoon allemaal door en ze schuift door in de rij. Soms kan ik daar wel melancholisch over zijn, maar meestal geniet ik van alles wat ze bij heeft geleerd en het echte contact dat we nu hebben. Ze is nu in de fase dat ze heel blij is wanneer ze ons 's nachts als ze wakker wordt of bij thuiskomst ziet. Dan pakt ze mijn gezicht vast (en als ik pech heb mijn haar) en duwt ze haar gezichtje met dr mond wagenwijd open tegen mijn gezicht, dan smelt je toch? Na zo'n begroeting heb ik alleen altijd wel even een doek nodig om me af te drogen hahaha.
Vanmorgen moesten we voor controle naar het CB. 68,7 cm en 6410 gram is ze nu, een fijn, beweeglijk poppetje, maar ze volgt wel haar eigen lijntje. Onvoorstelbaar wat een verschil dat kan zijn. Na ons kwam er een jongetje van twee weken jonger en die was 1,5 keer zo groot. Ik dacht dat hij een maand of acht was :-D De kindjes bij het zwemmen vind ik ook al echt groot, terwijl die toch niet veel schelen in leeftijd. Het is maar net wat je gewend bent hè, want die andere moeders vinden ons dotje waarschijnlijk maar een ukkepuk. :-D