Nou hierbij dan mijn laatste nieuws.
Vrijdag wilde ik afbellen bij de ha maar er werd niet opgenomen ! Lekker he als je zou bellen met een spoedgeval..... Maar goed ik zag het als teken dat ik gewoon moet gaan: het was voorbestemd. Dus is ging maar.
Ik had een afspraak bij de vrouwelijke ha en zij was mega lief en begripvol. Ik had de temp-lijsten meegenomen en zij zei dat dit voor mij helemaal niks helpt omdat mijn temp mega schommelt. Ik ben dus nu gestopt met tempen en testen.
Wel moet ik heel eerlijk zeggen dat ik een leugentje voor eigen bestwil heb gebruikt door te zeggen dat we al wat langer aan het klussen zijn: ergens klopt het wel een beetje daar mijn man en ik eerder ( twee jaar geleden ) ook al eens een aantal maanden geprobeerd hebben om zwanger te raken. Was anders bang dat ik weer naar huis zou worden gestuurd met de mededeling: probeer nog maar eens een paar maanden.
Ik weet dat 6 maanden proberen niet veel is en dat veel meiden pas na 8-11 maanden zwanger raken, maar omdat het verdriet iedere maand zo groot is en zo heftig maar ook de angst bij mijn man en mij dat er iets niet oke is hebben we besloten deze stap te zetten. Maar het komt ook doordat we van niemand horen dat zij langer er over hebben moeten doen, allemaal binnen de 4 maanden zwanger. Konden we nu diverse stellen die er langer dan 8 maanden over gedaan hadden dan hadden we zoiets van: das normaal, geen paniek, geen angst, maar nu..........
Efin, mijn lieve ha heeft me doorgestuurd. Morgen ga ik bloedprikken op mijn schildklier en of ik ooit glamidia (dit hoef je nl. niet te merken ! )heb gehad: daarvan kun je blijkbaar verklevingen hebben aan de eierstokken. Van mijn man wordt morgen het sperma overzocht. Ze zij dat dit de eerst stap is dara bloedprikken niet heavy is en voor de man is het ook lang niet zo'n vervelend onderzoek als voor de vrouw.
Zo meteen ga ik de fertiliteitsarts bellen voor een afspraak voor mij: hoop dat ik snel terecht kan.
Ergens zijn we "blij" dat we nu worden 'geholpen', maar het doet wel pijn. Liever hadden we gehad dat het niet nodig was geweest en dat ook wij binnen 5 maanden zwanger waren geraakt. Zulke onderzoeken is niet niks. De ha heeft me geadviseerd om bij iedere stap die wordt gezet na te denken of we die wel willen zetten. Zij heeft zelf een aantal jaren bij een gyn. gewerkt en zegt dat die soms wel eens vergeten te vragen of je dat allemaal wel wilt en dat zij gewoon het hele malle molen traject uit automatisme bewandelen.
We zijn dus nu officieel aan het dokteren geslagen. Tuurlijk willen we dit ergens zelf, we hadden ook nog 6 maanden kunnen wachten en misschien dat we heel erg ongeduldig zijn, maar nogmaals konden we nu twee stellen die ook bijna een jaar hebben moeten klussen voordat het was gelukt.......
Maar het komt ook allemaal wel een beetje door onze beste vrienden: zij zijn zwanger en praten over niks anders terwijl ze weten dat het bij ons niet wil lukken.
Dat frustreerd ons ook enorm: ze houden er weinig rekening mee ! We hebben dan nu ook besloten even wat afstand te nemen.
Als ze de volgende keer als we hun spreken weer zo doordraven over hun zwangerschap/baby dan zeggen we gewoon 1op1 hoe het is allemaal als het niet wil lukken en je doorgaat voor onderzoek en dat ze eens een beetje moeten leren rekening te houden met de ander en ook eens over andere dingen moeten praten: we houden er zowieso niet van als ouders alléén maar over hun kind kunnen praten.
Het is een leuk en lief stel maar zij zien alles maar dan ook alles in het leven positief : nou sorry het leven is nu eenmaal niet altijd rozegeur ! Soms is het gewoon even shit en mag dat best gezegt worden, maar zij willen dit gewoon niet horen en weten. We hebben hun al diverse hinten gegeven maar die komen blijkbaar niet aan.
Nou dat was even mijn verhaal. Ik ben ontzettend blij dat hier wel meiden zijn die ook heel erg balen, verdrietig en vanalles zijn als het weer niet is gelukt. Meiden van deze wereld.
Ik hou jullie uiteraard op de hoogte van de onderzoeken. Ik hoop dat jullie wat hebben dan aan de info die ik dan krijg. Zo zei mijn ha dat als je er te veel mee bezig bent het ook vaak niet wilt lukken, maar ze begreep maar al te goed dat dat makkelijk is gezegd !!!
Liefs aan iedereen, Silvia
ps: Allemaal een leuk weekend gehad ? Iedereen de boom al staan ? Gezellig he weer overal die lampjes !!
Vrijdag wilde ik afbellen bij de ha maar er werd niet opgenomen ! Lekker he als je zou bellen met een spoedgeval..... Maar goed ik zag het als teken dat ik gewoon moet gaan: het was voorbestemd. Dus is ging maar.
Ik had een afspraak bij de vrouwelijke ha en zij was mega lief en begripvol. Ik had de temp-lijsten meegenomen en zij zei dat dit voor mij helemaal niks helpt omdat mijn temp mega schommelt. Ik ben dus nu gestopt met tempen en testen.
Wel moet ik heel eerlijk zeggen dat ik een leugentje voor eigen bestwil heb gebruikt door te zeggen dat we al wat langer aan het klussen zijn: ergens klopt het wel een beetje daar mijn man en ik eerder ( twee jaar geleden ) ook al eens een aantal maanden geprobeerd hebben om zwanger te raken. Was anders bang dat ik weer naar huis zou worden gestuurd met de mededeling: probeer nog maar eens een paar maanden.
Ik weet dat 6 maanden proberen niet veel is en dat veel meiden pas na 8-11 maanden zwanger raken, maar omdat het verdriet iedere maand zo groot is en zo heftig maar ook de angst bij mijn man en mij dat er iets niet oke is hebben we besloten deze stap te zetten. Maar het komt ook doordat we van niemand horen dat zij langer er over hebben moeten doen, allemaal binnen de 4 maanden zwanger. Konden we nu diverse stellen die er langer dan 8 maanden over gedaan hadden dan hadden we zoiets van: das normaal, geen paniek, geen angst, maar nu..........
Efin, mijn lieve ha heeft me doorgestuurd. Morgen ga ik bloedprikken op mijn schildklier en of ik ooit glamidia (dit hoef je nl. niet te merken ! )heb gehad: daarvan kun je blijkbaar verklevingen hebben aan de eierstokken. Van mijn man wordt morgen het sperma overzocht. Ze zij dat dit de eerst stap is dara bloedprikken niet heavy is en voor de man is het ook lang niet zo'n vervelend onderzoek als voor de vrouw.
Zo meteen ga ik de fertiliteitsarts bellen voor een afspraak voor mij: hoop dat ik snel terecht kan.
Ergens zijn we "blij" dat we nu worden 'geholpen', maar het doet wel pijn. Liever hadden we gehad dat het niet nodig was geweest en dat ook wij binnen 5 maanden zwanger waren geraakt. Zulke onderzoeken is niet niks. De ha heeft me geadviseerd om bij iedere stap die wordt gezet na te denken of we die wel willen zetten. Zij heeft zelf een aantal jaren bij een gyn. gewerkt en zegt dat die soms wel eens vergeten te vragen of je dat allemaal wel wilt en dat zij gewoon het hele malle molen traject uit automatisme bewandelen.
We zijn dus nu officieel aan het dokteren geslagen. Tuurlijk willen we dit ergens zelf, we hadden ook nog 6 maanden kunnen wachten en misschien dat we heel erg ongeduldig zijn, maar nogmaals konden we nu twee stellen die ook bijna een jaar hebben moeten klussen voordat het was gelukt.......
Maar het komt ook allemaal wel een beetje door onze beste vrienden: zij zijn zwanger en praten over niks anders terwijl ze weten dat het bij ons niet wil lukken.
Dat frustreerd ons ook enorm: ze houden er weinig rekening mee ! We hebben dan nu ook besloten even wat afstand te nemen.
Als ze de volgende keer als we hun spreken weer zo doordraven over hun zwangerschap/baby dan zeggen we gewoon 1op1 hoe het is allemaal als het niet wil lukken en je doorgaat voor onderzoek en dat ze eens een beetje moeten leren rekening te houden met de ander en ook eens over andere dingen moeten praten: we houden er zowieso niet van als ouders alléén maar over hun kind kunnen praten.
Het is een leuk en lief stel maar zij zien alles maar dan ook alles in het leven positief : nou sorry het leven is nu eenmaal niet altijd rozegeur ! Soms is het gewoon even shit en mag dat best gezegt worden, maar zij willen dit gewoon niet horen en weten. We hebben hun al diverse hinten gegeven maar die komen blijkbaar niet aan.
Nou dat was even mijn verhaal. Ik ben ontzettend blij dat hier wel meiden zijn die ook heel erg balen, verdrietig en vanalles zijn als het weer niet is gelukt. Meiden van deze wereld.
Ik hou jullie uiteraard op de hoogte van de onderzoeken. Ik hoop dat jullie wat hebben dan aan de info die ik dan krijg. Zo zei mijn ha dat als je er te veel mee bezig bent het ook vaak niet wilt lukken, maar ze begreep maar al te goed dat dat makkelijk is gezegd !!!
Liefs aan iedereen, Silvia
ps: Allemaal een leuk weekend gehad ? Iedereen de boom al staan ? Gezellig he weer overal die lampjes !!