De dames die al wat langer wachtten: in verwachting

Jeeeetje 17 weken alweer Chacha bizar hoe snel dat gaat! Voelt dat voor jou ook zo of kruipt de tijd voorbij? Ik moet zeggen dat ik me helemaal herken in je gevoel, dat duurde bij mij tot na de 20 weken echo... ik hield gewoon tot die tijd onbewust een slag om de arm. 
En wat fijn dat je hem al gevoeld hebt! Is inderdaad een hele geruststelling om dat straks vaker te voelen :) ik mis die beweging in mijn buik soms wel hoor.. zó speciaal! 
 
Bo-Belle, oh nee helemaal hetzelfde gevoel! Die eerste 3 maanden waren hel en gingen totaal niet vooruit, maar sinds onze termijnecho gaat de tijd veeeeel te snel ?. Ik begin ook al serieus last te krijgen van het nestelen, heel mn huis moet opgeruimd zijn?. Ook wel een geruststelling dat het gevoel herkenbaar is, gelukkig gaat mn gynaecoloog er ook wel wat in mee. Als ik echt ongerust ben mag ik bellen en even langskomen. 


Daantje, dankjewel! Toch nog steeds fijn, de dames die in hetzelfde schuitje gezeten hebben, ook voor de ervaringen tijdens de zwangerschap!?
 
Dankje voor de lieve reacties. Het waren zeker hele rare feestdagen zo. En ik kan ook niet wachten tot het eindelijk echt op gang komt, dat het nu nog in mijn buik zit voelt ook gewoon raar. Als het dan toch niet goed zit, laat het dan maar komen zodat ik weer door kan. En ook vooral zodat ik het af kan sluiten, want dit is een raar soort van niemandsland van weten dat dit nergens heen gaat, maar dat het ook nog niet voorbij is...

@Chacha, het werd voor mij ook makkelijker om te geloven toen ik mijn kindje kon voelen. De eerste keer was met 17 weken, maar pas met enige regelmaat vanaf een week of 20 geloof ik. (Dus na die eerste keer tijdens een ontspanningsoefening bij de yoga ook zeker een week niks gevoeld.)
 
Hier nog niks, en dat begint mentaal wel echt zwaar te worden. Ik irriteer me aan de lief bedoelde vragen of het al op gang gekomen is (niet van jullie hoor, op het forum kijk ik alleen wanneer ik er toch al mee bezig ben, maar als je denkt: even mn whatsapp kijken, dan wil je niet telkens met je neus op de feiten gedrukt worden zegmaar). Ook sinds de echo geen druppel bloed meer verloren (daarvoor wel af en toe een beetje) en ik voel denk ik wel af en toe wat krampjes, maar vraag me daarbij eigenlijk af of dat niet vooral tussen mijn oren zit omdat ik er zo op gefocust is. Enerzijds blij dat vandaag mijn laatste vakantiedag is, zodat er weer wat afleiding komt, anderzijds had ik wel heel erg gehoopt dat ik dit in de vakantie kon 'afronden' zodat je daarna weer met frisse moed verder kan.

Bij jou al iets gaande? @ikbendoutzen
 
Hallo Meiden! 
Ik zag dan mijn komst al was aangekondigd haha! maar hier ben ik dan ook echt. Jeetje wat is het spannend om mij hier aan te melden om mee te kletsen. 
Even een update bij ons is het uiteindelijke een IVF/ICSI traject geworden (helft IVF (6) helft ICSI (5)). Geen bevruchtingen vanuit IVF, maar gelukkig wel vanuit ICSI (2stuks). Een is dus succesvol teruggeplaatst en de ander hebben ze kunnen invriezen! Super blij en dankbaar dat het in een keer gelukt is op deze manier, maar nu voor mijn gevoel in de verlengde wachtweken terecht gekomen. Elk toiletbezoekje (en dat zijn er momenteel nogal wat) is weer spannend voor mn gevoel. Volgende week hebben we onze eerste echo en zou ik zo'n 7 weken moeten zijn. 
Mijn kwaaltjes vallen allemaal over het algemeen wel mee vind ik zelf, wat mij soms ook juist wel weer wat onzeker maakt. Hoe was dat bij jullie? Voelde je je echt overduidelijk zwanger? Ik vergeet het soms gewoon bijna of meer dat het echt onwerkelijk voelt en ik het nog niet kan beseffen ofzo. Ik hoop heel erg dat de echo volgende week daar verandering in zal brengen. Er vanuit gaande dat die natuurlijk goed is. Dat is een ander dingetje waar ik naaruit kijk, maar ook tegenop kijk. Ik hoop gewoon zo dat het allemaal goed zit. 
Een nichtje (5) had in ieder geval een mooie tekening gemaakt voor mijn man en mij. was een tekening van mij met een baby in de buik (een meisje) met allemaal hartjes eromheen. Oja en dit was nog voordat we uberhaubt iets gezegd hadden over of het gelukt was of niet. Dus dacht haast dit moet wel een teken zijn dat het gewoon helemaal goed zit (als het straks ook nog eens een meisje blijkt te zijn word ik gek en mag ze ook het volgende lotnummer kiezen haha). 
Zal hier verder even een beetje bijlezen wie bevallen is en wie nog zwanger zijn. Volgens mij zijn de meeste wel al bevallen of staan op het punt van bevallen. 
 
Ah ElsieJoy, een hele dikke digitale knuffel voor jou! Wat een ellende lijkt me dat zeg, zo kan je niet echt verder en wordt je verdriet alleen maar uitgesmeerd. En aan de ene kant natuurlijk fijn dat er mensen meeleven, maar ook heel confronterend op andere momenten zoals je zelf al zegt. Wat is het vervolg voor jullie? "Mag" je het nog even aankijken of wordt er medicatie aangeraden om het op te wekken? Of krijg je dan eerst nog een echo om te dubbel checken? 

Zwindo onwijs gefeliciteerd zeg! Wat een geluk dat het met de 1e poging meteen raak was (dat vond ik zelf een opluchting, na jaren van wachten evengoed haha). 

Wat betreft het 'zwanger voelen', dat had ik in het begin ook niet :) ik voelde me niet ineens anders ofzo, er kwam geen magische gloed over me heen in die eerste weken. Pas toen ik de baby echt goed kon voelen en voor zover mogelijk zeker wist dat het goed zat (dus na de 20wekenecho) voelde ik me écht heel erg zwanger. Ook al werd ik halverwege week 5 kótsmisselijk en doodmoe, de bekende kwaaltjes, dat zorgde er niet voor dat ik me meer zwanger ging voelen. 

Precies wat jij zegt zo ervaarde ik het ook, je rolt van het ene wachten zo het andere wachten in. Wachten op de termijnecho, wachten op de 20 weken echo, wachten op het laatste trimester en dan wachten op de bevalling ;) 

Wanneer heb je de eerste echo? 

 
@Zwindo gefeliciteerd! Dat was vast een prachtig kerstcadeau! Ik heb me zelf in het begin wel heel erg zwanger gevoeld, voelde ook al een dag of 3 voor de eerste licht positieve test dat ik me 'anders' voelde, en ben tot een week of 18 flink misselijk geweest en zo moe dat ik wel 16 uur per dag kon slapen. (Bleek achteraf ook bloedarmoede te hebben toen, wat aanvankelijk niet serieus genomen werd door de verloskundige.) Moet ook zeggen dat ik toen rond 6 weken de eerste echo had en dat ik toen met een kloppend hartje al verder was dan met de 3 zwangerschappen die ik daarvoor heb gehad, dus vanaf toen kwam er wel enige opluchting, al bleef het uiteindelijk allemaal spannend. Het wachten houd niet op, zelfs na de bevalling wacht je telkens op allerlei ontwikkelingsstappen van je kindje, maar dan ben je waarschijnlijk zo druk dat het niet echt meer als wachten voelt. 
Deze zwangerschap voelde ik me minder zwanger, en misschien was dat dan ook wel een voorbode van dat het niet goed zat deze keer, maar beide keren wisselde het sowieso van dag tot dag hoeveel symptomen ik had. 

@Bo-Belle, zolang ik geen koorts krijg mag ik blijven afwachten, en gezien ik nog borstvoeding geef vind ik dat eigenlijk wel het prettigst. Mentaal dan misschien niet, maar dan weet ik in elk geval dat er niks raars bij mijn zoontje terecht komt. Morgen is het wel 2 weken verder en ik denk dat ik wel een keer ga bellen met de verloskundige om te vragen hoe groot de kans is dat het nu binnen een paar weken alsnog op gang komt, en misschien een deadline af te spreken om eventueel alsnog tot medicatie of curretage over te gaan.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan