De dames die al wat langer wachtten: in verwachting

Ik had laatst een langer bericht getikt, maar kennelijk is die niet geplaatst, dus nu maar weer een poging doen.

@Nroxy, fijn dat jullie eerste echo goed was en het beter gaat qua misselijkheid!

@Zwindo, ook ff je andere topic gelezen, maar dit is echt niet iets dat jullie fout hebben gedaan. Het is geen straf, maar verschrikkelijke pech (al snap ik het gevoel weg). Jullie hebben hier geen schuld aan en jullie verdienen zoveel meer dan al deze stress en onzekerheid en het afwachten dat op jullie pad komt (ik weiger vooralsnog te geloven dat het echt trisomie 18 is). 

En op je eerdere vraag, ik voel me sinds de miskraam nog niet helemaal weer de oude, en we zijn van plan tot april en dan een goede bloeduitslag te wachten tot we weer opnieuw gaan proberen zwanger te worden. Hoewel ik me ook liever meteen fit genoeg zou hebben gevoeld om meteen opnieuw te proberen, voel ik me nog niet helemaal klaar om een nieuwe zwangerschap aan te gaan. Maar ik heb inmiddels bloedonderzoek aangevraagd om een soort tussenstand te bepalen, om te kijken of er met dieet nog meer bijgestuurd moet worden ofzo.
 
Elsiejoy dankjewel! Het voelt zo oneerlijk allemaal. De arts werd er zelf ook boos om dat dit nou net bij ons moet gebeuren. Volgende week in ieder geval de vlokkentest en dan einde van de week de uitslag. Die hopelijk zegt dat er niets aan de hand is. Heb me ook al gelijk ziek gemeld op mn werk want mn hoofd is een grote waas.
Ik kan me heel goed voorstellen dat jullie het ook allemaal rustig aan doen. Goed aan jezelf denken en aan je lichaam. Die zal vanzelf ook aangeven of die er klaar voor is. Nu gewoon lekker genieten van jullie kleine ventje.
 
Lieve zwindo ik denk aan jullie,  houd je inderdaad vast aan goede gedachtes maar dit is een heel onrustig en slopende tijd voor jullie.  Ik denk ontzettend veel aan jou en hoop echt met heel mn hart dat die nipt test gewoon niet deugt. Houd je ons op de hoogte? Dikke knuffel! 
 
Bobelle helemaal mee eens, je instinct en moedergevoel volgen vind ik ook de allerbeste raadgever!:)
 
Hi dames mag ik ook aansluiten?
Ik ben vorig jaar april gestopt met mn spiraal. In juni ineens hele gekke cyclus en veel buikpijn. Uiteindelijk bij de gyn de diagnose pcos gekregen, meteen het fertilliteits traject jn gegaan waarbij ik hormonen moest slikken en daarna met inwendige echos gemonitord werd om de eigroei bij te houden. In november 2020 een eisprong op dag 42 gehad en bleek zwanger op cyclus dag 60. Helaas uitgelopen op een miskraam met 6 weken. Na een lang lopende miskraam mocht ik midden januari dan eindelijk met een hogere dosis hormonen beginnen en had ik een eisprong op dag 19. Nu afgelopen woensdag op 9dpo positief getest voelde het meteen aan mn slaap patroon, levendige dromen etc. Ik hoop dat alles nu goed mag blijven gaan want alle kwaaltjes zijn weer een soort verdwenen en dat had ik bij mn miskraam ook helaas..
 
Ikbendoutzen Ik werd vanmorgen wakker met een heel goed gevoel en goede hoop voor de vlokkentest en de uitslagen. Helaas belde mijn verloskundige om die bubbel even flink te laten knappen. Op internet kom je namelijk nog veel cijfers tegen die zeggen dat na de nipt voor edwards maar 24% daadwerkelijk wordt vastgesteld. Dus goede kansen dat het niets is. Wat mij goede hoop gaf. Nou gaf de verloskundige aan dat dit dus oude cijfers zijn. De nipt is in geval van edwards 90% zeker. Er is dus maar 10% kans dat het wel goed zit. Mijn wereld stortte opnieuw in. Echt waar. Had echt zoiets van had gewoon niet gebeld dan was ik er niet achter gekomen en met meer zekerheid die testen in gegaan. Nu voelt het echt of we aan het wachten zijn op een doodvonnis. Alleen moeten de laatste testjes nog gedaan worden. Heb echt al nachtmerries over het moeten doen van een bevalling van een mini baby want we zijn al te ver in de zwangerschap voor een curratage. En een mini kistje wat we dan waarschijnlijk moeten regelen. Ik weet het is nog niet zover maar alles schiet echt door mn hoofd. Ik wou echt dat ik inslaap kon vallen wakker kon worden en dat het allemaal een grote vergissing blijkt te zijn. Ik hoop zo dat deze week snel voorbij gaat maar dit wordt een heeeele lange wachtweek. Een van de langste die we tot nu toe gehad hebben denk ik.
 
Zwindo, wat een klap is dat meid.. Hoever ben je nu? Weet je waarom ze niet onmiddellijk een vlokkentest gedaan hebben? Bij ons was het natuurlijk al te zien op echo dat ons kindje zware afwijkingen had, maar wij moesten 2 dagen later al naar het universitair ziekenhuis voor alle onderzoeken. Oh ik leef zo met je mee!! Dit is echt het k*tste nieuws dat je kan krijgen.. dikke knuffel? Weet dat dit niet jouw schuld is!! Als je wilt praten, ik ben er voor je! 


 
 
Oh Zwindo wat een nachtmerrie zeg. Ik hoop dat jullie voldoende afleiding hebben komende week en dat je daarna snel goed nieuws krijgt.

Je kunt hier altijd je ei kwijt hè!
 
Chacha dit is inderdaad het ergste nieuws wat we hadden kunnen krijgen. Er was bij ons dus geen enkele aanleiding dat er iets aan de hand zou zijn. Er was twijfel over een iets verdikte nekplooi maar die zat mac op 2,8 mm dus nog ruim onder de 3,5 mm als je over een verdikking spreekt. Uiteindelijk bleek dus in het ziekenhuis dat dit niets was en dat het waarschijnlijk vruchtwater water tussen het amnion en de nek was waar de kleine tegenaan lag. Er is toen gelijk een hele uitgebreide echo gedaan en kindje is van top tot teen nagekeken. Navelstreng en bloedstroom goed, harte goed, hersenontwikkeling goed mooi zichbaar vlindertje, nieren/blaas omgeving zag er netjes uit, maagje ook heel mooi, buikje goed gesloten en rug ook. Ook nog een mooie foto meegekregen waarbij de beentjes mooi de lucht in worden geschopt met een heel mooi voetje zichtbaar. Enige wat een aanleiding kan zijn is dat de kleine vanaf het begin af aan achter loopt in de groei, maar blijft wel heel mooi in een consistente lijn meegroeien. Omdat alles er dus zo goed uitzag waren we eigenlijk ook heel erg gerust gesteld en dachten we dat we nu echt konden genieten, maar een paar dagen later kregen we dus dit nieuws wat dan echt inslaat als een bom. En als je dan ook nog eens hoort dat het gewoon echt pure pech is denk je echt hoeveel pech moet een mens hebben. En dan daarna ook nog horen dat het eigenlijk voor 90% zeker is dat dit zal kloppen zakt de moed je wel een beetje in de schoenen. We proberen ons echt vast te houden aan het feit dat alles op de echo er juist zo goed uitzag en dat we tot die kleine 10% horen waarbij het uiteindelijk niets blijkt te zijn. Maar jeetje wat is dat lastig zeg.
We hebben gelukkig ouders die dag en nacht voor ons klaarstaan en ik heb zelf ook een klein groepje met echf fantastische vriendinnen waar ik ook nog terecht kan. Dat helpt gelukkig ook. En hier dingen van me afschrijven is ook super fijn.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan